De lente in huis
Supporteren voor de marathonlopers in Leuven
Dit weekend stond Leuven helemaal in het teken van de European Running Championships. Gisteren lieten we dit event links liggen, maar vandaag trokken mijn vriend en ik naar verschillende plaatsen op het parcours om te supporteren voor onze Leuvense vriendin, die voor de eerste keer in haar leven een marathon liep. En waar we heel veel afgepeigerde en zich voortslepende lopers zagen, waaraan we twijfelden of die wel de eindstreep zouden halen, was onze vriendin zo fris als een hoentje en zwaaide ze breed glimlachend naar ons terwijl wij stonden te supporteren. Ze finishte in een tijd die iets lager lag dan gehoopt, maar dat lag vooral aan haar running mate die het duidelijk een pak lastiger had als onze vriendin. Achteraf hoorde ik dat ook nog een andere vriendin de marathon had gelopen en kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik de gelegenheid gemist had om haar aan te moedigen. Aan de finish liepen we bijna letterlijk onze vrienden van de Vismarkt tegen het lijf, die ook kwamen supporteren. Het is duidelijk dat dit sportief evenement heel wat volk op de been gebracht heeft in Leuven.
Proficiat aan alle lopers! Ik zou het jullie niet nadoen!
De Speelbergwandeling revisited
Aangezien het weekend zich zonnig aandiende, stelde ik aan mijn broer en zijn vriendin voor om in de namiddag samen te gaan wandelen. Kwestie van een gezonde eetlust op te wekken tegen het avondmaal. Ik deed een paar suggesties en de vriendin van mijn broer pikte er de Speelbergwandeling uit. Een wandeling die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons, maar die mooi is in elk seizoen. Mijn vriend en ik ontleenden twee elektrische blue-bikes aan het station van Leuven en fietsten gezwind naar het startpunt van de wandeling waar we mijn broer en zijn vriendin troffen.
De wijngaarden lagen er nog een beetje kaal bij, maar de voorjaarsbloeiers waren uitbundig van de partij en de zon maakte dat de prille groene kleuren geweldig goed tot hun recht kwamen. En aangezien mijn broer een fanatieke fan van ObsIdentify geworden is, moesten we natuurlijk stoppen bij elk onbekend bloemetje of plantje. Zo leert een mens al eens wat bij!
Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik met onze elektrische blue-bikes terug naar Leuven om daar ongeveer op hetzelfde moment aan te komen als mijn broer en zijn vriendin, die met de wagen waren. We troffen elkaar in de Express GB omdat de vriendin van mijn broer zin had in cola en dat is iets wat mijn vriend en ik niet standaard in huis hebben. We haalden de (simpele) aperitiefhapjes boven en kozen welke gerechten te bestellen bij mijn favoriete Leuvense Chinees: Chen’s restaurant in Kessel-Lo. Bij het eten trokken we een lekker flesje Italiaanse wijn open en naar goede gewoonte sloten we af met een glaasje whisky. Lang leve de zon!
Onverwachte ontmoeting bij Bar Florida
Eigenlijk moesten zowel mijn vriend als ik nog werken, maar wie kan thuis achter een computerscherm blijven zitten op zo’n prachtige lente-avond vlak voor het weekend? Dus klapten we de laptopschermen op een respectabel uur dicht en wandelden we richting de Vaartkom omdat daar de laatste zonnestralen het langst blijven hangen. Helaas zat gans het terras van Bar Florida vol toen wij er aankwamen. We waren al aan het nadenken over een plan B, toen een koppel aan een tafeltje voor vier ons wenkte. De broer en schoonzus onze Leuvense vrienden. Ze nodigden ons heel vriendelijk uit om plaats te nemen aan hun tafel en deze tweede ontmoeting viel veel beter mee dan de eerste. Wat nog maar eens bevestigt dat een eerste indruk niet altijd de juiste is.
Mijn vriend en ik dronken twee cocktails in de avondzon met zicht op de pas heraangelegde vaartkom en namen toen de laatste zonnestralen achter de horizon verdwenen afscheid. Fijn om gewoon op den bots te kunnen genieten van een mooie vrijdagavond in eigen stad.
Genieten van mijn plantjes!
