Sushi in Wijgmaal!

Sushi besteld bij Kintsugi, voor de deur van het restaurant afgehaald worden door onze vriend, vervolgens samen genoten van het champagne-aperitief in de fantastische tuin van onze vriendin in Wijgmaal en dan samen gesmuld van heerlijke sushi. Topavond!

Alleen stom dat ik door mijn haastig heen en weer geloop om te zien of de taxi er al was, gestruikeld ben over dat ene trapje aan de voordeur en keihard tegen de vlakte ben gegaan. Waardoor ik een indrukwekkend blauwe plek als souvenir aan deze avond overgehouden. Gelukkig op een plek die voor de buitenwereld niet zichtbaar is! 😉

Meanderswandeling in Rotselaar en champagnerijk verjaardagsfeestje

Onze vriend was zo vriendelijk om mijn vriend en mij met de wagen te komen ophalen in Leuven voor zijn eigen verjaardagsfeestje. ‘t Is een held! We hadden om samen te gaan wandelen in Rotselaar om de eetlust op te wekken. Na een kleine omweg doorheen de smalle wegjes van villawijk Heikant, met dank aan Waze, slaagden we er uiteindelijk in de kerk van Heikant te vinden, waar de vrouw van onze vriend en hun twee jongens ons opwachtten. We trokken onze wandelschoenen aan en genoten samen van de Meanderswandeling. Het weer was ons goed gezind en we genoten van de frisse buitenlucht.

Bijzonder ontdekking in het bos:

De plas van Rotselaar:

De prachtige Donjon Ter Heyden lag er bijzonder fotogeniek bij en ik moest me inhouden om geen twintig foto’s uit zoveel mogelijk verschillende hoeken te nemen.

Na deze fijne wandeling was het tijd voor het aperitief. Noblesse oblige! Ter ere van de verjaardag van onze vriend kraakten we één van de champagneflessen uit het degustatiepakket dat we kochten op een mooie zomeravond. En omdat eentje geentje is, opende onze vriend nog een tweede flesje.

Vervolgens konden we genieten van de kookkunsten van onze vrienden. We startten met een variatie van Pascale Naessens op een klassieke tomaat garnaal. Voor mij meteen al een schot in de roos, want ik ben een gigantische fan van tomaat garnaal. En daarbij dronken we uiteraard een lekker glaasje witte wijn.

Voor het hoofdgerecht had onze vriend gebraad in de oven gemaakt. Amai, zo lekker! Perfect gebakken en vergezeld van heerlijke groentjes.

En we hadden nog net een gaatje voor het dessert!

Een werkelijk perfecte avond. Alleen een beetje jammer van die uitnodiging voor de Kastaars! die samenviel met dit feestje, maar de vriendschap gaat altijd voor, he!

Te gast in Wijgmaal

Gisteren waren we te gast bij onze vrienden in Wijgmaal. Omdat het zo’n prachtige zomeravond was, fietsten mijn vriend en ik met de bluebike naar hun huis met de prachtige tuin. Hoewel ik erg geniet van de warme temperaturen van de voorbije weken, kan ik niet anders dan me zorgen maken over de extreme droogte. Dus ja, voor mij mag het gerust regenen (maar dan liefst ‘s nachts of onderweg als ik in een Cambio wagen of in de trein zit).

Onze gastheer en gastvrouw hadden naar goede gewoonte weer hun uiterste best gedaan om ons te verwennen. En dat terwijl ik benadrukt had dat ze echt niet te veel moeite moesten doen. Maar ja, onze vriendin kan het niet laten, he. Na een zeer uitgebreid aperitief waarbij we heel veel vakantieverhalen uitwisselden, genoten we van een heerlijk voorgerecht en hoofdgerecht uit de kookboeken van Pascale Naessens: zalig lekkere mosseltjes, gevolgd door een zacht stukje zalm met broccoli, tomaatjes en olijfjes. Onze vriendin vond de broccoli niet zacht genoeg (ze had de groene asperges in het recept door broccoli moeten vervangen, omdat ze geen asperges vond in de winkel), maar ik vond hem heel lekker. Broccoli mag van mijn gerust knapperig zijn.

Natuurlijk bleven we te lang plakken en dronken we een glas of twee te veel. Wat ik mij deze ochtend bij het opstaan stevig beklaagde. Niet echt de ideale start voor een weekendje Bouillon met de zus, schoonbroer en drie nichtjes van mijn vriend… But i’ll power through!

