Girls lunch at Barouche

Yep, yep, the Ultimas lunch traditie is still going strong! Zalig om samen ‘s middags te kunnen genieten van die eerste warme zonnestralen op ons gezicht. Doet deugd na zo’n grauw voorjaar! Wel jammer dat het meisje aan de toog de spicy potato wedges die ik besteld had voor onze vriendin was vergeten in te geven in de kassa. En aangezien ik de slechte gewoonte heb zelden kassatickets te controleren, merkte ik dat veel te laat op, uiteraard. Gelukkig was het een kleine moeite om snel nog een portie te bestellen. Die we uiteraard deelden met ons drietjes. Fijn!

Fancy toilet bij Barouche:

Sushi @Goofball’s!

Goed gezelschap, lekker eten, goeie wijn,… And one oversized pussycat!

Een inspirerende denkdag in het Stripmuseum

Allez, een halve denkdag voor mij wegens ‘s ochtends andere verplichtingen, maar een hele denkdag voor de collega’s van het betrokken team. Het deed alleszins deugd om een halve dag uit de mallemolen van opeenvolgende vergaderingen te stappen en samen met de collega’s te brainstormen over toekomstige uitdagingen en hoe ons daar als bedrijf tegenover te verhouden. Al moet ik zeggen dat ik stevig teleurgesteld ben in de aangeboden catering in het Stripmuseum. Na een voormiddag vergaderen had ik een stevige appetijt opgebouwd. Helaas, in het Stripmuseum werden mijn collega’s en ikzelf onthaald op slecht afgebakken broodjes met smakeloos beleg (zelfs geen blaadje sla als garnituur te bekennen). Kwam daarbij dat er simpelweg te weinig broodjes waren. Uiteindelijk moest ik het doen met een half broodje en vier kommen waterige aspergesoep. Dat ben ik niet gewoon van Les Frères Debekker!

Op stap met oud-collega’s

De plannen gesmeed op de viering van 10 jaar Mediawijs werden vandaag gerealiseerd. Vanavond sprak ik al met twee oud-collega’s die het bedrijf in pré-coronatijden verlieten. De keuze voor onze afspraak viel op le Comptoir des Galeries. Toegegeven, omdat ik de laatste tijd wel heel erg vaak bij le Comptoir geweest ben, had ik liever een ander restaurant uitgeprobeerd. Maar uit de lange lijst van suggesties die ik had doorgegeven, kwam Le Comptoir eruit als favoriet van mijn oud-collega’s. En ja, uiteindelijk is het altijd heel lekker en verzorgd bij le Comptoir, met als bijkomend voordeel dat je ‘s avonds de gelegenheid hebt om meer van de lekkere wijnen op de kaart te proeven.

We genoten met z’n drieën van de menu découverte (hoera voor de klassieke dame blanche als dessert), haalden samen herinneringen op aan de goeie oude tijd, terwijl we ook vooruit blikten. Eén van mijn oud-collega’s ging op persoonlijk vlak door een heftige periode: de relatie met haar partner, vader van haar drie kinderen was namelijk recent stukgelopen. Ze had zelf de beslissing genomen om weg te gaan. En uit wat ze vertelde, kon ik afleiden dat de brokken nog moeilijk te lijmen zouden zijn. Moeilijk allemaal, maar ik begreep haar beslissing. Beter gelukkig alleen dan ongelukkig met twee.

Ik nam op een deftig uur afscheid, want morgen (woensdag) nog een pittige vergaderdag voor de boeg. Voor herhaling vatbaar!

Kennismaking met Nice – 18 mei 2023

Onverwacht goed geslapen na al de perikelen van gisteren. Vandaag ondernemen we een tweede poging om in Genève te geraken! Met een tussenstop in Nice, wel te verstaan. Gelukkig blijkt het centrum van Nice maar op twintig minuten rijden van de luchthaven te liggen. Ik doe wat research naar taxibedrijven en lees dat de meeste taxichauffeurs in Nice afzetters zijn die hun klanten veel te veel aanrekenen. De travelblogs die ik consulteer raden allemaal aan Uber te gebruiken, zodat je op voorhand zeker bent welk tarief je moet betalen. Genoteerd!

Ik tref de ouders van mijn vriend opnieuw op de luchthaven. Een stevig gevoel van déjà-vu! Al besluiten we deze middag iets te eten bij Le Pain Quotidien en niet bij de Exki. Ik bestel een lekker slaatje en moet vaststellen dat deze maaltijd die van gisterenavond bij de Exki toch ruimschoots overtreft. Vers klaargemaakt versus op voorhand verpakt. Al is de prijs van het slaatje navenant.

