feesten

De feesten zijn ingezet

Zaterdag vond het traditionele kerstfeest plaats bij de ouders van mijn vriend. Voor het eerst in vijf jaar zaten de drie kinderen, hun partners en nakomelingen weer samen aan de kerstdis. Het voelde soms wat geforceerd aan, maar hey, het is een grote stap voorwaarts en de mama van mijn vriend was, uiteraard, dolgelukkig. Ik werd voor de verandering weer aan het tekenen gezet, al moet ik nog wat oefenen op de anatomisch correcte uitvoering van een kikker. Het aantal decibels dat het kleine grut produceerde was recht evenredig met het aantal cadeaus dat ze ontvingen. Iedereen haalde dan ook opgelucht adem toen het slaaptijd was. 😉 Ik was, net als vorig jaar, erg blij met mijn HappyPack, want eerlijk, ik heb al alles wat ik kan verlangen en er zijn genoeg mensen op deze aardbol die nooit cadeaus krijgen.

Zondag waren we te gast bij vrienden die in de buurt van Leuven woonden en konden we onze gastheer en gastvrouw feliciteren met een tweede dochter op komst. We waren in totaal met drie koppels en twee kinderen en ik hoef jullie zeker niet te vertellen wie het meeste lawaai produceerde? 😉 We kregen overheerlijke zelfgemaakte cannelloni voorgeschoteld en praatten over de dingen des levens. Het doet me altijd veel plezier om te zien hoe mijn vrienden stuk voor stuk erin geslaagd zijn op een succesvolle manier hun leven uit te bouwen. En door te spelen met hun kroost kan ik me ook weer heel even jong voelen. De argeloze drang van een kind om de wereld te verkennen, het blijft me ontroeren.

Gezocht: peperlikeur

In Utrecht dronken we een werkelijk geweldig aperitief: peperlikeur met cava. Dit leek ons een ideaal drankje om op toekomstige feestjes aan onze gasten te serveren. Helaas weten we niet waar we in België peperlikeur kunnen kopen. Een kleine Google-zoektocht naar peperlikeur levert bedroevend weinig resultaten op. Vandaar deze oproep: kent er iemand een winkel waar ze dit drankje verkopen? De persoon die mij de gouden tip geeft, trakteer ik op cava met peperlikeur. 😉

Update 28/11: Aan de reacties te zien ben ik niet duidelijk genoeg geweest in mijn omschrijving. Het drankje dat ik zoek is een roodachtige likeur. Een likeur met aan de smaak te oordelen (en aan de decoratie op het glas) als basis die kleine, pikante rode pepertjes die in veel Aziatische gerechten gebruikt worden. Het leek mij een soort drankje dat je in een Aziatische winkel zou kunnen vinden.

Zondag

Na zaterdag was het nog niet gedaan met feesten, al moet ik toegeven dat een licht slaapgebrek en een blik op de après-party-chaos in ons appartement van mij een iets minder happy mens maakten. Ik had beloofd tegen de middag bij mijn ouders te zijn om ter ere van mijn verjaardag samen Chinees te eten. We haalden ons eten bij de afhaalchinees in Halen waar mijn broertje en zijn vriendin zo enthousiast over zijn. En ze hadden gelijk, het smaakte. Alleen waren de porties veel te groot. We hebben met zeven personen gegeten van een rijsttafel voor vier personen en er was nog genoeg over om twee extra personen te eten te geven.

Na nog wat verjaardagszoenen in ontvangst genomen te hebben, trokken we richting de provincie Antwerpen om aldaar met de schoonfamilie deel te nemen aan een bacchanaal dat zich achter de deftige naam “Bierfeesten” verschool. Enfin, mijn deelname beperkte zich tot twee glaasjes water en een (lauwe) thee. Bier is mijn ding niet. Maar het was wel gezellig. En het bierverbruik bleef netjes binnen de perken, zodat het ook voor de niet-bierdrinkers een leuke namiddag/avond was.

