De kathedraal, het meer en Parc de la Grange – 29 april 2018

‘t Is vreemd, toen ik nog in Genève woonde, deed ik amper een oog dicht in ons minuscule flatje en nu slaap ik er zonder moeite meer dan acht uur. ‘t Moet zijn dat al die overuren mij zo afgepeigerd hebben dat er geen ruimte meer is om ‘s nachts van de zorgen wakker te liggen.

De tweede dag met onze vrienden hebben we ‘s ochtends afgesproken in Parc des Bastions. We treffen onze vrienden aan tussen de reuzeschaakstukken. De oudste jongen (elf jaar) is namelijk een zeer goed schaakspeler en al snel trekt het partijtje tussen hem en zijn zus (die ook bij de schaakclub is aangesloten) de aandacht van andere toeristen. Ik moet zeggen dat ikzelf nooit verder geraakt ben dan rokade en al blij ben dat ik weet hoe elk stuk beweegt op het bord. Er is aan mij zeker geen groot schaakkampioen verloren gegaan.

Ook vandaag is de zon overvloedig van de partij en het belooft zelfs nog warmer te worden dan de dag voordien. Ik geef onze vrienden een mini-rondleiding langs de belangrijkste plaatsen van de fameuze Escalade: de poging van de Duc de Savoye om Genève te veroveren die op een sisser afliep. Daarna slenteren we door de charmante straatjes van Old Town naar de kathedraal.

Aangezien het zondag is, kunnen we de kathedraal pas vanaf 12 uur beklimmen. Gelukkig is de archeologische site onder de kathedraal wel open. Ik herinner me van een vorig bezoek dat ik onder de indruk was van de vele overblijfselen onder de kathedraal die het verhaal van vele eeuwen menselijke activiteit vertellen. De kinderen vinden het absoluut geweldig. Geen gezeur en gezaag, neen, integendeel, oprechte interesse voor wat ze te zien krijgen.

Na ons bezoekje aan de crypte onder de kathedraal, is het tijd om andere perspectieven te bewonderen. We beklimmen de toren en genieten van het uitzicht op Genève en omgeving.

Terug op de begane grond begeven we ons naar restaurant Les Armures om te proeven van traditioneel Zwitserse kost. Een paar leden van ons gezelschap hebben immers nog nooit kaasfondue gegeten! Hoog tijd om dit item van hun bucket list te schrappen! Met een gezelschap van tien personen loop je uiteraard niet zomaar op de bots ergens binnen, dus ik had ik de dag voordien gereserveerd om zeker te zijn van een plekje in dit restaurant, bekend om zijn kaasfondue.

De kaasfondue valt in de smaak bij jong en oud. Altijd leuk om kinderen te ontmoeten die niet bang zijn om iets nieuws te proeven. De oudste (en enige) jongen in het gezelschap is heel enthousiast over zijn fondue. Maar zijn eetlust is net niet groot genoeg om zo’n portie helemaal op te krijgen. Gelukkig zijn mijn vriend en ik altijd bereid om een kaasoverschotje weg te werken. 😉

Na al die kaas is een beetje lichaamsbeweging wel aan de orde. We wandelen met z’n allen naar de Jet d’Eau, die vandaag gelukkig wel vanaf ‘s ochtends liters water de lucht in spuit. De weergoden zijn ons nog steeds gunstig gezind, dus huren we twee waterfietsen om het meer op een andere manier te verkennen. Eén koppel blijft aan wal, dus nemen mijn vriend en ik hun twee kinderen op sleeptouw (anders gezegd: we laten hen trappen terwijl wij genieten van het mooie weer).

Helaas nadert het tijdstip waarop we afscheid moeten nemen van twee leden van ons gezelschap. De oudste jongen heeft geen vrije dag op 30 april en aangezien hij in het middelbaar zit, is het niet zo makkelijk om hem een dagje thuis te houden. Zijn papa is zo vriendelijk zich op te offeren en met zijn zoon vroeger naar huis te vliegen. We eten met z’n allen nog een gelato en dan kunnen we het afscheid niet langer uitstellen. Jammer, maar niets aan te doen. Hopelijk zijn mijn vriend en ik er toch in geslaagd hen op twee dagen de highlights van Genève te laten zien.

