Een zalig rustige kerstvakantie

In aanloop naar de kerstvakantie hadden mijn vriend en ik aan elkaar beloofd het deze vakantie rustig aan te doen. Geen wilde plannen, geen uitstapjes, geen overdaad aan sociale afspraken. Onze agenda zit de rest van het jaar al vol genoeg en door de drukke eindejaarsperiode op het werk hadden we allebei nood aan wat tijd om op adem te komen.

Dus brachten we kerstavond en kerstdag gewoon gezellig door op ons appartementje, van spijzen voorzien door Convento Food en ook op tweede kerstdag bleven we thuis cocoonen. Toch handig, sushi die aan huis geleverd wordt! Wat een fantastische uitvinding!

IMG_6104[1]

Zondag 27 december werden we bij de ouders van mijn vriend verwacht voor de jaarlijkse kerstfestiviteiten. Hoewel de ouders van mijn vriend elk jaar echt hun best doen, is de maaltijd die ze ons voorschotelen toch altijd weer een beetje een teleurstelling. Denk dat het gewoon van nature niet zo’n goeie koks zijn. Wel een beetje jammer, zeker als je weet dat ze er zoveel tijd en moeite in steken. Gelukkig waren er de heerlijke pralines van Bittersweet als afsluiter van de maaltijd. En ik kreeg een Oxfam-kip cadeau. Hoera! Mijn cadeautjesgever had echter dezelfde bemerking als ikzelf: wat een verschrikkelijk omslachtig systeem. Komaan Oxfam, time to step up your game!

IMG_5211

IMG_5267

Zondag 28 december lag er zowaar een wit laagje over Leuven en kregen we toch nog volk over de vloer. Tijdens het kerstdiner onder vrienden kwam het idee van een lan-party opborrelen en dus zat ik zondag met zes manspersonen in mijn leefruimte. Niet dat ik er veel last van had. Ik heb een goeie hoofdtelefoon met noice cancelling. 😉 Terwijl de heren speelden, verwerkte ik mijn foto’s. ‘s Avonds bezondigden we ons weer aan een aan huis geleverde maaltijd: Thais ditmaal. Ik moet zowat de beste klant van just-eat.be geweest zijn deze vakantie.

IMG_6109[1]

Maandag 29 december stond volledig in het teken van het petekindje van mijn vriend en haar zusje (die de laatste keer zo zielig was geweest dat ze niet mee op stap mocht, zielig doen werkt, beste mensen). In de voormiddag verkenden we samen het ‘Magnus is ziek‘-parcours, ‘s middags gingen we voor de ongezonde kindvriendelijke (frietjes en kippenvingers) maaltijd in De Lange Trappen en de rest van de namiddag brachten we door in de Winterspeeltuin in de Brabanthal. Pure horror, trouwens die winterspeeltuin. Ongezellig kunstlicht, ellenlange wachtrijen en ouders waarbij je de wanhoop in hun ogen kon lezen. Ik vond het verschrikkelijk. Mijn vriend heeft een uur staan aanschuiven om zijn petekindje vijf minuutjes op de trampoline te laten springen. Al een geluk dat er dan smartphones bestaan om het kind bezig te houden. Zelf ging ik ondertussen met het jongste zusje op schok. En ik koos strategisch voor de attracties waarvan de wachtrijen mij doenbaar leken.

IMG_5308

Wel een pluspunt: de overheerlijke pannenkoeken. Ik verorberde er maar liefst twee met appel en rozijnen, de jongste van de hoop at er zowaar drie! We bleven tot sluitingstijd en vertrokken dan met twee enthousiaste jongedames op de achterbank terug naar Geel. Twee smartphones = twee brave kindjes. En ja, het is wellicht niet zo opvoedkundig verantwoord, maar de sfeer in de auto is wel beter als ze niet op mekaar zitten te kloppen. :-)

We leverden onze twee jongedames zonder problemen af bij de ouders en bleven vervolgens een beetje plakken. De zus van mijn vriend (tevens mama van de beide jongedames) was net begonnen aan een puzzel van duizend stukjes die al een jaar of drie in de kast lag. Natuurlijk konden mijn vriend en ik niet anders dan haar een handje toesteken bij dit karwei. Zo rond een uur of elf naderde de puzzel haar voltooiing en besloten we toch maar wijselijk naar thuis te vertrekken. Kwestie van niet te laat in bed te liggen en de eer van het oplossen aan de zus van mijn vriend over te laten.