Verrast

Het was me het weekend wel. Vrijdag verjaarde ik en da’s altijd een goeie gelegenheid om te vieren. Niet dat ik mijn geboortedag zo bijzonder vind of dat ik erop sta te springen om alweer een jaartje extra op de teller te zien verschijnen (integendeel zelfs), maar ik sta nu eenmaal bekend als iemand die een feestje niet afslaat, tenzij voor een ander feestje. 😉

Mijn vriend had het één en ander in elkaar gestoken om mijn verjaardag op gepaste wijze te vieren en had mij vrijdag ook enkele hints gegeven over wat mij te wachten stond. Het restaurant waar we vrijdagavond gingen eten, had ik al meteen geraden. Zelfs zonder de hints want hij was iets te loslippig geweest door te zeggen dat ik er al eens binnen geweest was, maar er nog nooit gegeten had. Zoveel Leuvense restaurants vallen er niet in die categorie. De tip ‘Alexandre Dumas’ maakte het overduidelijk dat we restaurant D’Artagnan met een bezoek zouden vereren. De zaterdagnamiddagactiviteit had ik ongeveer juist, maar zaterdagavond bleef mij een raadsel. Mijn vriend had tickets gekocht voor iets, zei hij. Nuja, ik was benieuwd.

Vrijdagavond trokken we dus met ons tweetjes naar restaurant D’Artagnan. We lieten ons verleiden door de degustatiemenie met aangepaste wijnen. Als er één ding is waar ik ongelooflijk van kan genieten, dan is het een lekkere maaltijd onder ons tweetjes met een goed glas wijn erbij. De gangen die we voorgeschoteld kregen, waren om duimen en vingers af te likken. Met als uitschieter de hertenfilet. Boterzacht. De aangepaste wijnen waren allemaal zeer lekker en ons glas werd net genoeg bijgevuld, waardoor we na de maaltijd niet wankelend de uitgang moesten zoeken. Door zijn prijsklasse is restaurant D’Artagnan geen restaurant dat je elke dag bezoekt, maar wel een aanrader als je iets te vieren hebt.

Zaterdagochtend begaf ik mij naar de Russische les, terwijl mijn vriendje vanalles aan het bekonkelfoezen was. Hij zou me komen ophalen aan het CLT en we zouden onderweg een broodje eten. We begaven ons richting Limburg, de plek waar ooit mijn wiegje stond, voor een namiddagje monumenten fotografen. Klinkt saai, maar soms ben ik gewoon een beetje saai. 😉 Jammer genoeg waren er veel beschermde gebouwen slecht onderhouden. Zo zagen we oude vierkantshoeves waarvan de muren ingestort waren en die in erbarmelijke staat verkeerden. Jammer dat ons erfgoed zo verwaarloosd wordt.

Het avondmaal nuttigden we de Blue Olive in Hasselt. Het eten werd geserveerd in een modern decor opgevrolijkt door Halloweendecoratie. Beetje bizarre combinatie vond ik, maar het eten was wel lekker: eend in appelsiensaus met spruitjes (al van jongsaf mijn favoriete groente) en kastanjes. Tijdens het avondmaal heb ik een klein beetje (veel) zitten vissen naar de verrassing die mij ‘s avonds te wachten stond. Want het ticketsverhaal van mijn vriend rammelde een beetje. Het aanvangsuur was niet echt nauwkeurig bepaald en hij wist ook al niet goed te zegegn hoe laat het gedaan zou zijn. Verdacht! ‘k Heb zeker vier keer gevraagd of hij toch echt, echt geen verrassingsfeestje voor mij georganiseerd had. ‘k Heb zelfs een beetje gedreigd, maar hij gaf geen krimp.

