Sight from Sight Systems on Vimeo.
Sight from Sight Systems on Vimeo.
Voorbij gevlogen. Zaterdag te gast bij vrienden in Limburg (die geheel toevallig in dezelfde straat wonen als onze andere Limburgse vrienden) en hun schattige, zij het over-actieve kroost. De drie kinderen waren alweer flink gegroeid en zo mogelijk nóg mondiger geworden. Dat belooft! Net als op vrijdag, lagen we ook op zaterdag later dan twee uur ‘s nachts in bed. Op zich geen probleem, want op zondag sliepen we lekker lang uit, alleen vrees ik dat het opstaan maandag weer zwaar zal tegenvallen.
Zondag beperkten we ons tot een namiddagje wijn proeven in de business lounge van OHL in het gezelschap van onze Leuvense vrienden. Heel fijn om nog eens bij te babbelen, want we hadden hen al lang niet meer gezien. En ja, we konden het niet laten om weer een paar flesjes wijn in te slaan. Komt altijd van pas!
Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:
Zaterdag waren we te gast bij Lime en haar vriendje in het wereldse Antwerpen. Wij mogen dan wel grote fan zijn van ons leventje in Leuven, Antwerpen, da’s toch een stad van een heel ander kaliber. Omdat we bij Lime altijd serieus in de watten gelegd worden op culinair gebied, namen we de trein. Milieuvriendelijk, je kan zonder problemen een glaasje drinken én een dutje doen op de terugweg na een paar glaasjes te veel. 😉
Naar goede gewoonte was het eten weer heerlijk. Te starten met Sint-Jacobsnoten (love it), over een heerlijke bouillabaise (waarvan ik helaas geen foto heb) tot aan het knisperende dessert, dat bij mij een pak minder knisperde dan bij mijn tafelgenoten (misschien is de samenstelling van mijn speeksel anders of zo). En kijk, we kregen zelfs een zakje mee naar huis!
En net wanneer ik dacht: “oef, het ergste is voorbij, nu kan ik eindelijk beginnen knabbelen aan mijn opgelopen achterstand”, dwarrelt er weer iets onverwachts uit de lucht. Diepe zucht, ik zal de komende dagen nog wat langer werken en schuiven met de afspraken in mijn agenda. Uitstel is nooit afstel.
Absoluut geweldig om naar te kijken terwijl je foto’s aan het verwerken bent!
Love it!
Ik kreeg ‘Het konijn op de maan’ cadeau van een vriendin met de gevleugelde woorden: “Dit boek gaat over Japan, dat zal wel iets voor jou zijn.” En gelijk had ze, het leek wel alsof de schrijver in mijn hoofd gekeken had. Al de bedenkingen die ik mij maakte over het Japanse leven, al de ervaringen die wij er hadden tijdens onze twee reizen, Paul Mennes schreef ze neer in deze geweldige ironische roman. Want ja, wat Japan zo fascinerend maakt, is de afstand die er altijd zal bestaan tussen Japan en de rest van de wereld. Een buitenlander zal immer een vreemdeling (gaijin) blijven. Daarom heb ik ook zoveel respect voor mijn Belgische vriend, die er in tegenstelling tot het hoofdpersonage van deze roman, wel in geslaagd is met zijn Japanse liefde te trouwen en ginder een leven uit te bouwen.
Ik heb echt ten volle genoten van dit boekje dat dan ook uit was in een zucht. De absurde t-shirts, de lijstjes met wat het hoofdpersonage leuk en minder leuk vindt aan zijn leven in Japan. Ik had ze zelf kunnen schrijven. En stiekem had ik bij het lezen spijt dat ik dat niet gedaan had.
Een snoepje van een boekje. Een Japans snoepje, dan wel.