Ditmaal blijven we gelukkig gespaard van grote problemen, op een kleine vertraging bij vertrek na, verloopt onze vlucht erg vlot. Alleen jammer dat de ouders van mijn vriend op de allerlaatste rij terecht zijn gekomen en geen raampje hebben om naar buiten te kijken. In Nice aangekomen start ik meteen de Uber app en merk ik dat er veel chauffeurs in de omgeving zijn. Ik maak de fout om wat weg te wandelen van de luchthaven, in de veronderstelling dat we daar makkelijker kunnen opgehaald worden, maar wanneer ik een Uber bestel, blijkt dat we terug moeten naar waar we vandaan komen. Stom.

We gaan mooi staan op de plek die de app aangeeft, maar ik krijg al na een minuut of zo telefoon van onze chauffeur dat hij niet tot daar geraakt en dat we naar een parking moeten lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet dadelijk begrijp naar welke parking we moeten gaan. Na nog twee telefoontjes en wat gepruts met de app zelf waarop ik min of meer kan zien waar onze chauffeur zich bevindt, slagen we er tot mijn grote opluchting in elkaar te vinden.

De chauffeur blijkt een zeer aimabel man te zijn, die zich verontschuldigt voor het ongemak: hij heeft nog geen badge waardoor hij ons niet in de daarvoor voorziene zone kon komen ophalen. Hij is bijzonder praatvaardig en geeft ons de ganse rit naar het centrum uitleg bij elke bezienswaardigheid die we passeren.

We laten ons afzetten aan de beroemde Promenade des Anglais en wandelen het oude stadsgedeelte in. Nice blijkt een bijzonder charmante en levendige stad te zijn. We genieten van het mooie weer en de mooie omgeving. Alleen jammer dat mijn vriend ontbreekt. Ik zoek via googlemaps een goede gelateria (Artisan Glacier Azzurro) en we voegen ons bij de rij wachtenden. Heel uitzonderlijk neem ik een hoorntje, want de hoorntjes worden ter plekke vers gemaakt. Amai, dat smaakt!

Na onze gelato opgesmikkeld te hebben, stappen we de kathedraal binnen en bewonderen we de pracht en praal van het interieur. Voor een bezoekje aan het chateau hebben we helaas te weinig tijd, maar we genieten wel van het flaneren op de Promenade des Anglais en het zicht op de Middellandse zee. We staan ook even stil bij het monument dat de slachtoffers van die verschrikkelijke terreurdaad in 2016 herdenkt. We nemen de nodige selfies als bewijs van ons korte bezoekje aan Nice en overleggen of we in Nice zelf zullen avond eten of op de luchthaven. Ik vind een tapas restaurant vlakbij dat mij een goeie optie lijkt. In zo’n restaurant gaat het naar mijn gevoel meestal ook goed vooruit en het zal er ongetwijfeld goedkoper en lekkerder zijn dan op de luchthaven.

Continue reading →

Van een kale reis terug komen – 17 mei 2023

Woensdagavond voor het verlengde weekend van O.L.H. Hemelvaart spoor ik naar Zaventem luchthaven waar ik afgesproken heb met de ouders van mijn vriend om samen naar Genève te vliegen. Zijn ouders zijn immers sinds zijn vertrek naar Zwitserland in april 2017 (!) nog nooit op bezoek geweest. Na al de coronaperikelen is in 2023 dan eindelijk het moment aangekomen om naar Genève af te zakken.

Ik zorg dat ik een half uur voordat hun trein aankomt al op Zaventem ben, want het is voor de ouders van mijn vriend al meer dan vijftien jaar geleden dat ze nog eens gevlogen hebben en ik wil zeker zijn dat ik er op tijd ben om hen op te vangen. Ik bestel me een smoothie bij de Exki aan de incheckbalies en nestel mij aan een tafeltje met mijn laptop. Ik heb nog een hoop Franse woordenschat te leren voor mijn schriftelijk examen van maandag, dus ik weet wat te doen.

Mooi op tijd verschijnen de ouders van mijn vriend op de luchthaven (gelukkig geen NMBS-problemen vandaag). We wandelen meteen naar de self service voor de bagage check-in. Om de één of andere reden weigert het apparaat mij een bagageticket af te leveren en moet ik mijn bagage alsnog door een luchthavenmedewerker laten inchecken. Een kleine hick-up, maar verder geen erg.

