Gisterenavond draaiden we de rollen om en waren Goofball, haar man en hun jongste zoon op bezoek in ons appartementje. Mijn vriend was er spijtig genoeg niet bij, wegens verplichtingen in Genève. En ook de oudste zoon van Goofball had andere plannen. We maakten er in hun aanwezigheid het beste van. 😉 De sushi van Wabi Sabi smaakte alvast uitstekend en de jongste verkende alle hoeken van ons appartementje. Voor herhaling vatbaar. En hopelijk is ons gezelschap de volgende keer wel voltallig.
Het wordt zo langzamerhand een traditie: mijn vriend en ik die ergens tijdens of vlak na de examens met een mooi assortiment sushi de taxi naar Wijgmaal nemen.
Naar goede gewoonte werden we met open armen ontvangen en getrakteerd op champagne en hapjes in de lounge hoek achteraan de tuin. Ik ben heel blij dat ik op een appartement woon, maar op zulke momenten zie ik toch de meerwaarde in van een eigen tuin.
Het was alleszins een culinair uitstekende avond, met dank aan de Wabi Sabi en de lekkere wijntjes die onze vrienden serveerden.
Omdat het niet altijd de Wabi Sabi moet zijn, had ik deze avond afgesproken met onze vrienden van de Spaanse les om samen sushi te eten bij Sakura. En ja, de sushi was ok, maar niet zo lekker als ik mij van vroeger herinnerde. Persoonlijk ben ik van mening dat Wabi Sabi Sakura op elk vlak overtreft: betere sushi en een veel gezelliger interieur. Dat van de Sakura is nogal kaal en sober. Niet dat ik iets tegen sober heb, integendeel, maar het is er gewoon niet zo gezellig. Dus wellicht zullen we in de toekomst opnieuw verkassen naar de Wabi Sabi voor onze dinner dates.
Na het diner namen we afscheid van onze vriendin, die moe was en liever naar huis wilde. Vervolgens trok ik samen met onze kameraad-dichter naar een receptie in het Radiohuis ter ere van de uitreiking van de Leuvense persprijs LeuvenEer. Aangezien onze kameraad deze prijs vorig jaar won, kreeg hij sowieso een uitnodiging voor de uitreiking van dit jaar. Het feest liep echter op zijn laatste beentjes toen wij er aankwamen. We dronken een glas, deden een paar babbels en besloten toen dat het tijdstip aangebroken was om naar huis terug te keren. De werkweek is immers nog maar half!
Proficiat trouwens aan de klas van leerkracht Michiel Crijns van middelbare school Sancta Maria met het behalen van deze persprijs. En de Lifetime Award voor Leuvense stadsgids Lucie Mertens is wat mij betreft ook meer dan verdiend.
Vandaag hadden we onze vrienden uit Kumtich over de vloer die het jaarlijkse relatiegeschenk kwamen overhandigen. Na de ietwat tegenvallende sushi van Tsuru Sushi vorig jaar, bestelde ik ditmaal wel bij Wabi Sabi. Dankzij de kerstvakantie waren er immers geen deadlines waarmee we rekening moesten houden. Speciaal voor onze vrienden bestelde ik zelfs wat extra gefrituurde sushi, omdat ze vorig jaar hadden gezegd dat dit hun favoriete soort sushi was (onbegrijpelijk voor mij, maar hey, zoveel mensen, zoveel smaken!).
En gelukkig was de hoeveelheid deze keer ruimschoots genoeg! Er bleef zelfs nog wat over om mijn neef en zijn twee kinderen voor te zetten die rond acht uur kwamen binnen waaien na een bezoekje aan M Leuven. Fijn om mijn achternichtje en neefje nog eens te zien, want die kinderen groeien als kool. Mijn neef wou eerst niet echt iets eten, maar ik kon die kinderen (zes en zeven jaar oud) toch niet zonder eten aan de lange rit terug naar Antwerpen laten beginnen? Gelukkig hadden we nog gezonde groentjes in de koelkast staan en de oudste dochter waagde zich zelfs aan een paar stukjes sushi. Het mooie geschenkpakket van onze vrienden uit Kumtich werd ook meteen open gedaan, zodat iedereen mee kon smullen van de lekkere chocolaatjes (die uiteraard vlotter binnen gingen dan de groentjes).