Na het avondeten reden we terug naar Leuven. Op het gemakske, ons mooi aan de snelheidslimiet houdend (verdacht!), onderweg nog gestopt om te tanken en wat te flikflooien en toen waren we in Leuven. (Opvallend: de berichtjes die sms-gewijs bij mijn vriend aankwamen. Alweer iets verdachts in mijn wantrouwige ogen.) “Goh,” zegt mijn vriendje, “ik ben de tickets vergeten op ons appartement. Kan jij die even snel gaan halen. Ze liggen op mijn bureau onder mijn muismatje. Ik wacht wel in de auto.” Dus ik naar boven (soms doe ik gewoon de dingen die hij vraagt zonder morren). Ik steek de sleutel in het slot en mijn eerste gedachte is: “Hee, die deur is niet op slot. Hoe ontypisch voor mijn vriend om zoiets te vergeten.”

Ik stap het donkere appartement binnen en ja, daar stond een man of veertig op mij te wachten. Suprise! ‘k Moet zeggen dat ik, ondanks mijn vermoedens, toch een gilletjes van het verschieten geslaakt heb. Al dat volk dat speciaal voor mij gekomen was en zich de longen uit het lijf geblazen had om het appartement met meer dan honderd ballonnen te vullen. Zelfs mensen helemaal uit Gent (Joke, je hebt nog wat cocktails van mij te goed). Op zo’n moment voel je je wel bijzonder geliefd. Ik werd dan ook nog eens bedolven onder de leuke cadeaus: een externe flash voor mijn fototoestel, bongobonnen voor allerlei leuke activiteiten, dvd’s van House, de enige serie waarvan ik een aflevering meer dan één keer kan bekijken, chocolade, fnac-bonnen, parfumbonnen, boeken, een nieuw spelletje, drank, geldelijke bijdrages voor mijn nieuwe bureaustoel, bloemetjes, hopen kaartjes,… Ja, ik werd echt verwend.

Gelukkig duurde de nacht van zaterdag op zondag een uurtje langer dankzij de overschakeling van zomer- naar winteruur en kan ik zeggen dat we het feestje op een deftig uur (half drie nieuwe tijd) afgesloten hebben.

Moraal van het verhaal: ik heb het beste vriendje van de hele wereld.

Trouwfeest

Dit weekend trokken mijn vriend en ik richting Oost-Vlaanderen voor het trouwfeest van zijn jongere nichtje. De trouwmis was mooi (met dank aan het zusje van de bruid die voor de klassieke zang zorgde, een talent om te koesteren), het feest plezant, het eten om duimen en vingers bij af te likken (we hadden niet minder verwacht, want de bruidegom is chefkok), de gesprekken aangenaam, de dj iets te kwistig met de slows naar mijn goesting en het hotel waarin we overnachtten, te duur voor wat het was. Speciale vermelding voor God, die met enkele welgemikte paukenslagen de misviering wat extra luister gaf en die na de mis de hemelsluizen wagenwijd open zette.

Kanttekening bij de dag: Moest ik een ad fundum gedronken hebben elke keer dat iemand ons gevraagd heeft: “En wanneer is het jullie beurt?”, dan hadden ze mij voor de soep op tafel stond al naar het ziekenhuis kunnen afvoeren om mijn maag leeg te pompen. Mensen, knoop het voor eens en voor altijd in jullie oren. Hier wordt niet getrouwd. Nu niet, volgend jaar niet, nooit. Ik val niet graag in herhaling.

Housewarming nummer twee

Was een groot succes! Wel een beetje spijtig dat er op het laatste moment nog mensen hebben afgezegd of gewoon niet zijn komen opdagen (foei!). Maar niet getreurd, meer drank en hapjes voor de personen die wel gekomen zijn. 😉 En eerlijk, ik vond het wel gezellig dat er wat minder volk was. Nu kon ik wat meer tijd uittrekken om te babbelen met de gasten.

