Author: yab

Hell has frozen over!

Mijn broertje heeft erin toegestemd om samen met ons en zijn vriendin naar Barcelona te gaan tijdens het paasweekend. Mijn ik-haat-reizen-broertje die nog nooit een voet in een vliegtuig gezet heeft. Mijn ik-blijf-liever-thuis-broertje-want-het-is-nergens-beter-als-thuis. Zonder al te veel tegenstribbelen, heeft hij ja gezegd op ons voorstel om samen vier dagen naar Barcelona te gaan. Dat ik dit nog mag meemaken!

Ik kijk er nu al naar uit om hem de stad te laten kennen die zo’n indruk op mijn gemaakt heeft. Hopelijk doet de zon die vier dagen extra haar best om Barcelona op z’n zonnigst te laten zien. (Ik heb trouwens ook nog wat foto’s nodig rond het thema kleur.)

Same old, same old

Vandaag de resultaten van mijn eindopdracht fotografie teruggekregen. Vooral de reeks portretten en de reeks foto’s rond het thema diepte vielen bij de jury in de smaak. Persoonlijk ook mijn twee favoriete reeksen. Mijn landschaps- en lichtfoto’s waren het zwakste, maar dat wist ik op voorhand. Voor de landschapsfoto’s had ik te weinig tijd, waardoor het resultaat erg banaal was (snel, snel een paar sneeuwlandschappen getrokken onderweg naar het driekoningenfeestje, ik heb veel sterkere landschapsfoto’s in mijn portfolio zitten, maar die werden niet genomen tijdens de cursus en mochten bijgevolg niet ingediend worden) en mijn lichtfoto’s vielen letterlijk in duigen toen het dak van het ijssculpturenfestival instortte, waardoor ik foto’s moest indienen die naar mijn aanvoelen wat minder goed in het thema pasten.

Maar opvallend, de commentaren op mijn foto’s lijken heel erg op de commentaren die ik kreeg van de juffrouw tekenen toen ik enkele jaren geleden tekenles volgde. Technisch zeer sterk, maar artistiek minder. Ik kan er niet aan ontsnappen, eens een toegepaste wetenschapper, altijd een toegepaste wetenschapper. En dat terwijl ik zo graag artistiek zou willen zijn. :-(

Asociaal

Vandaag zat ik de hele dag in opleiding. Zo’n opleiding is meestal een ideale gelegenheid om je medecursisten beter te leren kennen en interessante mensen aan je netwerk toe te voegen. Maar ditmaal heb ik mij uitermate asociaal opgesteld en heb ik tijdens de koffiepauzes mijn Russische woordjes zitten herhalen en tijdens de middagpauze mijn gigantische mailachterstand proberen weg te werken. Het deed wel een beetje zeer dat ik de andere cursisten gezellig praatjes zag maken, terwijl ik zat te zwoegen om het Russische woord voor bezienswaardigheid te onthouden (niet gelukt, trouwens). Mijn mede-cursisten zullen mij wel een ongelooflijk raar mens gevonden hebben. Oh well, better to make a bad impression, than no impression at all, zal ik maar denken.

Eivol

Gisteren samengevat: vier vergaderingen, waarvan er twee de dag zelf in mijn agenda gepland werden, een stuk of vijftig nog te beantwoorden mails, waarvan ik er toch goed de helft heb kunnen behandelen of delegeren, een dringend document dat écht afgewerkt moest worden en geen dag kon wachten. Dit alles resulteerde in een werkdag die eindigde rond tien uur ‘s avonds (geloof me, ik ben niet van plan hier een gewoonte van te maken) en dan moest ik nog beginnen aan de voorbereidingen voor mijn mondeling examen Russisch. En toen ik eindelijk in bed lag, was ik zo opgefokt dat ik de slaap die ik broodnodig had, niet kon vatten. En het ziet ernaar uit dat dit het stramien zal zijn voor de rest van januari.

One down, three to go

Naar goede aloude gewoonte heb ik weer beroep moeten doen op mijn kortetermijngeheugen om daarin op het laatste nippertje nog een hoop nieuwe woordenschat op te slaan. Eveneens naar goede aloude gewoonte viel het examen beter mee dan verwacht. Hoera!

Receptieverslaafd

Ik ben dol op recepties. Ik hou van de bubbels die er naar goed gewoonte geschonken worden, ik hou van de prachtige kleine hapjes die er geserveerd worden en het spel van je strategisch opstellen zodat de bediening je toch zeker niet over het hoofd ziet. Maar ik hou nog het meeste van de gelegenheid om nieuwe, interessante mensen te leren kennen. Zo ook vrijdagavond: een kleine receptie met belangrijk volk uit alle hoeken en uithoeken van Europa. Tref ik een heel sympathieke Hollandse die dezelfde studierichting als ik gedaan heeft (en geloof me, zulke vrouwen zijn, wat mijn eerste studierichting betreft, niet zo dik gezaaid) én die bovendien in Wrocław op Erasmus geweest was, de stad die ik deze zomer ga bezoeken. We hadden meteen stof genoeg om een boeiend gesprek aan te knopen.

Soms

Heel soms, kan ik begrijpen waarom een mens nood heeft aan religie. Wanneer je geconfronteerd wordt met de onbevattelijke uitgestrektheid van het heelal en de nietigheid van de mens, lijkt zingeving onbereikbaar veraf.

Filmpje gezien bij Moosability.

Oververhitte hersencellen

Een beetje schoorvoetend moet ik toegeven dat het momenteel allemaal een beetje veel aan het worden is: een drukke fulltime job, twee talen, een opleiding fotografie en een druk sociaal leven. Vooral het Russisch en Japans begint door te wegen. Ik zit nu voor beide talen in het derde jaar en de tijd dat je je ervan af kon maken met een paar gestolen minuutjes studeren op de trein is nu echt definitief voorbij. Bovendien heb ik voor beide talen zeer veeleisende leerkrachten die blijkbaar niet begrijpen dat werkende mensen niet elke dag met hun talen bezig kunnen zijn. Zelfs al zou ik dat willen, ik zou het niet kunnen. Voor mij blijven deze talen niet meer dan een hobby, maar dan wel een heel tijdrovende hobby op dit moment. Nuja, van zodra de examens achter de rug zijn, zal dit alles weer snel vergeten zijn.

Al ben ik wel blij dat mijn vriend en ik voor onszelf uitgemaakt hebben dat we nog één jaar Japans er bij doen en dan stoppen. Na vier jaar zouden we dan voldoende voorbereid moeten zijn om een mooie reis door Japan te maken, het uiteindelijk einddoel van al dit afzien. 😉 En dan ga ik een gemakkelijke taal doen. Spaans of zo. 😉