Het plaveisel blonk nog van het vocht dat een uur voordien overvloedig uit de wolken was gevallen. De hevige hitte van de dag was weggespoeld door de regen. De nacht was koel, maar aangenaam. De straatverlichting verlichtte de gezichten van mijn gezelschap. Met een cocktail in de hand genoot ik van de nachtelijke bries.
I <3 the summer of 2009.
Mijn squashpartner, ikzelf en een stervende vlinder. De vlinder heeft onze squashpartij overleefd, al weigerde hij/zij hardnekkig, ondanks herhaaldelijk aandringen van onze kant, de vrijheid op te zoeken. Afgaande op het uiterlijk van de oudere dames die na ons het veldje gereserveerd hadden, zijn zijn of haar minuten geteld.
Het begint een beetje voorspelbaar te worden.
Gisterenmiddag met de collega’s, gisterenavond met vrienden om afscheid te nemen van een kameraad die voor drie maanden naar Canada trekt en deze middag met alweer een paar andere collega’s (ik heb veel terraswaardige collega’s).
Dat het nog maar lang zomer blijft.
Deze ochtend ben ik weer zo stom geweest de trein richting kust te nemen. En dat op de warmste dag van het jaar. ‘t Was gezellig, zo geplet worden tussen de kinderwagens, de strandlakens, het speelgoed en de gezinnen met kleine kinderen.
Tunesische vrouw in verwachting van twaalfling. Compleet geschift.
Omdat de wachtlijsten voor donororganen te lang blijven, wil de overheid ook levende orgaandonoren inschakelen. Momenteel wordt onderzocht wat een ‘correcte prijs’ is voor het afstaan van een orgaan.
Tricky business vind ik dat, mensen betalen om organen af te staan. Zelf ben ik nu al een tijdje geregistreerd als orgaandonor en ik kan me voorstellen dat ik een familielid in nood zou helpen door een nier of een stuk lever af te staan. Maar voor een wildvreemde tegen betaling een toch niet risicoloze operatie ondergaan, daar zou ik toch twee keer over moeten nadenken. Betalen voor altruïsme, ik vind het een vreemd concept.
Ik ontken niet dat er een tekort is aan transplantatie-organen, maar vrees dat mensen in een precaire financiële situatie zich zullen laten verleiden om hun organen te verkopen. Bovendien is het niet zo dat levende donatie in ons land nog niet gebeurt. In 1997 werd bijvoorbeeld in UZ Leuven een protocol voor levende donatie ontwikkeld met goedkeuring van de commissie medische ethiek . Meer info over de procedure hier.
Enfin, ik ben er nog niet helemaal uit.
Update 18/08: Lees vooral de nuanceringen in de comments. Blijkbaar wil men de reële kosten voor de donatie van een orgaan aan familieleden of partner vergoeden. Iets waar ik me natuurlijk wel in kan vinden. In de toekomst zal ik grondiger research doen en mijn mening niet baseren op één artikeltje in de Standaard. 😉
Ik heb al eerder goeie tips gekregen hier op mijn blog, dus bij deze nog eens een oproep. Kent er iemand een goed hotel in het centrum van Krakow? Liefst niet al te ver van de Rynek Główny. Belangrijk is dat we er een goede nachtrust hebben. Goede bedden en een goede geluidsisolatie zijn een must. Een lekker ontbijt is ook altijd mooi meegenomen.
Eindelijk nog eens een Brussels Girl Geek Dinner in onze sympathieke hoofdstad! Ik heb het even opgezocht, het was al bijna een jaar geleden dat ik nog een Girl Geek Dinner bijwoonde. Maar dit keer had ik op donderdagavond 13 augustus geen enkele verplichting en zorgde ik ervoor dat mijn naam op de gastenlijst stond.
Met Els Vermang hadden de organisatoren een zeer boeiende spreker in huis gehaald. Vol passie sprak Els over de realisatie van de kunstwerken van LAb[au] waarbij gebruik gemaakt wordt van de modernste technologie. Van al de girl geek dinner-presentaties die ik al meegemaakt heb, vond ik dit één van de boeiendste. Al moest ik me tot het uiterste inspannen om alles goed te verstaan. De akoestiek in de Bozar liet te wensen over, zeker als je op de laatste rij zat (wat misschien niet zo’n strategische keuze was). De Dexia-toren in Brussel kende ik natuurlijk, maar het interactieve kunstwerk dat LAb[au] realiseerde met de verlichting van de toren, had ik om de één of andere reden gemist (waarschijnlijk omdat het rond de kerstperiode was). Jammer, want het spreekt me aan om als toeschouwer zelf te kunnen ingrijpen in een kunstwerk.
Vóór de uiteenzetting van Els Vermang pikte ik nog de tentoonstelling van de Young Belgian painters Award 2009 mee. Niet alle werken spraken me aan. Sprongen er voor mij uit: de foto’s van Winterslag van Lara Mennes (het Limburgse mijnverleden boeit me sowieso), het grappige kaartenkasteel van Caroline Pekle (ik heb me moeten inhouden om het geen duwtje te geven) en de fascinerende installatie Frameworks 5x5x4 van Els Vermang.
De avond werd afgesloten met lekkere, verzorgde broodjes, stukjes quiche, gazpacho, glaasjes witte wijn, dessertjes en fijne gesprekken. De Bozar mag nog eens een girl geek dinner hosten, wat mij betreft. 😉
Rest me nog Clo te bedanken voor alweer een geslaagd event.
Wat zou Freud ervan zeggen als je in plaats van “babybabbel” “babyballen” typt? (En zelfs meer dan één keer…)