Vandaag verjaarde mijn vriendje. Na lang en rijp beraad besloten we deze zondag helemaal niks in te plannen, lang uit te slapen, uitgebreid te vrijen, tot na de middag in pyjama te blijven zitten, ‘s avonds sushi te bestellen en wat afleveringen van Game of Trones te bekijken. Gewoon, gezellig met z’n tweetjes, om wat rust in ons meestal vrij hectische leven in te bouwen.
![IMG_9681[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2016/03/IMG_96811-1024x1024.jpg)
Mission accomplished. Verjaardag geslaagd!
Op Allerheiligen trokken mijn vriend en ik vergezeld van een hele hoop taartjes van Willems en Demeestere, chocolaatjes van Bittersweet en een paar flessen bubbels richting mijn thuisfront. Het werd een gezellige namiddag in het gezelschap van mijn naaste familie. Uiteraard moest ook de fles Japanse whisky die mijn broertje en ik delen boven gehaald worden om in stijl te klinken om mijn nieuwe levensjaar. Hiep hiep hoera voor mezelf!
En ik hield er nog een mooie collectie cadeautjes aan over ook!
Mijn verjaardag viel dit jaar op een maandag en buiten de jaarlijkse traktatie voor de collega’s met pralines van Bittersweet had ik niets bijzonders gepland. Hoe ouder ik word hoe minder belang ik hecht aan het uitgebreid vieren van mijn verjaardag. Uiteindelijk heb ik geen verjaardag als excuus nodig om iets leuks te doen.
Blijkbaar dachten mijn collega’s daar anders over, want ze stelden voor om samen sushi te gaan eten om mijn verjaardag te vieren. En kijk, meer dan het vooruitzicht op sushi is er niet nodig om mij over de streep te halen. Alleen bleek de nieuwe sushiplek die we wilden uitproberen gesloten te zijn tijdens de lunch (huh?). Maar kijk, de goden waren ons gunstig gezind, want vlak naast het gesloten sushirestaurant lag een Koreaans restaurant!
Mijn collega’s hadden nog nooit Koreaans gegeten, een uitstekende gelegenheid om hen te laten kennis maken met deze heerlijke keuken! Ik ging voor de menu met de bibimbap (비빔밥). We kregen al snel wat kimchi en een miso-soepje geserveerd, daarna was het wat wachten op ons hoofgerecht. Spijtig genoeg roerde de dame die ons bediende de bibimbap al door mekaar nog voordat ik er een foto van kon maken. Vandaar dat de foto er een beetje onsmakelijk uitziet. Jammer, want bibimbap is meestal een erg fotogeniek gerecht. Het smaakte er alleszins niet minder om.
‘s Avonds woonden mijn vriend en ik de boekvoorstelling van ‘The network always wins’ van Peter Hinssen bij. Het was een beetje een last minute beslissing, maar eentje die we ons zeker niet beklaagden. Peter Hinssen is een zeer boeiende spreker die moeiteloos een uur vol gebabbeld kreeg. Na de voorstelling klonken we samen met Goofball en echtgenoot (die ook aanwezig waren op de boekvoorstelling) op de interessante avond (en ook een beetje op mijn verjaardag).
Dat dit culinair bijzonder goed gevulde weekend vlak voor mijn verjaardag viel, was toeval. Maar het zorgde er wel voor dat ik het ganse weekend in feeststemming was. De party startte eigenlijk al vrijdagmiddag toen een sympathieke collega mij voorstelde om samen kaiten sushi te gaan eten. Wie mij een beetje kent, weet dat ik de lokroep van sushi moeilijk kan weerstaan. Dus vergezelde ik haar volgaarne naar J’m Sushi onder het mom van sociaal-doenerij. 😉
‘s Avonds konden we genieten van het uitstekende gezelschap van Goofball en co. Helemaal gecharmeerd trouwens door die schattige kabouter met zijn prachtige bruine ogen. Wat een heerlijk ventje! Benieuwd om binnenkort kennis te maken met zijn broertje of zusje…
Dankzij Convento konden we heerlijke quiche op tafel toveren. Voeg daarbij een lekkere fles wijn en goed gezelschap en je hebt het recept voor een geslaagde avond.
