Op een zucht van de overwinning

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik met twee zakken vol met heerlijke take-away van Dumon naar Herentals. Het oorspronkelijke plan was om samen een wandeling te maken en daarna samen te genieten van de kookkunsten van de chefkok van Dumon. Helaas, het weer wilde niet echt meewerken. Als in: regen, regen en nog meer regen. Wat een contrast met het fantastische lenteweer van de eerste lockdown!

Dus hadden mijn vriend en ik een plan B uitgewerkt: een namiddagje Risk spelen (de speldoos paste nét in de rugzak). Mijn vriend is niet meteen een fan van spellen in het algemeen en Risk in het bijzonder, maar ik kon hem toch over de streep trekken. Niets leuker dan mekaar afmaken op het spelbord!

Met goed gewassen en ontsmette handen begonnen we eraan. Het eerste spel was op een dikke twintig minuten achter de rug. Gewonnen door mijn vriend die door zijn goede startpositie slechts een paar beurten nodig had om zijn opdracht te vervullen.

We hadden de smaak te pakken en startten een tweede spelletje. Dat spel toonde zich heel wat spannender dan het eerste spel. Bij zowat elke ronde keerden de kansen en er werd gevochten op leven en dood. Het aantal extra legers dat in één beurt bij op het spelbord gezet werd, liep op tot 70! (We speelden het spel met de meest recente spelregels.) Uiteindelijk trok de vader van mijn vriend aan het langste eind en strandde ik op een zucht van de overwinning. Mijn opdracht was immers (net zoals het eerste spel) de blauwe legers (aka mijn vriend) uit te moorden. Heel vervelend dat hij zich helemaal aan de andere kant van de wereld bevond, waardoor mijn opdracht niet evident was (ik speelde met de oranje legers).

Maar een dikke proficiat aan de vader van mijn vriend (de zwarte legers), die in zijn tweede Risk-spel ooit de overwinning uit de brand wist te slepen.

De zwarte legers behaalden de overwinning:

Tussen al dat vechten door, genoten we (letterlijk, want het spel was pas rond 21.30u afgelopen) van het heerlijke eten van Dumon:

In een schelp geserveerde Sint-jacobsvruchten met champignons, garnalen, witte wijn en kaas:

Oostendse vissoep: een licht getomateerde vissoep met mosselen, kabeljauw, zalm, venusschelpen, krab,…:

Tongscharfilet, sausje van garnalen en champignons, aardappelpuree – Normande:

Verrassingsdessert: Bretoens koekje met chocolade en vanille:

Een uitgesteld kerstfeest

Uitstel is geen afstel! Een gouden regel waaraan ik mij graag houd.

De moeder van mijn vriend was ondertussen bijna helemaal hersteld en dus prikten we een nieuwe datum voor een kerst/nieuwjaarsfeestje. Mijn vriend deed een grondige vergelijkende studie van alle beschikbare afhaalmaaltijden bij de betere Leuvense restaurants en Dumon kwam als overwinnaar uit de bus. Aangezien we nu een bestelling voor vier personen hadden op te halen, besloten we wijselijk toch maar een Cambio te huren. Kwestie van niet op de fiets door een plotse regen- of sneeuwvlaag overvallen te worden met een hoop eten aan ons stuur.

En jawel, we stapten weer buiten met een leuk extraatje: een flesje espumante van het pas door de eigenares van Dumon aangekochte Portugese wijndomein. Serieus, wat een topdame! Zo’n vat vol energie, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, daar kan ik alleen maar het diepste respect voor hebben. Als we ooit weer mogen reizen, zet ik haar Portugese wijndomein zeker op mijn lijstje met te bezoeken bestemmingen.

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik dus naar Herentals met onze zakken vol eten. En ja, we zijn ons ervan bewust dat het niet geheel volgens de regels is om met vier personen samen aan tafel te zitten, als die vier personen niet tot dezelfde bubbel behoren. Maar we namen alle mogelijk voorzorgsmaatregelen en gebruikten zelfs aparte toiletten!

