Ensors stoutste dromen in het KSMKA

Gisteren had ik de eer en het genoegen om samen met mijn collega’s en een pak ander chic volk de Ensortentoonstelling in het KMSKA feestelijk te openen. Ik slaagde er spijtig genoeg niet in de tentoonstelling volledig in mij op te nemen, want net toen ik voorbij de helft van het parcours was, kwam het personeel ons vriendelijk aanmanen om te verzamelen in de De Keyserzaal om naar de speeches te luisteren. Al de sprekers hielden het kort, maar krachtig en daarna konden we genieten van poëtische luchtacrobatie. Het was prachtig!

Uiteraard zette ik mijn netwerk-streak van deze week verder. Dit alles onder het genot van de lekkere hapjes en de uitstekende wijn van de Madonna. Samen met de collega die mij vergezelde, wilde ik na het dessert nog een laatste blik op de werkelijk fenomenale tentoonstelling werpen, maar helaas, we waren te laat, de toegang was reeds afgesloten. Maar geen erg, ik kom zeker nog eens terug om op mijn gemak van al dat moois te genieten.

Met dank aan mijn lieve collega die mij haar logeerkamer ter beschikking stelde, zodat ik mij na de receptie niet moest haasten om de trein van Antwerpen-centraal naar Leuven terug te nemen.

Eenheid in diversiteit

Als dat geen mooie titel is voor een Europees getinte conferentie, dan weet ik het ook niet meer!

Na de presentatie van ons prachtige boek in Vilvoorde konden mijn collega en ik meeliften met mijn baas naar Antwerpen voor onze conferentie in het teken van cultuur, erfgoed en identiteit in Europa. Voldoende stof voor een interessante anderhalve dag, zou ik zo denken. Natuurlijk brak er net op het moment dat wij de wagen geparkeerd hadden in de ondergrondse garage onder het Astridplein een gigantische wolkbreuk los boven Antwerpen. Iets waar we totaal niet op voorzien waren. Gelukkig was de stortbui van korte duur en konden we na een tiental minuten wachten de straat oversteken om in te checken in hotel Indigo. Ik had eerlijk gezegd niet veel verwacht van dit hotel, maar was aangenaam verrast door het vriendelijke onthaal aan de receptie en de gezellige kamer. Bijkomend voordeel van dit hotel was dat het letterlijk tegenover onze conferentielocatie lag.

Na mij opgefrist te hebben wandelde ik naar de overkant van het plein om in de prachtige Darwin Hall te luisteren naar de keynote van Ilja Leonard Pfeijffer. Mijn hoge verwachtingen werden helaas niet ingelost, want ik vond dat Pfeijffer te veel bleef steken in platitudes. Na de keynote en het aansluitende debat (waaraan Ilja Leonard Pfeijffer niet eens deelnam, want hij moest naar één of ander tv-programma) stonden buiten op het Astridplein bussen op ons te wachten om ons naar het KMSKA te brengen. Helaas reden deze grote toeristenbussen zich in het spitsuur volledig vast in het Antwerpse verkeer. Ik was beter te voet gegaan, want dan was ik sneller ter plekke geweest dan met de bus. Aan de andere kant gaf deze veel te lange busrit mij wel de gelegenheid om bij te praten met iemand met wie ik sporadisch in dezelfde vergadering zit, maar die ik helemaal nog niet zo goed ken.

Toen we dan eindelijk in het museum aankwamen, werden we welkom geheten door de burgemeester van Antwerpen. Je mag van de mens vinden wat je wil, maar hij is en blijft een geweldige spreker. Het gebeurt mij zelden dat mijn gedachten niet afdwalen tijdens een speech. Bijzonder knap hoe hij de aandacht weet vast te houden.

Daarna werden we onthaald op een intrigerende performance van Rosas in het oude gedeelte van het KMSKA. Zeer poëtisch, maar moeilijk om op te focussen met een rammelende maag. Spijtig genoeg duurde het na de performance nog een hele tijd voordat ik de eerste hapjes van het walking dinner te pakken kon krijgen. Er liep duidelijk iets mis in de keuken, want in mijn ervaring verlopen events in het KMSKA met catering van de Madonna meestal erg vlotjes. Gelukkig slaagde ik er naar het eind van de avond toe een paar desserts te pakken te krijgen, want de wijn werd behoorlijk royaal bijgeschonken. Niet goed op een quasi lege maag…

Na de receptie wandelde ik samen met wat collega’s in de frisse avondlucht terug naar ons hotel. Echt de perfecte manier om wat te bekomen van al die wijn. En blij dat ik was dat ik last minute alsnog beslist had aan mijn collega te vragen een hotel voor mij te regelen. Best idea ever!