The day after lunch

En late zondagse lunch bij Barouche om de lichte kater van het feestje gisteren te verteren. Oorspronkelijk stond dit post-coronafeestje op de planning voor het najaar 2021, maar om wille van de alom gekende redenen moest dit uitgesteld worden. Maar kijk, uitstel is geen afstel: tweede keer goeie keer! En óf er gefeest werd in de Tiendenschuur in Wakkerzeel! Ik denk niet dat ik de dansvloer voor langer dan vijf minuten verlaten heb. Zelfs al maakten de dj’s er een potje van, met slechte overgangen en te lang uitgesponnen intro’s. Mijn vriend en ik dansten zelfs twee slows met elkaar én ik kon nog eens headbangend uit de bol gaan. Dat moet geleden zijn van één of ander trouwfeest in een ver verleden…

Grote fan trouwens van de geroosterde bloemkool van Barouche. Zalig lekker!

Sushi in Wijgmaal

Vrijdagavond bestelden mijn vriend en ik sushi bij Kintsugi om vervolgens met sushischotels en al de taxi te nemen naar het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Hun oudste zoon is immers een grote sushiliefhebber en in Wijgmaal is er spijtig genoeg geen sushirestaurant. Uiteraard speelden mijn vriend en ik graag sushileverancier aan huis. Vooral omdat onze vrienden weer voor een uitstekend aperitiefje hadden gezorgd: heerlijke rosé schuimwijn uit Italië. Een lekker souvenir van hun vakantie. De aperitiefhapjes smaakten ook, maar wellicht hadden we die beter voor een ander moment bewaard, want we slaagden er met zijn vijven (de jongste zoon paste voor de sushi) niet in om de sushi-overdaad op te krijgen. Oh well, de dag nadien is sushi ook nog lekker, nietwaar?

We bleven naar goeie gewoonte weer veel te lang plakken en ik geef toe, dat laatste (veel te volle) glas wijn was er wellicht te veel aan… Zeker omdat we op zaterdagochtend vroeg uit de veren moesten om op tijd in Bokrijk te zijn voor de familiebijeenkomst van mijn vriend. Maar hey, het was dikke fun!

Vuurkorven en oesters

Een dikke twee maanden na het verjaardagsfeestje van onze vriend in Wijgmaal, deden we dit nog eens over voor zijn lieftallige vrouw. Toegegeven, we hadden gehoopt dat de zomerse temperaturen van de werkweek zich dit weekend zouden verder zetten, maar helaas, de aprilse grillen lieten zich in volle hevigheid gelden. Dus trok ik opnieuw mijn dikke winterjas en bijhorende sneeuwbotten aan om te genieten van de gezelligheid in de tuin van onze vrienden. Naar goede gewoonte zorgden mijn vriend en ik voor de oesters, want ja, onze vriendin is een liefhebber. En ze verdient het om op haar verjaardag in de watten gelegd te worden.

Wat deze gelegenheid extra speciaal maakte, was het feit dat onze vrienden een paar dagen voor dit verjaardagsfeestje na een grondige renovatie opnieuw in hun huis getrokken waren. De leefruimte, zithoek en open keuken hadden een total make-over gekregen en het resultaat was bijzonder indrukwekkend! Door de herinrichting leek de oorspronkelijke ruimte veel groter en de lichtkoepel zorgde voor veel licht, ook in het achterste gedeelte van de ruimte. En ja, sommige zaken waren nog niet volledig afgewerkt en de deur naar de hal ontbrak nog, maar hey, een verbouwing die min of meer op schema eindigt, dat is in mijn persoonlijke ervaring een mirakel.

Onze vriend en vriendin waren alleszins opgelucht dat ze weer in hun eigen huis konden wonen. Sinds Valentijn verbleven ze immers met hun twee zonen op een klein appartementje in Kessel-Lo en ondanks het feit dat dit een prima tijdelijke oplossing was, liepen ze op den duur met twee thuiswerkende ouders en twee actieve jongens daar tegen de muren op.

Onze vriend haalde alleszins het onderste uit de kan om zijn vrouw te verwennen met heerlijke hapjes (die ik niet allemaal fotografeerde, helaas) en als afsluiter nacho’s op de barbecue. Al hoeft het voor mij allemaal niet zo fancy te zijn. Met wat rauwe oestertjes met citroen en vodka ben ik al lang tevreden. 😉

Oesters en vuurkorven

Gisteren was onze goede vriend uit Wijgmaal jarig. En hoewel deze feestelijke gebeurtenis dit jaar onmogelijk met veel feestgedruis gepaard kon gaan, spraken mijn vriend en ik toch af om samen met hem en zijn vrouw rond de vuurkorf te klinken op alweer een jaar ouder en wijzer.

Geleerd uit vorige ervaringen legden we een stevige bodem met een heerlijke sushiboot van bij Kintsugi.

