Contrast

Eerst op bezoek in het rusthuis bij mijn bomma wiens geest zich steeds verder en verder terugtrekt op plekken waar we haar niet meer kunnen bereiken. Een rusthuis waar de stank van geleefde, deels vergeten levens en opgedroogde urine zich met elkaar vermengt. Een gesprek dat er geen is in een dialect dat ik nog amper kan verstaan. Gaat alles goed? Alles gaat goed en met u?

En daarna naar de kraamafdeling van een ziekenhuis, voor de tweede keer op babybezoek dit weekend. Een nieuw leven net begonnen en zo vol belofte. Wat zal hij later worden? De mogelijkheden zijn onbegrensd. Iedereen is vrolijk. Bubbels, kussen en trotse grootouders, zelf nog in de fleur van hun leven.

Vergeet geen suikerbonen mee te nemen.

Meteoriet in Chelyabinsk

Zoveel geweldige filmpjes, dankzij al die dashcams waarmee de Russen rondrijden. Bijzonder boeiend om de impact van dit natuurfenomeen te zien. Op zo’n moment wordt je als onbetekenende mens letterlijk geconfronteerd met de eindeloosheid van het heelal en je eigen eindigheid. De beelden zijn fascinerend, maar de schade veroorzaakt door de schokgolf moet enorm zijn. Gelukkig zijn Russen en erg veerkrachtig volk. Gotta love them and their crazy youtube movies!

Valentijn

Ik had het superdruk op het werk, de voorbije veertiende februari en wist dat het een lange dag zou worden. Ik was nog hard aan het zwoegen toen mijn vriend me rond een uur of zeven ‘s avonds opbelde om te vragen of ik zin had in afhaalsushi. Een geweldig voorstel! Sushi is een ideaal tegengewicht voor een stresserende dag. Ik waarschuwde hem wel dat hij best op tijd kon bestellen, want Valentijn, da’s een ook een hels drukke dag voor de restaurants, zoals vorige ervaringen ons leerden.

Toen ik rond kwart na acht ‘s avonds thuis kwam, viel er op ons appartementje geen spoor van mijn vriend of sushi te bekennen. Uiteraard stond hij nog te wachten in het restaurant tot onze bestelling klaar was. Toen rond kwart na negen de sushi en mijn vriend dan eindelijk arriveerden, was ik zowat uitgehongerd. Maar! Het smaakte ons enorm en om het toch nog een beetje romantisch te maken, besloten we eens niet productief te zijn en gewoon samen naar een aflevering van Bones te kijken. De boog kan niet altijd gespannen staan.

<3

Babyborrel!

Tot elf uur in bed liggen op zondag, het komt er niet elk weekend van. Hoewel ik hou van actieve en goed gevulde weekends, moet ik toegeven dat dit uitslapen mij enorm deugd heeft gedaan. Die vervelende luchtwegeninfectie/hoest/verkoudheid/whatever waar ik nu al een week of twee mee sukkel, laat zich moeilijker overwinnen dan eerst gedacht. We lieten er zelfs een middernachtelijk feestje op zaterdag voor schieten.

Lekker lui gebruncht en dan op het gemak naar een babyborrel in Bertem gereden. In januari werden maar liefst vier baby’s geboren in onze vriendenkring, waardoor we in februari heel wat babybezoekjes op de agenda hebben staan. Eerst was het een beetje zoeken, op de babyborrel. We kenden er buiten de trotse mama niemand (met de papa hadden we enkel nog maar virtueel kennis gemaakt). Dus kozen we op goed geluk een plek uit aan tafel bij een koppel dat er ook een beetje eenzaam bij zat.

Een mens kan al eens geluk hebben: na een eerste kennismaking bleken ze even fervente reizigers als wijzelve te zijn. Japan en Australië waren twee reisbestemmingen die we gemeenschappelijk hadden en waar we wel een paar uurtjes over konden doorbomen. En, en, en, de man van het koppel bleek binnenkort voor een paar weken naar Schotland te gaan en kon ons geweldig goeie tips geven voor onze Schotlandreis in juni (die ik tot mijn grote schande nog helemaal moet plannen). En zo vloog de namiddag voorbij en bleven we tot ongeveer de laatsten plakken.

Nice.

Sneeuw op het platteland

Het was best wel romantisch: zaterdagnacht met z’n tweetjes in de auto terwijl de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden op de verlaten Limburgse wegen. Mooi hoor, zo’n appartement met uitzicht op de boerenbuiten en ezeltjes in de tuin. We konden zien hoe gelukkig onze vrienden waren in hun mooi en gezellig appartement, een pak groter dan het onze. En toch zou ik niet willen ruilen. De nabijheid van een stad, alle verplaatsingen te voet of met de fiets kunnen doen, ‘s avonds altijd leven op straat en een cultureel en vrijetijdsaanbod om U tegen te zeggen. I really love living in Leuven city.

