Is niet bepaald een straf als die overschotjes van Laura Massa komen!
Spiritus Sanctus in de Minderbroederskerk in Sint-Truiden
Gisteren reisden mijn broer, mijn vriend en ik naar Sint-Truiden voor een bezoek aan Spiritus Sanctus, een internationaal spirits festival. De mooie Minderbroederskerk vormde alvast het perfecte decor voor het verwennen van onze smaakpapillen. Het aanbod aan verschillende standen was lichtelijk overweldigend. En de organisatie had er alles aan gedaan om voor gepast entertainment te zorgen. We deelden de proevertjes onder ons gedrieën waardoor we drie keer zo veel konden proeven dan op ons eentje. En ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door Sint-Truiden. Op de wandeling van het station naar de kerk kwam ik verrassend veel mooie gebouwen tegen. Misschien een ideetje voor een toekomstig weekendje in eigen land?
Aangezien mijn vriend en ik net iets vroeger ter plekke waren dan mijn broer, begonnen we de proeverij met een glaasje appelschuimwijn van Lepipz. Verrassend lekker! Ik ga jullie niet vervelen met een opsomming van alles wat we dronken, maar ik deed wel mijn best om van elke fles die we proefden een foto te maken. Speciallekes van de dag: de Beierse whisky SLYRS, die toch niet echt spek naar mijn bek was en de Caol ila Blackadder, waarin zowaar zwartgeblakerde stukjes van het vat dreven.
Natuurlijk konden we het niet laten om onze whisky voorraad uit te breiden met een paar extra flesjes. De gelukkigen waren The Glenrothes Whisky Maker’s Cut, Craigellachie 13 en Bunnahabhain 14 Ruby Port Cask Finish. En we kochten ook nog wat chocolade, want iedereen weet dat whisky en chocolade a match made in heaven is.
Na afloop van ons bezoek aan de whisky beurs vervoegde de vriendin van mijn broer ons voor een gezamenlijk avondmaal bij Royal India. De perfecte afsluiter van een fijne en culinair hoogstaande dag.
A lovely evening with friends
Fijne avond achter de rug in het uitstekende gezelschap van onze vriend en zijn echtgenote uit Trinidad and Tobago. Blijft het mooist contrasterende koppel in onze vriendenkring: hij zo wit dat de zon op zijn vel weerkaatst en zij een prachtig chocolade bruin. Voor de gelegenheid had ik een mocktail van The Mocktail Club als aperitief voorzien, want onze vrienden drinken niet. Met wat ijsblokjes en gedroogde limoenschijfjes was deze cocktail bijna zo lekker als eentje met alcohol (bijna is hier het sleutelwoord).
We genoten samen van een heerlijke maaltijd van Laura Massa: gevulde aubergine als voorgerecht en traditionele vol-au-vent als hoofdgerecht. Bleek dat onze vriendin niet zo’n fan is van vol-au-vent! Gelukkig viel de versie van Laura beter mee dan ze verwachtte, maar de volgende keer zal ik toch maar een curry of iets dergelijks bestellen. Iets met meer pit voor een pittige dame. 😉 Over pit gesproken, onze vriendin is nu de trotse eigenares van een eigen zaak als sportpsychologe. Als oud-topsporter met een doctoraat in de sportpsychologie weet ze natuurlijk waarover ze spreekt. Al vermoed ik dat het feit dat ze enkel Engels spreekt wel een obstakel kan vormen.
Als dessert genoten we van een stukje chocolade taart, dat naar mijn mening nét iets smeuïger had mogen zijn.
Na afscheid genomen te hebben van onze vrienden, dronken mijn vriend en ik nog een souvenirtje uit Porto om na te genieten van de fijne avond.
