verjaardag

Legerdienst en ISS

Op het verjaardagsfeestje gisteren aan de praat geraakt met een aantal kerels die nog legerdienst hadden moeten doen. Toch een heel andere wereld als je dat zo hoort. Blij dat de legerdienst in de tijd van mijn vriendje afgeschaft was.

Dit feestje zal ook de geschiedenis ingaan als het feestje waarin het meeste naar de lucht gestaard werd. Het ISS zou boven onze hoofden passeren en uiteraard wilden wij daar een glimp van opvangen. Er werd eerst heftig gediscussieerd over de locatie van het noorden, maar eens het noorden gevonden, bleef het afwachten of we het ruimtestation werkelijk zouden zien.

En ja, waarempel, opeens zag ik een klein stipje aan de einder verschijnen dat snel hoogte won en duidelijk geen vliegtuig was. De eerste keer ooit dat ik het ISS zag. Dit feit was de kers op de taart van een prachtige zwoele zomeravond.

Feest

Vandaag trokken we na het examen Russisch naar de Antwerpse suburbs om de eerste verjaardag te vieren van kleine I. Ja, ze worden steeds jonger die feestvarkens, al heb ik zo’n flauw vermoeden dat het vooral een feestje was voor de mama, die blij kirde bij het zien van elke nieuw cadeautje voor haar schattige dochter. De dochter zelf keek een beetje verdwaasd naar al dat volk en zat zich beslist af te vragen waar haar melkje bleef. 😉

Volgende halte: een bezoek aan vriendin E in een ander gedeelte van de Antwerpse suburbs. Vriendin E kreeg ook voor haar tweede zwangerschap rust voorgeschreven, waardoor ze al ettelijke weken thuis op de zetel zat. Ben ik blij dat ik niet in haar plaats ben. Je kan dan nog wel graag boeken lezen en tv kijken, maar uiteindelijk ben je voor alles op anderen aangewezen. Zelfs voor je eigen dochter zorgen wordt moeilijk. Gelukkig heeft mij vriend dochtertje G (twintig maanden) zo hard afgemat met het spelen dat ze vannacht zeker goed zal slapen.

Verrassingsbrunch

Eén ding staat vast, het voorbije weekend zijn voor mij de feesten al goed begonnen. Zondagochtend om elf uur werden we verwacht in het ouderlijke huis van goede vriend en toekomstig reisgenoot H. H is een knappe kop die in Amerika zijn kennis nog tracht te vergroten. Hij doet experimenteel onderzoek rond gentechnologie en België bood hem niet meer genoeg uitdagingen.

Sinds een half jaar werkt hij op een labo in Chicago en deze zaterdag keerde hij terug om de feestdagen hier door te brengen. Omdat hij net verjaard was, wilde zijn moeder hem verrassen met een feestje waarop al zijn vrienden en vroegere collega’s aanwezig waren. Zoals het een moderne mama betaamt, gebruikte ze het grote geweldige internet om deze vrienden op te sporen, met als gevolg dat ik nu zowel via Linkedin als via Facebook met haar geconnecteerd ben.

De verrassing was prima geslaagd. H had op geen enkele moment door dat er een bende vrienden beneden op hem zaten te wachten terwijl hij rond elf uur gewekt werd door zijn jongere zusje. Nog niet helemaal bekomen van de jetlag, zag hij eerst de rijkelijk gevulde tafel en dan pas ons. Het was een aangename verrassing.

Het buffet was zo rijkelijk gevuld dat we met dertig personen niet eens in slaagden de helft op te eten. En geloof me, ik heb echt mijn best gedaan. Een greep uit het aanbod: gerookte zalm, roerei, worstjes, charcuterie à volonté, kazen, koffiekoeken, soep, tomaat met mozarella, broodjes in alle soorten en maten, vers fruit, yoghurt,… En als afsluiter een grote taart met heel veel kaarsjes op. Voor de jarige. :-)

Zijn jonge zusje (14 jaar) was duidelijk verrukt met de terugkeer van haar grote broer. Ze heeft de hele tijd rond hem gehangen en de knuffels waren niet te tellen. Het veertienjarige zusje weet trouwens al helemaal zeker wat ze later worden wil: beursmakelaar. En dat in tijden van beurscrisis. 😉 Het feit dat ze een buis voor wiskunde had, was een detail. Toevallig was één van de vrienden van H die op het feestje waren, een leerkracht van het zusje. Heel bijzonder om te zien hoe de jeugd van tegenwoordig met hun leerkrachten omgaat. Iets minder respectvol dan ik vroeger, dat moet ik toegeven. Het zusje hing bijna aan de nek van de leerkracht: heel familiair. Iets wat ik in mijn tijd nooit gedurfd zou hebben.