Dinsdag 30 december hadden we enkel ‘s avonds een afspraak met een vriendin die pas terug was van vakantie in Marokko. We luisterden naar haar fijne reisverhalen terwijl we genoten van een overheerlijke sushiboot in de Wabi Sabi Sushi Bar. De avond rondden we af met een cocktail in d’Entreprise.

IMG_6120[1]

IMG_6121[1]

Oudjaar vierden mijn vriend en ik gezellig romantisch samen op ons appartementje. De last minute uitnodiging van onze vrienden hadden we afgeslagen, want we waren vast van plan ons deze laatste avond van het jaar lekker asociaal te gedragen, nog een laatste keer seks te hebben in het oude jaar en meteen een eerste keer in het nieuwe jaar. 😉 Op culinair vlak trakteerden we onszelf op een feestelijke visschotel van De Walvis. Kreeft, oesters, gravlax, garnalen, scampi, kokkels,… Het water komt me in de mond als ik eraan terugdenk. De oesters aten we met een glaasje wodka en de hoofdschotel met een flesje heerlijke witte wijn. Klokslag middernacht zagen we overal rondom ons vuurwerk de hemel verlichten. Fantastisch spektakel, gratis te bewonderen vanaf ons balkon. 😉

IMG_6124[1]

IMG_6125[1]

De eerste dag van het nieuwe jaar reden we met een fris hoofd en zonder kater ‘s avonds richting Limburg voor het traditionele familiefeest met gourmet. ‘t Was lekker en de kerststronken van Demeestere vielen ook dit jaar weer in de smaak. We haalden de Japanse whisky boven om te klinken op het nieuwe jaar. En daarmee zijn we officieel in 2015 en bij het eind van de vakantie aanbeland.

IMG_6126[1]

PS: Denk nu vooral niet dat we onze kerstvakantie in ledigheid doorbrachten. Toegegeven, we keken vaker naar een aflevering van onze favoriete series dan gewoonlijk, maar dat is niet moeilijk, want doorheen het jaar komen we daar zelden tot nooit aan toe. Ik maakte twee pixum-fotoboeken om onze vrienden in Bratislava en Aubonne te bedanken voor hun gastvrijheid, ik schreef eindelijk de reisverslagen van onze trip naar Zwitserland, schreef wat recensies en een stuk of honderd kerstkaarten, voorzag al mijn Schotlandfoto’s van commentaar en coördinaten, verwerkte een groot deel van mijn Singapore-foto’s, knabbelde aan mijn mailachterstand, las de conclusies na van onze advocaat i.v.m. een zaak op het werk en studeerde zelfs een ietsiepietsie Spaans. Alleen aan het bewerken van mijn gopro-filmpjes ben ik spijtig genoeg niet toegekomen.

Vakantie!

Gisteren mijn laatste werkdag voor mijn verlof in stijl afgesloten op café in het goeie gezelschap van mijn geweldige collega’s. En ja, daar mocht wel een cocktail (of twee of drie) op gedronken worden. Nu wacht er mij een weekendje Leuven in Scène (al schijnen de weergoden deze editie niet bepaald goed gezind te zijn) en dan het vliegtuig op naar IJsland, waar het momenteel ook absoluut rotweer is. Duimen dat er beterschap in zicht is!

Op een fantastische vakantie!

foto 2

foto 1

De grote vakantie-uittocht is begonnen

Al merk ik daar op persoonlijk vlak weinig van. De treinen zitten nog altijd even vol, zij het nu met procentueel gezien iets meer kinderen die op de schoolreis gaan en Werchtergangers. En op het werk is het nog altijd even druk en blijft mijn aantal overuren gestaag toenemen. En dat zal niet zo snel veranderen, want met een reorganisatie op til, hebben we nog spannende weken en maanden voor de boeg.

Vakantieherinneringen

Omdat ik vandaag een loodzware dag gehad heb op het werk (die ik uiteraard met de glimlach en de nodige klantvriendelijkheid doorstaan heb, zo professioneel zijn we wel), maak ik het mezelf even gemakkelijk. Dus pik ik dit ideetje van Tita. Enkele vraagjes over reizen, mijn favoriete hobby.

Welke landen van de wereld heb je al bezocht?