Tweedaagse in de Hoge Rielen
Deze donderdag en vrijdag verbleef ik samen met mijn collega’s van het management en het middenkader in de prachtige Hoge Rielen. Bedoeling van de tweedaagse was de onderlinge banden opnieuw wat nauwer aanhalen en na te denken over het leiderschap binnen onze organisatie. Gelukkig kon ik carpoolen met wat collega’s, want hoe mooi de Hoge Rielen ook zijn, makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer zijn ze niet.
Helaas voelde ik ‘s ochtends bij het vertrek al een lichte kriebel in mijn keel. Tijdens de workshops overdag viel het mee (heel fijn om een aantal nieuwe methodieken uit te proberen, waarvan the fishbowl en het Oxford style debate mij het meeste zijn bijgebleven), maar na de (overheerlijke) barbecue ‘s avonds, begon mijn stem het langzaamaan te begeven. En om heel eerlijk te zijn: het feit dat ik mij geheel vrijwillig aanmeldde als spelleider voor het weerwolven zal uiteraard niet geholpen hebben. Naarmate de avond vorderde werd ik heser en heser.
Resultaat: de dag nadien voelde ik mij bijzonder belabberd. De combinatie van te veel wijn en een vervelend virus. Al een geluk dat we allemaal op een aparte kamer lagen, want goed geslapen had ik niet. Ik deed mijn uiterste best om na te denken over hoe we het leiderschap binnen onze organisatie kunnen verbeteren, maar ik voelde dat ik alles behalve in goede doen was. Noch het ontbijt, noch de lekkere broodjes ‘s middags slaagden erin mijn energieniveau op te krikken. Ik was dan ook behoorlijk blij dat de workshops vrijdagnamiddag op een deftig uur stopten en dat ik na de treinrit Tielen – Lier – Leuven ‘s avonds op tijd in bed kon kruipen.
Vervelend, zo’n virus.
Downtown & Bolhão Market food tour – Porto – 29 mei 2025
We starten de dag met een beetje chaos aan het ontbijt. Het is zo druk dat er geen vrije tafels meer zijn. We worden naar een soort gang geleid waar we vriendelijk verzocht worden te wachten tot iemand van de bediening ons komt halen. Er staan daar nog wat mensen te draaien, dus we zijn niet de enigen die in het ontbijtspitsuur beland zijn. 8.30u is duidelijk het favoriete ontbijtuur van veel gasten in dit hotel.
Na een dikke tien minuten wachten, krijgen we een tafel voor vier toegewezen. We genieten uitgebreid van het ontbijtbuffet. Applaus voor de English breakfast opties en heel veel vers gesneden fruit. Er is ook een bijzonder interessante pannenkoekenmachine die volautomatisch pannenkoeken maakt. Je hoeft enkel te zwaaien voor de sensor en er komt na een drietal minuten zowaar een kant en klare pannenkoek uit. Je hoeft zelfs geen deeg of iets dergelijks toe te voegen, dat doet de machine allemaal zelf.
Aangezien we om drie uur in de namiddag een food tour gepland hebben, zijn we van plan het middagmaal over te slaan en de eetlust op te wekken door een wandeling in de buurt. Ik heb in mijn boekenkast nog een oude Capitool gids van Portugal terug gevonden en het hoofdstuk over Porto heeft een wandeling. Ideaal, dus.
Spijtig genoeg is een groot gedeelte van Porto getransformeerd in een enorme bouwwerf voor de nieuwe, roze metrolijn (Linha Rosa). Gigantische bouwputten en grote machines laten littekens na in het stadsweefsel. Uiteraard kan ik alleen maar toejuichen dat Porto volop de kaart van het openbaar vervoer trekt. Alleen loopt deze nieuwe metrolijn, zoals zoveel openbare werken van dit kaliber, serieuze vertraging op. Benieuwd wanneer de metrolijn effectief zal open gaan.
Soit, we starten de wandeling in het station van São Bento dat van binnen versierd is met prachtige azulejos. Alleen jammer dat over een aantal tegeltaferelen een soort gaas geplakt is (als bescherming?) waardoor de kleuren wat doffer zijn.
