Murphy strikes again

Net terug van onze fantastische vakantie in de Azoren met een berg vuile was en wat weigert dienst? Onze wasmachine uiteraard. De motor heeft de geest gegeven. Nu, het ding is al op leeftijd, dus ooit moest het wel eens stuk gaan, maar de timing had amper slechter kunnen zijn. En dan blijkt dat het bij Coolblue op dit moment niet mogelijk is om een lever- en installatiedatum vast te leggen. Hopelijk heeft dit te maken met het feit dat het vandaag een feestdag is en kunnen we morgen wel een datum vastleggen.

Het was alleszins een heel gedoe om de kletsnatte, niet-gewassen kleren uit de wasmachine te vissen, uit te wringen in de badkuip en vervolgens op ons drooglek te laten drogen (onze droogkast gaf al een tijd geleden de geest).

Zucht.

De was doen op z’n Zwitsers

En nu denken jullie waarschijnlijk, wat is er zo bijzonder aan de was doen in Zwitserland? Moet daar nu echt een ganse blogpost aan gewijd worden?

Wel, de was doen in Zwitserland vraagt toch net iets meer inspanning dan elders. Heel veel appartementen in Zwitserland zijn immers niet uitgerust met een privé-wasmachine. Om hun was te doen, maken alle bewoners van een appartementsblok gebruik van één gemeenschappelijke wasmachine en droogkast. Dat is ook zo in ons appartementsgebouw. De wasmachine en de droogkast staan opgesteld in de kelder en het is altijd duimen dat de wasmachine net vrij is op het moment dat jij de was wil doen. Zo ben ik op één vrijdag eens vier keer met een wasmand vol vuile was van een kale reis teruggekeerd omdat de machine altijd in gebruik was.

Nu we hier al wat langer wonen, hebben we gemerkt dat zaterdagochtend een goed moment is om de was te doen. Als je vroeg genoeg opstaat, is de wasmachine altijd vrij. De wasmachine in kwestie gebruiken is echter niet gratis. We moesten eerst een chipkaart kopen om het toestel te activeren, pas daarna kan je je wasprogramma kiezen. Die chipkaart bevat een aantal punten die goed zijn voor een aantal wasbeurten. Als de kaart leeg is, kan die niet herladen worden en moet je gewoon een nieuwe kaart kopen.

Nu hebben wij nog min of mee geluk dat we, als de wasmachine vrij is, de was kunnen doen wanneer we willen. In andere appartementsblokken wordt er met tijdslots gewerkt om de was te doen. Je zal maar de zieligaard zijn die op vrijdagavond om 20u de was moet doen. Een collega van mijn vriend werkt bijvoorbeeld altijd thuis op de dag dat hij een tijdslot heeft toegewezen gekregen om de was te doen. Anders zou zijn was nooit gedaan raken. Er zijn blijkbaar ook gebouwen waar je zelf je tijdslot kan kiezen, een ideaal recept voor conflicten met de buren. 😉 Ik kan me voorstellen dat er enig gedrum ontstaat op het moment dat de lijst met tijdslots bekend gemaakt wordt. 😉

De omgekeerde wereld

Bij ons thuis is de wasmachine al een dikke week stuk. Todat de reparateur is langsgekomen om de machine te maken, komt mijn broertje nu op ons appartement in Leuven de was doen. Een kleine wederdienst voor al die jaren tijdens (en ook nog na) mijn studententijd dat ze thuis voor mij de was gedaan hebben. 😉

Vandaag is het een memorabele dag!

En niet omdat het Dikke-truiendag is. Nee, vandaag komen ze onze nieuwe wasmachine en onze nieuwe droogkast leveren! Dat wil zeggen dat we voor het eerst in ons leven volledig onafhankelijk van de ouders kunnen functioneren, want op ons vorige flatje was geen plek voor een wasmachine. Dat wil helaas ook zeggen dat we weer een flinke som geld armer zijn. En dan hebben we nog niet eens meubels…

Busy day

Druk, druk vandaag. Maar ik klaag niet. Het is fijn om als vanouds van hot naar haar te hollen. Van al dat binnenzitten en studeren raakt een mens een beetje afgestompt.

Mijn dag begon met een vergadering van twee uur. Daarna heb ik een fijne wandeling gemaakt tijdens mijn (altijd te korte) middagpauze om ‘s namiddags fris aan de volgende vergadering te kunnen beginnen beginnen.

Gelukkig had ik daarna betere vooruitzichten: de nieuwjaarsreceptie van onze geliefde outsourcer (ik ben zó gemakkelijk omkoopbaar met spijs en drank). De drank was ok, de hapjes waren een beetje verlept en de kip-op-een-stokje was bepaald taai. De locatie was daarentegen top: de hoogste verdieping van het Sheraton. Jammer dat het zo mistig was, want het uitzicht was werkelijk de moeite.

Er was niet zo heel veel volk op de receptie, maar genoeg interessant volk om mee te netwerken en om interessante nieuwe weetjes van te vernemen. Ik heb echt mijn best gedaan om zoveel mogelijk handjes te schudden. Je weet nooit wanneer mijn toepassing weer eens de geest geeft. ‘t Is altijd handig om iemand rechtstreeks aan te kunnen spreken voor een probleem.

Na de receptie en lichtelijk aangeschoten na een tikkeltje te veel schuimwijn, had ik afgesproken met mijn vriendje om in de Mediamarkt een wasmachine en een droogkast voor ons bijna-klaar-appartement te kopen. Op een recordtempo onze keuze gemaakt, zodat we nog mooi op tijd in Leuven waren voor mijn afspraak.

Alweer een vergadering, deze keer niet for work maar for pleasure. In samenwerking met een aantal studentenverenigingen gaan we een lezing over een IT-gerelateerd onderwerp organiseren en dit was de eerste brainstorm. Het is allemaal nog vaag, maar we hebben al een richtdatum vastgelegd. Handig als je sprekers moet contacteren. 😉 En we zijn her erover eens geraakt dat we beslist een receptie achteraf moeten organiseren. 😉

Anyway, een aangenaam gevulde dag.