Ik vond het een fantastische zondag. Als ik ooit een party planner nodig heb, weet ik dat ik de mama van H moet aanspreken. 😉

Een vroeg verjaardagsfeestje

Gisteren heb ik  onverwacht kaarsjes voor mijn verjaardag mogen uitblazen na het diner bij de schoonfamilie. Nu verjaar ik pas binnen een paar weken, maar omdat mijn vriend en ik dan in Australië zitten, besloten ze het nu al te vieren.

Ze hadden speciaal voor mij pannenkoeken gebakken, omdat ik dat zo lekker vind. Alleen spijtig dat ze het idee hadden om pannenkoeken met appeltjes te maken. Allez, niet dat ik iets heb tegen pannenkoeken met appeltjes, integendeel, maar het bleek niet zo’n goed idee om de gesneden appeltjes al op voorhand te mengen met het deeg. De eerste pannenkoeken zagen er behoorlijk aangebrand uit. 😉 Gelukkig was er nog wat deeg over en werden het dan maar gewone pannenkoeken met suiker (en kaarsjes!). Ook lekker! En ik kreeg voor mijn verjaardag een dikke cadeaubon voor het Besloten Land. Kunnen we onze stripcollectie weer wat uitbreiden. Jui!

Ok, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet zó verrast was als bovenstaand stukje laat uitschijnen. Mijn vriend had de dag ervoor gevraagd wat ik graag voor mijn verjaardag wilde hebben en ik wist dat hij om die bon gegaan is. Maar de kaarsjes en het bedrag waren een leuke verrassing. En natuurlijk heb ik gedaan alsof ik helemaal van niks wist. 😉

Chocoladetaart

Gisterenavond bevonden mijn vriendje en ik ons in de Rodins, alwaar vriendin D verrast werd voor haar dertigste verjaardag. Het aperitief hadden we op het terras genomen, maar het lawaai van Leuven kermis dreef ons naar binnen voor het diner. Jammer, want het weer was zeker terrasjeswaardig.

De splinternieuwe man van D had het allemaal perfect geregeld. D had niets door en was erg in haar nopjes. Hoe zou je zelf zijn als je op één en dezelfde dag een nieuwe auto gekocht hebt, de akte van je pas aangekochte stuk bouwgrond verleden hebt en dan nog eens onthaald wordt op een etentje in gezelschap van vrienden?

Ja, the big 3-0, dat moest natuurlijk gevierd worden. Dat deden we dan ook met heerlijke zalm en voortreffelijke wijn. En toen kwam het dessert: een dessertbordje (met enkele minder geslaagde creaties) en een prachtige chocoladetaart met passievruchtenmousse. Lekker, maar zwaar! Ik ben er zelfs niet in geslaagd mijn stuk taart helemaal op te krijgen en dat voor een chocoladeliefhebber als mezelf. Achteraf toen ik in bed lag met het gevoel een baksteen ingeslikt te hebben, bekloeg ik me die paar happen te veel wel.

En zaterdag zitten we weer achter de feestdis. Ik moet dringend wat meer sport aan mijn weekplanning toevoegen…

Achtentachtig jaar

Zo oud is mijn bomma vandaag geworden. Een respectabele leeftijd. We vierden het gisterenavond in intieme kring met al haar kinderen en kleinkinderen. Een klein mirakel dat het gelukt was iedereen bijeen te krijgen, want het is niet evident mijn vier neefjes (de kleinste is een meter vijfentachtig of zo) allemaal op dezelfde dag vrij te vinden.

Mijn bomma wist het merendeel van de tijd niet goed wie al dat jong volk was, maar ik denk dat ze er toch van genoten heeft. Iedereen krijgt graag cadeautjes, nietwaar? Elk cadeautje heeft ze met de grootste zorg uitgepakt, erop lettend om toch zeker maar niet de verpakking te scheuren, die naderhand natuurlijk gewoon bij het oud papier belandt. Mijn broer had me een aantal goeie tips voor cadeautjes gegeven, want bloemen en planten heeft ze al meer dan genoeg en ik wist niet goed wat ze nog kon gebruiken had.

