Een alternatieve Race for the Cure

Dankzij mijn tweede negatieve test mocht ik uit quarantaine en kon de reeds lang geplande afspraak met de ouders van mijn vriend toch doorgaan. Zijn ouders hadden hun best gedaan om een coronaveilige dag in te plannen, want ze hebben allebei wat gezondheidsproblemen. Niets ernstigs, maar toch reden genoeg om voorzichtig te zijn. Met twee negatieve tests op zak kon ik dus gerust zijn dat ik alvast niemand zou besmetten.

Mijn vriend en ik spoorden gemaskerd naar Herentals. Nooit een echt fijne onderneming, want naar de Kempen rijden alleen maar stokoude boemeltreinen en het station van Lier (waar we moeten overstappen) is, naast dat van Vilvoorde, één van de meest troosteloze van het land. Gelukkig vliegt zo’n treinrit voorbij als je veel achterstallige tripadvisor reviews in te halen hebt. De laatste maanden had ik immers niet meer veel zin om nog reviews te schrijven, maar aangezien de horeca het erg moeilijk heeft, besloot ik terug aan het reviewen te slaan. In de hoop deze zwaar getroffen sector zo een klein duwtje in de rug te geven.

Vanaf het station van Herentals fietsten we met de blue-bike naar het ouderlijk huis van mijn vriend. Alwaar de tafel gedekt was met stoelen op anderhalve meter afstand. We genoten van een lekkere zelfgebakken boterham en vertrokken dan voor een wandeling in Herentals. Twee vliegen in één klap, want dit weekend vond ook de jaarlijkse Race for the Cure plaats. Net als vorig jaar wilde ik graag deze actie ten voordele van borstkankeronderzoek ondersteunen. Helaas liet het virus niet toe dit jaar een groots evenement te organiseren, maar dat nam niet weg dat mijn collega’s en ik ons toch inschreven om deel te nemen. Mijn t-shirt zat mooi op tijd in de post en ik trok mijn zwart-wit-roze kleedje en knalroze kousen aan om de outfit te vervolledigen.

IMG_3609-2

De wandeling bracht ons langs de mooiste plekjes van Herentals, maar als ik heel eerlijk moet zijn: als je gewend bent om te wandelen in Leuven, dan heeft Herentals niet zo heel veel te bieden. Al kan de Begijnhofkerk Sint-Catharina mij altijd bekoren. En we ontdekten zelfs mooie street art van Dzia!

IMG_3581

IMG_3582

IMG_3584

IMG_3596

IMG_3597

IMG_3600

IMG_3602

IMG_3603

IMG_3606

IMG_3610

IMG_3611

Ook tof: de banners in Herentals dialect die reclame maakten voor lokale handelaars. Ik hoop dat het helpt, want de winkelstraten lagen er maar stilletjes bij deze zaterdagnamiddag.

IMG_3614

Mooiste ontdekking van de dag: het Besloten Binnenhof, waarvan de gebouwen dateren uit de zeventiende eeuw. Dit oude klooster biedt tot op de dag van vandaag nog onderdak aan zusters franciscanessen. Eén van de zusters liep toevallig rond op de binnenkoer en toonde ons een monument ter nagedachtenis van zes jonge weeskinderen die op 15 september 1944, 8 dagen voor de bevrijding, sneuvelden toen een granaat in het klooster ontplofte.

IMG_3615

IMG_3616

IMG_3619

IMG_3620

We pauzeerden even met een drankje op de Grote Markt. Tijdens de wandeling hadden we onverwacht kunnen genieten van een zonnetje, maar nu dat zich achter de wolken had verscholen was het toch maar frisjes. We bleven dat ook niet lang plakken.

IMG_3621

Na de wandeling dineerden we samen. De ouders van mijn vriend hadden echt hun best gedaan om een heerlijke maaltijd te bereiden. Ik durf zo nu en dan al eens kritisch te zijn over hun kookkunsten, maar deze keer hadden ze zichzelf echt overtroffen. Mét bonuspunten voor de Chocolade avocado mousse!

IMG_3625

IMG_3626

IMG_3630

We genoten als afsluiter van de maaltijd nog van de heerlijke pralines van Bittersweet en toen was het alweer tijd om naar het station van Herentals te fietsen.

Race for the Cure en Water-rAnt in Antwerpen

Deze zondag spoorde ik (te vroeg naar mijn goesting, een ochtendmens zal ik wel nooit worden) naar Antwerpen-Centraal, biddend dat de weergoden zich iet of wat zouden gedragen, want ik had afgesproken om samen met mijn collega’s deel te nemen aan de Race for the Cure om de strijd tegen borstkanker te ondersteunen. Met de blue-bike was ik verrassend snel op Linkeroever, met als bonus een ritje door de voetgangerstunnel onder de Schelde. Voor mij de eerste keer dat ik met de fiets door deze tunnel reed.

Ik was jammer genoeg net te laat om de collega’s te zien vertrekken die deelnamen aan de 6 km Run. Aangezien ik niet zo hou van lopen, beperkte ik mij tot een miezerige 3 km wandelen in de motregen. Niet dat het ertoe doet hoe lang de wandeling duurde, het gaat om het gebaar van solidariteit en ik was blij om op die manier mijn collega die zelf genezen is van borstkanker een hart onder de riem te steken. De wandeling was voorbij in een zucht en we hielden het redelijk droog. Ik was al lang blij dat we niet in de gietende regen moesten wandelen. Al had ik ditmaal mijn voorzorgen genomen met twee regenjassen (waarvan één exemplaar helemaal niet meer waterdicht) én een paraplu.

Het is jammer, maar nadat we onze drie kilometer gewandeld hadden, viel ons gezelschap uiteen. Té slecht weer om te blijven plakken op een drassig grasveld met fastfoodkraampjes. Samen met mijn collega-teamverantwoordelijke wandelde ik via de Voetgangerstunnel naar het Eilandje. Ik met mijn blue-bike aan de hand, want mijn collega was ‘s ochtends met de tram van Berchem naar Linkeroever gekomen. Ik wilde graag naar het varend erfgoed van Water-rAnt gaan kijken en het was niet zo moeilijk om mijn collega te overtuigen samen te gaan lunchen. 😉 We belandden in Italiaans restaurant Cucina 48 en lieten ons verleiden om de maaltijd te starten met een groot bord antipasti vergezeld van een lekker glaasje prosecco. Dat in combinatie met een heerlijke pasta met truffels, maakte dat die paar calorieën die we verbrand hadden tijdens de wandeling ruimschoots terug aangevuld werden. 😉

IMG_5161

IMG_5164

Na de maaltijd nam ik afscheid van mijn collega en ging ik naar de bootjes aan het MAS kijken. Fijn om dit varend erfgoed van dichtbij te kunnen bekijken. Jammer genoeg verslechterde het weer (mijn twee regenjassen kwamen goed van pas en op sommige momenten werd ik bijna omver geblazen door de wind). Ik bezocht een paar boten en hield het toen voor bekeken. Weggejaagd door het rotweer. Nog even naar het MAS om van het uitzicht te genieten (helaas, het dakterras was afgesloten) en gebruik te maken van het sanitair en dan was het tijd om naar huis te gaan!

IMG_5166

IMG_5169

IMG_5172

IMG_5175

IMG_5178

IMG_5183

IMG_5185

IMG_5189

IMG_5193

IMG_5197

Een gevarieerd dagje in Antwerpen, dat in mineur eindigde omdat ik mijn doorzichtige paraplu met blauwe stippen (een souvenir uit Zuid-Korea) vergat op de trein.