Met ons achten lopen we naar Parc La Grange, dat ik zelf nog nooit bezocht. Een mooi, groen park, ideaal voor een picknick of wat buitensporten. Net als we er zijn, begint het echter te regenen. We mogen van geluk spreken dat het bij een paar druppels blijft, want de weersvoorspellingen voor dit verlengde weekend waren allesbehalve schitterend. Gelukkig is er een drankfonteintje om de kinderen te entertainen.

Het gezin met de twee jonge dochters neemt de bus naar het hotel om hun kroost op tijd in bed te steken en zo is ons gezelschap uitgedund tot slechts vier personen: onze vriendin, haar dochter, mijn vriend en ikzelf. We wandelen samen langs de oever van het meer in de richting van het historische stadscentrum.

Het plan is om samen iets te drinken en eventueel wat kleine knabbels te eten. De copieuze kaasfondue maakt dat we nog niet veel honger hebben. Helaas zijn de twee plekken die we op het oog hebben allebei gesloten. Uiteindelijk belanden we op het mooie terras van Le Flore niet ver van de Temple de la Madeleine.

Helaas is een mooie terras geen garantie op lekker eten. De minestrone die ik bestel, doet afbreuk aan de smakelijke Italiaanse keuken. Maar goed, het kan niet altijd een schot in de roos zijn en het terras zelf is een erg gezellige plek om de dag af te sluiten.

Genieten van zonnig Genève – 28 april 2018

Lang, lang geleden, toen we nog niet wisten dat ik vroeger dan verwacht naar België zou terugkeren, prikten we het verlengde weekend van de eerste mei als het ideale moment voor een bezoek van twee bevriende koppels en hun kroost. De vluchten werden geboekt en de hotels vastgelegd. Zoals jullie ondertussen allemaal weten, slaagde ik er echter niet in werk te vinden in Genève en keerde ik terug voor een bijzonder mooie job in België. Het geplande lange weekend onder vrienden, wilde ik echter niet missen, dus boekte ik zelf ook een vlucht naar Genève op vrijdagavond 27 april, een dag vroeger dan onze vrienden.

Ik landde vrij laat na een bijzonder vermoeiende week, dus veel meer dan mijn tanden poetsen en in bed kruipen deed ik niet meer na mijn aankomst in de wijk Charmilles.

Na een bijzonder goeie nacht (mijn vriend en ik sliepen allebei tot 9u), zagen we aan de Whatsapp-berichtjes dat onze vrienden ondertussen geland waren. Hun vlucht landde rond half acht in Genève (wat betekende dat ze rond half vijf ‘s ochtends moesten opstaan, ocharme de sukkels). Al moet ik zeggen dat ze, tegen mijn verwachtingen in, nog redelijk fris voor de dag kwamen toen we elkaar ontmoetten bij het bekende Horloge Fleurie.

De drie meisjes waren dolenthousiast ons terug te zien, de jongen (ondertussen toch al elf jaar) was iets gereserveerder. We besloten van het zonnige weer te profiteren (in Genève weet je nooit hoe lang dat zal blijven duren) en de Mouette te nemen naar de overkant van het meer. Spijtig genoeg stond de Jet d’Eau af, waardoor onze vrienden één van dé highlights van Genève moesten missen.

Voor de lunch begaven we ons naar la Buvette des Bains des Pâquis. Eén van de beste plekken om goedkoop te lunchen in het zonnetje in Genève. Elke dag serveren ze een andere dagschotel. Ditmaal was het risotto met gerookte ham, mozarella en asperges. Verrassend lekker! Voordat we ons een plekje zochten op het terras staken we (nuja, ik en de drie meisjes) onze tenen in het water van het meer. Over ijskoud gesproken! Respect voor de zwemmers die zich in dat water durfden wagen.

Na de lunch liepen we naar het einde van de pier en speelden de kinderen nog even op de fitnesstoestellen. Kwestie van plek te maken voor een ijsje. In Genève vind je in elke buurt wel een paar gelatozaken en als liefhebber van Italiaans ijs, kon ik het niet laten zelf ook twee bolletjes te bestellen.

Met ons ijsje in de hand wandelden we verder langs het meer naar de Botanische tuin, één van mijn favoriete plekken in Genève. Zeker in de lente. Alles stond in bloei en we genoten van de kleurrijke azalea’s, blauwe regen, paardenkastanjes en andere bloeiende struiken en bomen. Ik merkte dat de fut er zo langzaamaan uit was bij onze vrienden. Het vroege opstaan eiste zijn tol.

