culinair

Cultuurverschillen

Vrijdagavond na alweer een veel te lange werkdag hadden mijn vriend en ik afgesproken om iets te gaan eten met het Roemeense koppel waarmee het zo goed klikte. Onze vrienden hadden wel zin in iets Oosters, dus kwamen we terecht in restaurant Kabuki, spijtig genoeg niet aan de conveyor belt, omdat I niet graag rauwe vis eet. Da’s wel heel jammer, vooral als je weet dat ze dit jaar naar Japan op reis gaan. Hoe je het draait of keert, als je in Japan geen sushi kan eten, dan mis je toch een belangrijke reiservaring.

Het werd een gezellige avond, maar eentje waarop ik toch een paar keer moest slikken. Het politiek correcte denken heeft in Roemenië duidelijk nog geen ingang gevonden, getuige de ronduit racistische uitspraken over de Roma. Ik zal niet ontkennen dat er zich problemen voordoen met dit nomadische volk, maar het is een feit dat deze bevolkingsgroep in Roemenië op verregaande wijze gediscrimineerd wordt en in armoede leeft. Het ongenuanceerde denken over bepaalde bevolkingsgroepen kwam ook naar voren toen het gesprek over de Russen ging. Dat de inwoners van de voormalige Oostbloklanden geen fan zijn van het communisme, de Sovjetunie en de Russische overheersing, dat begrijp ik maar al te goed, maar je kan toch moeilijk voorbij gaan aan het feit dat de Russen zelf ook heel erg geleden hebben tijdens het Sovjetregime. Laten we niet vergeten dat Stalin één van de grootste massamoordenaars aller tijden is. En ja, ik weet dat in de voormalige Oostbloklanden de geschiedenislessen erg gekleurd waren, maar net daarom zou je toch een zekere kritische ingesteldheid verwachten.

Het was voor mij wel wat op de tong bijten en een goeie reality check. Het kan zeker geen kwaad om op tijd en stond met meningen geconfronteerd te worden die radicaal botsen met de mijne. Al hebben we het wel beschaafd gehouden. En een lekker glas warme saké dat helpt om de verschillen te overbruggen.

 

Omdat je een verjaardag niet genoeg kan vieren

Zijn we zaterdagavond nog eens gaan dineren in Het Land aan de Overkant (decadent, ik weet het, maar mijn vriend mocht kiezen wat hij het liefste deed tijdens zijn verjaardagsweekend). Onze kater van vrijdag indachtig, hielden we het iets bescheidener wat de drankconsumptie betreft. Dat mocht ook wel, want gezond leven hebben we de laatste tijd niet echt gedaan. Die actie van A. Vogel komt op het juiste moment!

Birthday boy

Donderdag 28 februari verjaarde mijn vriendje. Alweer een jaartje erbij. Het getal dat tegenwoordig op onze leeftijd plakt, doet vermoeden dat we onze jeugd definitief achter ons gelaten hebben, al komt dat getal helemaal niet overeen met mijn gevoelsmatige leeftijd. Maar goed, een getal is maar een getal, dus lieten we het niet aan ons hart komen en maakten we van de gelegenheid gebruik om een bongobon die hier al ettelijke maanden stof lag te vergaren om te zetten in heerlijke spijzen.

We kozen voor het charmante visrestaurantje Beluga in de Krakenstraat, gekend om zijn lekkere vis én lekkere wijn. De wijn ging vlotjes binnen en de avond werd vrolijker en vrolijker. De chefkok stond te koken op nog geen meter afstand van ons en voordat we het wisten, waren we over het lievelingsgerecht van één van zijn zonen aan het praten (pasta alle vongole). De wijn had ons een beetje overmoedig gemaakt, dus toen de charmante Roemeense bediening (dankzij de moderne technologie konden we haar in het Roemeens bedanken voor haar goede zorgen en leerden we er weer een woordje bij: mulțumesc) kwam vragen of we nog een digestief wilden, knikten we meteen ja.

Dat digestief werd een Japanse whiskey die ons erg bekend voorkwam.

Enfin, de pret kon niet op en er werd meermaals geklonken op een geslaagde avond.

