Onder het motto: een verjaardag kan je nooit te veel vieren (en neen, ik ben nog steeds niet officieel verjaard), gingen mijn vriend en ik vanmiddag lunchen met mijn vader. Eerst even langs het rusthuis om mijn moeder gedag te zeggen en dan naar een plaatselijke taverne, want mijn geboortestad heeft bedroevend weinig hippe restaurants. Maar kijk, hip is só overrated. De taverne had heerlijke mosselen (met witte wijn, look en chilipepertjes) en prima cava. We namen de tijd om bij te praten want door mijn drukke agenda, durven de familiebezoeken er al eens bij inschieten. En we maakten een afspraak om in de kerstvakantie mijn kamer in het ouderlijke huis uit te mesten. Benieuwd wat voor herinneringen ik zal terug vinden in die kasten en laden die al jaren niet meer open geweest zijn…