Aan alle goeie dingen komt een einde. Zo ook aan weekendjes in Tallinn, één van de charmantste stadjes die ik ooit bezocht. Voor de tweede keer al, zodat we de vorig jaar niet bezochte bezienswaardigheden van mijn lijstje konden schrappen en aan een iets lager tempo gewoon konden genieten. En genieten, dat deden we volop, met dank aan de in België verloren gelopen zon, die Tallinn zonder proberen wist te vinden om aldaar het beste van haarzelf te geven. De verbrande kuiten van de vriendin van mijn broertje zijn daarvan het roodgloeiende bewijs.
Author: yab
Een oase van rust
Zo voelde deze werkweek aan. Slechts vier vergaderingen (een vergaderloze week is een utopie) op een ganse week, een minimaal aantal mails en weinig tot geen telefoontjes. Het leek wel of gans België collectief beslist had met vakantie te gaan. Niet dat ik klaag, mind you, zulke weken zijn niet dik gezaaid. Er kon al eens wat opgeruimd worden en mijn mailachterstand slonk tot een aanvaardbaar niveau.
Al moet ik stiekem, heel stiekem, bekennen, dat zo’n week nu ook weer niet al te vaak moet voorkomen. Ik hou wel van een beetje actie. 😉
Red het Brabants trekpaard!
Bekijk het filmpje! (Embedden schijnt niet te lukken en ik heb geen zin om uit te zoeken waaraan dit juist ligt.)
Het zou toch zonde zijn als die sappige ronde billen definitief zouden verdwijnen. ‘t Is dat ik zelf op een appartementje woon, of ik zette er zeker eentje in mijn achtertuin. 😉
Op zoek naar een goeie investering?
Misschien toch maar Groupon links laten liggen.
Naar wat ik hoor in mijn kennissen- en vriendenkring, zijn er best wel wat mensen die van Groupon gebruik maken. Zelf ben ik ook al een tijdje ingeschreven op hun aanbiedingen, maar schijnbaar zit er nooit iets tussen wat interessant is voor mij. Ofwel staat het aanbod zelf me niet aan, ofwel past de periode waarin de korting gegeven wordt niet. Enfin. De berichten worden gefilterd uit mijn inbox en op regelmatige tijdstippen in één keer verwijderd. Net als papieren kortingsbonnen is ook de elektronische variant niet aan mij besteed.
Feestje – the day after
De keuken is een puinhoop, de vloer plakt van de gemorste drank en ik denk dat we wat betreft het aantal alcoholische dranken geëindigd zijn met meer dan we begonnen zijn (dat geldt niet voor frisdranken, want cola was by far het populairste drankje van de avond). Het was met andere woorden een geweldig feestje. Ik denk dat er in totaal bijna vijftig man is langsgekomen, wat zorgde voor enkele piekmomenten aan de cocktailbar. 😉 Ik heb geshaket alsof mijn leven ervan afhing. Het nadeel van zoveel volk is dat je er niet toe komt diepgaande gesprekken te voeren en dat de mensen die wat langer blijven plakken, meer aandacht krijgen dan mensen die vroeger doorgaan, omdat de babysit nu eenmaal niet zo lang kan blijven. Spijtig, maar weinig aan te doen.
Nieuwtjes van de avond: één koppel trekt voor 9 maanden naar Kopenhagen (we hebben al beloofd om op bezoek te gaan), iemand gaat trouwen in Japan (jay, een Japans trouwfeest!) en er komen wat baby’s aan, maar dé verrassing van de avond was toch wel het onverwachte bezoek van kameraad K uit Baton Rouge. Hij was een paar dagen in België om hier te solliciteren voor een nieuwe job. Een echte verrassing, want ik dacht dat ze ginder helemaal hun draai gevonden hadden.Binnenkort zullen we dus niet meer door de Atlantische oceaan van elkaar gescheiden zijn.
Twee keer feest
Deze voormiddag waren we te gast op een verjaardagsontbijt. Een heel tof concept. Met z’n allen in de tuin (gelukkig bleef het droog) genieten van het ongelooflijk uitgebreide ontbijtbuffet dat de jarige gastvrouw samen met wat helpende handen in mekaar had gebokst: fruitsla, smoothies, zachtgekookte eitjes, koffiekoeken, kaas, confituur, chocopasta, broodjes, zelfgebakken taart, kersen in chocolade gedoopt (zalig, ga ik zeker zelf ook eens maken) en nog veel meer. Een fijn alternatief voor een avondlijk feestje en dus perfect combineerbaar met het feestje dat mijn vriend en ik vandaag zelf geven. Nog een paar uurtjes voorbereiden en het is zover. Ik kijk er al naar uit!