De vader van mijn vriend kwam ons ‘s middags aan het station afhalen. We aten snel een boterham en vertrokken dan voor een wandeling van een kilometer of zeven langs de Kleine Nete. Tot mijn grote vreugde begon het onderweg te sneeuwen! Mijn eerste en ongetwijfeld enige sneeuw van 2021! Ik had gerust de wandeling nog wat willen verlengen, want niets is fijner dan door verse sneeuw wandelen, maar de ouders van mijn vriend waren duidelijk minder fan en snakten naar hun warme huisje.

Hoera! Sneeuw!

Terug binnen kraakten we een flesje champagne om te klinken op het nieuwe jaar, smeerden de toastjes met krabsla en vervolgens werd ik meteen aan het werk gezet. Er lag immers een onafgewerkte puzzel op mij te wachten, waarvan enkel de zwarte stukjes aan de rechterkant nog een plek moesten krijgen. En laat het in elkaar passen van moeilijke puzzelstukken nu net mijn specialiteit zijn!

Et voilà. Mission accomplished!

Nu de puzzel afgewerkt was, stond de rest van de avond in het teken van gezellig babbelen en genieten van het lekkere eten van Dumon.

Ravioli van kreeft met fijne groentjes en chablissausje:

Sint-Jacobsvruchten met kruidenboter, salsa van tomaat en couscous:

Boerderijeend met saus van appelsien en gebraiseerde witlof, aardappel met amandel en worteltjes:

De heerlijke rode Portugese wijn van Dumon die perfect paste bij de eend:

Chocoladedessert:

Na nog een afzakkertje gedronken te hebben, bracht de vader van mijn vriend ons mooi op tijd terug naar het station van Herentals. Normaal is de overstap in Lier niet noemenswaardig (lelijk en kil station), maar ditmaal maakten we van de nood en deugd en bouwden we een minisneeuwman. Voilà, bij deze zit onze winterpret erop. Laat de lente nu maar komen!

Een alternatieve Race for the Cure

Dankzij mijn tweede negatieve test mocht ik uit quarantaine en kon de reeds lang geplande afspraak met de ouders van mijn vriend toch doorgaan. Zijn ouders hadden hun best gedaan om een coronaveilige dag in te plannen, want ze hebben allebei wat gezondheidsproblemen. Niets ernstigs, maar toch reden genoeg om voorzichtig te zijn. Met twee negatieve tests op zak kon ik dus gerust zijn dat ik alvast niemand zou besmetten.

Mijn vriend en ik spoorden gemaskerd naar Herentals. Nooit een echt fijne onderneming, want naar de Kempen rijden alleen maar stokoude boemeltreinen en het station van Lier (waar we moeten overstappen) is, naast dat van Vilvoorde, één van de meest troosteloze van het land. Gelukkig vliegt zo’n treinrit voorbij als je veel achterstallige tripadvisor reviews in te halen hebt. De laatste maanden had ik immers niet meer veel zin om nog reviews te schrijven, maar aangezien de horeca het erg moeilijk heeft, besloot ik terug aan het reviewen te slaan. In de hoop deze zwaar getroffen sector zo een klein duwtje in de rug te geven.

Vanaf het station van Herentals fietsten we met de blue-bike naar het ouderlijk huis van mijn vriend. Alwaar de tafel gedekt was met stoelen op anderhalve meter afstand. We genoten van een lekkere zelfgebakken boterham en vertrokken dan voor een wandeling in Herentals. Twee vliegen in één klap, want dit weekend vond ook de jaarlijkse Race for the Cure plaats. Net als vorig jaar wilde ik graag deze actie ten voordele van borstkankeronderzoek ondersteunen. Helaas liet het virus niet toe dit jaar een groots evenement te organiseren, maar dat nam niet weg dat mijn collega’s en ik ons toch inschreven om deel te nemen. Mijn t-shirt zat mooi op tijd in de post en ik trok mijn zwart-wit-roze kleedje en knalroze kousen aan om de outfit te vervolledigen.