Genoten van dit flesje dat mijn broertje ons een tijdje geleden cadeau gedaan heeft:
Deze avond fietste ik naar Herent voor een bezoek aan onze vrienden en hun twee dochters op deze wapenstilstand. Het was al donker toen ik op de fiets kroop, maar dankzij googlemaps en de fietssnelweg geraakte ik er verrassend vlot. Gelukkig regende het niet!
Onze vrienden hadden een tafel gereserveerd bij Kiku sushi, het enige sushirestaurant dat Herent rijk is (en dus mogen ze zich terecht het beste sushirestaurant van Herent noemen). Ik vond de sushi eerlijk gezegd maar matig, de stukken waren veel te groot naar mijn goesting en de gefrituurde sushi was, net zoals de hapjes die we als voorgerecht aten, veel te hard gefrituurd. En ik ben sowieso al niet echt een fan van gefrituurde sushi. Ik was stiekem een beetje jaloers op de scampi met madrascurry die één van de twee dochters besteld had. Maar gelukkig maakte het uitstekende gezelschap veel goed!
Na de maaltijd trokken we terug naar het huis van onze vrienden, deden we een flesje wijn open en speelden we de rest van de avond spelletjes. Ik noteer Vlotte Geesten 2.0 als ontdekking van de avond. Een simpel uit te leggen spel waarbij een vliegensvlugge reactiesnelheid en tegenwoordigheid van geest superbelangrijk is.
En gelukkig regende het ook niet op de terugweg naar Leuven!
Want tradities zijn er om in ere te houden. Helaas zat het treinverkeer niet mee (personen op de sporen in Kortenberg waardoor de trein een omweg moest nemen) en had ik niet meer genoeg tijd om langs ons appartement te gaan om een flesje champagne op te halen. Niet getreurd, bij Goofball zijn ze op dat vlak ook goed voorzien en dankzij de blue bike was ik zelfs nog op tijd op onze afspraak. En zo proefde ik voor de eerste keer in mijn leven een Belgische schuimwijn van over de taalgrens (spijtig genoeg vergeten een foto te maken van de fles). En ik moet het onze landgenoten nageven: die schuimwijn viel best te pruimen!
Na de maaltijd speelden we een spelletje exploding kittens. En we sloten de avond af in de gezellige sofa met een glaasje witte wijn. Meer moet dat niet zijn!
Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Herentals. We zorgden ervoor dat we tegen lunchtijd bij zijn ouders waren, zodat we samen een boterhammetje konden eten alvorens aan de geplande fietstocht te beginnen. Mijn vriend en ik op de blue-bike, zijn ouders op de elektrische fiets. In tegenstelling tot zaterdag was het zondag regelrecht kwakkelweer. In mijn hoofd zag ik ons al kletsnat doorheen een flinke regenbui fietsen. We monitorden dus nauwgezet de laatste weersvoorspellingen en buienradar en besloten het er dan toch op te wagen.
En we hadden geluk: op een paar verdwaalde druppels na hielden we het de ganse fietstocht droog. Onderweg lasten we een korte pauze in om het brouwerijmuseum in Geel (het bakkerijmuseum op dezelfde site was gesloten) te bezoeken. Eerlijk, een museum kan je dit amper noemen, eerder een uit de hand gelopen verzameling. Maar de site zelf is wel bijzonder en bierliefhebbers zullen hier zeker aan hun trekken komen.
Na de fietstocht trokken we samen een flesje champagne open om te vieren dat we het droog gehouden hadden en trakteerden de ouders van mijn vriend ons op sushi
Een fijne zondag, ondanks het kwakkelweer.
Inclusief foto van de sushi, deze keer! 😉 En dat in combinatie met een hele hoop champagne (geen beeldmateriaal daarvan beschikbaar)!
Deze avond afgesproken met mijn meest sportieve vriendin om onder het genot van een sushiboot op het terras van Wabi Sabi bij te praten. Mijn vriendin gaat momenteel door een moeilijke periode en ondanks alle digitale hulpmiddelen van tegenwoordig gaat er niets boven een echt gesprek. Liefst nog vergezeld van iets lekkers om te eten en een glaasje bubbels.
Ondanks de moeilijke onderwerpen die we aansneden, werd het toch een gezellige avond. Eén ding is zeker, mijn vriendin is een ongelooflijke bad-ass, want binnenkort zal ze alweer een unieke sportieve ervaring aan haar lijstje mogen toevoegen: de Half Marathon des Sables in Cappadocia. Jawadde, straffe madam!
Altijd een plezier om in goed gezelschap van een fijne maaltijd vergezeld van een lekker glas wijn te kunnen genieten. En amai, die twee jongens worden groot!
