- zaterdag 24 mei: Om tien uur mondeling examen Spaans. Op een kwartiertje was het gepiept. Ik was niet geheel tevreden over de vlotheid waarmee ik de Spaanse woordenschat uit mijn hersenen kon opdiepen, maar goed, ik verwacht geen onaangename verrassingen bij het ontvangen van het eindresultaat.
Na het examen liet ik mijn voeten verwennen met een pedicure. Zo zijn mijn teentje weer helemaal zomerklaar.
De namiddag brachten we al kuisend door, want ‘s avonds verwachtte ik mijn vader, broer en vriendin en nonkel en tante. En een mens wil toch graag een goeie en goed georganiseerde indruk maken op de familie. Om er zeker van te zijn dat het eten zou smaken had ik tapas en een koude schotel besteld bij de Walvis. Om 17u gingen mijn vriend en ik de schotels ophalen. Toen de vriendelijke dame maar dozen bleef aandragen, drong het tot mij door dat ik iets te enthousiast geweest was bij het bestellen. De tapas voor acht personen konden op zich al als volledige maaltijd dienen, om van de fantastisch mooie koude schotels nog maar te zwijgen. Nochtans had ik aan de telefoon heel duidelijk gezegd dat mijn bestelling voor acht personen was en niet voor twee keer acht. Goed, te veel eten is nog altijd minder erg dan te weinig eten.
We besloten de tapas gewoon dicht te laten en bij onze vrienden te informeren of er iemand bereid was deze op zondag mee te komen opeten. Het kostte wat moeite, want uiteraard had bijna iedereen al plannen voor de verkiezingszondag, maar we vonden toch een koppel en hun twee zonen om ons uit de nood te helpen.
Het diner zelf was een denderend succes. Het eten was heerlijk en de avond vloog voorbij. Om mijn vader de voetballiefhebber ter wille te zijn, volgende we zelfs een beetje het duel Real Madrid – Atletico Madrid op de pc. Helaas haalde de underdog het niet.
- zondag 25 mei: Deze dag had ik al lang op voorhand vrijgehouden, omdat ik vermoedde dat ofwel mijn vriend ofwel ikzelf zouden opgeroepen worden als bijzitter en/of voorzitter van een stembureau. Toen we twee weken voor de verkiezingen nog altijd geen oproepingsbrief in onze bus gevonden hadden, durfden we opgelucht adem te halen. Een zorgeloze zondag wenkte, met als ontbijt én middagmaal visoverschotjes. 😉
Rond een uur of vijf kwamen dan onze vrienden om te helpen ons tapasoverschot weg te werken. Ondanks hun moedige inspanningen lukte dit niet, maar het werd toch een gezellige avond. Fijn om eens een keer iets spontaan te kunnen doen, dat overkomt ons tegenwoordig niet vaak meer.
