Onvoorstelbaar is het. De stroom aan foto’s en filmpjes maakt nu pas duidelijk hoe gigantisch deze ramp is voor Japan. Het lijken scènes uit een rampenfilm, maar het is de bittere realiteit. En het kan nog erger worden als de reactoren in Fukushima effectief in meltdown gaan. We kunnen alleen maar hopen dat het zover niet komt en dat er met man en macht wordt gewerkt om deze ramp af te wenden. Wat afschuwelijk.
japan
De reactor is intact
Wat een opluchting. Het zag er even naar uit dat het Japanse volk bovenop deze afschuwelijke natuurramp ook nog eens een nucleaire ramp te verwerken zouden krijgen. Laat ons hopen dat alles nu snel onder controle is. Een geigerteller is niet iets wat ik gewoonlijk in mijn reiskoffer stop.
Yikes
En ook: Na drieëneenhalf jaar Japans, versta ik er nog altijd totaal niks van. 
Aftellen…
Vrijdagavond stond in het teken van de voorbereiding van onze Japanreis (nog een dikke twee maanden!) en hoe start je zo’n avond beter dan met afhaalsushi van de Sakura met daarbij een glaasje witte wijn? We raakten het redelijk snel eens over de indeling van onze drie weken en haalden er een glaasje krupnik bij om dat te vieren. En toen liep het een beetje mis. Was het de sushi die hem slecht bevallen was, de combinatie van een zware werkweek, veel stress, te weinig eten en te veel alcohol? Feit is dat mijn broertje de rest van de avond behoorlijk ziek geweest is. En ik mij daardoor behoorlijk schuldig voelde, want, hoe oud hij ook wordt, hij zal altijd mijn kleine broertje blijven en als grote zus is het mijn taak om erop te letten dat hem niets overkomt. Dat wordt nog stressen in Japan…
Zo ziet ons tripje er ongeveer uit. (Buiten het feit dat wij alle verplaatsingen met de Japan Railpass zullen doen.)
Japan
Eindelijk! Na al die jaren Japanse les, is het dan zover. De vluchten zijn geboekt. Volgend jaar zo rond Pasen trekken we voor drie weken naar het verre en exotische Japan. Wat we gaan bezoeken en hoe we dit zullen doen, moet nog een invulling krijgen. Uiteraard zullen we zeker Tokyo (東京) en Kyoto (京都) bezoeken. De rest zal zichzelf in de komende weken en maanden wel uitwijzen. En omdat ons vorige uitstapje naar Barcelona zo goed is meegevallen, zullen we de volledige drie weken in het gezelschap van mijn broertje en zijn vriendin doorbrengen. Ojee, als dat maar goed gaat! 😉
Laatste les Japans
En willen jullie wel geloven dat ik stiekem blij ben? Het is jammer dat ik het moet zeggen, maar de wekelijkse afspraak met de Japanse taal wordt meer en meer een opgave. Met de juffrouw van Japans heeft het nooit geklikt en met de taal ook niet, om eerlijk te zijn. Ik kan geen beroep doen op mijn taalgevoel om de exotische Japanse constructies onder de knie te krijgen en na drie jaar heb ik nog steeds het gevoel op absoluut beginnersniveau te staan. Frustrerend. Toch doen we dapper verder, want het zou jammer zijn om al die inspanning nu verloren te laten gaan. En als alles volgens plan gaat, staat er in 2011 een reis naar Japan op het programma.
Een avond in Zaventem
Zaventem, of all places! Hoe geraakt een mens daar verzeild? Wel, blijkbaar is in Zaventem een Slavisch restaurant waar ze onder andere борщ en пельмени op het menu hebben staan. Een mooie gelegenheid om eens iets te gaan eten met de studenten van de Russische les en hun partners. Een voorstel van onze allerliefste juf. Met 24 zaten we aan één lange gedekte tafel. De bediening (de twee piepjonge zonen van de uitbaters) liet voortdurend steken vallen, maar daar maalden we niet om. Het was gezellig en we waren niet gehaast.
Het eten zelf was maar matig van kwaliteit. De борщ die we voorgeschoteld kregen was lekker, maar een beetje flauwtjes van smaak. Ik had de Poolse variant met rode biet en zure room verwacht, maar we kregen gewone groentensoep met vlees. Geen dropje zure room te bekennen. Als hoofdgerecht had ik eendenborst besteld, die helemaal eenzaam zonder garnituur op een bord geserveerd werd. Gelukkig kwamen een vijftal minuten later de groentjes en de frietjes. De saus bereikte mij zo’n tiental minuten daarna. Als afsluiter van de maaltijd dronk ik een glaasje slivovitsj (sterke drank op basis van pruimen). ‘t Was de eerste keer dat ik slivovitsj dronk en het beviel me wel.
Trouwens een heel boeiend gesprek gehad met de man van onze juffrouw Russisch. Hij is professor en heeft de ganse wereld al gezien. Hij was al tien keer in Japan geweest en vertelde ons over zijn waanzinnige belevenissen daar. Ik kan niet wachten tot ik met eigen ogen dat land met zijn vreemde gewoonten kan aanschouwen. Nog een paar jaartjes geduld…
Geisha’s
Buiten ziet het er weer grijs en grauw uit, dus haast ik mij voor een portie kleur naar Mboogiedown: Japan. Om mij onder te dompelen in een wereld die mijlenver van de mijne staat. Maar wie weet, binnen een paar jaar…