De dag erna was spijtig genoeg iets minder. ‘t Is duidelijk dat al die alcohol iets minder goed verteerd geraakt naarmate de jaren aantikken.

Yet another weekend

Voorbij gevlogen. Zaterdag te gast bij vrienden in Limburg (die geheel toevallig in dezelfde straat wonen als onze andere Limburgse vrienden) en hun schattige, zij het over-actieve kroost. De drie kinderen waren alweer flink gegroeid en zo mogelijk nóg mondiger geworden. Dat belooft! Net als op vrijdag, lagen we ook op zaterdag later dan twee uur ‘s nachts in bed. Op zich geen probleem, want op zondag sliepen we lekker lang uit, alleen vrees ik dat het opstaan maandag weer zwaar zal tegenvallen.

Zondag beperkten we ons tot een namiddagje wijn proeven in de business lounge van OHL in het gezelschap van onze Leuvense vrienden.  Heel fijn om nog eens bij te babbelen, want we hadden hen al lang niet meer gezien. En ja, we konden het niet laten om weer een paar flesjes wijn in te slaan. Komt altijd van pas!

Een goed gevulde week

Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:

  • maandag: de bachata danslessen beginnen steeds beter te gaan en mijn vriendje vindt het zelfs beter meevallen dan verwacht
  • dinsdag: een geweldig squashpartijtje, lang geleden dat ik nog zo goed gespeeld heb
  • woensdag: heel veel foto’s verwerkt
  • donderdag: naar de 6de Vlaamse Improcup geweest met mijn vriendje en één van onze mede-studenten uit de Spaanse les, bij momenten goed gelachen en na de finale nog iets gaan drinken in de Domus (ongeveer het enige café in de buurt dat nog open was, is donderdag geen uitgangsavond in Leuven?)
  • vrijdagmiddag: een female only twunch waar ik iets bijleerde over personal branding en de 4 C’s
  • vrijdagavond: het jaarlijkse alumni-etentje van mijn studentenvereniging. Een avond waarop de oud-medewerkers straffe verhalen vertellen over de goede oude tijd aan de huidige medewerkers. Het eten in de Wiering viel tegen, maar het gezelschap maakte veel goed (de mama en papa van mijn toekomstige petekindje waren er ook). Het viel me wel op hoe ongelooflijk braaf die studenten van tegenwoordig geworden zijn. Man, dat was in mijn studententijd toch wel anders. Uiteraard hebben we, als anciens, de boel mee afgesloten in (alweer) de Domus (wat is dat met al die cafés die om middernacht al sluiten!). Fijn om zien dat de studentenvereniging waar ik zoveel van mijn tijd in gestopt heb, het nog altijd prima doet.

Antwerpse gastvrijheid

Zaterdag waren we te gast bij Lime en haar vriendje in het wereldse Antwerpen. Wij mogen dan wel grote fan zijn van ons leventje in Leuven, Antwerpen, da’s toch een stad van een heel ander kaliber. Omdat we bij Lime altijd serieus in de watten gelegd worden op culinair gebied, namen we de trein. Milieuvriendelijk, je kan zonder problemen een glaasje drinken én een dutje doen op de terugweg na een paar glaasjes te veel. 😉

Naar goede gewoonte was het eten weer heerlijk. Te starten met Sint-Jacobsnoten (love it), over een heerlijke bouillabaise (waarvan ik helaas geen foto heb) tot aan het knisperende dessert, dat bij mij een pak minder knisperde dan bij mijn tafelgenoten (misschien is de samenstelling van mijn speeksel anders of zo). En kijk, we kregen zelfs een zakje mee naar huis!

Wijnproefcursus

Nog zoiets wat ik al heel eens wilde doen, maar wat er maar nooit van kwam. Gelukkig hebben wij ondernemende vrienden die gewoon hun woonkamer ter beschikking stellen voor een avondje wijn proeven voor een bende van 13 personen. Heel erg leuk én leerrijk. Ik krabbelde voor mezelf wat notities bijeen op een blaadje, die ik hieronder overneem ter lering ende vermaak. Het was een basiscursus, dus we begonnen met het onderscheiden van de verschillende geuren die je in wijn kan herkennen, want in tegenstelling tot wat mensen denken, proef je met je neus. Je tong kan enkel de smaken: zoet, zuur, zout en bitter onderscheiden (over umami hebben we het niet gehad). Die smaken worden op verschillende plekken van de tong waargenomen, dus het is bij het wijnproeven erg belangrijk om de wijn goed in je mond te laten ronddraaien. Maar voordat je proeft, moet je natuurlijk eerst ruiken! Opgelet, ruik eerst en wals daarna pas met de wijn in het glas alvorens een tweede keer te ruiken.