Jef Verheyen. Venster op het oneindige in het KMSKA

Gisteren had ik de eer en het genoegen om de opening van de tentoonstelling van het werk van Jef Verheyen in het KMSKA te mogen bijwonen. Ik had zelfs mijn vriend kunnen overtuigen om een pak aan te trekken voor deze bijzondere gelegenheid. De tentoonstelling ‘Jef Verheyen. Venster op het oneindige’ is een samenwerking tussen de twee grootste Antwerpse musea: KMSKA en M HKA en verdient echt alle lof. Ik moet bekennen dat ik tot voor deze tentoonstelling niet erg bekend was met het werk van Jef Verheyen, maar nu mag je mij absoluut een fan noemen. Die subtiele kleurovergangen en prachtige kleurcombinaties, ik kon er gewoon naar blijven kijken. Ware het niet dat de heerlijke hapjes van de Madonna om mijn aandacht streden. 😉

Ik zou zeggen: ga vooral deze tentoonstelling zelf ontdekken en neem voldoende de tijd om te genieten van de schoonheid van het werk van Verheyen. Dikke aanrader.

Na al die hapjes en uitstekende wijnen, was ik blij dat ik een hotelkamer voor mijn vriend en mij geboekt had in B&B Hotel Antwerpen Zuid, zodat we ons niet in duizend bochten moesten wringen om op tijd de laatste trein naar Leuven te halen. Dat hotelontbijtje was trouwens de ideale voorbereiding voor mijn vergadering om 10u in deSingel, waar ik dankzij het Antwerpse velosysteem mooi op tijd was. Toch handig die deelfietsen.

In de reeks: waar was yab vandaag?

Bij Studio Rubens in het KMSKA! Waar momenteel het gigantische altaarstuk ‘Tronende Madonna omringd door heiligen’ van Peter Paul Rubens vakkundig wordt gerestaureerd.

Opening Krasse Koppen in KMSKA

Deze avond had ik de eer en het genoegen samen met mijn date (mijn fabuleuze collega met de prachtige decolleté en de kleurrijke outfit) en een hele hoop collega’s het feestelijk gala ter gelegenheid van de opening van Krasse Koppen. Bruegel, Rubens en Rembrandt in het KMSKA bij te wonen. En amai, wat een feestje was me dat! Met prachtig uitgedoste figuren die letterlijk uit de kunstwerken gestapt waren, heerlijk eten en overvloedig geschonken prosecco en wijn.

En ja, ik zuchtte wel even toen de dresscode avondkledij bleek te zijn, maar eerlijk, zalig dat iedereen zo zijn best gedaan had om er feestelijk uit te zien. Je merkte dat alle aanwezigen in feeststemming waren. En terecht, want deze tentoonstelling is werkelijk een pareltje. Met een mooi staaltje tronies van de hand van de allergrootste schilders ter wereld. Met zorg beeldden deze schilders anonieme modellen uit om de kunst van het portretteren in de vingers te krijgen. In totaal vallen er 78 Krasse Koppen, afkomstig uit de collecties van 43 nationale en internationale bruikleengevers te bewonderen. Allen daarheen!

De Kruisdraging van Jheronimus Bosch

Twee vrouwenhoofden van Jacob Jordaens:

Een oude vrouw geschilderd door Peter Paul Rubens:

Continue reading →

Op bezoek in het KMSKA met mijn petekindje!

Gisteren trokken mijn vriend en ik met mijn petekindje, zijn kleinere broer en zijn ouders naar het KMSKA. Uiteraard kozen we voor de fantastische treinverbinding van Leuven naar Antwerpen-centraal om in de grootste Vlaamse stad van ‘t land te geraken. In de trein vonden we een coupé waar er plek was voor maar zeven personen en dus hadden we eigenlijk en privé-coupé alleen voor ons gezelschap. Ideaal om UNO flip te spelen. En hoe vaak ik er ook kom, het station van Antwerpen-centraal blijft iets magisch hebben.