We zochten een plekje op het terras van Le Pyramus en genoten op ons gemak van een drankje terwijl de kinderen in de speeltuin speelden. Nadat iedereen weer wat op krachten gekomen was, wandelden we verder naar de fameuze Broken Chair, symbool voor de strijd tegen landmijnen en clusterbommen.

Omdat ons gezelschap zo moe was besloten we het avondmaal een beetje te vervroegen. Het leek me een goed idee om naar de pastaketen Vapiano te gaan: niet al te duur en zo rond 17u zou het er nog niet al te druk zijn. Het self service systeem is ook ideaal om met kinderen te doen en je kan er ter plekke zien hoe de zelfgemaakte pasta bereid wordt.

De pasta en pizza’s vielen alvast in de smaak. Al merkte je aan de kleine drama’s tijdens het eten dat het tijd werd om de kinderen in bed te steken. Mijn vriend en ik liepen nog even mee naar de Jet d’Eau en namen dan afscheid van onze vrienden, zodat ze op hun gemak naar hun hotel konden terugkeren.

Om te klinken op een succesvolle eerste dag, dronken we met z’n tweetjes nog een glaasje wijn bij Le Rouge & le Blanc. Eén glas wijn kostte er bijna evenveel als de lunch bij Bains des Pâquis. 😉 Maar het was er heel gezellig en de wijn smaakte!

Een a-typisch verjaardagsdiner

Want de jarige zelf ontbrak aan tafel. Die was door meteorologische omstandigheden niet verder geraakt dan de luchthaven van Genève. Doodjammer, want ik had een tafel voor vier gereserveerd in één van onze favoriete Leuvense restaurants: EssenCiel. En de vrienden waarmee we hadden afgesproken, hadden we al niet meer gezien sinds november vorig jaar.

Maar ja, niks aan te doen: het feest vond noodgedwongen plaats zonder het feestvarken in kwestie. We klonken bij elke gang op zijn gezondheid en stuurden wat fotootjes door van de heerlijkheden op ons bord, terwijl mijn vriend in Genève ocharme zijn eigen potje bijeen gekookt had. Al een geluk dat we met ons tweetjes de week voordien al een generale repetitie voor zijn verjaardagsfeest gehouden hadden.

Dit heeft hij gemist, terwijl we hem misten:

Schelpjes, komkommer, dashi:

Skrei, passievrucht, mierikswortel:

Gemarineerd rund, rode biet en shiso:

Oliebol, mimolette, mosterd:

Wilde zalm, daikon, miso en koriander:

Coquille, oester en kool:

Griet, noordzeekrab, knolselder en bloemkool:

Duroc, daslook, morieltjes en zoete ui:

kokos, platte kaas, bergamot:

versnaperingen:

thee:

De nacht bracht ik door bij onze vrienden in Wijgmaal. Toch net iets gezelliger dan in mijn eentje terug naar Borgerhout moeten sporen na zo’n feestelijke maaltijd. Ik sliep als een roosje in het bed van hun jongste zoon.

Het ontbijt de dag nadien zondagochtend verliep, zoals de rest van het weekend, een beetje in mineur. Uiteraard vonden de twee zonen van onze vrienden het jammer dat mijn vriend er niet bij was, maar nog erger: de jongste was stevig ziek en moest met zijn papa naar de dokter van wacht. Ligt het aan mij of zijn er deze winter veel meer mensen ziek dan gewoonlijk?

Hoog tijd dat het lente wordt! Ik heb nu wel genoeg sneeuw en ijs gezien om er een tijdje tegen te kunnen.

Cancelled

Het ziet ernaar uit dat door het rotweer in gans Europa het geplande feestelijke verjaardagsetentje in restaurant EssenCiel noodgedwongen zal moeten doorgaan zonder het feestvarken in kwestie. Die is immers gestrand in de luchthaven van Genève…

Da’s dan meteen eentje om toe te voegen aan het lijstje met nadelen.

Back in Geneva!

Deze namiddag een beetje vroeger vertrokken op het werk, zodat ik om 17.20u de easyJet vlucht naar Genève te nemen. Het weerzien is een beetje dubbel: enerzijds is het super om herenigd te zijn met mijn vriend, maar anderzijds is het wel een confrontatie met mijn mislukking.