Daar heb ik even mijn Tripadvisor account voor moeten raadplegen. In alfabetische volgorde: Australië, België, Canada, Denemarken, Duitsland, Egypte, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Letland, Litouwen, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Spanje, Thailand, Tsjechië, Tunesië, UK, USA, Vaticaanstad, Zweden, Zwitserland. Blijkt dat ik al in meer landen geweest ben dan er letters in het alfabet zijn, maar dat ik nog nooit landen die beginnen met een K, M, Q, R of W bezocht heb. Kazachstan, Marokko, Qatar, Rusland en Wit-Rusland, here I come!

Welke bestemming staat bovenaan jouw verlanglijstje? Met andere woorden: waar wil je ECHT nog een keertje heen?

Rusland. Ik moet toch eens mijn Russisch kunnen oefenen in het moederland van het communisme, he! Nu, mijn allereerste bezoekje aan Russische bodem vindt over een maand of twee plaats. Al kan je een stop van twee uren in de luchthaven van Moskou bezwaarlijk een uitgebreid bezoek noemen.

Wat is jouw meest ideale vakantie? (strandvakantie, shopping trip, culturele vakantie, etc.)

Culturele vakantie. Geen twijfel mogelijk. Nooit begrepen dat mensen hun kostbare tijd verspillen aan shoppen terwijl er zoveel te zien en te doen valt! Al zeg ik nu al een paar jaar tegen mijn vriend dat we toch echt eens een week aan het strand zouden moeten gaan liggen, om te bekomen van al de drukte, het komt er nooit van. Als puntje bij paaltje komt, wil ik toch elke kerk en elk museum in de wijde omtrek bezocht en gefotografeerd hebben. 😉

Welke plek vond je zo bijzonder dat je er nog wel eens heen zou willen?

Australië. Maar da’s niet moeilijk natuurlijk, want er is nog zoveel van dit land dat we niet gezien hebben. Nuja, land, continent is correcter. De variatie aan fauna en flora die we daar gezien hebben, het rauwe natuurschoon, de leegte, de vriendelijke mensen, de warmte, het lekkere eten. Fantastisch.

Laat je allerleukste vakantiefoto zien.

Heel moeilijk, want ik heb meer dan een terabyte aan fotografische herinneringen, maar laat ik voor deze jumping crocodile gaan. Omdat ik tot voor onze Australiëreis zelfs geen flauw idee had dat krokodillen konden springen.

En ja, ik weet dat de praktijk van het bijvoederen van deze dieren om de toeristen te plezieren niet helemaal koosjer is. Maar indrukwekkend was het wel.

Ben je al eens voor werk naar een leuke bestemming gestuurd? Zo ja, waar?

Ja hoor. Naar MadridWarschau en Kopenhagen. Luxemburg vind ik niet echt een leuke bestemming, allez eigenlijk wel, maar als ik er voor mijn werk ben kom ik ‘s avonds laat aan en vertrek ik de dag erna vlak na de vergadering. Buiten het hotel en de vergaderzaal krijg ik dus niet veel van Luxemburg te zien.

Met wie ga je meestal op reis?

Met mijn vriendje!

Met wie zou je nog wel eens op vakantie willen gaan? (dit mag iedereen zijn: familielid, vriend(in) of beroemd persoon)

Met mijn broertje en zijn vriendin. Ik vind dat onze uitstapjes naar het buitenland steeds leuker worden!

Wie of wat zou je meenemen naar een onbewoond eiland?

Mijn vriendje en een satellietverbinding om met de buitenwereld te communiceren. 😉

Ben je al eens in België op vakantie geweest? Zo ja, waar?

Zeker dat, België heeft erg veel leuke plekjes. De Condroz heeft prachtige natuur en kastelen. Ieper is boeiend vanwege haar oorlogsverleden en vervult me met respect wetende dat alles wat je rondom je ziet vanaf nul is heropgebouwd. De Oostkantons zijn leuk omdat ze daar Duits spreken. De Ardennen zijn geweldig omdat er daar zoveel leuke vakantiehuisjes zijn om in groep een weekendje weg te trekken. Bezochten we al: Brûly-de-Pesche, Durnal, la Famenne, Jevoumont, Herbeumont, Monceau-en-Ardenne, Vielsalm, en Libin (komend weekend voor de derde keer al). Spa omdat het een beetje van alles heeft: natuur, wellness en Francorchamps. En natuurlijk de Belgisch kust, waar ik als kind op vakantie ging met mijn ouders. Ik moet toegeven dat ik de Belgisch kust ondertussen al een aantal jaar niet meer bezocht heb, de Nederlandse kust is immers zoveel mooier en rustiger.