Ik ben blij dat de kleur van de keuken zo goed in de smaak blijkt te vallen. ‘t Was een beetje een gewaagde keuze, maar tot nu toe hebben we alleen maar positieve commentaar gekregen (ofwel waren onze gasten te beleefd om toe te geven dat ze de kleur maar niks vonden). Zelfs de beruchte groene kamer kon er nog mee door volgens sommigen.

Opvallend: er is véél meer drank verzet dan vorige week. Dat volk van Gent kon er wat van. 😉 Vooral de cocktails vielen goed in de smaak. ‘k Heb meermaals de shaker mogen bovenhalen en onze bar butler is ook goed gebruikt geweest. De ice crusher hebben we moeten verplaatsten naar de badkamer. Crushed ice is onontbeerlijk voor cocktails, maar damn, dat ding maakt veel lawaai. Specialiteiten van het huis zijn caipirinha en margarita. Niet toevallig mijn twee favoriete cocktails. 😉 Vraag ernaar als u bij ons op bezoek komt.

Wijn is trouwens helemaal niet meer populair. Op de twee feestjes die we al gehad hebben, is er geen enkele fles rode wijn gedronken en ocharme één flesje witte wijn. Champagne, cava en gewone schuimwijn (voor de cocktail maison) daarentegen gingen er wel vlotjes in.

Meest gehoorde opmerking: “Tiens, jullie bed staat in het midden van de kamer.” (Wat trouwens ideaal is om rondleidingen te geven: een toertje rond het bed.) We hebben dat bed zo gezet om de muren van de slaapkamer te schilderen en na de werken is dat daar blijven staan.

In de categorie “wat ben ik deze keer vergeten te serveren”: de zwamworstjes. Nochtans één van de lievelingshapjes van mijn vriendje. Gelukkig heb ik ditmaal wel aan de pizza’s gedacht. 😉

Een dikke dankjewel aan iedereen die is komen meefeesten. Een écht goed feestje wordt gemaakt door de feestvierders.

Klein minpuntje: ik was deze ochtend alweer wakker om negen uur. Grmbl.

Een geluk bij een ongeluk

Onze eetkamer en onze slaapkamer laten op zich wachten en dat is volledig te wijten aan de eetkamertafel die niet meer in voorraad is. We hebben al onze meubels bij dezelfde winkel besteld, kwestie van maar één keer de kosten voor de huur van een meubellift te moeten betalen. Vandaag heeft de meubelzaak ons laten weten dat de tafel pas op acht mei klaar is en dat de meubels dus pas op negen mei geleverd kunnen worden.

Dat wil zeggen dat we nog een tijdje zonder kleerkast zullen zitten. Maar dat wil ook zeggen dat we wat ruimte gewonnen hebben voor het feestje van vijf mei (je weet wel, dat feestje met meer dan vijftig man). Ik ben zelfs stiekem een beetje opgelucht dat de nieuwe tafel pas na het feestje geleverd wordt, je weet nooit wie er goesting krijgt om boven op de tafel te dansen en ‘t is nogal een krasgevoelige tafel. 😉

Succes!

Jaja, ons eerste feestje-van-de-drie was een groot succes. Al die pre-partystress was nergens voor nodig. 😉

Ondanks de foto’s die ik met de uitnodiging meegestuurd had, waren er toch nog redelijk wat mensen die ons appartementje niet vonden. Mja, een huisnummer valt hier nog steeds nergens te bespeuren. Dus voor de mensen die nog moeten komen: ‘t is de blok met aan de rechterkant een geweldig groot gapend gat (als dat geen mooie alliteratie is).