Onze volgende stop is de beroemde kathedraal en bijhorend klooster van Porto. De kloostergang is prachtig en ook hier treffen we talrijke azulejos aan. De plafonds van het klooster zijn rijkelijk versierd met houtsnijwerk en plafondschilderingen. We beklimmen de toren van de kathedraal en genieten van het uitzicht. In de kathedraal zelf bewonderen we het overdadig met verguldsel versierde koor. In het koor vindt op dat moment een kleine plechtigheid plaats voor Amerikaanse pelgrims. We zien hier in Porto trouwens heel veel peregrinos onder weg naar Santiago de Compostela. De Sint-Jacobsschelpen zijn overal in het straatbeeld aanwezig.
Een chocolade verrassing
Vandaag vond ik een smakelijke verrassing in de post. Een cadeautje van de zus en de nichtjes van mijn vriend als bedankje voor mijn job als reisleidster in Wenen. Ze zullen mijn strakke schema en aansporingen dan toch niet zo erg gevonden hebben. 😉
Groot Onderhoud in Brugge
Deze voormiddag woonde ik het Groot Onderhoud bij in het BMCC in Brugge. Oorspronkelijk had ik gepland gans de dag deel te nemen, maar omdat mijn mailbox ontploft was na een lang weekend in Porto, besloot ik wijselijk na de keynote speeches en de (bijzonder karige, het moet gezegd) lunch naar huis te keren om in de namiddag aan mijn mailachterstand te knabbelen. Bijzonder gecharmeerd door de keynote van Jonas Roelens, historicus en schrijver, die enkele hardnekkige middeleeuwse clichés doorprikte. Bijzonder boeiend en een herinnering dat desinformatie van alle tijden is.
Kuisheidsgordels in de middeleeuwen blijken een verzinsel van (jullie geloven het nooit) dr. Kellogg’s te zijn. De man vond masturberen trouwens des duivels.
Mijn lunch was een samenraapsel van de restanten uit bijna leeggeplunderde saladekommen:
Fenomenaal uitzicht op het mooie Brugge:
En de fijne wandeling terug naar het treinstation:
Van Leuven naar Porto – 28 mei 2025
Voor onze jaarlijkse citytrip met de ouders van mijn vriend kozen we dit jaar Porto uit. Een bestemming die al lang op mijn lijstje stond, maar waar ik wegens te dure vluchten nog niet geraakt was. En eerlijk, ook nu waren de vluchten naar Porto aan de dure kant, maar hey, ‘t is niet dat we tegenwoordig veel interest op ons spaargeld krijgen, he? We werken hard genoeg! En sinds de ouders van mijn vriend aan een cursus beleggen begonnen zijn, heb ik de indruk dat er ook wat meer af kan. 😉
We treffen de ouders van mijn vriend om 12u in Zaventem, waar we eerst gezellig samen lunchen bij Le Pain Quotidien, ondertussen bijna een traditie! Ik geniet van een lekkere avocado toast met ei. Alvast een goed begin van onze trip.
Tot onze niet geringe verbazing (we zijn het anders gewoon) verloopt alles vlotjes en zitten we mooi op tijd op het vliegtuig, dat stipt volgens de planning vertrekt.
We landen zonder problemen in Porto, halen onze valiezen op en wandelen naar de uitgang; waar de chauffeur van onze taxi al op ons staat te wachten. Vlotjes!
Het is vrij druk op de route van de luchthaven naar ons hotel, omdat het spitsuur is. De taxichauffeur is heel vriendelijk en babbelt honderduit.
Rond half vijf zijn we in het Legendary Porto Hotel, gelegen in het hart van Porto. De kamers vallen mee en ook de locatie lijkt op het eerste gezicht ideaal.