Maar goed, passons. Dit weekend staat volledig in het teken van de verjaardag van mijn vriend, die volgende week een jaartje extra op zijn palmares mag schrijven. We hielden deze avond al een klein pré-feestje in Chinees restaurant Forêt de bambous, gerund door een Chinees koppel dat amper Frans of Engels verstaat, maar heerlijke Chinese gerechten serveert. Fijn dat we nu weer twee inkomens hebben, zodat we niet elke cent drie keer moeten omdraaien. En we ons zelfs een glaasje wijn bij de maaltijd kunnen permitteren.

Benieuwd wat morgen zal brengen, want mijn vriend heeft een verrassingstripje gepland!

Uit falen kan je leren

Wel, die ballon gaat helaas niet op voor mijn mislukte avontuur in Genève, het enige wat ik daaraan over gehouden heb, is een stevige deuk in mijn zelfvertrouwen, een gat in mijn financiën en een slaapprobleem (dat ondertussen gelukkig weer van de baan is).

Reflecties over een mislukt avontuur

Nu het Zwitserse avontuur in de achteruitkijkspiegel ligt, wil ik graag even stil staan bij de lessen die ik getrokken heb uit iets meer dan vier maanden Genève:

Werkloos zijn suckt. Hoe onnozel van mij om te denken dat een ‘break’ mij deugd zou doen. Na een maand was ik het thuis zitten, jobsites afschuimen en aan de lopende band sollicitatiebrieven schrijven al grondig beu. Hoe graag had ik een simpele interim job gedaan, al was het maar om uit het huis te zijn. Niets doen is niet voor mij, ik moet bezig zijn en het gevoel hebben dat ik een nuttige bijdrage lever aan de samenleving. En zelfs al had ik objectief gezien meer dan genoeg zaken om mij mee bezig te houden, ik haalde er niet de voldoening uit die ik gehoopt had.
Ik zou nooit een eenmanszaak kunnen opstarten en ganser dagen van thuis uit werken. Als ik te lang op mijn eentje thuis zit, begin ik mij op den duur geïsoleerd te voelen. Het sociale contact met de collega’s is enorm belangrijk voor mij.
Vrienden maken kan je overal. Naar het einde van mijn verblijf in Genève had ik het gevoel dat ik een mini-netwerkje aan vrienden aan het opbouwen was. Helaas doorkruiste mijn terugkeer het verder uitbouwen van dit netwerk.
Leven op één loon in een duur land is niet evident. Mijn vriend en ik moesten echt serieus op de centen letten, want we hadden afgesproken dat het niet de bedoeling was om in te teren op onze spaargelden. Op dit vlak was mijn verblijf ginder ontzettend leerzaam. Het heeft me doen inzien hoe goed we het op financieel vlak in België hadden en hoe fijn het is om niet twee keer te moeten nadenken over elke uitgave. Onze financiële toestand maakte ook dat we minder van Zwitserland hebben kunnen genieten dan we hadden gehoopt. Respect voor alle gezinnen die dag in dag uit met één inkomen moeten rondkomen.
Eens je aan een bepaalde levensstandaard gewend bent, is het niet makkelijk om het met minder te doen. Ons levenscomfort in Zwitserland lag een pak lager dan dat in België en de aanpassing daaraan verliep minder vlot dan verwacht. Het was niet zozeer het gebrek aan oppervlakte dat mij stoorde in onze woonst (al was een aparte slaapkamer zeker niet te versmaden geweest), maar vooral het ontbreken van bepaalde zaken die je in het normale leven niet eens opmerkt: mengkranen, een fatsoenlijke douche, een goed uitgeruste keuken, goede verlichting in de leefruimte en de keuken, een chauffage die individueel regelbaar is (yep, centrale verwarming in Zwitserland betekent dat de verwarming voor het hele gebouw effectief centraal geregeld wordt, dus geen mogelijkheid om die verwarming af te zetten), opbergruimte, een wasmachine en droogkast voor persoonlijk gebruik,…
Ik had het moeilijker dan verwacht om me aan te passen aan het wonen langs een drukke straat met veel lawaai en veel fijn stof. Mijn slaap was de eerste maanden echt niet goed. Gelukkig vond ik een middel dat hielp: rain sounds en Korean ASMR!
Vrijwilligerswerk doen, geeft mij een energieboost. Ik denk dat de mooiste herinneringen voor mij de momenten zijn dat ik vrijwilligerswerk gedaan heb.