Het was een gezellige avond. We smulden van de gourmet en luisterden naar de reisverhalen van neefje X, die al de halve wereld heeft afgereisd. Hij was net terug uit India en nog herstellend van de typische toeristenziekte. Al viel dat niet te zien aan de hoeveelheid voedsel die hij tot zich nam. Hij was vorig jaar in Australië geweest, dus kon hij ons wat tips geven voor onze komende reis. Als dessert genoten we van ijs uit Averbode en toen kon ik echt geen pap meer zeggen.

Gaten in mijn geheugen

Toen we gisterenavond nog een beetje zaten op te drogen, kregen we onverwacht bezoek van mijn broer en zijn vriendin. Ze waren gaan eten in het Land aan de Overkant en hadden wat post (lees: papieren spam) die nog steeds op mijn vroegere thuisadres aankomt, voor mij mee. ‘k Was een beetje overdonderd door hun bezoekje en de staat van lichte dronkenschap waarin de vriendin van mijn broer verkeerde (dat zijn we van haar niet gewoon, die menu’s met aangepaste wijnen toch), want mijn eurocent viel pas toen ze alweer buiten waren.

Het was gisteren mijn broer zijn verjaardag. D’oh! Helemaal vergeten hem proficiat te wensen. Ongelooflijk, want ik had een paar dagen eerder nog een verjaardagskaart voor hem uitgezocht en ik liep al een tijdje na te denken over een geschikt cadeau. Alle begrip dat mijn hersencellen onderscheid willen maken tussen hoofdzaken en bijzaken en dat sommige trivialiteiten in de duistere diepten der vergeetput terechtkomen, maar de volgende keer mag die eurocent toch net iets eerder vallen.

Een drukke avond

Gisterenavond zag er ongeveer als volgt uit:

– 17.30u: Vriendelijke meneer komt ons groot schuifraam dat uitgeeft op het balkon, opmeten. Mijn vriend en ik hebben na meer dan het jaar de exhibitionist uitgehangen te hebben, toch maar beslist lamellen te hangen. Ook handig als de zon te fel schijnt op de computerschermen. ‘k Was net op tijd terug van mijn werk om de meneer binnen te laten. Hij stond al op mij te wachten in de inkomhal. Volgend keer toch iets meer marge incalculeren.

– 18.00u – 19.00u: Mijn broer en zijn vriendin springen even binnen om mijn vriend gelukkige verjaardag te wensen en hem nog een paar cadeautjes te geven. Wat kreeg hij? Een fnacbon (jui! strips!), iets om zijn drankverslaving te voeden en multifunctionele massageolie van Durex (naar het schijnt, kan het spul ook als glijmiddel gebruikt worden, evil thoughts ]:-) ).

– 19.00u – 19.45u: Vergadering met de raad van beheer over een paar trivialiteiten die volgens mij best gewoon via email geregeld konden worden. Mijn medeleden van de raad van beheer hebben echter de onhebbelijke gewoonte om oeverloos op dezelfde punten terug te komen. Ja, ik weet dat het dak nog niet in orde is. Ja, het is vuil in de trappenhal, ik passeer daar elke dag. Ja, de werken aan de algemene delen zijn weer stilgevallen en de bouwheer lijkt wel in rook opgegaan. Ja, ja, ja. Herhaling is soms helemaal niet grappig, vooral niet als je een afspraak hebt om 20.00u in de DownTown Jack.

– 20.00u – 22.00u: Poolen in de DownTown Jack. ‘t Was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een poolkeu in de hand had en dat was te merken. De eerste spelletjes heb ik niet veel ballen gepot, ik was dan ook een beetje afgeleid door de knapperd waarmee Kathleen stond te spelen aan een andere pooltafel (haha, betrapt!). 😉 Na een glaasje wijn ging het iets beter en het laatste spelletje begon ik zowaar op dreef te komen. Poolen, het zal nooit mijn ding worden. Ik doe het dan ook eerder voor de conversatie en de ballengrapjes. 😉 En het was leuk de drie vlotte vrijgezellen H, F en C nog eens terug te zien.