Zaterdagavond kregen we onze West-Vlaamse vrienden op bezoek. We riepen alweer de Convento-hulplijn in en genoten samen van een voortreffelijk stoofpotje met everzwijn. Ik onthoud wel dat onze vriendin geen fan is van verloren groenten en macarons. Niet erg, die overschotjes krijgen wij wel weggewerkt. 😉 Na de maaltijd speelden we Boonanza, het bonenspel. Het was al zo lang geleden dat ik dit spel nog eens gespeeld had, dat ik de handleiding er opnieuw moest bijhalen. Het spel bleef spannend tot het einde, maar ik slaagde erin met één thaler verschil toch aan het langste eind te trekken.
Zondagmiddag hadden we afgesproken met een vriendin die ons haar nieuwe vriend wilde voorstellen. Ik ken mijn vriendin en haar ex-man al van in de tijd dat ik (lang, lang geleden) ingangsexamen burgie deed, dus het was even wennen om een nieuwe man aan haar zijde te zien. Maar het mag gezegd: het nieuwe koppel straalde. Fijn dat mijn vriendin opnieuw het geluk gevonden heeft. Ze verdient het! En oja, de Kokoonmenu bleek een schot in de roos. Dit aten wij:
Sint-Jacobsvruchten, boschampignons, yuzusausje
***
Hertenkalf, cognacsausje, groene kool met spek, witloof, veenbessenkroketjes
***
Panna cotta van koffie, mokka-ijs, crumble van koffie / sorbet voor mezelf
Om de vertering te bevorderen (het was nodig, na al die culinaire uitspattingen), maakten we een gezamenlijk wandelingetje door Leuven. Om vervolgens de namiddag af te sluiten met een kopje thee/biertje/gin tonic in het nieuwe café Den Beiaard op het Ladeuzeplein.
Deze vrijdag werden we verwacht op het verjaardagsfeestje van een kennis die zijn vijfenvijftigste verjaardag met de nodige luister wilde vieren in het Musicafé. En echt waar, ik hoop dat ik nog zo vol energie en levenslust zit als het míjn beurt is om mijn vijfenvijftigste verjaardag te vieren. Het feestvarken straalde terwijl hij de ronde deed om al zijn gasten welkom te heten.
Er waren meer bekenden dan ik had verwacht en we hadden een superfijne babbel met een flamboyante Italiaanse. Heel leuk om met weinig verwachtingen naar een feestje te trekken en meteen op fijn gezelschap te stoten.
De muziek nodigde uit tot een dansje, maar helaas, laat konden we het niet maken, ik moest immers zaterdag alweer om 9u in de Spaanse les zitten en met een huwelijk op het programma wilden we in topvorm zijn.
Ik hoop alleszins dat onze gastheer er nog minstens 40 jaar bij doet in goede gezondheid!
Ongelooflijk maar waar: tien jaar geleden zag dit bescheiden blogje het levenslicht. Het lijkt nochtans nog niet zo lang geleden dat ik bij mezelf dacht: “allez vooruit, laat ik eens zien wat dat bloggen geeft, misschien is het wel wat”. En nu zijn we tien jaar en 4204 blogposts verder. Er waren zelfs maanden dat ik erin slaagde 69 blogposts bij mekaar te pennen! Lijkt ongelooflijk als ik daar zo op terugkijk.
Toegegeven, bloggen is niet meer wat het geweest is en mijn medebloggers van het eerste uur hebben er één voor één de brui aan gegeven. De inspiratie vloeit niet meer zo rijkelijk als vroeger en ik merk dat de zelfcensuur meedogenloos toeslaat. Maar hey, na een kleine blogcrisis heb ik besloten er nog een paar jaartjes bij te doen. Al is het maar om later het plezier te hebben mijn reizen te kunnen herbeleven, want zo’n blog is het beste hulpmiddel wanneer je geheugen je in de steek laat. En wie weet buigt er zich in een verre toekomst een historicus over deze schrijfsels en breekt hij zich het hoofd over de onbenulligheden waarmee de mensen zich bezig hielden in de eenentwintigste eeuw (als mijn schrijfsels tegen dan nog bestaan en leesbaar zullen zijn).
Anyway, een dikke proficiat, yet another blog!
Ik ben van het principe dat een verjaardag nooit genoeg gevierd kan worden (al was de cocktailparty strikt genomen geen verjaardagsfeestje, ik hield er toch een cadeautje en een verjaardagskaart aan over).
Dus trakteerde ik mijn familie (ouders, nonkel en tante, broertje en vriendin en neefjes) in het ouderlijke huis op taart. Gezonde taartjes ditmaal, van de Kers naast de taart en een paar taartje van Willems voor de mensen die vinden dat slagroom een noodzakelijk onderdeel uitmaakt van een taart. Omdat ik nog met een wasmotlarvenoverschot zat, nam ik deze mee als hapje voor bij de bubbels (verjaren = bubbels, dat lijkt me evident). Mijn vader weigerde te proeven, maar al de rest liet zich overhalen. Best wel lekker, zo’n wasmotlarf!