Bij de witte wijnen concentreerden we ons vooral op het verschil tussen Chardonnay en Sauvignon. Enkele tips om beide druivensoorten uit mekaar te houden:

  • Chardonnay ruikt onmiskenbaar naar banaan.
  • Sauvignon is over het algemeen lichter van kleur, Chardonnay is geler. Opgelet, dit geldt niet als de ene wijn ouder is dan de andere.
  • Chardonnay heeft een meer mollige smaak.
  • Sauvignon is fruitiger en heeft meer zuren dan Chardonnay.

Bij de rode wijn leerden we de Merlot van de Cabernet Sauvignon onderscheiden:

  • Merlot is de meest geteelde druif ter wereld.
  • Merlot ruikt naar rood fruit en drinkt over het algemeen makkelijk weg.
  • Cabernet Sauvignon heeft meer body en is een iets moeilijker wijn.
  • Cabernet Sauvignon ruikt naar zwart fruit (cassis) en bevat meer tanines.

Algemene weetjes:

  • Tanines vind je enkel in rode wijn. Hoe meer tanines hoe droger het gevoel in je mond als je de wijn drinkt.
  • Heel gele wijn is ofwel zoete dessertwijn ofwel te oude witte wijn (die dan naar sherry begint te smaken).
  • Als je wijn naar vanille smaak, komt dit omdat hij gerijpt is op houten vaten.
  • Molligheid = zoetigheid van de wijn, wordt waargenomen op het puntje van de tong.
  • Zuur genereert speeksel. Een goeie wijn moet zuren bevatten.
  • De geuren appel, appelsien en citroen vind je enkel terug in witte wijnen.
  • Als je een gerookte smaak proeft, komt de wijn waarschijnlijk uit Zuid-Afrika.
  • Jonge rode wijn heeft een paarse tint, oude wijn heeft een bruine tint.
  • Hoe stroperiger de wijn, hoe duurder óf hoe zoeter.

Een bijzondere kerstboom

Zondag waren we uitgenodigd bij de toekomstige ouders van mijn petekindje om hun kerstboom te bewonderen met kerstballen uit de hele wereld. Driekoningen is nu eenmaal de laatste dag dat het nog officieel is toegestaan een kerstboom in huis te hebben (tenzij je, zoals wij, je kerstboom pas twee dagen voor oudjaar gezet hebt). Ondertussen hebben we al twee kerstballen bijgedragen aan de collectie: eentje uit Japan en eentje uit Genève. Ik kijk er alvast naar uit om de collectie in de toekomst verder aan te vullen.

We maakten kennis met de peter van mijn toekomstige petekindje, dronken een glaasje Chardonnay Meerdael, belegden onze pizza’s met héél véél beleg en werden verwend met een voortreffelijke chocolade panna cotta. Meer van dat. :-)

Exit 2012

Ziezo, 2012 werd zoals dat hoort in stijl uitgewuifd. Dit jaar vierden we Oudjaar op ons appartementje met twee bevriende koppels. Het was onze allereerste kennismaking met de nieuwe vriendin van kameraad-wereldburger H, die na een jaar in Madrid gewerkt te hebben, terugkeert naar zijn geliefde Chicago en zijn Chinese vriendin daar. De Chinese vriendin viel meteen in de smaak, vriendelijk, intelligent en maakster van bijzonder lekkere dumplings. En jullie zullen ondertussen al wel weten dat ik een echte dumpling-liefhebber ben. Het voorgerecht was dan ook een schot in de roos.