De laatste nieuwjaarsreceptie van 2013

Was er eentje op ons eigen appartementje. Met tien medewerkers aan een gezamenlijk project rond onze tafel en een kerstboom die nog voor een klein beetje eindejaarssfeer zorgde. Wat cava, prosecco, witte wijn, hartige en zoete hapjes en het werd twee uur ‘s nachts voordat we er goed en wel erg in hadden. We toastten éénmaal met Estse wodka op een gelukkig en geslaagd 2013. Als de rest van het jaar voorbijvliegt zoals de maand januari voorbijgevlogen is, zal het niet lang duren of we kunnen alweer klinken op 2014.

Misschien moeten we die kerstboom gewoon laten staan. 😉

Yab werd buiten vervolging gesteld!

Ik zal de eerste persoon zijn om te zeggen dat het internet een geweldige verrijking van mijn leven betekend heeft. Ik vind bovendien van mezelf dat ik vrij mediawijs met de kracht van dit fantastische medium weet om te gaan. Maar kijk, dan overkomt er je iets verbazingwekkends dat je zonder al te veel nadenken deelt met vrienden en familie op twitter. Een fait divers, maar wel eentje dat opeens een eigen leven begint te leiden. Een leven dat je zelf niet meer in de hand hebt. Terwijl je nog vol ontzag en verbazing langs de zijlijn staat toe te kijken hoe één en ander onverwachts buiten proportie wordt opgeblazen, krijg je plotseling een telefoontje dat je verwacht wordt voor een verhoor op het politiekantoor.

Laat me zeggen, het is de eerste keer in mijn leven geweest dat ik van laster en eerroof werd beticht en ik ben er even niet goed van geweest. Kijk, ik stond recht in mijn schoenen en ben nog steeds van het principe dat de waarheid gezegd mag worden, maar leuk is anders. En zo hing er ongeveer anderhalf jaar een potentiële rechtszaak en een werkelijk astronomische vraag voor schadevergoeding boven mijn hoofd.

But hey, gerechtigheid is geschied: vorige week vrijdag werd ik officieel buiten vervolging gesteld. Een pak van mijn hart!

Een lelijk monster

Enkele weekends geleden (het was toen nog 2012) ging ik de confrontatie met een verschrikkelijk lelijk monster aan. Het is een monster dat steeds meer mensen uit mijn directe omgeving in de greep lijkt te krijgen. Mensen die het op het eerste gezicht helemaal voor mekaar hebben: mooi diploma, mooie job, lieve partner, toffe kinderen, leuk huis,… Maar ik schreef er al eerder over, je weet nooit echt wat er zich achter de façade verschuilt.

De avond was nochtans geweldig goed begonnen, maar opeens was daar het monster, zwartgeblakerd en niet voor rede vatbaar. Erg beangstigend om van zo dichtbij de metamorfose mee te maken van iemand die ons dierbaar is. Ik wist dat er problemen waren, ik ken de diagnose en de verhalen over therapie en medicatie, maar de diepe crisis met eigen ogen aanschouwen, meekijken in de bodemloze afgrond, dat was een heel akelige ervaring. Het monster liet zich niet bedwingen door logische argumenten en elk woord moest voorzichtig gewikt en gewogen worden op potentieel beschadigende impact.

We hebben zo goed als mogelijk een luisterend oor geboden, maar op den duur (zo rond een uur of zes ‘s morgens) was mijn pijp helemaal uit en moest ik mijn meerdere erkennen in het beest. We hebben er heel erg op aangedrongen om snel opnieuw contact te nemen met de therapeut, want ik zag een doembeeld opduiken waar ik liever niet mee geconfronteerd wordt. Gelukkig is dat gebeurd en is de situatie onder controle.

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit het eerste geval is in onze directe omgeving. Depressie slaat toe bij mensen waarvan je het niet verwacht of misschien toch net wel. Want ik kan me er wel iets bij voorstellen, al is die diepe peilloze afgrond mij gelukkig onbekend. De drang om álles goed te willen doen, een perfecte partner te zijn, de beste ouder die er is, de beste werknemer, de beste, de mooiste, de knapste, de slimste,… Het vergeten te genieten van de kleine dingen des levens, ik bezondig me er zelf ook aan.

Dus ja, weg met dat taboe rond therapie. Geestelijke gezondheid is net zo belangrijk als fysieke gezondheid!