Voor de gelegenheid had ik een tafel voor zes gereserveerd in restaurant Da Vinci om samen te lunchen, want mijn petekindje is een grote fan van Italiaans. Een schot in de roos, zo bleek. We kregen een fijne tafel op het terras toebedeeld (de weergoden waren ons gunstig gezind) en de bediening deed echt hun uiterste best om het ons naar de zin te maken. Natuurlijk startten we de maaltijd met een glaasje prosecco. Omdat de jongens na de flinke wandeling van Antwerpen-centraal naar het restaurant een klein hongertje hadden, bestelden we antipasti om toekomstig gezeur te vermijden. En zelf had ik ook wel een gaatje op te vullen. 😉 Als hoofgerecht ging ik voor de uitstekende risotto met scampi en gerookte zalm. De bediening had onze vriendin goed liggen door bij het opdienen te doen alsof ze zich vergist hadden van gerecht. Eventjes lichte commotie, maar het bleek een grapje te zijn. Een vleugje humor wordt altijd geapprecieerd. 😉 Bij onze hoofdgerechten dronken we een glaasje Chardonnay, gewoon omdat we daar zin in hadden. Mijn petekindje was iets minder fan van zijn pizza calzone, maar gelukkig was er nog ander eten om te delen. Niemand kwam iets te kort, integendeel, we stapten met goed gevulde magen van tafel.

Daarna was het tijd voor onze bezoek aan het KMSKA. Natuurlijk gebruikten we de 10 van Christophe Coppens als leidraad doorheen het museum. Tot mijn grote vreugde voerden mijn petekindje en zijn broer elke opdracht in het bijhorende boekje uit en deden ze hun best om op basis van de instructies een origamikunstwerk te maken in de hoop daar op het einde een schat voor in de plaats te krijgen. Toegegeven, soms werd er wel eens een beetje gezucht en eigenlijk vonden ze vooral de virtual reality bril het meest indrukwekkend, maar wel bijzonder knap dat we met z’n allen van 14.30u tot sluitingsuur in het museum doorbrachten, inclusief een kleine pauze om wat te bekomen met een drankje in de Madonna. Blij trouwens dat we op dat moment binnen zaten en daardoor een gigantische stortbui misten. Samengevat: dit bezoek was een daverend succes!

Eigenlijk had ik er rekening mee gehouden dat de jongens het bezoek aan het KMSKA sneller beu zouden zijn en dat we nog tijd zouden hebben om een stukje van de reuzen mee te pikken, maar na al dat stappen en indrukken opdoen, was daar nog weinig animo voor. We hielden het bijgevolg bij een drankje op het terras van Mampoko met nog natte stoelen en tafels van de stevige regenbui. Gelukkig scheen de zon tegen dat wij terug naar het station moesten wandelen! De treinrit terug naar Leuven verliep vlotjes. Een geslaagde dag!

KMSKA door kinderogen

Gisterenmiddag spoorden mijn vriend en ik naar het mooiste station van ‘t land, aka Antwerpen-centraal. We hadden immers een bezoek aan het schoonste museum van ‘t land, aka het KMSKA, gepland met Goofball en haar gezin. Goofball en Jan hadden met de jongens in de voormiddag al de Antwerpse zoo bezocht, dus spraken we af om eerst samen te lunchen in de Chinese wijk alvorens naar het KMSKA te wandelen. En voor wie het zich mocht afvragen: ik ben het KMSKA nog lang niet beu gezien!

Ik had telefonisch een tafel voor zes personen gereserveerd bij Bai Wei, al was daar even lichtelijke verwarring ontstaan omdat ze verkeerdelijk vijf personen genoteerd hadden in plaats van zes. Gelukkig loste het probleem zichzelf op en werd er een tafel voor zes personen voor ons vrijgemaakt. De reden dat ik restaurant Bai Wai had voorgesteld, is omdat ze hun noedels ter plekke maken. Leuk entertainment voor de jongens terwijl we op ons eten wachtten. En ja, natuurlijk is het eten daar ook gewoon heel lekker. Echt authentiek Chinees, al moet je erbij nemen dat al je gerechten op een ander tijdstip komen. En ik was ook even vergeten hoe gigantische groot de porties daar zijn. 😉

Na het lekkere middagmaal wandelden we te voet van de Chinese wijk naar het KMSKA. Het was ondertussen al stevig warm, dus we deden ons best om zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken tijdens onze wandeling. Gelukkig werkte de klimatisatie in het KMSKA uitstekend. En ook de lockers stribbelden deze keer niet tegen, zodat mijn vriend en ik zonder problemen ons reiskoffertje veilig konden opbergen. We werden ‘s avonds immers op een verjaardagsfeestje verwacht en hadden voor de gelegenheid een hotel in Antwerpen geboekt.

