Een tijdje geleden ontmoette ik tijdens de cursus coachend leiding geven iemand met wie ik in een ver verleden nog aan de unief had gestudeerd. Iemand die ik vooral kende van ziens, maar met wie het tijdens onze hernieuwde kennismaking geweldig goed klikte. Gelukkig bestaan er dan tools zoals Facebook om het vernieuwde contact in stand te houden. En zo spraken we enkele maanden later, toen hij voor zijn werk in Brussel moest zijn, af om samen iets te gaan eten en wat bij te kletsen. We genoten van de Thaise keuken en de tijd vloog voorbij. Een zeer fijne avond die zeker vervolgd zal worden.
Author: yab
Pairi Daiza
Na een succesvol bezoek aan de Antwerpse Zoo in oktober vorig jaar, gingen we zaterdag met vrienden K en Q en de kinderen naar de dierentuin met de onmogeljk te onhouden naam. Pairi Daiza mag dan wel exotisch klinken, mijn tong struikelt over de rare opeenvolging van klinkers en mijn hersencellen laten het spontaan afweten als ik me de naam voor de geest probeer te halen.
Verder niets dan lof over dit park. Mooi verzorgd, veel dieren in een natuurlijke omgeving en prachtige architectuur. Hoogtepunt was toch wel de hindoeïstische tempel. Het complex was nog niet volledig afgewerkt, maar ik kan jullie nu al zeggen dat het een pareltje zal worden. Echt magnifiek. Pairi Daiza is duidelijk een park in volle ontwikkeling. Overal stonden graafmachines en werd er druk gewerkt aan de uitbreiding van het park. Ik ben echt benieuwd hoe het park er over twee jaar zal uitzien.
Ons middagmaal aten we in een grote serre met los vliegende vogeltjes en een speeltuin voor de kinderen. We streelden de aapjes op het apeneiland en werden een beetje zeeziek op de hangbruggen. (Al geef ik toe dat we het zelf gezocht hadden door de dingen een beetje te veel in beweging te brengen.)
De dag vloog om en na een laatste ritje met het treintje was het al bijna zes uur en sloot het park (zes uur is echt veel te vroeg en een dag is veel te kort om gans Pairi Daiza te kunnen bekijken). Vriendin Q had enkele eetadresjes in de buurt opgezocht, maar we werden zo onvriendelijk onthaald in de eerste taverne in het centrum van Brugelette dat we besloten het bij één drankje te houden en het restaurant aan de overkant te proberen. In een taverne waar je half afgesnauwd wordt door de uitbaatster, verdient men onze klandizie niet.
Naar de overkant van het plein dan maar. De uitbater van restaurant Au Sam’Suffit was duidelijk erg verbaasd dat er op een zaterdagavond in zijn restaurant mensen binnen kwam. Al werden we daar wel met open armen ontvangen. Helaas waren bijna alle gerechten op de kaart uitgeput en konden we kiezen uit filet pur, filet pur en filet pur, maar dan wel tegen de prijs van een gewone steak. Filet pur dan maar, voorafgegaan van een voorgerechtje met scampi. Het smaakte des te meer, al waren de frieten veel te zout naar mijn goesting.
De uitbater legde uit dat hij vooral leefde van businessmensen die tijdens de week in zijn hotel-restaurant logeerden. Blijkbaar gaan de inwoners van Brugelette niet veel op restaurant… We hadden alleszins een zeer aangename babbel en waren heel tevreden dat we van restaurant veranderd waren. Als je ooit in de buurt van Brugelette bent, spring er eens binnen. Je kan er ook voordeligere toegangskaarten voor Pairi Daiza krijgen.
11 juli is een populaire datum
Tot nu toe hebben we voor die dag al uitnodigingen ontvangen voor een babyborrel, een verrassingsverjaardagsfeestje en een huwelijksfeest.
Helaas zullen al deze feestjes zonder ons door moeten gaan, want wij zitten dan in het buitenland (wat natuurlijk ook feestelijk is).
Verteren
De overheerlijke kaasschotel waarop onze vrienden uit Tongeren ons trakteerden en de verkiezingsuitslag. Benieuwd wat het minst zwaar op de maag zal liggen.
