lunch

Lunch met de collega’s

Leuk om na een paar daagjes blokken iets te hebben om naar uit te kijken op het werk. Eén van de collega’s had een tijdje geleden het idee geopperd om een gezamenlijke lunch te organiseren. Aangezien ik toffe collega’s heb, zei ik natuurlijk meteen toe. (En het is ook plezant als iemand anders eens het initiatief neemt om iets te organiseren.)

De lunch bleek een onverhoopt succes: we waren met maar liefst achttien personen in totaal! Nog niet vaak gebeurt dat de groep zo groot was. De Thaise lunch was lekker én snel, zodat we er weer tegen konden voor de rest van de werkdag.

IMG_6147[1]

IMG_6148[1]

Lunchweekend

We worden allemaal een dagje ouder en dat merken we ook aan het tijdstip van onze afspraken. Tot in de vroege uurtjes doorzakken, wordt een uitzondering en steeds vaker wordt er, vooral met de vrienden die kinderen hebben, ‘s middags afgesproken in plaats van ‘s avonds. Zo hadden we dit weekend zowel op zaterdag als zondag een lunchafspraak.

Zaterdag haalde onze West-Vlaamse gastvrouw werkelijk het onderste uit de kan met een keur aan hapjes die maakten dat er niet meer zoveel plaats over was voor het voor- en nagerecht. Alhoewel we het enorm appreciëerden dat ze zich zo uitsloofde voor ons, had het voor mij gerust wat minder mogen zijn. Want nu stond ze meer in de keuken dan dat ze tijd voor ons had om bij te babbelen. Wel leuk om kennis te maken met de bijna-buren van de gastheer en gastvrouw. Een sympathiek koppel met drie ongelooflijk brave, blonde tienerkinderen (10, 10 en 14). Lang geleden dat ik nog met zoveel blonde mensen in eenzelfde ruimte samen was, we hadden wel familie van mekaar kunnen zijn. De tieners waren opmerkelijk beleefd en welopgevoed. Ik moest even de juiste toon zoeken, want ik ben niet gewoon met tieners te spreken, maar we vonden al snel gespreksonderwerpen. Ik had een beetje schrik dat die jonge mensen waarvoor het eigenlijk allemaal nog moet beginnen, mij een oude zaag zouden vinden, maar ze deden goed alsof. 😉

Zondag was culinair misschien minder vooruitstrevend, maar een lekker brunch met een gekookt eitje, een uitgebreide keuze aan brood en beleg en verse fruitsla met yoghurt gaat er net zo goed in. Een fijne wandeling naar het provinciedomein was ideaal om alles te laten zakken en een plekje te maken voor de taart. Vervolgens verveelden we onze gastheer en gastvrouw nog wat met verhalen en foto’s uit Japan en voor dat we het wisten was het avond.

Het enige probleem met die lunchafspraken is, ik weet nooit goed wanneer naar huis te gaan. Als je ‘s avonds afspreekt is middernacht of het tijdstip waarop de gastheer en gastvrouw gewoonlijk gaan slapen zowat een breekpunt. Maar wat doe je bij zo’n lunchafspraak? Je kan toch moeilijk blijven hangen tot het avondeten? (Al moet ik toegeven dat we dat al wel gedaan hebben.) Wat vinden jullie, wat is een deftig uur om na een lunchafspraak naar huis te gaan?

Meertalige lunch

Binnenkort zal mijn vriend op een nieuwe werkplek de consultant gaan uithangen. Dit wil zeggen dat hij afscheid zal moeten nemen van zijn huidige multinationale werkplek. Jammer, want die werkplek heeft ons enkele leuke contacten opgeleverd en trouwfeesten in Kraków en zo. We zijn alleszins vast van plan de gelegde contacten te onderhouden. Daarom (en ook omdat samen lunchen gewoon leuk is, natuurlijk) zijn we gisterenmiddag gaan lunchen met wat collega’s van mijn vriend. In het bonte gezelschap werd Pools, Frans, Nederlands, Engels en Vietnamees gesproken. Wat tot grappige situaties leidt zoals  per ongeluk op de verkeerde taal overschakelen en in het Engels bestellen bij het Chinese meisje dat onze bestelling kwam opnemen en duidelijk alleen maar Frans verstond.

Een perfecte lunch

Op een terrasje onder een luifel. Genieten van de warmte van de middag, maar vermijden dat je verbrandt door de te felle zonnestralen. Samen met een collega besluiten decadent te doen en de lunchmenu in drie gangen te bestellen met een glaasje wijn erbij. Bijgevolg iets te laat terugkomen uit middagpauze en denken, ach wat, misschien ben ik morgen dood, ik moet er vandaag van genieten.

Een laat verjaardagsfeestje

Deze middag had ik een lunchafspraak met vriendin M in de Exki in de Nieuwstraat om onder het genot van een broodje en een lekker stukje taart (in haar geval een brownie) nog een klein beetje mijn verjaardag te vieren, want zij en haar man konden niet aanwezig zijn op mijn verrassingsfeestje.

M is één van mijn oudste vriendinnen, we go way back, en hoewel we totaal verschillende types zijn, klikte het vanaf onze eerste ontmoeting. Een eerste ontmoeting die lang geleden plaatsvond, in de tijd dat de dieren nog spraken en er nog ingangsexamens voor burgies georganiseerd werden. Ik ben dan ook heel blij dat we, ondanks een woelige periode waarin de vriendschap even in de koelkast gezet werd, nog steeds zo goed met elkaar opschieten. En dat ze zo dicht bij mij in de buurt werkt, want ik moet toegeven dat ik mijn vrienden lang niet zo vaak zie als ik wel zou willen. Er zijn gewoon niet genoeg uren in een dag en dagen in de week om alles te doen wat er in mijn hoofd zit.

Oja, ik ben sinds onze lunchafspraak de trotse bezitter van een ijsschep. Nu kan ik mijn bezoek eindelijk mooie bolletjes ijs presenteren. 😉

Lunchdate

Deze middag lekker Thais gegeten (en mij half verslikt in een toch wel heel pikant stukje rode peper) ergens in een restaurant in Brussel en fijn gebabbeld met the Lord. Hij vertrekt bijna op vakantie (jaloers dat ik ben) en dit was ons laatste afspraakje voor zijn vertrek. Als hij daar in verre en warme oorden een knappe inboorlinge tegen het lijf loopt en beslist niet meer terug te keren naar België, heb ik tenminste op gepaste wijze afscheid kunnen nemen. 😉