Het deed me alleszins veel plezier om te zien hoe de jongens genoten van ‘De Tien’, de artistieke interventie waarbij Christophe Coppens tien details uit de tentoongestelde werken uitvergroot en zo jong en oud uitnodigt om meer in detail naar de kunstwerken te kijken. Blijft een dikke hit! Het opdrachtboekje dat bij ‘De Tien’ hoorde, vond ik eerlijk gezegd wat te moeilijk, maar het verzamelen van de doordrukstempels in de verschillende zalen vonden de jongens wel tof. En ook de VR-ruimte en de immersieve ruimte met gigantische projecties van details uit kunstwerken spraken hen aan. En natuurlijk mocht een familiefoto in de instagramwaardige installatie van Boy & Erik Stappaerts niet ontbreken. Al denk ik dat vooral het klimwerk op de kamelen van Rubens de jongens het meest zal bijblijven. 😉

Na het bezoek gingen we nog even langs de museumshop, alwaar Goofball en Jan een tekenboekje kochten voor de jongens en ik mezelf een magneet cadeau deed van mijn favoriete kunstwerk in het KMSKA: Grote zon van Otto Piene. We namen nog snel een gezinsfoto voor het in het prachtige zonlicht badende museum en gingen dan snel op zoek naar een plek in de schaduw om iets te drinken. We belandden op het terras van Yam Thai waar we onze lichaamssappen aanvulden en de jongens meteen aan de slag gingen met hun tekenboekjes. Met instant mooie resultaten!

Na ons drankje namen we afscheid, mijn vriend en ik trokken naar B&B hotel Antwerpen Zuid om in te checken, terwijl Goofball en haar gezin naar de Radisson Blu op het Astridplein terug wandelden. Een geslaagde namiddag en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar!

Uitwisseling in de Madonna

Vandaag spoorde ik voor de verandering nog eens naar Antwerpen voor een ontmoeting met een aantal Franstalige collega’s. Decor van deze taaloverschrijdende ontmoeting: het schoonste museum van het land, het KMSKA. Omdat ik nog steeds probeer mijn dagelijkse duizend stappen te halen, ging ik vanaf Antwerpen-centraal te voet naar het museum. Op mijn flipflops om blaren te vermijden en met mijn chique schoenen in mijn rugzak. Bij het onthaal kregen we Antwerpse handjes aangeboden, dus de dag begon al goed. De uitwisseling zelf bleef voor mij iets te oppervlakkig, maar op zich is het met elkaar kennis maken en van gedachten wisselen al een eerste stap naar nauwere samenwerking.

We sloten de namiddag af met een heerlijke lunch in het prachtige restaurant van het KMSKA: de Madonna. Mijn collega was helaas vergeten om de menukeuze van al de aanwezigen af te printen, dus was het even puzzelen, want natuurlijk herinnert vijftig procent van de aanwezigen zich niet meer wat ze besteld hebben. Maar uiteindelijk had iedereen lekker gegeten en dat is veruit het belangrijkste!

Het bezoek met gids in de namiddag liet ik aan mij voorbij gaan, kwestie van mijn mailachterstand niet te dramatisch te laten worden. En het is niet dat het museum ondertussen al niet ettelijke keren bezocht heb, nietwaar. Al mocht een foto van de fameuze toiletten van het KMSKA mochten natuurlijk niet ontbreken!

Twee musea op één dag

Deze namiddag spoorde ik naar Antwerpen voor een vergadering met Zeer Belangrijke Personen over een Zeer Voornaam Onderwerp. Ik nam onlangs het voorzitterschap van deze vergadering over van de grote baas, dus ik was wel een beetje zenuwachtig, want het was de eerste keer dat ik de leden van deze vergadering in ‘t echt zou zien. Gelukkig was ik beter voorbereid dan de eerste (digitale) vergadering die ik voorzat, want toen moest ik onverwacht inspringen voor mijn baas, omdat hij last minute andere verplichtingen had.

Na aankomst in het mooiste station van het land, Antwerpen-centraal, leende ik een blue-bike uit om te fietsen naar het MAS, waar de vergadering plaatsvond. Ik was net op het Astridplein mijn handschoenen aan het aantrekken, toen ik toevallig botste op mijn collega die naar dezelfde vergadering moest. Ze probeerde tevergeefs een Velo te ontgrendelen. Gelukkig kan ik met mijn blue-bikekaart twee fietsen ontlenen. Ik gaf haar dus mijn kaart en legde haar snel uit hoe het systeem werkte. En zo had ik gezelschap op de fiets naar het MAS.