Aangezien we pas rond negen uur in Genève aankomen (ik kreeg ondertussen bericht dat de vlucht met een half uur vertraagd zou zijn), besluiten we iets te eten op de luchthaven. We belanden in de grote, vernieuwde Exki en eten snel een quiche en/of een broodje.

Het is erg druk op de luchthaven met het verlengde weekend in het vooruitzicht, maar ondanks de drukte zijn we in een wip doorheen security. Blij dat alles tot nu toe vlotjes is verlopen. We wandelen meteen door naar de gate alwaar we erin slagen ondanks de drukte drie vrije stoelen te bemachtigen.

Na een tijdje merken we dat de gate veranderd is van A46 naar A44. Het is aan gate A44 echter zo druk dat we beslissen gewoon te blijven zitten en te wachten tot het boarden start. Dat blijkt toch langer te duren dan verwacht, dus uiteindelijk stel ik voor om op te staan en al in de rij te gaan aanschuiven. Dat boarden kan nu echt niet meer lang op zich laten wachten.

Helaas, er komt bijzonder weinig schot in de zaak en ik begin al zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen dat er meer aan de hand is dan een beetje vertraging. Ik informeer bij het Brussels Airlines personeel of het vliegtuig misschien technische problemen heeft. De dame aan de balie ontkent dat er technische problemen zijn, maar geeft mee dat in Frankrijk de luchtverkeersleiders staken. Ik frons mijn wenkbrauwen. Vreemd, want daarover heb ik helemaal niets vernomen. Nu ja, een spontane staking is natuurlijk altijd mogelijk, maar een kleine online zoektocht levert geen enkel bewijs op dat er momenteel een staking aan de hand is.

Ondertussen beginnen we moe te worden van het rechtstaan en stel ik voor iets te drinken in het verschrikkelijk drukke Leffe-café vlak langs gate A44. De vader van mijn vriend offert zich op om te gaan aanschuiven in de lange wachtrij en we hebben echt letterlijk net onze drankjes in de handen, wanneer het bericht komt dat onze vlucht geannuleerd is. Ik moet zeggen dat ik het voelde aankomen. Dikke tegenslag.

De Brussels Airlines medewerkers roepen om dat passagiers uit België best terug keren naar huis. Alle geannuleerde vluchten zullen herboekt worden en we zullen hierover asap info krijgen. De bagage kunnen we ophalen bij bagageband zeven. We kappen onze drankjes binnen en haasten ons naar de bagagebanden. Ondertussen is het half negen ‘s avonds en ben ik heel blij dat we eerder op de avond iets gegeten hebben.

Bij de bagageband geen spoor van onze bagage. Ik informeer bij de lost and found of onze bagage onderweg is en daarop krijg ik een bevestigend antwoord. Ondertussen krijg ik bericht dat onze vlucht herboekt is naar de volgende dag (O.L.H. Hemelvaart) om 13.10u. Helaas is die nieuwe vlucht geen rechtstreekse en hebben we een tussenstop van maar liefst zes uur op de luchthaven van Nice. Daar gaan onze plannen om Genève te bezoeken op donderdag.

Aangezien onze bagage er maar niet doorkomt, ga ik opnieuw informeren bij de lost and found. De jongeman daar zegt ons dat onze bagage al in het systeem gestoken is om op de vlucht naar Nice gezet te worden. Ok, misschien wel een meevaller dat we niet opnieuw met onze bagage naar huis moeten sporen.

Het kost me wat overredingskracht, maar uiteindelijk slaag ik erin de ouders van mijn vriend te overtuigen de trein van 21.41u te nemen. Zij moeten immers nog een uur treinen alvorens ze thuis zijn en uiteindelijk heeft het weinig zin om met drie personen aan de Brussels Airlines balie te gaan aanschuiven. Na afscheid van hen genomen te hebben, zet ik me dus zuchtend in de lange wachtrij van mensen wiens vlucht geannuleerd is (waaronder mensen die van Tokyo en Mumbai komen en voor wie Brussel een tussenstop was).

Na veel geduld oefenen is het eindelijk mijn beurt. De vriendelijke dame van Brussels Airlines doet nog een poging om een betere vlucht te vinden dan die over Nice, maar door het verlengde weekend zijn de meeste vluchten volgeboekt. Uiteindelijk leg ik mij erbij neer: vannacht zal ik niet in een chic hotel in Genève slapen, maar in mijn eigen bed en morgen staat er een onverwacht bezoek aan Nice op het programma.

Ik neem de trein terug naar Leuven en kruip in bed. Al een geluk dat we morgen pas tegen de middag een vlucht hebben, zo kan ik wat slaap inhalen.

Ultimas 2022!

