vriendje

Rode wijn

Mijn vriendje maakte vandaag de brug. Een schitterende gelegenheid om een tweede poging te wagen om voor mij te koken (jaja, we zijn ons leven aan het beteren). De eerste keer was hij er nogal gemakkelijk vanaf gekomen, maar tweede keer, goeie keer, zoals ze zeggen. De voorbereidingen liepen vlotjes totdat opeens een ijselijke kreet weerklonk: hij had in zijn duim gesneden. Veel bloed en bloed gaat niet zo goed samen met eten maken. Onhygiënisch, weet u wel. Snel een plakker erop geplakt om het bloed te stelpen en een kusje om het weer beter te maken.

‘k Vond hem zo zielig dat ik de rest van het werk op mij heb genomen. Maar ere wie ere toekomst, buiten de paprika’s die aan de oorsprong van het accidentje lagen, waren alle groenten mooi in stukjes gesneden. En het voorgerechtje heeft hij helemaal alleen gemaakt. Het enige wat ik nog moest doen was één paprika snijden en alles bij elkaar gooien in de wok.

En gesmaakt heeft het.

Voorgerechtje: spiesjes van tomaat, fetakaas en basilicum met een pestosausje.

Hoofdgerecht: roergebakken tofu met groenten en rijst (op de foto zien jullie de paprikasnoodaards rechts bij de rijst).

Mijn vriendje was echt in een onhandige bui, want toen we na het eten nog wat aan het nagenieten waren met een glaasje gedecanteerde wijn, een geschenk van mijn broertje, vond hij het nodig mezelf en het takenlaken te dopen met diezelfde wijn. Wat een verspilling van een lekker glas rode wijn! En natuurlijk waren er wijnspetters op mijn nieuwe rok terechtgekomen. :-( Enfin, rap rap uitgewassen en gelukkig valt de schade nog mee. Mijn vriendje mompelde iets van: “Haha, zo rap heb ik u nog nooit uit de kleren gekregen.” Ik vond hem meteen al een pak minder zielig. 😛

Say cheese

Impressie van de kaastafel gisterenavond:

Regal de Bourgogne aux raisins was mijn persoonlijke favoriet. Natuurlijk had mijn vriendje weer veel te veel in huis gehaald (niet alle kazen staan op de foto). We zullen nog een tijdje kaas en druiven mogen eten. 😉 Het avondje was alleszins een groot succes: de kazen waren zeer lekker, de wijn vloeide rijkelijk, het gezelschap was uitmuntend (ik heb mijn Frans nog wat kunnen oefenen, hoera!) en we hebben als cadeautje een overnachting in een kasteel gekregen. Wat wil een mens nog meer?

Zó grappig

Mijn vriendje die achter zijn laptop één of ander spelletje zit te spelen en bijna een halve meter in de lucht springt van het verschieten als er weer eens uit onverwachte hoek een monster op zijn scherm opduikt. :-))

Acht jaar

Acht jaar, die, als ik er zo op terugkijk, voorbij gevlogen zijn. Met veel ups, maar helaas ook een paar downs. Acht jaar samen en het lijkt alsof we die eerste kus pas gisteren uitwisselden. Toch zijn we veranderd, gegroeid, ouder geworden. Onze relatie is het studentenleven ontstegen en heeft zich ontwikkeld tot een hechte partnership. Want ja, we waren niet het meest voor de hand liggende koppel en ik weet dat er menig mens gedacht heeft: “Dat blijft niet duren.” Maar zie, acht jaar later en we staan er nog steeds.

Thanks, baby!

Poezelige voetjes

Lang lang geleden heb ik van mijn vriendje een cadeaubon voor een pedicure gekregen. Gisteren ben ik die bon dan eindelijk gaan incasseren. ‘t Is al een tijdje openschoenenweer, maar het kwam er maar niet van om een afspraak te maken.

Mijn eerste pedicure is voor honderd procent meegevallen. Ik vond het helemaal niet erg dat er iemand meer dan een uur met mijn voeten gespeeld heeft. Mijn voeten zijn nu helemaal klaar om hun beste teentje voor te zetten in al die open schoentjes en flipflops. :-)

Ontsnapt

Omdat ik morgen moet gaan werken en mijn vriendje niet (de gelukzak), hadden we afgesproken dat hij maandagavond voor mij zou koken. Ik keek er al naar uit: thuiskomen van een lange en vermoeiende werkdag (al zal dat wel meevallen, want bijna al mijn collega’s maken de brug) en direct mijn beentjes onder tafel kunnen schuiven. Krijgen we gisterenavond, net als we op punt staan te vertrekken, toch geen telefoontje, zeker. Of we zin hebben in een barbecue op maandagavond. Tja, daar zeggen wij geen neen tegen, natuurlijk. Dus is mijn vriendje aan het koken ontsnapt. Jammer.

Salsa!

Ik kan het zelf amper geloven, maar mijn vriendje en ik zijn vanavond naar een proefles salsadansen geweest. ‘t Zal wel bij die ene proefles blijven, maar hey, baby steps. 😉 Mijn vriendje is zó schattig als hij danst: hij trekt er een blik bij alsof hij verwacht dat hij elk moment door de goden kan neergebliksemd worden. Échte, onversneden angst straalde uit zijn ogen: “Ojee, ik zal toch geen pasje fout zetten?” Neen, dansen is zijn roeping niet, o neen. 😉

Maar hij heeft het toch maar geprobeerd! Ha! Dus mag ik bij deze een klein applausje vragen voor mijn vriendje omdat hij zijn natuurlijke afkeer voor dansen-met-twee overwonnen heeft. Wie weet, misschien geven we morgen op het feestje wel een demonstratie. 😉