Vakantieherinneringen

Omdat ik vandaag een loodzware dag gehad heb op het werk (die ik uiteraard met de glimlach en de nodige klantvriendelijkheid doorstaan heb, zo professioneel zijn we wel), maak ik het mezelf even gemakkelijk. Dus pik ik dit ideetje van Tita. Enkele vraagjes over reizen, mijn favoriete hobby.

Welke landen van de wereld heb je al bezocht?

Daar heb ik even mijn Tripadvisor account voor moeten raadplegen. In alfabetische volgorde: Australië, België, Canada, Denemarken, Duitsland, Egypte, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Letland, Litouwen, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Spanje, Thailand, Tsjechië, Tunesië, UK, USA, Vaticaanstad, Zweden, Zwitserland. Blijkt dat ik al in meer landen geweest ben dan er letters in het alfabet zijn, maar dat ik nog nooit landen die beginnen met een K, M, Q, R of W bezocht heb. Kazachstan, Marokko, Qatar, Rusland en Wit-Rusland, here I come!

Welke bestemming staat bovenaan jouw verlanglijstje? Met andere woorden: waar wil je ECHT nog een keertje heen?

Rusland. Ik moet toch eens mijn Russisch kunnen oefenen in het moederland van het communisme, he! Nu, mijn allereerste bezoekje aan Russische bodem vindt over een maand of twee plaats. Al kan je een stop van twee uren in de luchthaven van Moskou bezwaarlijk een uitgebreid bezoek noemen.

Wat is jouw meest ideale vakantie? (strandvakantie, shopping trip, culturele vakantie, etc.)

Culturele vakantie. Geen twijfel mogelijk. Nooit begrepen dat mensen hun kostbare tijd verspillen aan shoppen terwijl er zoveel te zien en te doen valt! Al zeg ik nu al een paar jaar tegen mijn vriend dat we toch echt eens een week aan het strand zouden moeten gaan liggen, om te bekomen van al de drukte, het komt er nooit van. Als puntje bij paaltje komt, wil ik toch elke kerk en elk museum in de wijde omtrek bezocht en gefotografeerd hebben. 😉

Welke plek vond je zo bijzonder dat je er nog wel eens heen zou willen?

Australië. Maar da’s niet moeilijk natuurlijk, want er is nog zoveel van dit land dat we niet gezien hebben. Nuja, land, continent is correcter. De variatie aan fauna en flora die we daar gezien hebben, het rauwe natuurschoon, de leegte, de vriendelijke mensen, de warmte, het lekkere eten. Fantastisch.

Laat je allerleukste vakantiefoto zien.

Heel moeilijk, want ik heb meer dan een terabyte aan fotografische herinneringen, maar laat ik voor deze jumping crocodile gaan. Omdat ik tot voor onze Australiëreis zelfs geen flauw idee had dat krokodillen konden springen.

En ja, ik weet dat de praktijk van het bijvoederen van deze dieren om de toeristen te plezieren niet helemaal koosjer is. Maar indrukwekkend was het wel.

Ben je al eens voor werk naar een leuke bestemming gestuurd? Zo ja, waar?

Ja hoor. Naar Madrid, Warschau en Kopenhagen. Luxemburg vind ik niet echt een leuke bestemming, allez eigenlijk wel, maar als ik er voor mijn werk ben kom ik ‘s avonds laat aan en vertrek ik de dag erna vlak na de vergadering. Buiten het hotel en de vergaderzaal krijg ik dus niet veel van Luxemburg te zien.

Met wie ga je meestal op reis?

Met mijn vriendje!

Met wie zou je nog wel eens op vakantie willen gaan? (dit mag iedereen zijn: familielid, vriend(in) of beroemd persoon)

Met mijn broertje en zijn vriendin. Ik vind dat onze uitstapjes naar het buitenland steeds leuker worden!

Wie of wat zou je meenemen naar een onbewoond eiland?

Mijn vriendje en een satellietverbinding om met de buitenwereld te communiceren. 😉

Ben je al eens in België op vakantie geweest? Zo ja, waar?

Zeker dat, België heeft erg veel leuke plekjes. De Condroz heeft prachtige natuur en kastelen. Ieper is boeiend vanwege haar oorlogsverleden en vervult me met respect wetende dat alles wat je rondom je ziet vanaf nul is heropgebouwd. De Oostkantons zijn leuk omdat ze daar Duits spreken. De Ardennen zijn geweldig omdat er daar zoveel leuke vakantiehuisjes zijn om in groep een weekendje weg te trekken. Bezochten we al: Brûly-de-Pesche, Durnal, la Famenne, Jevoumont, Herbeumont, Monceau-en-Ardenne, Vielsalm, en Libin (komend weekend voor de derde keer al). Spa omdat het een beetje van alles heeft: natuur, wellness en Francorchamps. En natuurlijk de Belgisch kust, waar ik als kind op vakantie ging met mijn ouders. Ik moet toegeven dat ik de Belgisch kust ondertussen al een aantal jaar niet meer bezocht heb, de Nederlandse kust is immers zoveel mooier en rustiger.