Ga je liever naar een attractiepark of naar een dierentuin?

Naar een attractiepark, want hoe mooi ik dieren ook vind, het blijft een beetje zielig, beestjes in gevangenschap. Vroeger was er geen attractie zo wild of je kon er mij wel op vinden, maar de laatste jaren is ons pretparkbezoek teruggebracht tot nul. Al wil ik ooit wel eens Disney World in Florida bezoeken.

Zou je liever een ski- of een zonvakantie willen hebben?

Zon. Het zal voor mij niet snel warm genoeg zijn. Daarom heb ik ook zo’n fantastische herinneringen aan onze roadtrip door Oost- en Noord-Europa in 2010. Fantastisch weer, vier weken lang. De twee laatste skivakanties zijn wat tegen gevallen, omdat ik telkens ziek was, maar misschien moet ik het nog eens een kans geven. Uiteindelijk vond ik dat naar beneden glijden in een witte wereld wel heel leuk. En sneeuw is de mooiste vorm van neerslag! 😉

Wat is jouw leukste vakantieherinnering?

Goh, moeilijk, moeilijk. Ik heb zoveel fantastische herinneringen verzameld, ik zal er een paar uitpikken:

  • De Yellow Water cruise: het moment waarop we de krokodil een barramundi zagen verorberen vlak voor onze neus.
  • Onze privé-gids in New Orleans.
  • Oak Alley Plantation: De magnifieke driehonderd jaar oude eiken en kleine F die tegen een dame in klederdracht met een perfect Zuiders accent zei: “You are very pretty”.
  • De Sunset Dinner Cruise in Darwin: het moment waarop we in de verte de flitsen van het onweer ons zagen naderen.
  • Praag: wodka-orange drinken met mijn beste vriendin terwijl de bliksemschichten van het onweer in de verte zagen.
  • Renesse: seksen op een bijna verlaten strand.
  • Kraków: wodka zuipen in de Shakesbeer met mijn studiegenootjes tot de drankvoorraad op was. Het huwelijk dat we bijwoonden in Kraków was anders ook wel memorabel.
  • Thailand: de trip op de rug van een olifant door het oerwoud.
  • Egypte: Karnak en Abu Simbel. Onze allereerste cruise op de Nijl. Duizenden jaren geschiedenis aan je vingertippen, impressionant.
  • Barcelona: de gigantische stortbui op Montjuïc waarin we verzeild geraakten na een zonnige dag en de toeristische bussen die ons één voor één voorbij reden, totdat ik me zo kwaad maakte dat er uiteindelijk toch eentje stopte. Daarna zijn we een cava gaan drinken om onze overwinning te vieren. :-)
  • De lifster met de schilderdoeken die we onderweg van Riga naar Tallinn oppikten en die ons een warrig verhaal over ooievaars vertelde.
  • Poznań: het vriendelijkste onthaal ooit op een toeristische dienst en het prachtigste marktplein ter wereld én ze hadden er brochures in het Nederlands.
  • Tallinn: it’s oh so pretty en we leerden er Vana Tallinn kennen, het allerlekkerste digestief ter wereld.
  • De kite die mijn broertje zijn koffiekoek stool op Miyajima.
  • Nikko: het monnikeneten op basis van sojamelk (yuba) en het feit dat we hier bijna de enige toeristen waren. Met dank aan Fukushima dat voor een drastische daling in de bezoekersaantallen had gezorgd, maar een drama voor de inwoners die voor een groot deel van het toerisme leefden.
  • Nara: de hongerige hertjes die mijn vriend ei zo na verminkten.
  • De wandeling op Margiteiland in Budapest.
  • Aperitieven op de Alte Mainbrücke in Würzburg.
  • Het Italiaanse trouwfeest in Ranco: digestieven drinken na een ganse namiddag tafelen terwijl de zon onderging met uitzicht op het Lago Maggiore.

Wat is jouw minst leuke vakantieherinnering?