Accident
Een kleine onoplettendheid, een druk kruispunt, fietsers die uit de verkeerde richting komen en dan een klap, een fiets die over een motorkap rolt. Gelukkig is dit niet ons overkomen, maar jammer genoeg wel iemand die me nauw aan het hart ligt. Hij zag nog bleek toen hij het verhaal vertelde.
Zo snel mogelijk parkeerde hij na het ongeval zijn auto aan de kant en ging hij de schade opnemen bij de fietser in kwestie, een jong kereltje van ongeveer twaalf. De jongen zat wat versuft op de grond en kloeg van pijn in zijn been, maar blijkbaar viel het nog allemaal mee. De jongen was in het gezelschap van een paar vrienden.
De bestuurder van de wagen, nog steeds erg geschrokken, ging in de wagen een stuk papier halen om zijn adres en telefoonnummer op te schrijven. Ondertussen waren er wat mensen gestopt om te zien wat er aan de hand was. Groot was de verbazing van de bestuurder toen bleek dat de gevallen jongeling en zijn vrienden nergens meer te bespeuren vielen. Hij is ze nog achterna gelopen in de richting die de omstaanders wezen, maar uiteraard vielen ze nergens meer te bekennen.
Totaal verbouwereerd is de bestuurder van de wagen dit ongeval dan maar bij de politie gaan aangeven, want voordat je het weet, word je beschuldigd van vluchtmisdrijf. Toch vreemd, zomaar wegrijden nadat je bent omver gereden, zonder het telefoonnummer en adres aan te nemen van de bestuurder. Misschien was de jongen in kwestie zelf in paniek? Of mocht hij daar niet zijn? Hopelijk krijgt het hele geval geen staartje. Alleszins heeft de bestuurder zijn plicht gedaan en hopelijk komt de jongen ervan af met een paar blauwe plekken.
Een vrolijke noot
Vandaag heb ik een glimlach getoverd op het gezicht van heel wat collega’s. Blijkt dat het enige wat je daarvoor nodig hebt, een stel heel hard knisperende (snerpende, piepende) schoenen zijn. Elke keer als ik naar het toilet ging om mijn blaas te ledigen, keken ze mij met een grote glimlach aan. Als ik nog eens schoenen koop, moet ik beslist letten op het aantal decibels dat ze produceren.
D’Hoogeschool
De hype is al lang voorbij, maar ondertussen waren mijn vriend en ik nog altijd niet in D’Hoogeschool geraakt. Restaurantweek leek ons daarom een geknipte gelegenheid om dit recht te zetten. En ‘t mag gezegd, D’Hoogeschool stelde niet teleur. De twee voorgerechtjes en het hoofdgerecht waren overheerlijk, alleen het dessert (met Madeleinekes, maar in tegenstelling tot Proust, ben ik niet echt een liefhebber) viel wat tegen. De bediening liet wat steken vallen, maar was zeer vriendelijk. We zullen er alleszins nog eens terugkeren.
De Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen
Kan er wat van! Nog helemaal aan het nagenieten van hun concert in M.
Uitstelgedrag
‘t Is des mensen, zeker? En hoe langer je iets uitstelt, hoe hoger de berg wordt die je over moet. Zo probeerde ik al weken het verslag van de conferentie in Madrid af te werken. Er kwam altijd wel iets tussen dat dringender was. Tot ik er vandaag gewoon genoeg van had en me voornam niet naar huis te gaan voordat het ding af was. En dat heb ik dan ook gedaan. Ik moest langs een achterpoortje uit ons gebouw wegglippen, want de gewone uitgangen waren al afgesloten, maar ik voelde me een paar kilo lichter. Blij dat ik die berg eindelijk overwonnen had.
Ohlala, madame, vos seins bougent
Het duurde een paar seconden voordat ik effectief begreep wat hij gezegd had en ondertussen was hij me al voorbij. Even dacht ik hem nog een venijnige opmerking achterna te roepen, maar bij nadere inspectie bleek dat hij eigenlijk wel gelijk had. ‘k Heb het dan maar zo gelaten.