Ga je liever naar een attractiepark of naar een dierentuin?

Naar een attractiepark, want hoe mooi ik dieren ook vind, het blijft een beetje zielig, beestjes in gevangenschap. Vroeger was er geen attractie zo wild of je kon er mij wel op vinden, maar de laatste jaren is ons pretparkbezoek teruggebracht tot nul. Al wil ik ooit wel eens Disney World in Florida bezoeken.

Zou je liever een ski- of een zonvakantie willen hebben?

Zon. Het zal voor mij niet snel warm genoeg zijn. Daarom heb ik ook zo’n fantastische herinneringen aan onze roadtrip door Oost- en Noord-Europa in 2010. Fantastisch weer, vier weken lang. De twee laatste skivakanties zijn wat tegen gevallen, omdat ik telkens ziek was, maar misschien moet ik het nog eens een kans geven. Uiteindelijk vond ik dat naar beneden glijden in een witte wereld wel heel leuk. En sneeuw is de mooiste vorm van neerslag! 😉

Wat is jouw leukste vakantieherinnering?

Goh, moeilijk, moeilijk. Ik heb zoveel fantastische herinneringen verzameld, ik zal er een paar uitpikken:

  • De Yellow Water cruise: het moment waarop we de krokodil een barramundi zagen verorberen vlak voor onze neus.
  • Onze privé-gids in New Orleans.
  • Oak Alley Plantation: De magnifieke driehonderd jaar oude eiken en kleine F die tegen een dame in klederdracht met een perfect Zuiders accent zei: “You are very pretty”.
  • De Sunset Dinner Cruise in Darwin: het moment waarop we in de verte de flitsen van het onweer ons zagen naderen.
  • Praag: wodka-orange drinken met mijn beste vriendin terwijl de bliksemschichten van het onweer in de verte zagen.
  • Renesse: seksen op een bijna verlaten strand.
  • Kraków: wodka zuipen in de Shakesbeer met mijn studiegenootjes tot de drankvoorraad op was. Het huwelijk dat we bijwoonden in Kraków was anders ook wel memorabel.
  • Thailand: de trip op de rug van een olifant door het oerwoud.
  • Egypte: Karnak en Abu Simbel. Onze allereerste cruise op de Nijl. Duizenden jaren geschiedenis aan je vingertippen, impressionant.
  • Barcelona: de gigantische stortbui op Montjuïc waarin we verzeild geraakten na een zonnige dag en de toeristische bussen die ons één voor één voorbij reden, totdat ik me zo kwaad maakte dat er uiteindelijk toch eentje stopte. Daarna zijn we een cava gaan drinken om onze overwinning te vieren. :-)
  • De lifster met de schilderdoeken die we onderweg van Riga naar Tallinn oppikten en die ons een warrig verhaal over ooievaars vertelde.
  • Poznań: het vriendelijkste onthaal ooit op een toeristische dienst en het prachtigste marktplein ter wereld én ze hadden er brochures in het Nederlands.
  • Tallinn: it’s oh so pretty en we leerden er Vana Tallinn kennen, het allerlekkerste digestief ter wereld.
  • De kite die mijn broertje zijn koffiekoek stool op Miyajima.
  • Nikko: het monnikeneten op basis van sojamelk (yuba) en het feit dat we hier bijna de enige toeristen waren. Met dank aan Fukushima dat voor een drastische daling in de bezoekersaantallen had gezorgd, maar een drama voor de inwoners die voor een groot deel van het toerisme leefden.
  • Nara: de hongerige hertjes die mijn vriend ei zo na verminkten.
  • De wandeling op Margiteiland in Budapest.
  • Aperitieven op de Alte Mainbrücke in Würzburg.
  • Het Italiaanse trouwfeest in Ranco: digestieven drinken na een ganse namiddag tafelen terwijl de zon onderging met uitzicht op het Lago Maggiore.
  • …

Wat is jouw minst leuke vakantieherinnering?

Mijn bijna-beroving in Gdańsk en de gevolgen daarvan: schaafwonden die moeilijk genazen en een fototoestel dat er een paar dagen later de brui aan gaf.

Naar welk(e) land(en) ga je dit jaar op vakantie?

Ik ging dit jaar al naar Budapest, Kopenhagen (voor mijn werk) en Duitsland en er staan nog een weekendje Ardennen, een weekendje Kopenhagen, een tripje naar Japan en een weekendje in de buurt van CERN op het programma.

