Aanrader

Voor de wijnliefhebbers: http://www.dewijnkraal.be. Gisteren hebben we dit winkeltje ontdekt toen we op de markt in de Brusselsestraat onze inkopen deden voor het feestje van vanavond. Mijn vriend en ik staan in voor het dessert en we hadden nog fruit nodig voor de chocoladefondue. (Mmmm, chocoladefondue!)

Ik was dit winkeltje al wel enkele keren voorbij gekomen, maar was er nog nooit binnen gestapt. We waren op zoek naar een cadeautje voor de opa van mijn vriend en omdat die mens een wijnliefhebber is, belandden we in de Wijn Kraal. (Gisteren was het familiebijeenkomst bij de schoonfamilie, een soort pré-oudjaarfeestje.)

We werden met open armen ontvangen in de Wijn Kraal. Zelfs nadat ik (flater) gevraagd had of ze misschien Franse wijn hadden. De Wijn Kraal is namelijk gespecialiseerd in Zuidafrikaanse en Chileense wijnen. De uitbater schoof ons na deze kleine lapsus twee glazen voor de neus. “Om te proeven.” Leuk, leuk. En na dat glaasje wijn, kregen we nog een afzakkertje: een soort Afrikaanse chocoladelikeur die nogal verdacht hard op Baileys leek. Ondertussen haalde de uitbater, ook al een man op leeftijd, zijn moppenarsenaal boven om ons te vermaken. Respect voor zijn vrouw die mee in de winkel staat, zij zal deze moppen ongetwijfeld al honderd keer hebben moeten aanhoren. Ze bleef er echter de rust zelve bij. 😉

Oja, misschien leuk om weten. Elke maand is het opendeurdag in de Wijn Kraal en kan je naar hartelust wijnen proeven. De opendeurdagen zijn te vinden op de site. Mijn vriend en ik zijn alvast van plan dit eens te doen. Als onze agenda het toelaat.

Dromen

Vannacht heb ik weer heel wat afgereisd in mijn dromen. Dat er hier en daar een lijk en wat doodskisten aan te pas kwamen, probeer ik daarbij te vergeten. Die verhoogde droomactiviteit hangt ongetwijfeld samen met de naderende examens en de toenemende stress. Het is een halfjaarlijks wederkerend fenomeen.

In mijn dromen was ik eerst samen met mijn vriend in Schotland (waar ik ook in realiteit al ben geweest). Het had er gesneeuwd, maar nu was de sneeuw aan het dooien. Er is niets lelijker dan smeltende sneeuw. Daarna was ik met een hele grote groep vrienden en oud-studiegenootjes op stap in een museum in Stockholm (waar ik in realiteit nog nooit geweest ben). Het was een reusachtig groot museum, zo groot dat heel onze planning overhoop gegooid werd. Iedereen had honger, maar het einde van het museum was nog lang niet in zicht. En ik de reisleider maar troosten dat het niet zijn schuld was.

Blijkbaar ben ik niet de enige die last heeft van rare dromen. Mijn vriendje droomde deze nacht dat ik een baby ging krijgen en alles liep in het honderd. Hij moest nog vanalles regelen, we waren nog niet verhuisd en er liepen hem hopen mensen voor de voeten. Hij zei dat het een heel stresserende droom was.

En toen was ik stiekem een beetje blij met mijn reisdromen. Die doodskisten neem ik er wel bij. 😉

Vuurwerk

Over een kleine 24 uur zal het oude jaar 2006 definitief ten grave gedragen worden. Naar goeie oude traditie zal er hard op het graf van het voorbije jaar gedanst worden. 2006 is dood! Leve 2007! Zelf kijk ik uit naar een spetterend feestje onder vrienden. Wees echter voorzichtig als jullie het nieuwe jaar laten knetteren. Vuurwerk is mooi, maar gevaarlijk. Ik laat het afsteken van vuurpijlen liever aan professionals over.

Tot zover het laatste vermanende vingertje (ik heb ze nog alle tien!) van yab voor 2006. Op naar 2007!

Germknödel

Het onderbewustzijn is iets vreemds. Vannacht heb ik gedroomd dat ik samen met wat oud-studiegenootjes op uitstap was in Brussel. Nuja, Brussel, in mijn droom was ik er stellig van overtuigd dat de stad waarin wij ons bevonden, Brussel was, maar die stad leek in niets op Brussel.

In mijn droom gingen we ‘s middags iets eten in een groot restaurant (moest wel, want we waren met een bende van zeker dertig mensen). Bleek dat de uitbaatster van dit restaurant alleen maar Duits sprak. Jawel, Duits in Brussel! Die vrouw doet een hele uiteenzetting in het Duits over wat er op het menu staat. Helaas verstond niemand van de anderen ook maar een woord Duits. Dus haalde ik mijn beste vertaalkunsten boven en legde aan mijn disgenoten uit wat de keuzes waren.

De specialiteit van het huis was schnitzel. Het nieuwste gerecht op de kaart, volgens de uitbaatster, was germknödel. Dus ik uitleggen dat germknödel een soort dikke deegbal is met in het midden confituur, meestal overgoten met vanillesaus en daarover zwarte zaadjes gestrooid.

Geen idee uit welke krochten van mijn onderbewustzijn die germknödel plotseling opgedoken is, maar ik denk dat het al meer dan tien jaar geleden is dat ik nog eens germknödel gegeten heb. Dat moet op skireis geweest zijn in Oostenrijk met mijn toenmalige beste vriendin. Ha, sweet memories.

Hangt Saddam dit weekend?

Ik hoop alvast van niet. Ik ben namelijk zo’n watje dat tegen de doodstraf is. Het is mijn diepste overtuiging dat wij als mens het recht niet hebben deze “straf” aan anderen op te leggen. Het verbaast mij steeds dat veel van de aanhangers van de doodstraf eveneens aanhangers van de tien geboden zijn. Als ik mij niet vergis, luidt één van die tien geboden als volgt: “gij zult niet doden”. Bovendien blijkt uit onderzoek dat de doodstraf in landen zoals Amerika het vaakst wordt toegepast op arme mensen. Rijke mensen kunnen zich een goeie advocaat permitteren, weet u wel. En u zal maar eens het slachtoffer van een juridische dwaling zijn…

Niet dat we in het geval van Saddam met een juridische dwaling te maken hebben. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat Saddam Hussein een klootzak is die honderden, zoniet duizenden doden op zijn geweten heeft. Maar persoonlijk zie ik hem liever de rest van zijn leven opgesloten in een cel dan met een strop rond zijn hals. De Irakese rechters hebben hier echter anders over beslist.

Het einde is in zicht!

Vandaag werd, wonder boven wonder, de elektriciteit en het aardgas aangesloten in ons appartementje-to-be. Het ziet ernaar uit dat we binnen een paar weken _eindelijk_ kunnen verhuizen. Dat die verhuis dan midden in de examenperiode valt, neem ik er met de glimlach bij. We zijn er bijna!

(Nu is het alleen nog wachten op het laminaat in de slaapkamers en de aansluiting van het water. Binnendeuren zijn voor watjes.)