Zaadjes
Een jaar of wat geleden kregen we een cadeautje van vrienden. Een minimoestuintje bestaande uit vier vierkante potten met bijhorende aarde en zaadjes om in die aarde te planten. De potten passen mooi op een onderlegger, waardoor er geen lekkage kan ontstaan. Ideaal om kruiden te kweken op balkons of in appartementen.
Enfin ja, het cadeau werd dankbaar aanvaard en het goeie voornemen om snel de zaadjes te planten werd gemaakt. Maar hoe gaat dat? De daad van het zaadjes planten bleef maar uitgesteld worden. Totdat we beseften dat de vrienden waarvan we het cadeau kregen aanwezig zullen zijn op ons feestje komende zaterdag.
In aller ijl werden de zaadjes geplant. Al is de kans dat er komende zaterdag iets groen de kop zal opsteken uit de zwarte aarde bijzonder klein, we kunnen maar hopen op een plotse groeispurt.
Exit Elektrabel
Welkom Ecopower!
Baby’s, baby’s
Zaterdagavond waren we te gast bij vrienden die onlangs een tweede zoontje gekregen hebben. Het kind had dezelfde naam als mijn broer. En aangezien ik lang, lang geleden verantwoordelijk was voor de keuze van de naam van mijn broertje, kon ik hen alleen maar feliciteren met hun goede smaak. 😉
Grappig hoe verschillend kinderen van dezelfde ouders kunnen zijn. De eerste jongen was een echte huilbaby, terwijl de tweede een modelbaby is: goed eten, braaf slapen en altijd goed gezind. Nu konden onze vrienden smakelijk lachen met de wallen op de foto’s van na de geboorte van de eerste, maar ik herinner me dat bezoek aan hun eerste kindje nog goed: we moesten onze stem de ganse tijd verheffen om het gekrijs te overstemmen. Dan zit je er als ouder toch even door, kan ik me voorstellen.
Ondertussen is hun eerstgeborene uitgegroeid tot een flinke kerel vol energie wiens mond geen moment stil stond tijdens ons bezoek. Het klikte meteen tussen ons en hij heeft mij een hele uiteenzetting gedaan over maaidorsers. En ik mocht zelfs met zijn autootjes en zijn pop spelen! Een hele eer, want zo goed kent het jongetje ons eigenlijk niet.
En nu zijn we alweer op weg naar een babyborrel. De opvolging is verzekerd.
Waterpijpdate
Zo stond het in mijn agenda genoteerd. Ik heb van mijn leven nog nooit een sigaret aangeraakt. De geur alleen al stoot me af, maar kameraad E wist ons te overtuigen dat een waterpijp iets helemaal anders was. Het zou naar appeltjes smaken en helemaal niet zo ongezond zijn als een sigaret. Van dat laatste ben ik niet echt overtuigd, maar mijn vriend wilde het graag een keertje proberen. Dus maakten we een afspraak om de in Egypte gekochte waterpijp van kameraad E aan een test te onderwerpen.
We aten eerst samen mosselen op een terras in Heverlee, gelukkig zonder dat de donkere wolken boven ons hun natte lading losten. Na het avondmaal zakten we af naar het studiootje van E en na wat gepruts om de kooltjes te laten branden, lukt het hem om de waterpijp aan de praat te krijgen. Als backup hadden mijn vriend en ik een flesje schuimwijn en een fles wodka met karamelsmaak meegenomen. Een beetje anticiperend op het feit dat we het waarschijnlijk niet zo lekker zouden vinden.
En tja, wat kan ik zeggen. De geur is inderdaad fruitiger en niet zo afstotend als sigarettenrook en het kruipt niet zo erg in je haar en kleren, maar het smaakt vies en verbrand. Al beweerde kameraad E dat zo’n waterpijp in Egypte veel beter smaakt. Na drie trekjes had ik het wel gehad. Niet voor herhaling vatbaar. Wel voor herhaling vatbaar: het gejuich van de OHL supporters dat ons door het open raam bereikte na de overwinning op Anderlecht. Wat een debuut in eerste klasse!
En de wodka en de schuimwijn zorgden ervoor dat het toch een gezellige avond werd waarop we klonken op het leven en de overwinning.