Ook de taartjes vielen erg in de smaak. Er bleef bijna niets meer over. En dat terwijl ik toch royaal veel voorzien had. Een goed teken!
Het was alleszins een fijne en ontspannen namiddag onder familie. Fijn om te zien hoe de mensen waarmee ik als kind speelde allemaal hun weg vinden in het volwassen leven.
Vrijdag 4 juli: afhaalsushi gegeten in het Antwerpse samen met Lime en haar boyfriend en het schattige product van hun liefde bewonderd. Blij dat ik erin geslaagd ben de eerste glimlach van deze flinke brok baby op camera vast te leggen.
Zaterdag 5 juli: uitstapje naar het provinciedomein gepland met mijn petekindje en zijn ouders, helaas letterlijk in het water gevallen. Het lijkt wel alsof de zomer er de brui aan gegeven heeft en we rechtstreeks in de herfst beland zijn. De geplande barbecue bij de ouders van mijn petekindje werd dan ook wegens aanhoudende regenval geschrapt en vervangen door do-it-youself pizza’s. Ook lekker! De zelfgemaakte tiramisu was er echter te veel aan. Ik kon echt geen pap meer zeggen!
![IMG_5145[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2014/07/IMG_51451.jpg)
![IMG_5146[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2014/07/IMG_51461.jpg)
Zondag 6 juli: Verjaardagsfeestje van het petekindje van mijn vriend. Vijf jaar al, niet te geloven hoe snel de tijd vliegt. Ook hier strooide de regen roet in het eten. Gelukkig stond er een weersonafhankelijk gerecht op het menu: balletjes met kriekjes. Omdat ik de kriebels krijg van al verschrikkelijk genderbevestigende roze speelgoed, kochten we een coole legoset. Waar ze uiteraard niet naar heeft omgekeken want de andere cadeaus waren wel roze. Gelukkig vielen onze andere cadeaus, een gloednieuwe outfit en een bellenblaasspul, wel in de smaak. Ik blijf het toch moeilijk hebben met heel die prinsessentrend. Lang leve de stoere meisjes!
Mijn vriend verjaarde de laatste dag van februari, altijd goed voor enige festiviteiten. Dit jaar begon de aanloop naar de feestelijkheden al op donderdagavond, toen we te gast waren bij vrienden om ons uitstapje naar de Westhoek (naar ‘t schijnt is daar 100 jaar geleden vanalles voorgevallen) tijdens het paasweekend voor te bereiden. Een glaasje cava zorgde voor de nodige inspiratie bij het plannen. En om het geheel toch een beetje ontspannend te houden (al die kerkhoven, vrolijk wordt een mens daar niet van) planden wij ook enkele culinaire bezoeken in. Ik kijk er al naar uit!
Op zijn verjaardag zelf gingen we na een kortere werkdag dan gewoonlijk eerst aperitieven op het openingsfeest van de nieuwe Leuvense Exki (die biologische schuimwijn mocht er zeker zijn) om vervolgens de benen onder tafel te schuiven bij Beluga, Leuvens charmantste visrestaurant. Bediend worden door de chef-kok, ik blijf het geweldig charmant vinden. Ook charmant: het eten (natuurlijk) en mijn allerliefste vriend, die er nog altijd even jong uit ziet als al die jaren geleden, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Op sommige mensen heeft de tijd echt geen vat.
![IMG_4250[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2014/03/IMG_42501.jpg)
![IMG_4251[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2014/03/IMG_42511.jpg)
![IMG_4254[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2014/03/IMG_42541.jpg)
Zaterdagochtend bracht ik door in de Spaanse les terwijl mijn vriend alles opruimde om een goede indruk te maken op ons bezoek. We hadden in de namiddag met nog drie andere koppels afgesproken om samen naar de wijnbeurs in de businesslounge van OHL te gaan. Het werd een ontspannende namiddag waarbij we heel wat lekkere (en minder lekkere) wijnen proefden. Aangezien onze wijnvoorraad ongeveer tot nul herleid was, lieten we ons flink gaan: we kochten 24 nieuwe flessen (hoe meer proevertjes achter de kiezen, hoe losser de knip op de portemonnée). Kunnen we er weer even tegen. 😉 Ik geef graag een goeie fles wijn cadeau, maar dan ben ik er ook graag zeker van dat het effectief om een goeie fles gaat. Al blijft zoiets natuurlijk altijd subjectief. Tussen het proeven door speelde ik met de twee slimme blonde dochters van één van de koppels die mee waren. Blondines één front! 😉
‘s Avonds had ik voor onze groep gereserveerd in de Oude Kantien. Het werd een heel fijn en ontspannen diner waarbij al de aanwezigen elkaar wat beter leerden kennen en de twee jongedames zich bijzonder voorbeeldig gedroegen. Lang leve de iPad, zullen we maar zeggen.