Een doorweekte wandeling

Zondagochtend hadden mijn vriend en ik ons ingeschreven voor een gegidste wandeling in het teken van, hoe kan het ook anders, de fameuze Escalade. De straten van Genève lagen nog vol sneeuw, maar helaas vielen er ditmaal geen zachte sneeuwvlokken uit de lucht, maar dikke, koude regendruppels, waardoor de sneeuw in een onsmakelijke smurrie veranderde. We konden alleen maar hopen dat het weer, ondanks de slechte voorspellingen, in de loop van de dag zou verbeteren.

Ondanks het slechte weer was de opkomst voor de wandeling hoog. We startten aan de Temple de Saint-Gervais, alwaar de namen van de 18 Genèvois die omkwamen tijdens de nachtelijke aanval van de troepen van de Hertog van Savoye, op een gedenksteen vereeuwigd waren. Tijdens de Cortège “Hommage aux victimes” worden de slachtoffers op ingetogen wijze herdacht. Van daaruit liepen we in de gietende regen verder naar het oude stadsgedeelte. Aan de hand van oude gravures toonde onze gids waar zich de cruciale momenten van de aanval hadden afgespeeld, want de vroegere versterkingen hebben ondertussen plaatsgemaakt voor gebouwen. Met houten ladders beklom een voorhoede van het leger van de Duc de Savoye de eerste omwalling. Het was de bedoeling de stadspoorten van de versterkingen te openen, zodat de hoofdmacht van het leger Genève kon innemen. Het verhaal liep echter anders dan verwacht en de Genèvois triomfeerden in het holst van de nacht.

Hoewel de stadsomwallingen verdwenen zijn, zijn er toch nog sporen van de markante figuren in dit verhaal waarneembaar als je weet waar te kijken. Een gebeeldhouwd hoofd gemetseld op een plek waar vroeger een stadspoort was, zou ofwel Dame Piaget ofwel La mère Royaume voorstellen. Beide dames speelden een glansrol in de verdediging van Genève tegen de nachtelijke invallers. La mère Royaume is gekend omdat ze haar soepketel liet neerkomen op het hoofd van een Savoyard. Vandaar dat eeuwen na haar dood haar fameuze soepketel uitgebeeld wordt in chocolade, gevuld met groenten uit marsepein. Een slimme vondst van een Geneefse chocolatier om zijn omzet te vergroten. 😉

Ook Isaac Mercier heeft een gedenkplaat gekregen op de plek waar zich vroeger de Porte Neuve bevond. De Savoyards wilden namelijk deze stadspoort dynamiteren om zo toegang tot de binnenstad te verkrijgen. Gelukkig saboteerde Isaac Mercier hun plannen door het smeedijzeren valhek tijdig neer te laten. Met deze daad werd hij één van de helden van de Escalade.

Tijdens de wandeling haakten steeds meer deelnemers af, verjaagd door het slechte weer en de spekgladde wegen. Ondanks het feit dat we zo langzamerhand doorweekt geraakten, zetten mijn vriend en ik door. Er was ons immers aperitief beloofd in het Musée d’art et d’histoire op het einde van de wandeling! Daar aangekomen hingen we onze natte jassen aan de kapstokken, hopend dat ze toch een beetje zouden drogen. Uiteraard wachtten er weer Zwitserse wijn op ons. Al moet ik zeggen dat een dampende kom groentesoep mij meer gesmaakt zou hebben met dit weer. Het aperitief werd geschonken in een zaal waar een tentoonstelling was over de Escalade. Onder de stukken bevonden zich enkele houten ladders, buitgemaakt op de Savoyards.

En jawel, als bekroning van deze bijzonder natte voormiddag mochten de oudste en de jongste aanwezigen de Marmite stukslaan, terwijl alle aanwezigen “Ainsi périssent les ennemis de la République!” riepen.

De feestsfeer opsnuiven

Toen we zaterdagochtend wakker werden, lag er een dikke laag sneeuw over Genève. We wisten niet of het winterweer gevolgen zou hebben voor de feestelijkheden in de oude stad, maar besloten dat de neerdwarrelende sneeuwvlokken ons niet zouden tegen houden. We duffelden ons dik in en wandelden met de krakende sneeuw onder onze voeten rond het middaguur naar de oude stad.

Bij Place du Molard stonden een paar mannen gratis groentesoep uit te delen (minder lekker als die van de dag voordien) en kregen we onze eerste re-enactment van een zwaardgevecht tussen de Genèvois en de soldaten van de hertog van Savoye te zien.

