Tot mijn grote vreugde was de mobiliteit in mijn geplaagde linkerarm deze maandag voldoende hersteld om mijn gsm vast te houden, terwijl ik zorgde voor de inleiding van de inspiratiesessie. Toegegeven, er was nog een lichte trilling waarneembaar, maar ik merk dat het elke dag een stuk beter gaat. Ondertussen kan ik mijn arm weer bijna boven mijn hoofd tillen. Heel blij trouwens dat ik de eer had spreker Christoph Busch, directeur van het Hannah Arendt Instituut, aan te kondigen. Eerst zou een andere collega van het management dit doen, maar last minute moest hij afhaken, waardoor de eer mij te beurt viel.
En amai, lang geleden dat een spreker mij nog zo heeft weten te boeien. Normaal is er altijd wel een moment dat mijn aandacht dreigt te verslappen tijdens zo’n lezing, maar Christoph Busch wist te boeien van begin tot einde. Het onderwerp van zijn toelichting was dan ook brandend actueel: hoe toch zorgen voor verbinding in deze tijden van desinformatie en polarisatie. Een echt eenduidig antwoord kregen we niet, maar de tendensen zelf benoemen, is de eerste stap om te werken aan verbinding.
Ooit in een ver verleden moest ik een boek van Hannah Arendt lezen voor een cursus filosofie. Veel is daar echter niet van blijven plakken, dus misschien is het tijd om mij opnieuw te verdiepen in het werk van deze dame, die waarschijnlijk de huidige acties van de staat Israël ten zeerste zou veroordelen.