Mijn vriend en ik hielden de ganse dag angstvallig de weersvoorspellingen in het oog en lange tijd zag het ernaar uit dat de regen ons openluchtfeestje zou vergallen. Naarmate de dag vorderde, leek er zich echter vanaf 19.30u een drogere periode aan te dienen. We lieten ons niet op voorhand ontmoedigden en hoopten dat de weersvoorspellingen het bij het rechte eind hadden.

Omdat we nogal zwaar geladen waren met speciale biertjes, koffiecapsules en oesters van Octobar en het weer op zijn zachtst gezegd nogal twijfelachtig was, namen we in plaats van de fiets de taxi naar Wijgmaal. Tijdens de rit polsten we bij de taxichauffeur of hij vaak mensen ná de avondklok moest vervoeren (taxichauffeurs mogen immers gans de nacht blijven rijden). En jawel, dat bleek zich vrij regelmatig voor te doen. Sommige collega-taxichauffeurs waren zelfs al eens tegengehouden door de politie, waarop alle inzittenden (uitgezonderd de chauffeur zelf) een boete moesten betalen. Daarover maakten we ons alvast geen zorgen, want we waren van plan ons stipt aan de avondklok te houden.

En jawel, de weergoden waren ons goedgezind. Uiteindelijk brachten we de ganse avond door in de tuin van onze vrienden zonder door een regenbui overvallen te worden. Die paar druppels rond een uur of tien tel ik niet mee, rond het warme vuur merkten we daar amper iets van.

De oesters (met een druppeltje vodka, dat spreekt voor zich) smaakten en de avond vloog voorbij. Of hoe de coronacrisis ons de waarde van menselijk contact en vriendschap elke dag weer duidelijk maakt.

En dankzij Taxi Jenny stapten we klokslag middernacht ons appartementje binnen. Met kleren die zo doordrongen waren van de rook van het houtvuur dat we de sfeer van het vuur dagen later nog moeiteloos zouden kunnen oproepen.

Bergbroekwandeling en aperitieven bij de vuurkorf

Jaja, ook in 2021 zetten we de traditie van de coronawandelingen verder! Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen om samen de Bergbroekwandeling in Holsbeek te doen. We vertrokken opnieuw aan de Sint-Mauruskerk voor een wandeling van zo’n elf kilometer. Kwestie van het nieuwe jaar meteen sportief in te zetten (en na de wandeling samen iets te kunnen drinken in de tuin van onze vrienden), haalden mijn vriend en ik onze Blue-bikes van stal om naar Holsbeek te fietsen.

Een fietstocht van ongeveer twintig minuten laten, parkeerden we onze fiets op het ondertussen vertrouwde pleintje bij de kerk. Een paar minuten later arriveerden onze vrienden met de wagen. We lieten de champagne die we meegenomen achter in de wagen van onze vrienden en vertrokken.

Wijzer geworden na de vorige wandeling in de Mosselgoren, trok ik mijn dikke sneeuwlaarzen aan. Als het helpt tegen de sneeuw, dan ongetwijfeld ook tegen de modder! En dat bleek een verstandige beslissing te zijn. Amai, zoveel modder! Aan de moddersporen te zien, was het duidelijk dat er veel volk ons was voorgegaan. Ongetwijfeld te danken aan de nominatie voor Wandelknooppunt Route van het jaar 2020. Op sommige stukken van de wandeling, zakten mijn laarzen tot aan mijn enkels weg in de modder. Laat ons hopen dat we die plakkerige modder er nog af zullen krijgen…

Na in het begin van de wandeling wat tegengesputterd te hebben, steeg het enthousiasmeniveau van de jongens toen we op onze eerste modderige hindernis stootten. Voor mij mocht het eerlijk gezegd een tikkeltje droger geweest zijn. Al denk ik dat ik nog eens ga terugkomen om deze wandeling in de zomer te doen, de route moet dan echt prachtig zijn.

Na slechts één slippertje in de modder van de kleinste van ons gezelschap, keerden we na de wandeling terug naar onze fietsen. Volgende halte: het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Geheel coronaproof liepen we via de aan hun tuin grenzende weide van de boer naar hun lounge achteraan in de tuin. Onze vriend stak een gezellig vuurtje aan en wij kraakten samen een paar flesje champagnes om te toasten op een gezond en voorspoedig 2021. Oorspronkelijk was het de bedoeling om enkel samen te aperitieven, maar het was lekker warm bij het vuur en we bleven plakken. Onze vrienden toverden wat bitterballen en frietjes op tafel en daarmee hadden we een avondmaal. Smaakt ideaal bij een glaasje champagne! Dat ik door al die champagne een plasje moest gaan doen in de weide van de boer, zal deze me ongetwijfeld vergeven. 😉

Uiteindelijk waren we pas rond 23u terug in Leuven. Spontane feestjes, zijn de beste feestjes!

