culinair

Soeprecept

Gisteren probeerden we voor het eerst dit receptje voor spinaziesoep met kokos en zoete aardappel uit. Het viel zo goed mee dat ik dit recept graag met jullie wil delen.

Ingrediënten voor 4 personen
2 el boter (heb ik vervangen door olijfolie)
500 g zoete aardappels, in blokjes
1 ui, gesnipperd
2 teentjes knoflook, uit de knijper
1 el gemberwortel, geraspt
1 el currypasta
750 ml groentebouillon
250 ml kokosmelk
sap van 1 citroen (gekocht, maar er vergeten bij te doen, waarschijnlijk is die soep mét citroen nog lekkerder)
1/2 el gedroogde pepertjes, gekneusd (geen gedroogde pepertjes in de Delhaize, heb er verse bij gedaan)
500 g verse spinazie, fijngehakt
zout en zwarte peper

Bereiding
Smelt de boter in een steelpan en bak daarin de aardappelen, de ui, knoflook, gember en currypasta 5 minuten of totdat ze licht gekleurd zijn. voeg de bouillon, kokosmelk, citroensap en pepertjes toe. Breng het aan de kook, doe de deksel op de pan en laat alles 15 minuten zachtjes koken of totdat de aardappelen gaar zijn. Laat de soep enigszins afkoelen. Giet de helft uit de pan en pureer dit met een blender. Giet de puree weer terug bij de soep in de pan, voeg de spinazie toe en kook nog 1-2 minuten, totdat de spinazie is geslonken en de soep door en door warm is. Breng de soep op smaak met zout en peper.

Kaas en wijn

Waaraan herken je een geslaagde kaas en wijn-avond? Aan de houten kop de dag nadien en de overweldigende kaaswalm die je ‘s ochtends overrompelt als je de koelkast open trekt. De collega’s van mijn vriend hebben hun best gedaan, maar zijn er niet in geslaagd alle kaas weg te werken. Door een ongelooflijk toeval bleek bovendien dat we voor ons feestje net de dag hadden uitgekozen dat het bedrijfje van mijn vriend en zijn collega’s tien jaar bestond. Het staatsblad werd erbij gehaald als bewijs. Een extra reden om de glazen nog eens vol te doen.

Geluk in het spel

Gisterenavond waren we te gast bij vrienden C en M die voor ons en nog een bevriend koppel een uitmuntend feestmaal hadden bereid, bestaande uit een hapje met banaan, kaas en spek, een glaasje met scampi in curry, paprikasoep als voorgerecht, kip met paddenstoelen en rozijntjes als hoofdgerecht en applecrumble met vanillesaus als nagerecht. Het was smullen geblazen. Na de maaltijd speelden we een spelletje chapeau. Ik was zelf behoorlijk verbaasd over wat ik allemaal uit mijn hoed toverde: de ene full house, na de andere carré tot en met een poker. Niet normaal. Ik bleef maar winnen, tot chagrijn van mijn vriendje die na mij kwam. Al een geluk dat ik niet in dat spreekwoord geloof. 😉

Brunch

Er was een tijd dat ik me niet eens kon voorstellen dat ik voor het middaguur zou afspreken met vrienden. Hell, er was een tijd dat ik nooit voor het middaguur uit bed rolde. Maar hey, tijden veranderen en onze vriendenkring neemt de bijbelse woorden “Ga en vermenigvuldig u” zeer letterlijk. En zo blijkt dat elf uur ‘s ochtends nog niet zo’n gek tijdstip is om af te spreken, want dan liggen de kindjes nog niet in bed voor het middagdutje.En zo was er tijd zat om te genieten van een heerlijke brunch met quiche en omelet en broodjes en beleg en balletjes in zoetzure saus en aardappelsla en groentesla en nog veel meer. En weet je wat? Het was nog plezant ook.

Too much of a good thing

Gisteren twee recepties afgeschuimd, eentje voor het werk en eentje voor ‘t plezier. Genetwerkt alsof mijn leven ervan afhing. En óf het plezierig was. Zó plezierig dat mijn hersencellen deze ochtend duidelijk nog aan het verder feesten zijn, zonder mij dan, welteverstaan. En dat met een zware dag vol vergaderingen voor de boeg…

Receptieverslaafd

Ik ben dol op recepties. Ik hou van de bubbels die er naar goed gewoonte geschonken worden, ik hou van de prachtige kleine hapjes die er geserveerd worden en het spel van je strategisch opstellen zodat de bediening je toch zeker niet over het hoofd ziet. Maar ik hou nog het meeste van de gelegenheid om nieuwe, interessante mensen te leren kennen. Zo ook vrijdagavond: een kleine receptie met belangrijk volk uit alle hoeken en uithoeken van Europa. Tref ik een heel sympathieke Hollandse die dezelfde studierichting als ik gedaan heeft (en geloof me, zulke vrouwen zijn, wat mijn eerste studierichting betreft, niet zo dik gezaaid) én die bovendien in Wrocław op Erasmus geweest was, de stad die ik deze zomer ga bezoeken. We hadden meteen stof genoeg om een boeiend gesprek aan te knopen.

Three kings

Het jaarlijkse driekoningenfeestje zit er weer op. De veertiende editie al, niet te geloven. Al de traditionele elementen waren aanwezig: een gigantische pot spaghetti, spelende kinderen, een zelfgebakken driekoningentaart met als hazelnoot vermomde boon, een koningin die gekroond werd (dit jaar greep ik langs het kroontje) en een nieuw spelletje met rubberen eieren en rond de tafel rennen. Ik zweer je, met een rubber ei tussen de knieën op hakken van tien centimeter rond de tafel hollen, er zijn gemakkelijkere dingen op de wereld.