Zondag sliepen we uit, of deden we althans een poging tot uitslapen. Het is vreemd, als ik gasten te logeren heb (één van de koppels kwam uit West-Vlaanderen en bleef bij ons slapen), slaap ik zelf nooit zo goed. Ik ben altijd vroeg wakker en ook ‘s nachts lijkt het alsof ik minder vast slaap. Iets waarvan ik in een hotel nooit last heb. Goed, ik was dus te vroeg wakker, maar dat gaf niets, zo was er nog keuze genoeg bij de bakker.
Toen onze gasten dan eindelijk uit bed rolden (zij hadden duidelijk een pak beter geslapen dan ikzelf) was het al bijna middag en ontbeten we gezellig samen. We namen afscheid en wensten hen een fijne terugreis toe.
De rest van de dag brachten we gezellig met z’n tweetjes door, om de dag af te sluiten met aan huis bezorgd Indisch van de New Holy Cow en een filmpje. Een perfect einde van een bijzonder geslaagd weekend.
Een eeuwigheid geleden reserveerde ik een tafeltje en een kamer In de Wulf. Om alweer een jaartje dichter bij de dood te vieren. 😉 Het was die zaterdag prachtig herfstweer, dus we genoten van een mooie wandeling in het Heuvelland alvorens onze voeten onder tafel te schuiven. De lange schaduwen van de avondzon, de grazende koeien, het prachtige uitzicht op Frankrijk, ik werd er helemaal zen van.
Na een verkwikkende douche begonnen we aan een ware culinaire ontdekkingsreis die er als volgt uitzag:
We waren een beetje overmoedig en kozen voor de grote degustatiemenu met aangepaste wijnen. Hoe lekker het ook was, misschien was dit toch een tikkeltje van het goede te veel. Vooral omdat de wijnglazen rijkelijk bijgeschonken werden en het lang geleden is dat ik nog zo zat van tafel gegaan ben. Dat nieuwe levensjaar startte de dag nadien met een lichte hoofdpijn. 😉
Ik heb van alle gerechten uiteraard foto’s gemaakt, maar door het beperkte omgevingslicht (ik wilde niet flitsen) is de kwaliteit van de foto’s nogal aan de lage kant. Maar ik kan jullie verzekeren, het smaakte nóg beter dan het eruit zag. Ondertussen hebben we toch al wat culinaire ervaringen opgedaan en ik moet zeggen: In de Wulf kaapt voor mij de hoofdprijs weg.
Mijn favoriete gerechten van de avond:
Niet goedkoop, maar wat een ervaring. Zo rond middernacht stommelden we naar onze kamer om te genieten van een uurtje extra slaap! Met al die drank konden we dat wel gebruiken. Lang leve het winteruur!
Het ontbijt was lekker en vers, maar kon niet tippen aan het ontbijt bij Hostellerie St Nicolas vorig jaar dat, denk ik, moeilijk te evenaren valt. Al vond ik de sappen heel erg lekker en was de stoof waarop de eitje gebakken werden supercharmant en authentiek.
Na het ontbijt zochten we nog een activiteit om te doen in de buurt en zo belandden we in Les Prés du Hem in Armentières. Een mooi meer dat een combinatie is van recreatiegebied en natuurgebied. We zagen talrijke vogels en maakten een wandeling rond het meer. Het deed deugd om even uit te waaien na die drank- en voedseloverdaad van de vorige dag.
In de namiddag gingen we langs bij onze West-Vlaamse vrienden die zo lief waren geweest om een verjaardagstaart voor mij te voorzien. Dat moet jaren geleden zijn dat ik nog eens verjaardagskaarsjes heb uitgeblazen en natuurlijk bliezen de kindjes dapper mee!
We waren tegen de avond terug in Leuven, net op tijd om Gravity mee te pikken. Met dank aan de Kinepolis om mij een gratis filmticket voor mijn verjaardag cadeau te doen!