kunstuur

Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt. We hadden afgesproken met vrienden die we letterlijk al een eeuwigheid niet meer gezien hadden. Ze stelden voor om samen naar het Kunstuur in Hasselt te gaan. Aangezien ik goeie herinneringen had aan de editie van Kunstuur in Mechelen, zei ik meteen ja. Al had ik daar achteraf een beetje spijt van, want nu was het eindelijk eens mooi weer! Jammer om dan een binnenactiviteit te doen.

Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een terrasje mee te pikken om ons te hydrateren alvorens een uurtje van kunst genieten in het oude stadhuis van Hasselt. En alhoewel ik ondertussen al een paar werken in de tentoonstelling kende, kon ik toch weer genieten van de ervaring. Het Kunstuur is ideaal als je niet overdonderd wil worden door een overdaad aan kunstwerken en graag wat meer tijd neemt om een kunstwerk grondiger te bekijken.

Na afloop wandelden we samen naar het huis van onze vrienden (grappig, onderweg kwam ik nog een Leuvense vriendin tegen) en dronken we een aperitief bij onze vrienden. Mijn vriend maakte kennis met hun prachtige langharige collie, we dronken samen een flesje prosecco (die een beetje te zoet was naar mijn goesting) en luisterden naar de verhalen van de jongvolwassenen. Amai, waar is de tijd dat ik de twee jongste kinderen van onze vriendin als baby in mijn armen gehouden heb? Dat lijkt nog niet zo lang geleden en nu gaat de jongste al naar de universiteit (wel een jaartje vroeger, maar dan nog).

Na het aperitief trokken we naar het Spaanse restaurant Esquina, alwaar we een tapasplank deelden en ik genoot van inktvis als hoofdgerecht.

Na het eten wandelen we samen terug naar het station en namen afscheid met de belofte om geen jaren over een volgende afspraak te laten gaan.

Opgestaan met een lichte kater (wellicht was dat afzakkertje in de hotelbar er toch iet of wat te veel aan), maar na het fantastisch uitgebreide ontbijtbuffet in de prachtige sacristie, was ik helemaal opgeknapt. Zo fijn dat de versoepelingen van de coronamaatregelen het weer mogelijk maken! Extra pluspunten voor de heerlijke American pancakes met appeltjes in een zachte karamelsaus. Overheerlijk!

Na dit uitstekende ontbijt wandelden mijn vriend en ik naar het Hof van Busleyden. Ik had tickets voor een bezoek om 10.30u gereserveerd. En kijk: de zon was zowaar van de partij! Storm Eunice had al de grijze regenwolken verdreven. Een onverwacht succes, want ik had me mentaal voorbereid op een weekend vol met regen.

We startten ons bezoek met de tijdelijke tentoonstelling ‘Uitbundig Verleden. De Bourgondiërs door Romantische ogen‘. De tentoonstelling toonde werken uit de negentiende eeuw die terugkijken op de tijd van de Bourgondiërs. In de negentiende eeuw ontstaan verschillende nieuwe naties die zich willen profileren op het internationale toneel. Vandaar de hernieuwde belangstelling tijdens de Romantiek voor de Bourgondische hertogen, van Filips de Stoute tot de roemrijke keizer Karel. De ondergrondse exporuimte, die aan een negentiende-eeuws monumentaal museum doet denken, toont met een zeventigtal werken het verlangen naar de grootsheid van weleer. Heel interessant om vanuit een hedendaagse context met een kritische blik en een veranderend perspectief naar het verleden te kijken. De geschiedenis herinterpreteren, het is van alle tijden.