We frissen ons wat op en trekken om zes uur de stad in. We stoten meteen al op een groep van vier in het zwart uitgedoste mannen die op de trappen van de Santo Ildefonso kerk fado brengen. We slenteren vervolgens wat rond op een marktje dat zich op het plein voor ons hotel bevindt. De kraampjes verkopen veel handwerk en lokale producten. De ouders van mijn vriend kopen meteen al een bolletje kaas voor de buurvrouw die op hun katten past. Kunnen we dat ook al van de lijst schrappen.
Vervolgens wandelen we langs de gerestaureerde restanten van de oude Fernandomuur uit de veertiende eeuw naar de Ponte Dom Luís I, een indrukwekkende stalen constructie ontworpen door ingenieur Théophile Seyrig, een Belgische compagnon van Eiffel. Het fijne aan deze brug is dat er enkel sporadisch een tram passeert en je verder als voetganger gans de breedte van de brug kan innemen. Het uitzicht vanaf de brug op de Douro en omgeving in het avondlicht is prachtig.
Opening RHIZOMA in MASEREEL
Gisteren woonde ik de feestelijke opening bij van de eerste editie van RHIZOMA – biënnale voor hedendaagse kunst in MASEREEL. Door werken aan het spoor moest ik een vervangbus nemen tussen Herentals en Geel, maar dat verliep (tegen de verwachtingen in) vlotjes. Ik kwam zelfs stipt op het voorziene tijdstip van 14.05u aan in Geel. Als het goed is mag het ook gezegd worden!
In Geel stonden een collega en zijn vriendin mij op te wachten met de wagen om samen te carpoolen naar MASEREEL in Kasterlee. De titel van de eerste editie van de biënnale voor hedendaagse kunst is ‘Our Future Is To Live With Bruises‘. Deze zeer actuele titel ontleende RHIZOMA aan een zin uit het gedicht ‘Diaoptasia – Our Future Will Be‘ van multidisciplinair kunstenaar Otobong Nkanga, die zelf met nieuw werk aanwezig is op de biënnale.
Spijtig genoeg zat het weer niet mee. En dat is een understatement. Na al die prachtige, droge voorgaande weekends viel de regen nu met bakken uit de lucht. Alles behalve ideaal voor deze biënnale waarvan de werken verspreid staan over vijf binnen- en buitenlocaties. De speeches moesten om wille van het slechte weer ook naar binnen verhuizen. Gelukkig was ik voorzien van een goeie regenjas, al had een extra paraplu zeker geen kwaad gekund.
Uiteindelijk bleven mijn collega’s en ik hangen onder de party tent bij de caravan met Italiaanse wijnen en waagden we ons niet aan een wandeling langs de buitenlocaties. Dat gaf ons wel de gelegenheid om te proeven van het mooie assortiment van Italiaanse wijntjes. De rosé prosecco en de primitivo waren mijn favorieten. En omdat zoveel mensen afhaakten door het slechte weer, verzamelde ons groepje veel extra drankbonnetjes, waardoor we heel de namiddag gratis dronken. Al had ik een extra portie dumplings zeker nog gewaardeerd.
Een collega was zo vriendelijk om mij na de laatste prosecco af te zetten aan het station van Lier, waar ik letterlijk mijn trein naar Leuven voor mijn neus zag wegrijden. Dan maar overstappen in Berchem, waar ik mezelf op een smoothie trakteerde. Kwestie van toch ook iets gezonds te drinken. 😉
Goofball & crew te gast op ons appartement
Gisterenavond draaiden we de rollen om en waren Goofball, haar man en hun jongste zoon op bezoek in ons appartementje. Mijn vriend was er spijtig genoeg niet bij, wegens verplichtingen in Genève. En ook de oudste zoon van Goofball had andere plannen. We maakten er in hun aanwezigheid het beste van. 😉 De sushi van Wabi Sabi smaakte alvast uitstekend en de jongste verkende alle hoeken van ons appartementje. Voor herhaling vatbaar. En hopelijk is ons gezelschap de volgende keer wel voltallig.