Na een boeiend Groot Onderhoud waren mijn medereizigers en ik net op tijd terug voor de Ultimas. Deze editie vond plaats in de circustent van Circus Barones op de site van Tour & Taxis. Doordat we allemaal een plaatsje toegewezen kregen rond de circuspiste, zaten we als toeschouwers veel dichter bij het spektakel dan gewoonlijk en voelde de show veel intiemer aan.

Het tempo van de prijsuitreiking werd hoog gehouden en zo nu en dan onderbroken met korte circusnummers van circus Barones, heel tof gedaan. Net als de voorbije jaren kwamen er veel verdiende winnaars uit de bus. Al was ik toch lichtelijk teleurgesteld dat de publieksprijs naar Studio 100 ging en niet naar één van de twee andere genomineerden. Ik heb toch een tikkeltje meer sympathie voor Amaranthe en het Ros Beiaard, maar goed, het publiek heeft gesproken.

Een bloemlezing uit de laureaten die wel mijn goedkeuring konden wegdragen:

Deze dame behoeft geen introductie: Joke van Leeuwen – Ultima Letteren 2022:

Brassband Willebroek, a family affair – Ultima Amateurkunsten 2022:

Het helaas gestopte Studio ORKA – Ultima Podiumkunsten 2022:

Heel veel respect voor de Klaroenblazers ‘Last Post’ die elke dag in weer en wind present tekenen aan de Menenpoort in Ieper – Ultima Roerend en Immaterieel Erfgoed 2022:

Speciale vermelding voor Jesse Huygh van ADM-VZW die de Ultima Circus 2022 won. Jesse Huygh is een ware grootmeester in de circustechniek ‘Chinese mast’. Daarnaast is hij ook mucopatiënt. In zijn act verzet hij zich tegen de zwaartekracht en dat als metafoor voor het gevecht tegen een ziekte of gelijk welke aandoening die je leven kan bemoeilijken. En ten slotte moet ik nog architect Marie-José Van Hee vermelden, die herstellend is van een beroerte en speciaal voor de Ultimas in haar rolstoel naar Brussel afzakte, maar zich nog niet sterk genoeg voelde om zelf de prijs in ontvangst te nemen. Een ontroerend moment!

Eén van de beste shows tot nu toe, naar mijn bescheiden mening.

De receptie achteraf vond plaats in Gare Maritime, waar je aan elk standje één veggie gerechtje kon krijgen. De cava was jammer genoeg veel te snel op, maar gelukkig waren de witte wijntjes ook heel lekker. De hapjes waren heerlijk, maar doordat ik het zo druk had met babbelen met bekenden, heb ik jammer genoeg maar één foto als aandenken aan deze fijne avond. Gelukkig net een foto van het Koreaanse hapje!

Fijne afsluiter van een topdag in Mechelen én Brussel!

Opendeur in het stadhuis van Leuven

Na het ontbijt bij onze vrienden reden we terug naar Leuven. Iets na 13u begonnen mijn vriend en ik toch wat honger te krijgen en besloten we de stad in te trekken om op een terrasje iets te eten en te genieten van het mooie weer. Toevallig was er vandaag ook een triathlon wedstrijd aan de gang. Respect voor mensen met een passie voor deze sportdiscipline, maar ik zie het mezelf nog niet doen. Alhoewel ik eigenlijk wel heel graag zwem en fiets. Lopen is dan weer helemaal mijn ding niet. 😉

Mijn vriend en ik belandden op het terras van het Moorinneken met uitzicht op de triathlon lopers. Naast ons zat een tafel met supporters die echt wel één van de beste plekken hadden gevonden om hun familielid aan te moedigen: gezellig op een terras met een drankje op een paar stappen van het parcours. Wij genoten van de sfeer in de stad en het lekkere eten. En natuurlijk bestelde ik mijn favoriete gerecht: Sint-Jacobsvruchten met truffelpuree, gestoofde bladgroenten & peultjes! Heerlijk!

Na onze late lunch sprongen we nog even binnen in het stadhuis om de mooi gerestaureerde salons te bewonderen en de plannen voor de verbouwing van het stadhuis wat meer in detail te bekijken. Ik moet zeggen dat ik erg benieuwd ben naar het eindresultaat binnen een paar jaar!

