Donderdagavond stond er alweer een after work drink met de collega’s op het programma. De opkomst was minder groot dan andere keren, maar het is niet de kwantiteit die telt maar de kwaliteit, nietwaar?

Plaats van afspraak was ditmaal de Brewdog vlakbij het centraal station. Na eerdere prettige ervaringen, viel dit bezoekje een klein beetje tegen. Let op, de cava aan vijf euro het glas was nog steeds uitstekend, maar om de één of andere reden vonden ze het nodig om de aanwezig dj het volume al omhoog te laten draaien rond een uur of zes ‘s avonds. Nog wat te vroeg om de party te starten, wij wilden gewoon gezellig bijpraten.

Het voorstel om de Brewdog achter ons te laten en ergens samen te gaan eten, viel dan ook bij iedereen in goede aarde. Na een brainstorm van bijna drie kwartier (besluitenloosheid van grote groepen mensen, ik word daar altijd een beetje zenuwachtig van). hakte ik uiteindelijk zelf de knoop door en reserveerde ik een tafel voor acht bij de Fanny Thai.

De gezellige avond werd aldaar verder gezet met lekker Thais eten en een veel te zoete witte wijn (onze sommelier in opleiding had pech met haar wijnkeuze).

A fun evening was had by all.

Op stap gaan met ons vriendinnengroepje van acht collega’s is altijd een hele onderneming. De eerste horde die genomen moet worden, is een datum vinden die in ieders agenda past. Als deze onderneming tot een goed einde gebracht is, volgt de volgende uitdaging: beslissen waar we iets gaan eten. Na zware en moeizame onderhandelingen wordt dan eindelijk de knoop door gehakt en kan het plezier beginnen!

Ditmaal zakten we niet naar Leuven af voor ons avondje uit. We werden immers op het aperitief verwacht bij onze recent van Leuven naar Brussel verhuisde vriendin. We bewonderden haar spiksplinternieuwe appartement in de Marollenwijk en dronken een flesje cava (of twee) om te klinken op deze nieuwe fase in haar leven. En we hadden nog meer redenen om te klinken. Een andere vriendin maakte het nieuws bekend dat ze zwanger was. Heel blij voor haar, want haar eerste zwangerschap is niet zo goed afgelopen. Je zag dat ze nog niet voluit durfde genieten van dit nieuwe leven in haar buik, maar dat komt ongetwijfeld nog.

Ons avondmaal aten we in restaurant Easy Tempo niet zo ver van het appartement van onze vriendin. Een no nonsense Italiaans restaurant dat mij toch ietwat teleurstelde. Ik bestelde één van mijn lievelingspasta’s: spaghetti alle vongole, maar vond slechts elf schelpjes in mijn gerecht. Dat mocht gerust wat meer zijn. De limoncello als afsluiter werd daarentegen zeker geapprecieerd!

Zoals dat meestal gaat als je in gezelschap van vriendinnen bent, vloog de tijd. Een groep van acht personen is spijtig genoeg net iets te groot om alle gesprekken goed te kunnen volgen. Dus ik heb naderhand altijd het gevoel dat ik een hoop gesprekken half gevoerd heb. Misschien moeten we onze frequentie van samen op stap gaan verhogen zodat we minder te vertellen hebben als we elkaar weerzien. 😉