Waar zou je nooit op vakantie gaan?

Politiek onstabiele landen waar het niet veilig is om te reizen: Somalië, Syrië, Afghanistan, Libië,… Enfin, oorlogsgebieden in het algemeen.

En daarmee is deze blogpost veel langer geworden dan oorspronkelijk bedoeld.

Een aangename verrassing

Dinsdagvoormiddag stond er een behoorlijk vervelende vergadering in mijn agenda gepland. Een vergadering waarop ik een standpunt moest verdedigen waar ik zelf niet helemaal achter stond en waarvan ik wist dat alle andere aanwezigen erg hun best zouden doen om dit standpunt onderuit te halen. Ik had er zelfs ‘s nachts niet goed van geslapen. Enfin, het werd inderdaad een onaangename vergadering, maar minder erg dan verwacht. Zeker toen ik na anderhalf uur vergadering een sms kreeg van één van mijn medewerkers dat er een bos bloemen voor mij gearriveerd was. Het laatste half uur van de vergadering bleef ik koppig, maar beleefd, op mijn standpunt staan terwijl ik in mijn hoofd zat te bedenken van wie die bloemen zouden zijn. Ik nam afscheid van mijn tegenstanders die allemaal supervriendelijk waren en me vooral op het hart drukten dat ik hun kritiek vooral niet persoonlijk moest nemen. (Wat ik uiteraard ook niet deed.)

Toen ik terug aan mijn bureau kwam, bleek er een bos prachtige witte pioenrozen op mij te liggen wachten. Met een bedankbriefje omdat ik een dossier supersnel had afgehandeld. En het toppunt is: dit was de allereerste keer dat ik zo’n dossier behandelde. En dit enkel en alleen omdat mijn twee medewerkers die normaal dit soort dossiers behandelen allebei tegelijkertijd met vakantie waren. Jaja, klantvriendelijkheid loont!

Over misleidende krantenkoppen gesproken

“Geloof is voor de sociaal begaafden” kopt de Standaard. Wel ja, altijd al gedacht dat ik bepaalde autistische trekjes bezat. En inlevingsvermogen dat is duidelijk ook niet aan mij besteed. In één klap beweert het artikel ook dat meer mannen dan vrouwen met een gebrek aan inlevingsvermogen kampen. Jaja dames, het is wetenschappelijk bewezen.

Gelukkig wordt het artikel op het einde genuanceerd: “Overigens is een groot inlevingsvermogen niet de enige weg die naar godsdienstigheid leidt, tekenen de onderzoekers op. Er zijn nog een boel andere redenen aan te geven, hetzij historisch, hetzij cultureel, hetzij psychologisch, die kunnen verklaren waarom de ene mens geloviger is dan de andere. Inlevingsvermogen is er daar slechts eentje van.” Maar dat leest iemand die diagonaal de koppen scant natuurlijk niet.

Tot de dood ons scheidt… – Jo Claes

Mijn eerste boek van deze Leuvense misdaadschrijver. Eigenlijk een beetje schandalig dat het zolang geduurd heeft voordat ik één van ‘s mans boeken ter hand nam. Ik zal eerlijk zijn, mijn aarzeling had ook te maken met het feit dat ik al jaren geen “who dunnits” meer lees, al was ik in mijn tienerjaren een heuse fan van Hercule Poirot van Agatha Christie. En mijn laatste ervaring met een boek van Aspe was niet meteen voor herhaling vatbaar.

Maar kijk, het werd een aangename kennismaking. ‘Tot de dood ons scheidt’ is een vlot geschreven boek dat je opslorpt in een verhaal dat zich op twee niveaus afspeelt: enerzijds in het hedendaagse Leuven waar het Fochplein nog een grote bouwput is en er twee moorden gepleegd worden en anderzijds tijdens de tweede wereldoorlog. De gebeurtenissen tijdens de tweede wereldoorlog zijn zo mogelijk nog beklijvender dan die in het heden.

Wat dit boek extra bijzonder maakt, is dat het zich volledig afspeelt in Leuven en talrijke verwijzingen naar Leuvense plekken, gebouwen en gebeurtenissen bevat. De brand van de Leuvense universiteitsbibliotheek, het ongenoegen van de burgemeester toen de werken aan het Fochplein stilgelegd moesten worden vanwege het archeologisch onderzoek, talrijke bestaande gebouwen en pleinen krijgen een glansrol in het verhaal. Leuk om door Leuven te wandelen en op zoek te gaan naar de details die in het boek beschreven worden én je  leert en passant nog een beetje bij over de Leuvense geschiedenis.