Bij aankomst werden we bijna weggeblazen door de stevige wind die er stond rondom het MAS. Met een volledig verwaaid kapsel hoopte ik wat warmte te treffen tijdens de vergadering in de MAS Box, helaas, ook binnen was het behoorlijk frisjes. Zeker omdat de deur voortdurend open en dicht ging. De vergadering zelf verliep tot mijn grote opluchting vlotjes en iedereen was erg vriendelijk.

Na de vergadering nam ik afscheid van de aanwezigen en fietste ik richting het KMSKA alwaar ik een café zocht om mij met mijn laptop te installeren en nog wat te werken tot de boekvoorstelling waarvoor ik om 18u uitgenodigd was in het KMSKA. En zo belandde ik bij Vitrin, alwaar ik een grote warme chocomelk bestelde mét slagroom, want ook op café is het tegenwoordig niet echt warm. Ik heb het gevoel dat we een kille winter tegemoet gaan, met al die thermostaten op 19 graden.

Stipt om 18u stond ik aan het KMSKA voor de boekvoorstelling, maar ik mocht nog niet binnen in de bibliotheek, omdat de voorbereidingen nog niet afgerond waren. Gelukkig moest ik niet al te lang wachten en daagde even later een collega op die ook uitgenodigd was. De hapjes op de boekvoorstelling waren quasi onbestaande, maar de schuimwijn werd vlotjes bijgeschonken. Mijn collega en ik kregen tot onze verrassing allebei een exemplaar van het boek cadeau. Leuk!

Na de boekvoorstelling kregen we een rondleiding in het KMSKA van de architecte zelf. Heel boeiend om door haar ogen naar het gebouw te kijken en allerlei interessante anecdotes te kunnen meepikken. Als je nog niet in het KMSKA geweest ben: absoluut doen. Je zal het je niet beklagen.

Ons voornemen om na de rondleiding meteen te vertrekken werd doorkruist door de lokroep van nog een glaasje schuimwijn en daarna nog eentje… Niet dat we het ons beklaagden, want mijn collega en ik hebben altijd erg fijne babbels! Uiteindelijk miste ik de rechtstreekse trein van Antwerpen naar Leuven en kon ik nog een stukje meesporen met mijn collega die in Brussel woont. In het station van Mechelen scheidden onze wegen en zo was ik deze donderdagavond veel later thuis dan gepland. Ach ja, ik klop al zoveel overuren, een avond niet werken, mag ook wel eens.

KMSKA en Afterwork in Antwerpen

Yep, vandaag bracht ik voor de vijfde keer op nog geen maand tijd een bezoek aan het KMSKA, ditmaal samen met de collega’s van het werk. We waren met zo’n 150 deelnemers, een zeer mooie opkomst. De aankomst in het KMSKA zelf verliep iet of wat chaotisch: er was geen aparte ruimte voor onze jassen en spullen voorzien en het duurde even voor de groepjes rond de gidsen samengesteld geraakten, maar eens we vertrokken waren met de gids, was het genieten van de reacties van mijn collega’s. De gids van ons groepje vond ik wat tegen vallen, maar goed, iedere gids heeft natuurlijk een eigen persoonlijke stijl.

Na de rondleiding die veel te kort was om al het moois in het museum te bewonderen, maar wel een overzicht gaf van de totaliteit, werden we getrakteerd op taart en koffie. En amai, wat een luxueuze taarten waren me dat! Heerlijk!.

Na de taart maakte ik kennis met het zoontje van een collega die in Antwerpen woont. Zijn vriendin was samen met hun zoontje naar het KMSKA gekomen om hem te laten zien aan de collega’s. Heel fijn om mijn collega te zien stralen als trotse papa. Zijn zoontje voelde zich duidelijk niet honderd procent op zijn gemak met al die vreemde mensen rondom hem, maar hij protesteerde niet toen ik hem even op de arm nam. Tof!

Daarna zakten we met redelijk wat collega’s af naar Brasserie Shilling. We dronken nog iets op het terras en verkasten toen het wat frisser werd naar binnen om samen iets te eten. Een heel gezellige avond met veel tijd om bij te praten en verhalen uit te wisselen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik treinde met drie collega’s terug naar Leuven, nog nagenietend van een fijne namiddag en avond in Antwerpen.

Yet Another Blog

Life on my side

kmska