Heerlijke avond bij L’oh

De ouders van mijn petekindje stelden een tijdje geleden voor om samen iets te gaan eten bij restaurant L’oh in Tielt-Winge niet zo ver van hun huis. Zoals jullie weten ben ik altijd wel te vinden voor een nieuwe culinaire ervaring, dus prikten we een datum en reserveerde mijn vriend een Cambio. Omdat het restaurant letterlijk op vijf minuten rijden is van het huis van onze vrienden, spraken we af dat we bij onze vrienden zouden blijven overnachten, zodat we zonder problemen konden genieten van een glaasje. Onze vriendin drinkt amper, dus zij bood heel vriendelijk aan om bob te zijn.

En amai, wat een ontdekking. Een toprestaurant verstopt in een landelijke gemeente waar je zoiets eigenlijk niet verwacht. De bediening kon hier en daar misschien nog wat beter (heel vreemd dat de ober zaken uit de kasten vlak achter onze tafel moest komen halen), maar het eten was topkwaliteit! We startten de maaltijd met de huiscocktail van Hagelandse wijn, citroengras en rabarber (en een alcoholvrij aperitief voor onze vriendin) en waren meteen vertrokken voor een culinaire ontdekkingsreis. Het kaaskarretje met artisanale kazen van kaasaffineurs Van Tricht vormde de waardige afsluiter van de maaltijd. Zo fijn om uit een mooi aanbod aan kazen je persoonlijke favorieten te kunnen kiezen. Heel bijzonder ook: de heren konden de avond afsluiten met een degustatie van whisky (voor onze kameraad) en rum (voor mijn vriend). Nog in geen enkel ander high end restaurant deze mogelijkheid op de kaart zien staan. En dat voor de schappelijke prijs van 18 euro. Top!

Hapjes bij het aperitief:

Wilde zeebaars, verjus, groene aardbeien:

Bot, witte asperge, Noordzee garnaal:

Flammkuchen, Taggiasche olijf, aioli met traaggegaard buikspek & pulled pork:

Ongelooflijk lekker traaggegaard buikspek & pulled pork mét truffel:

Lam, aubergine, sumak:

Chariot artisanale kazen van Van Tricht:

Verwonderende whisky:

Verwonderende rum:

Zoetjes voor bij de thee:

Ik sliep uitstekend in de logeerkamer/speelkamer in de kelder van het chique huis van onze vrienden. Wat een luxe! Na wat uitgeslapen te hebben, startten we deze zondagochtend op het gemak met een simpel ontbijt met verse pistolets en kaas. Als tegengewicht voor de uitspattingen van de zaterdagavond. 😉 De twee jongens, terug van hun logeerpartijtje bij de oma en opa schoven ook mee aan tafel. Zeker voor herhaling vatbaar!

Furbetto

De afspraak om met onze vrienden wijnliefhebbers samen de nieuwste Leuvense hotspot Furbetto uit te proberen, stond al een tijdje in de agenda, maar door een communicatiefoutje, had mijn vriend pas deze avond zijn terugvlucht uit Genève gepland. Gelukkig lukte het hem nog de vlucht te herboeken naar ‘s ochtends, mits bij te betalen, uiteraard. Ik was erg benieuwd om na te gaan of Furbetto de hype waard was.

En laat ik op dat vlak maar meteen met de deur in huis vallen: naar mijn bescheiden mening is Furbetto lichtelijk overrated. Zeker, het eten is lekker, maar we moesten op sommige gerechten toch wel heel lang wachten en bij de wijn liep het zelfs twee keer mis. We startten de avond met een glaasje rosato natuurwijn uit Sicilië. Bij het uitschenken kreeg ik het laatste van de fles die nog open was. Het viel mij meteen op dat de schuimwijn in mijn glas een pak minder sprankelend was dan bij mijn tafelgenoten voor wie de sommelier een nieuwe fles had open gedaan. Ik proefde van de behoorlijk zure wijn en jawel, amper een bubbel te bespeuren. In feite iets dat de sommelier al bij het uitschenken zelf had kan opmerken. Uiteraard ben ik een nieuw glas gaan vragen en kreeg ik dat zonder problemen. Maar eerlijk: eigenlijk was dit geen lekkere schuimwijn. Onze wijnkenner liet zich meteen ontvallen dat zijn vooroordeel over natuurwijn bij deze nog maar eens bevestigd werd. Bij het eten zelf bestelden we een flesje Nebbiolo uit Piemonte. Deze wijn was een pak beter, al slaagde de verstrooide sommelier erin de door ons bestelde fles na het uitschenken van de glazen terug mee te nemen in plaats van deze aan onze tafel achter te laten. Dus kon ik hem achterna lopen om de fles terug te vragen.

De porties waren ook aan de kleine kant en eigenlijk vrij duur voor wat we kregen. Ik denk dat je voor hetzelfde geld elders in Leuven beter kan eten…