Heel trots dat ik erin geslaagd ben mijn amaryllis voor het tweede jaar op rij te laten bloemen.
Bovary in het Théâtre National
Deze avond had ik het voorrecht de generale repetitie van de opera Bovary te kunnen bijwonen in het Théâtre National. De combinatie van de muziek van de Belgische componist Harold Noben en de literaire klassieker van Gustave Flaubert leveren een verrassend actueel spektakel op, waar alles draait rond de magnetische persoonlijkheid van madame Bovary die zich probeer te onttrekken aan de banaliteit van haar saaie bestaan en huwelijk. Vond ik het personage van madame Bovary sympathiek? Niet meteen, maar ik kan me wel voorstellen dat in de tijd waarin de roman zich afspeelt het voor vrouwen alles behalve eenvoudig was hun dromen te realiseren. In die zin heeft het stuk een feministische ondertoon. De opera zelf is magnifiek, de enscenering is inventief en de muziek is geweldig. Carme Portaceli stort zich vol overgave op de hoofdrol en weet moeiteloos de aandacht naar zich toe te zijn. Wat een talent!
Ik heb er alleszins oprecht van genoten en hoop dat zulke opportuniteiten nog vaak mijn pad zullen kruisen.
In de reeks: waar was yab vandaag?
In het Amerikaans theater! Een stuk Expo 58 erfgoed!
Lunch in Gare Maritime
Een lunchafspraak met een oud-collega bracht mij terug naar de food court van Gare Maritime. Mijn vorige ervaringen daar waren eerder gemengd. En ook nu was ik enigszins teleurgesteld in de cauliflower nirvana curry van Curry Karma die ik besteld had. 14,5 euro voor een beetje bloemkool met rijst is toch echt wel overdreven. Het gerecht was zelfs niet de moeite om een foto van te nemen. En het duurde dan ook nog eens heel lang voordat het klaar was en dat terwijl het heel rustig was in de Gare Maritime. Gelukkig maakten het uitstekende gezelschap en de mooie omgeving veel goed! Jammer, want deze food market zou zo succesvol kunnen zijn als de gerechten nét iets beter zouden zijn en de service vlotter.
Gelukkig kon ik op de terugweg naar kantoor genieten van prachtige bloesems.
Grand Café De Torenhoeve
Gisteren hadden we afgesproken met onze vrienden uit Rotselaar en hun drie zonen om samen te genieten van een heerlijk diner in het recent geopende Grand Café De Torenhoeve. Aangezien het mooi weer was, ontleenden mijn vriend en ik een elektrische blue-bike voor de verplaatsing naar Rotselaar. En amai, toch een geweldig uitvinding die elektrische fietsen. Je kan al fietsend lange afstanden afleggen zonder dat je helemaal bezweet op je bestemming aankomt. En een dikke pluim voor blue-bike dat je nu in de meeste grote stations ook elektrische fietsen kan ontlenen.
Onze kameraad had onlangs zijn voet gebroken en kwam dus op krukken binnen gesukkeld. Gelukkig werd er snel een krukje gevonden om zijn gewonde voet op te laten rusten. Blijkt trouwens eens te meer dat de meeste ongevallen in huis gebeuren. Onze kameraad had zijn voet gebroken door simpelweg over een trapje in huis te struikelen. Een ongeluk zit in klein hoekje. Gelukkig verliep het genezingsproces voorspoedig en mag hij binnenkort uit de gips.
Wij genoten alvast van de lekkere brasseriekeuken van De Torenhoeve. De porties waren stevig, al vermoed ik dat deze nog wel zullen verkleinen als de kok zijn voorraadbeheer beter onder controle heeft. Enige valse nood: de kaassaus van de macaroni met jonge Brugse kaas, die de oudste zoon van onze vrienden besteld had, was zuur. Geen probleem: het personeel nam het gerecht meteen terug naar de keuken en we kregen een alternatief aangeboden: een gigantische spaghetti die zo groot was dat onze vrienden nog een halve spaghetti mee naar huis konden nemen. Op de service valt alvast niets aan te merken. En ik heb oprecht genoten van mijn rundscarpaccio en tomaat garnaal (met keiveel garnalen, hoera!)