De wandeling bracht ons langs de mooiste plekjes van Herentals, maar als ik heel eerlijk moet zijn: als je gewend bent om te wandelen in Leuven, dan heeft Herentals niet zo heel veel te bieden. Al kan de Begijnhofkerk Sint-Catharina mij altijd bekoren. En we ontdekten zelfs mooie street art van Dzia!

Ook tof: de banners in Herentals dialect die reclame maakten voor lokale handelaars. Ik hoop dat het helpt, want de winkelstraten lagen er maar stilletjes bij deze zaterdagnamiddag.

Mooiste ontdekking van de dag: het Besloten Binnenhof, waarvan de gebouwen dateren uit de zeventiende eeuw. Dit oude klooster biedt tot op de dag van vandaag nog onderdak aan zusters franciscanessen. Eén van de zusters liep toevallig rond op de binnenkoer en toonde ons een monument ter nagedachtenis van zes jonge weeskinderen die op 15 september 1944, 8 dagen voor de bevrijding, sneuvelden toen een granaat in het klooster ontplofte.

We pauzeerden even met een drankje op de Grote Markt. Tijdens de wandeling hadden we onverwacht kunnen genieten van een zonnetje, maar nu dat zich achter de wolken had verscholen was het toch maar frisjes. We bleven dat ook niet lang plakken.

Na de wandeling dineerden we samen. De ouders van mijn vriend hadden echt hun best gedaan om een heerlijke maaltijd te bereiden. Ik durf zo nu en dan al eens kritisch te zijn over hun kookkunsten, maar deze keer hadden ze zichzelf echt overtroffen. Mét bonuspunten voor de Chocolade avocado mousse!

We genoten als afsluiter van de maaltijd nog van de heerlijke pralines van Bittersweet en toen was het alweer tijd om naar het station van Herentals te fietsen.

Fietsen in de Kempen

Zondag spoorden mijn vriend en ik, inclusief mondmaskers, naar Herentals voor het eerste bezoek aan zijn ouders sinds het begin van de lockdown. Het voelde vreemd aan om elkaar geen goeiendag te kunnen kussen, maar nadat de eerste onwennigheid overwonnen was, deed het deugd om elkaar weer in het echt te kunnen zien. De ouders van mijn vriend hadden voor de gelegenheid een fietstocht uitgestippeld. Zij op hun elektrische fiets en mijn vriend en ik op onze bluebike. Mijn vriend en ik moesten alleszins stevig trappen om die twee oudjes bij te houden. 😉

Het was de hele fietstocht zwaarbewolkt, maar op een paar verdwaalde regendruppels na, hielden we het droog. Onderweg stopten we aan het mooie kasteel van Vorselaar en aan de ruïne van de voormalige priorij Onze-Lieve-Vrouw-Ten-Troon om een beetje erfgoed op te snuiven.

Op het einde maakten we nog een kleine omweg om naar de nieuwe voetgangersbrug over de Nete te kijken en vertelden de ouders van mijn vriend over de plannen om de Nete weer als vanouds te laten meanderen. Het herstel van de natuurlijke bedding van waterlopen, daar kan ik alleen maar voorstander van zijn!

In totaal legden we zo’n 35 kilometers af. Dit is de fietsknooppuntenroute die we volgden: 14 – 56 – 37 -35 -28 – 16 -1 – 18 -19 – 8 – 19 – 11 – 12 – 90 – 14

Een fijn tochtje, maar bijlange na niet voldoende energie opgebruikt om die ganse berg take-away chinees op te krijgen!

PS: Begonnen aan wat wellicht onze laatste puzzel van het coronatijdperk zal worden.

Kerstfeest in Herentals

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik naar Herentals voor het jaarlijkse kerstfeest bij zijn ouders. Dit jaar was het een feest in beperkte kring (de vorige jaren waren ook de nonkels en tantes van mijn vriend uitgenodigd). Persoonlijk vind ik het gezelliger om kerst te vieren met enkel zijn ouders, zijn broer, zijn zus en hun respectieve gezinnen. Uiteindelijk zie ik die nonkels en tantes één keer per jaar, vandaar dat het voor mij een beetje vreemd aanvoelde om de voorbije jaren samen kerstmis te vieren, toch bij uitstek een familiefeest. En uiteindelijk waren we nog altijd met acht volwassenen en vijf kinderen, toch geen kleine bende.