Jo Claes slaagt er perfect in zijn fictieve personages te integreren in het Leuven dat me nauw aan het hart ligt. De personages zijn ook levensecht. Ze maken fouten, ze panikeren, ze twijfelen. En geen moment overviel mij een gevoel van voorspelbaarheid terwijl langzaam maar zeker de puzzelstukjes van het plot op zijn plaats vielen.

Een echte pageturner die je tot het laatste moment in spanning houdt. Meer hoeft dat niet te zijn.

Hier komen de piraten!

Gisteren tijdens het bezoek bij vrienden E en T heeft het kind in mij zich eens goed kunnen uitleven. Eerst samen met de twee blonde godinnetjes (drie en zes jaar) boekjes gelezen, daarna piraat gespeeld in hun kamertje en op schattenjacht gegaan (goudstukken dat we gevonden hebben, niet te doen!) en dan gedanst op hun lievelingsliedjes (een ‘romantisch’ liedje, zo zei de oudste het). Wat erop neer kwam dat er superveel moest rondgedraaid worden en ik op het einde helemaal duizelig was.

En oja, we werden ook nog eens verwend met lekkere zalm en risotto en genoten daarbij van een flesje rode wijn uit 2005 met een heerlijk volle smaak. Spijtig dat ik geen foto van de fles genomen heb, want zo’n flesje zou in ons wijnrek ook niet misstaan.

Alleen jammer dat onze jongedames één van de twee boekjes die we als cadeautje mee hadden al in hun bezit hadden. Nuja, Floddertje van Annie M.G. Schmidt is dan ook een klassieker van formaat die in geen enkele kinderbibliotheek mag ontbreken. In het Paard van Troje trouwens een geweldig leuk kinderboek gevonden: Dagboek van een Wombat. Werkelijk hilarisch boekje, al vermoed ik dat kleine kinderen de dubbele bodems niet echt zullen snappen, volwassenen zullen er des te meer plezier aan beleven.

Würzburg

Toch wel het hoogtepunt van onze trip naar Duitsland. Na onze vertrek uit Mainz, kwamen we zo rond de middag aan in Würzburg. We zagen meteen Festung Marienberg gelegen op een over de Main uitkijkende heuvel. We hadden tijd zat om van te genieten van de aanblik van Festung Marienberg, want we waren in een file terechtgekomen die typisch is voor een stad met te smalle straatjes om al het verkeer te slikken. We reden dan ook de eerste de beste parkeergarage binnen om de rest van de trip naar ons hotel te voet af te leggen.

Lunchen deden we in Brauerei-Gasthof Alter Kranen met een plaatselijke specialiteit Flammkuchen. Daar hadden we alletwee nog nooit van gehoord, dus de keuze was snel gemaakt. Flammkuchen hebben wat weg van een hele platte pizza en hoewel lekker, werd het deeg van zodra het afkoelde wat taaier en lastiger om te eten. Natuurlijk wierpen we ook een blik op de oude kraan waaraan het restaurant zijn naam dankte.

Vervolgens wandelden we op ons gemak naar de hoofdreden van ons bezoek aan Würburg: de Residenz. Jaja, we hebben nogal wat UNESCO werelderfgoed bewonderd tijdens onze trip. De bouw van dit fantastische paleis vond plaats tussen 1720 en 1744 en de belangrijkste architect was Balthasar Neumann. De pracht en praal van het interieur vallen haast niet te beschrijven en helaas ook niet te tonen, want fotograferen was er verboden. Jullie zullen dus zelf eens ter plekke moeten gaan kijken. Geloof me, je zal het je niet beklagen. Het verbluffende fresco van de Venetiaanse schilder Giovanni Battista Tiepolo, het grootste ter wereld, alleen al is de trip naar ginder waard. Uren kan je ernaar kijken.

Wat het allemaal nog verbluffender maakt, is dat het paleis volledig uitbrandde tijdens de Tweede Wereldoorlog. De foto’s van de vernielingen vormen een schril contrast met de gerestaureerde schoonheid. Würzburg zelf is net als Dresden bijna volledig platgelegd tijdens een bombardement op 16 maart 1945 dat twintig minuten duurde en 80 procent van de gebouwen van de stad verwoestte. Chilling.

We begonnen onze avond op de Alte Mainbrücke, de oudste brug van Würzburg die volledig autovrij is. Aan het begin van de brug zijn er twee plekken waar er goedkope (maar lekkere) Duitse wijn in royale glazen wordt verkocht. Iedereen staat dan ook te aperitieven met een glas wijn in de hand op de brug, genietend van het uitzicht op de Main en de Festung Marienberg. Uiteraard hadden we er geen probleem mee ons aan de gewoonten van de locals aan te passen. 😉

En natuurlijk eindigden we de dag met Spargel!