PS: Wel jammer van de dikke blaar op mijn hiel die ik overhield aan deze wandeling met sneeuwlaarzen.

Een onweerachtige barbecue

Normaal zouden we dit weekend in Brugge doorbrengen met onze vrienden uit Wijgmaal, helaas stak de toename van het aantal coronabesmettingen en de bijhorende verstrenging van de coronamaatregelen daar een stokje voor. Het weekendje dat we gepland hadden met onze vrienden was adults only en normaal zouden ze hun twee jongens bij de grootouders ondergebracht hebben. De grootouders langs beide kanten hebben echter heel wat gezondheidsproblemen en daarom wilden onze vrienden het risico niet nemen. Begrijpelijk, uiteraard.

We spraken af dat we datzelfde weekend met onze bubbel toch samen iets leuks zouden doen, maar gewoon in Leuven. Aangezien onze vrienden een gigantische tuin hebben en wij een klein balkon was de keuze snel gemaakt: barbecue in Wijgmaal!

Net zoals bij ons vorige bezoek waren de weersvoorspellingen erg twijfelachtig en zagen we steeds meer dreigende wolken boven Leuven samen pakken. Dus lieten we de fiets alweer links liggen en namen we de bus mét mondmasker, uiteraard. Maar kijk, de weergoden waren ons alweer goed gezind. De dreigende wolken dropten hun lading elders af en wij hielden het de ganse avond droog.

De ‘simpele barbecue’ werd alvast in stijl ingezet met champagne en oesters. Want onze vriend had net bericht gekregen dat hij met zijn onderzoeksgroep een zeer belangrijk onderzoeksbudget van ettelijke miljoenen had binnen gehaald, grotendeels te danken aan zijn onvermoeibare inzet. Chapeau! Laat ons hopen dat dat geneesmiddel voor Parkinson er snel komt.

Na het aperitief gingen we op hetzelfde elan verder met echt de beste slaatjes die ik ooit gegeten heb bij een barbecue. Onze lieve vriendin en gastvrouw had werkelijk geen moeite gespaard en allerlei heerlijkheden uit de kookboeken van Ottolenghi op tafel getoverd. Uiteraard dronken we een lekker flesje wijn bij dit alles en tussendoor sprong mijn vriend nog even in een geleende zwembroek in het water met de twee jongens.

We eindigden de avond met z’n vieren in de lounge achteraan hun tuin. Gewoon gezellig kletsen bij een glaasje. Niemand die Brugge miste. Een ware topavond! Én de dag nadien zonder kater opgestaan!

Aperitieven in de tuin

Allez, ik weet eigenlijk niet of het telde als aperitieven, want uiteindelijk hadden mijn vriend en ik ons avondmaal al achter de kiezen, maar drank en hapjes waren er alleszins genoeg, daar in de tuin bij onze vrienden in Wijgmaal. Het was voor mijn vriend en mezelf de eerste keer dat we de bus namen mét mondmasker. We zagen af van ons oorspronkelijk plan om met de fiets naar Wijgmaal te gaan omdat de weerberichten gigantische onweders met hagelbollen voorspelden. Fietsen in zomerkledij terwijl de hagelbollen op onze hoofden neerdaalden, leek ons niet zo’n fijn vooruitzicht. Dus namen we de bus naar Wijgmaal, die er ongeveer even lang over deed dan wij in het geval we de fiets genomen zouden hebben.

Uiteraard vielen er de ganse avond dat we buiten in de tuin zaten amper een tiental druppels uit de hemel, geen spoor van het voorspelde onweer. We hadden dus even goed met de fiets kunnen gaan, al geef ik toe dat ik eraan twijfel of ik heelhuids terug geraakt zou zijn op de fiets na al de uitspattingen van die avond. Gelukkig was de taxi een valabel alternatief. Uiteraard had ik een flesje champagne bij om mijn promotie te vieren en ook onze kameraad bleek opslag gekregen te hebben. Dubbele reden om te vieren. Onze gastheer en gastvrouw waren blij dat het ergste van de coronacrisis (voorlopig) achter ons lag, hun twee jongens dit bizarre schooljaar goed hadden afgesloten en dat het opnieuw mogelijk was sociale contacten te onderhouden die niet via een scherm verliepen. En ja, daar moest op geklonken worden. Véél op geklonken worden! Tegelijkertijd smeedden we plannen voor een weekendje weg in de helft van augustus. Al vrees ik dat we naar het eind van de avond te veel drank verzet hadden om nog knopen door te hakken. 😉

Laat me het erop houden dat ik deze ochtend niet echt fris als een hoentje uit bed sprong…

Yet Another Blog

Life on my side

wijgmaal