Gelukkig hadden zijn ouders iets minder aperitiefhapjes voorzien dan de vorige jaren, kwestie van ons zo goed mogelijk te sparen voor de kaasschotel. De kinderen keken uiteraard het meeste uit naar de Secret Santa cadeautjes, het eten kon hen weinig schelen en de kaas al helemaal niet. 😉 Aangezien ik een grote kaasliefhebber ben, liet ik het mij smaken. Al konden de brie met pesto en de geitenkaas met paprika mij niet echt bekoren. Geef mij maar een klassieke blauwe kaas!

Om de kinderen te vermaken hadden mijn vriend en ik Exploding Kittens meegenomen. Dat spel hadden we als cadeautje voor onszelf gekocht. De kinderen gingen er helemaal in op. Ik denk dat je zelfs van een kleine Exploding Kittens verslaving kan spreken. 😉 Aangezien mijn vriend en ik bij zijn ouders bleven slapen, wuifden we de andere feestvierders uit en sloten we de avond af met een spelletje Boonanza en nog een glaasje wijn.

Na wat ik niet anders kan omschrijven als een rotnacht (slecht geslapen en nachtmerries gehad, zou die kaas op mijn maag gelegen hebben?), stonden mijn vriend en ik rond een uur of negen op. We hebben van deze kerstvakantie gebruik gemaakt om elke dag lekker lang uit te slapen, dus in dat opzicht was negen uur best wel vroeg voor ons. We ontbeten samen met zijn ouders en toen stonden de drie nichtjes en zijn zus alweer voor de deur. De oudste van de drie nichtjes is immers het petekindje van mijn vriend en zoals dat brave petekindjes betaamt, kwam zij haar nieuwjaarsbrief voorlezen, oeps, neen, rappen. Ja, weg met de saaie en klassieke nieuwjaarsbrief! De jeugd van tegenwoordig rapt! Mijn vriend had nog wat cadeautjes achter de hand gehouden als beloning voor de inspanning.

We deden nog een poging om de kaasoverschot te verkleinen en speelden vervolgens opnieuw exploding kittens. We waagden ons zelf aan een spelletje Boonanza met de twee oudsten. We slaagden er nog net in om het spelletje Boonanza te beëindigden, alvorens we ons naar het station moesten reppen om onze trein te halen. We hadden die zondagavond immers nog een afspraak met vrienden die we niet graag wilden missen.

Naar de schoonouders in Herentals

Vrijdagmiddag brachten mijn vriend en ik een bezoek aan zijn ouders. Het was al van het lentefeest geleden dat mijn vriend zijn ouders nog eens gezien had en op zo’n feest is er vaak niet veel ruimte om echt diepgaande gesprekken te voeren. De NMBS bracht ons zonder problemen tot in Herentals, alwaar we een blue-bike ontleenden om naar het ouderlijk huis van mijn vriend te fietsen. Helaas, we waren welgeteld drie minuten onderweg toen de hemelsluizen open gingen. Om te vermijden dat we tot op ons ondergoed doorweekt zouden aankomen, maakten we als geslagen honden rechtsomkeert naar het station en belden we zijn ouders met de vraag ons te komen ophalen. Tot zover onze poging tot milieuvriendelijk vervoer.

Mijn vriend en ik lunchten samen met zijn ouders, bewonderden de vernieuwde vijver, maakten een kleine wandeling door de nabijgelegen bossen en brachten een bezoek aan het kerkhof om naar de de grafsteen van zijn opa te kijken. Gelukkig hadden tegen dan de regenwolken plaatsgemaakt voor een stralende zon. Ik genoot van de geur van de nog natte aarde vermengd met dennengeur en de stilte in het bos. Soms moet je niet ver gaan om mooie plekjes te ontdekken.

Yet Another Blog

Life on my side

herentals