Het was voor de Chinese vriendin haar eerste bezoek aan België en bij uitbreiding Europa. Het was voor haar dan ook een erg bijzondere reis: kennismaken met de familie van haar vriend én met een nieuw continent. Behoorlijk spannend allemaal. Geen wonder dat het reizen zijn tol had geëist in de vorm van een zware verkoudheid. Het arme kind heeft de hele avond zitten snuffelen. Echt jammer. We zullen ze nog eens moeten gaan opzoeken in Chicago, of wie weet, in China voor een trouwfeest of zo (een mens kan maar dromen!).

Natuurlijk had ik het even met vriend H over de fiscal cliff. Amerikaanse politiek is nu eenmaal één van onze favoriete gespreksonderwerpen. Maar om de avond niet te zwaar te maken, stapten we al snel over op lichtere onderwerpen zoals de recente vakantie in Costa Rica van het andere aanwezige koppel.

Voor het hoofdgerecht hadden we ons er een beetje makkelijk vanaf gemaakt: het is gewoon superhandig om zo’n goeie traiteur als Vis&Gevogelte bij ons om de hoek te hebben. Iedereen genoot dan ook van de hertensteak in jagersaus met peertjes en veenbessen en aardappelgratin met truffel. Jammie!

Om eerlijk te zijn, zat ik al vol na het hoofdgerecht, maar er moest toch geproefd worden van de chocoladetaart met chocomousse en chocoladeganache die vriendin U gemaakt had. Een beetje te zwaar voor mij, maar ik moet toegeven dat het mij niet zou lukken zo’n taart uit de oven te toveren. Mijn bakkunsten zijn erg beperkt.

Na het dessert werd de champagne bovengehaald en genoten we vanaf het balkon van het vuurwerk in Leuven. En ik placeerde in het nieuwe jaar een Gangnam Style dansje. Aja!

We moesten helaas te vroeg afscheid nemen van vriend H en zijn Chinese vriendin, omdat ze echt te ziek was om nog langer te blijven. Met z’n vieren speelden we nog een paar uurtjes Boonanza en daarmee was 2013 ook alweer ingezet.

Het laatste weekend van 2012…

Vormde een waardige afsluiter. Zaterdag deden we het rustig aan. In de namiddag spraken we af in De Dry Coppen met een bevriend koppel voor een warme chocomelk, een kopje koffie, een prosecco en een gezellige babbel. Het was er druk, maar we vonden nog net een plaatsje voor vier (een heel hoogzwangere buik inbegrepen). De rest van de zaterdag ging op aan opruimen en het afronden van het alweer veel te snel voorbij gevlogen jaar 2012.

Zondag kwamen onze vrienden uit Duitsland logeren. We brachten de namiddag door in M, onze Leuvense trots. Het was leuk om het museum door ogen van anderen te zien, want ik herinner me nog goed hoe zeer ik onder de indruk was van de architectuur tijdens mijn allereerste bezoek (in gezelschap van twee koninklijke hoogheden dan nog wel). Ondertussen ben ik M-bassadeur en ben ik er al zo vaak geweest dat de initiële betovering weggevallen is. Het deed deugd om te zien dat onze vrienden even hard van het museum genoten als ik die eerste keer. Al was onze vriend niet echt een fan van de moderne kunst die getoond werd, zelfs niet van de enig over gebleven Sol LeWitt kamer. Snikje.

‘s Avonds kookten we op ons appartementje. Onze Duitse vriendin is vegetarisch, een goeie reden om nog eens een oud receptje van onder het stof te halen: mie met paddenstoelen en paprika’s. Een verrassend eenvoudig, maar zeer lekker gerecht dat we vroeger wel vaker maakten. Voor het voorgerechtje hielden we het sober met wat groentjes en humus en voor het nagerecht had ik fruitsla gemaakt. Kwestie van ons de dag voor oudjaar al niet te overeten. Spijtig genoeg bleek onze vriendin wat allergisch te zijn aan appels en laat ik nu net heel veel appels in de fruitsla gedaan hebben. Gelukkig was er als backup ijs met chocoladesaus. En zo hadden we toch nog allemaal een dessert. En het overschot van de fruitsla kan wellicht nog dienen voor Oudejaarsavond of als ontbijt de komende dagen. Kwestie van een tegengewicht te bieden aan al die culinaire overdaad.