Mijn bijna-beroving in Gdańsk en de gevolgen daarvan: schaafwonden die moeilijk genazen en een fototoestel dat er een paar dagen later de brui aan gaf.

Naar welk(e) land(en) ga je dit jaar op vakantie?

Ik ging dit jaar al naar Budapest, Kopenhagen (voor mijn werk) en Duitsland en er staan nog een weekendje Ardennen, een weekendje Kopenhagen, een tripje naar Japan en een weekendje in de buurt van CERN op het programma.

Waar zou je nooit op vakantie gaan?

Politiek onstabiele landen waar het niet veilig is om te reizen: Somalië, Syrië, Afghanistan, Libië,… Enfin, oorlogsgebieden in het algemeen.

En daarmee is deze blogpost veel langer geworden dan oorspronkelijk bedoeld.

Een oase van rust

Zo voelde deze werkweek aan. Slechts vier vergaderingen (een vergaderloze week is een utopie) op een ganse week, een minimaal aantal mails en weinig tot geen telefoontjes. Het leek wel of gans België collectief beslist had met vakantie te gaan. Niet dat ik klaag, mind you, zulke weken zijn niet dik gezaaid. Er kon al eens wat opgeruimd worden en mijn mailachterstand slonk tot een aanvaardbaar niveau.

Al moet ik stiekem, heel stiekem, bekennen, dat zo’n week nu ook weer niet al te vaak moet voorkomen. Ik hou wel van een beetje actie. 😉

Stress in mijn lijf

En dat vertaalt zich momenteel vooral in erg korte nachten. ‘s Ochtens veel te vroeg wakker worden met het gevoel totaal niet uitgeslapen te zijn. Na twee of drie pogingen om de slaap te vatten, het opgeven en opstaan. Het voordeel van een korte nachtrust is dat er meer uren in een dag zitten om alles gedaan te krijgen wat ik nog moet doen. Het nadeel is dat ik continu met een versuft gevoel en een lichte hoofdpijn rondloop. Nog even doorbijten en dan is het… Och wacht, juist ja.

Duimen

Willen jullie allemaal duimen dat het de komende vijf dagen mooi weer wordt? Mijn vriendje en ik bevinden ons dan namelijk in Parijs. En al beschikt Parijs over een uitgebreid metrostelsel, er bestaat geen betere manier om een stad te leren kennen dan à pied.

PS: We hebben het hotel geboekt dat Mick ons aangeraden heeft. Als het tegenvalt, weet ik wie ik aan de oren moet gaan trekken. 😉

Mijmeringen

Misschien komt het door die droom van een tijdje geleden. Waarschijnlijk is het gewoon de tijd van het jaar voor introspectie, retrospectie en mijmeringen. Feit is dat ik in gedachten een tijdsprongetje heb gemaakt naar het middelbaar.

In die tijd ging ik elk jaar samen met mijn beste vriendin en haar ouders op skivakantie. Naar een piepklein dorpje ergens in Oostenrijk, Abfaltersbach, heette het. We logeerden altijd in hetzelfde pension, uitgebaat door Frau Aichner en haar zoon, de eeuwige vrijgezel. Van douches op de kamer hadden ze daar nog niet gehoord, maar de gastvrijheid was legendarisch.

Op één van die skivakanties, ik moet net zestien geweest zijn, heb ik mijn eerste vakantieliefje opgescharreld. ‘t Was een Italiaan en we waren elkaar ‘s middags in de skihut tegen het lijf gelopen. Ik vond hem knap, met dat beetje krullende donkere haar en die donkere ogen, helemaal mijn type. Hij kon alleen maar Italiaans. Natuurlijk sprak ik geen woord Italiaans, dus babbelde ik maar Frans tegen hem. Ik vermoed dat hij geen jota begreep van wat ik hem in mijn schoolfrans zoal toefluisterde. Maar dat was niet belangrijk: wij spraken de taal der liefde en hij was een bijzonder begenadigd kusser. :-) Nu ik er zo over nadenk, ik moet nog ergens een pasfotootje van hem hebben (ik gooi nooit iets weg). Hij heette Christian of Christophe of zo.

Na de vakantie heb ik hem natuurlijk nooit meer teruggezien. En bij nader inzien was hij toch mijn type niet. 😉 Maar ‘k vraag me wel af, zou ik hem nog herkennen als ik hem tegenkom?