We liepen verder naar de Passage de Monetier, een kleine middeleeuwse passage die enkel ter gelegenheid van de Escalade wordt geopend. Behoorlijk krap op sommige plaatsen!

We klommen verder richting Terrasse Agrippa-d’Aubigné naar de kathedraal. Onderweg kwamen we voorbij kraampjes waar oude ambachten gedemonstreerd werden (potten bakken, spinnen, textiel verven), kregen we uitleg over hoe een antiek pistool werkt en zagen (en hoorden, amai mijn oren) een bataljon soldaten hun musketten afvuren.

We aten een (bijzonder stevige) boekweitpannenkoek, alvorens onze oren bloot te stellen aan de volgende aanslag: het afvuren van een replica van een kanon uit 1602 op de Promenade de la Treille.

Daarna brachten we een bezoek aan de Salle du Conseil d’Etat in het Hôtel de Ville. Deze zaal wordt enkel tijdens de Escalade voor het publiek open gesteld en bevat enkele prachtige oude muurschilderingen die pas begin vorige eeuw opnieuw ontdekt werden. De muurschilderingen op zichzelf zijn al een bezoek waard, maar we kregen daarbij een boeiende uitleg van een mooi uitgedost lid van de Compagnie 1602. Zo kwamen we te weten dat de historische Escalade eigenlijk plaatsvond tijdens de kortste nacht van het jaar (21 op 22 december). Omdat de protestantse Genèvois echter op dat moment nog niet de Gregoriaanse kalender volgden, was de officiële datum in Genève op het moment van de aanval 12 december, terwijl dat voor de katholieke aanvallers 22 december was.

Na meer dan vier uur in de koude rond gewandeld te hebben, besloten we dat het welletjes was en keerden we naar huis terug. Op de terugweg kruisten we onze vrienden, het Frans-Vietnamees koppel. Ook in Genève is de wereld klein.

Genève, de place en parc

Twee weken na de vorige rondleiding, ontdekten we, begeleid door een professionele gids, een gans ander gedeelte van Genève. Het contrast met de vorige wandeling had amper groter kunnen zijn, want deze koude, maar zonnige wandeling bracht ons naar het historische hart van Genève. We startten aan het Monument Brunswick, een mausoleum voor hertog in ballingschap, Charles II de Brunswick. De hertog liet zijn ganse fortuin na aan de stad Genève op voorwaarde dat de stad een monument voor hem optrok. Aan het monument te oordelen (een replica van de graftombe van de familie Della Scala in Verona) zat de man er warmpjes bij… Naar het schijnt was zijn familie minder opgezet met dit genereuze gebaar.

We wandelden verder langs de Quai du Mont-Blanc naar het Île Rousseau, het oudste en kleinste park van Genève, genoemd naar filosoof en schrijver Jean-Jacques Rousseau, die er een bijzonder tumultueus leven op nahield. Daarna ging het verder naar de Place du Molard, waarvan ‘s nachts de straatstenen oplichten en woorden bevatten in het Engels, Frans, Spaans, Russisch, Chinees, Japans en Arabisch. Bijzonder is ook de uit 1591 daterende Tour du Molard met een reliëf van Lenin dat de rol van Genève als vluchtelingenstad in de verf wet.

De volgende halte op onze wandeling was de beroemde Horloge Fleurie in de Jardin Anglais, waarvan de splinternieuwe wijzers geschonken werden door horlogemaker Patek Philippe. Vervolgens wandelden we via de Place de la Madeleine naar het historische centrum van Genève. De gids toonde ons de plek waar vroeger de gevangenis stond en gaf ons wat meer achtergrond over de rol die het protestantisme gespeeld heeft in Genève.

Natuurlijk kon de gids niet anders dan een woordje wijden aan de bijzondere kathedraal van Genève, een nogal eclectisch geheel van architecturale stijlen. We eindigden onze wandeling in Maison Tavel, de oudste bewaard gebleven privéwoonst van Genève die nu dienst doet als stadshistorisch museum. Absoluut een bezoek waard, al is het maar om het relief Magnin te bewonderen, de bijzonder indrukwekkende maquette van de stad Genève in 1850 gebouwd door architect August Magnin.

Wij werden echter begeleid naar de kelderverdieping waar de muntcollectie van Maison Tavel geëxposeerd wordt om te genieten van, jullie raden het nooit, een aperitief met een glaasje Zwitserse wijn en bladerdeeghapjes! Qua gratis eten en drinken, hebben we hier alvast niet te klagen. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

genève