Natuurlijk zijn we weer veel te enthousiast geweest met de hoeveelheid drank die we voorzien hadden. Al een geluk dat er nog twee feestjes volgen, want doordat er redelijk wat mensen een flesje drank als cadeautje bij hadden, is onze drankvoorraad ongeveer gelijk is gebleven. Alleen de alcoholvrije dranken zijn serieus geslonken. 😉

We hebben trouwens erg leuke cadeautjes gekregen. De olielampjes voor buiten hebben we meteen aangestoken en op het balkon gezet. Daar gaan we de komende feestjes nog veel plezier aan beleven. Dat geldt ook voor het flessenophangding (iemand een idee hoe dat heet, da’s zo’n spul waarin je de flessen ondersteboven hangt en dat rond zijn as draait) dat meteen al dienst kon doen om de cocktail maison te bereiden. (Alleen jammer dat mijn tong blauw uitsloeg na het drinken van te veel cocktail maisons. Nog jammerder is dat daar fotografisch bewijsmateriaal van bestaat.) Verder hebben we nog bonnen gekregen, een wijnrekje, fotokaders en een bakset en speciaal bakpapier (sommige mensen hebben te veel vertrouwen in mijn kookkunsten, vrees ik). Wie weet bak ik tegen het volgend feestje wel een cake. 😉

Door het mooie weer konden we de ganse avond/nacht het schuifraam laten openstaan en volop genieten van het uitzicht op het sfeervol verlichte balkon. Dertig personen was een leuke bende, maar er kon gerust nog meer volk bij. Ik had wel gezegd tegen de aanwezigen dat ze zelf hun drank mochten nemen, want anders kon ik de ganse avond ober spelen en daar had ik geen zin in. ‘k Heb nu al wat minder schrik voor die meer dan vijftig gasten op het laatste feestje.

Doordat ik mij zo goed aan het amuseren was, vloog de avond voorbij en ben ik gewoon helemaal vergeten de pizza’s klaar te maken die we gekocht hadden om de gasten een laatavondsnack te maken. Achja, diepvriespizza’s worden niet zo snel slecht. Ze zullen wel op raken.

‘k Heb ook nog groot nieuws te horen gekregen. Mijn goeie vriendin F die ik al ken van in het middelbaar, is zwanger. Jaja, another one bites the dust. Al de vrouwen die vol overtuiging volhieden dat kinderen niks voor hen waren, zijn één voor één overstag aan het gaan. Alleen ik houd stand, maar het wordt hier wel een beetje eenzaam. 😉

PS: Ik heb het slapen dan toch maar opgegeven.

Ongelijk verdeeld

Morgen houden we onze eerste housewarming party in het nieuwe appartement. De eerste van drie (een party voor elk jaar dat we op ons appartement hebben moeten wachten). En ik heb er vannacht al niet goed van geslapen. Wakker rond zes uur en dan niet meer in slaap kunnen geraken. Overdenken wat er nog allemaal moet gebeuren. We hebben nog heel wat kuis- en opruimwerk voor de boeg. Alles ligt momenteel onder een fijn laagje stof, veroorzaakt door de buurman, het is nog behoorlijk rommelig in de leefruimte en er moeten nog wat kunstwerkjes aan de muur gehangen worden om de boel wat op te vrolijken. De eetkamer die we besteld hadden is nog niet aankomen, maar da’s geen ramp. Hebben we meer plaats voor onze gasten.

De verdeling van het aantal mensen over de feestjes is helaas niet echt ideaal te noemen. Morgen verwachten we 34 mensen. Dat lijkt ons zowat het ideale aantal om op een comfortabele manier te ontvangen in ons appartementje. De week erna (21 april) komen er 28 mensen, iets meer relax dus. En dan komt het: op zaterdag 5 mei komen er 52 feestvierders. Tweeënvijftig, terwijl we de limiet voor het aantal personen per feestje op 40 gesteld hadden. Er waren echter zoveel inschrijvingen voor 5 mei dat we niet anders konden dan die limiet optrekken. We hebben zelfs al mensen moeten teleurstellen die ook graag op de vijfde mei gekomen waren. Maar sorry, meer volk zie ik echt niet zitten. Nuja, ik snap het ergens wel, iedereen zoekt naar een dag met bekend volk. Maar hey, de 21ste april komen er ook heel toffe mensen! Be adventurous!