Personeelsmoment, afscheidvieruurtje en pensioenfeest op één dag

Amai, bijzonder hectisch dagje vandaag. Deze ochtend werden we immers al om 8.45u verwacht in Brussel voor verschillende groepsfoto’s. Op het programma stond een foto van het nieuwe managementcomité, de groep teamverantwoordelijken en vervolgens een groepsfoto met al het (aanwezige) personeel. Uiteindelijk hebben we langer staan wachten tot de fotolocatie open ging dan dat we effectief geposeerd hebben voor de foto’s. Enfin, ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Aansluitend bij de fotoshoot volgde een belangrijk personeelsmoment waarbij onze baas de laatste puntjes op de i van de grote reorganisatie zette. Spijtig genoeg werd het personeelsmoment verstoord door het zoveelste brandalarm in ons splinternieuwe gebouw. Gelukkig bleek het (alweer) vals alarm te zijn, maar je merkt dat het na elk vals alarm moeilijker wordt om mensen aan te zetten om effectief te evacueren. Na het personeelsmoment volgde een broodjeslunch waarbij ik probeerde bij zoveel mogelijk collega’s mijn oor te luisteren te leggen om te horen of de boodschap goed was aangekomen. Dat bleek gelukkig het geval te zijn.

In de namiddag volgde een vergadering in het kader van de overdracht van één van mijn vroeger teams naar een nieuwe afdeling en vervolgens sloot ik aan bij het vieruurtje dat één van mijn nieuwe teams georganiseerd had om afscheid te nemen van een aantal collega’s die door de reorganisatie overgingen naar een ander team. Voor deze gelegenheid hadden de collega’s hun beste bakkunsten boven gehaald en ik proefde met veel plezier van al dat lekkers. Spijtig genoeg moest ik het vieruurtje een paar keer verlaten doordat ik enkele dringende vragen van een paar andere collega’s moest beantwoorden.

Na het vieruurtje werkte ik aan en hoog tempo achterstallige mails weg. Daarna nam ik de trein naar Berchem voor het pensioneringsfeestje van één van de sterkhouders van deSingel. Dankzij de blue-bike raakte ik vlot ter plaatse en ondanks het feit dat ik niet superveel tijd had (ik wilde op een maandagavond echt op een deftig uur de trein terug naar Leuven nemen), had ik enkele fijne gesprekken. Ik genoot van een glaasje schuimwijn en van de lekkere hapjes terwijl op het podium verschillende sprekers passeerden om het feestvarken in de bloemetjes te zetten. Dik verdiend, wat mij betreft! Leuke vondst: op elke tafel lagen stickertjes van de pas gepensioneerde die je als souvenir mee naar huis kon nemen, samen met een krantje dat een ludiek overzicht bood van zijn carrière. Nu nog een leuke plek bedenken om die stickers op te plakken!

In de reeks: waar was yab vandaag?

In deSingel!

Pensioneringsfeestje in deSingel

Vandaag had ik de eer om aanwezig te zijn op een wel heel bijzonder afscheidsfeest, op het podium van de Rode Zaal in deSingel. Geef toe, er zijn slechtere plekken om afscheid te nemen van het werkleven. We vierden een bijzondere persoonlijkheid die na een lange carrière de deuren van zijn geliefde deSingel achter zich dichttrekt om zich te wijden aan zijn hobby’s en zijn kleinkinderen. Al ben ik er zeker van dat hij zo nu en dan nog zal opduiken in deSingel als vrijwilliger. Dat deze persoon een bijzondere indruk op velen heeft achter gelaten, bleek duidelijk uit de vele warme afscheidswoorden en de bijzonder originele afscheidscadeaus. Zo kreeg de gepensioneerde zowaar een eigen strip, een kunstwerk en een heus fotoboek van deSingel cadeau. En wat meer is: ook alle aanwezigen mochten zo’n fotoboek meer naa huis nemen. Een fijn gebaar!

Ik was helemaal alleen naar de receptie getrokken, omdat al mijn collega’s verhinderd waren. Ik wist dus op voorhand niet of ik lang zou blijven, maar tot mijn verbazing kwam ik op het afscheidsfeest een oud-collega die een paar jaar geleden op pensioen ging en mijn voormalige grote baas tegen (die tegenwoordig twee jobs combineert, over extreme vrijwilligers gesproken). Ik had ook een paar heel fijne babbels met medewerkers van deSingel en vertrok na genoten te hebben van de lekkere cava en de heerlijke hapjes later dan verwacht met een vol hart naar huis. In de volle overtuiging dat ik de pas gepensioneerde zeker nog op mijn pad zal tegen komen!

In de reeks: waar was yab vandaag?

In deSingel in Antwerpen! Na de vergadering en de rondleiding volgde een werkelijk om duimen en vingers af te likken business lunch in het Leon deSingel Café. Alleen spijtig dat de keuken zó traag was dat het personeel er niet in slaagde de driegangenmenu binnen de gevraagde tijd af te ronden. Mijn baas, collega en ik moesten dus noodgedwongen een ongetwijfeld heerlijke pavlova aan ons voorbij laten gaan.

Paté van wild zwijn, waldorfslaatje, uienconfit, rozijnentoast:

Op vel gebakken zeebaarsfilet, pompoen, champignons, gnocchi:

Uitreiking van de Ultimas 2021 in deSingel

Gisteren spoorde ik richting Antwerpen voor de uitreiking van de Ultimas. Last minute had ik een uitnodiging gekregen van een collega die op wandelafstand van deSingel woonde om samen met wat collega’s vegetarische lasagna te eten. Daar ging ik natuurlijk graag op in. Altijd leuk om te genieten van een zelf gekookte maaltijd in goed gezelschap. Ik was trouwens erg onder de indruk van het prachtige appartement waar mijn collega woonde. Stijlvol en met oog voor detail ingericht.

Na het diner wandelden we samen naar deSingel om te vernemen wie de laureaten van de avond waren. Hieronder een kleine impressie van de show, die erg professioneel opgezet was. Mijn favoriete winnaars waren de Borgerhoutse reuzenstoet en regisseursduo Nathalie Basteyns en Kaat Beels. Meest pakkende moment was het optreden van het koor Tutti Fratelli ter nagedachtenis van de onlangs overleden Reinhilde Decleir. Ook de #LikeMe versie van het nog steeds brandend actuele ‘Laat ons een bloem’ van Louis Neefs wist mij te bekoren. Applaus ook voor de prachtige stemmen van Portland. Enige valse noot naar mijn persoonlijke mening was de publieksprijs voor de ‘documentaire’ Tegenwind. Een perfecte illustratie dat de meerderheid niet altijd gelijk heeft. Online stemmingen leiden helaas wel vaker tot dissonante uitkomsten, dus moeten we ons de vraag stellen wat de waarde is van zo’n publieksprijs. Als je een legertje trollen kan mobiliseren, kom je sowieso als overwinnaar uit de bus.

De receptie achteraf was eerlijk gezegd een beetje een tegenvaller. Schuimwijn die niet echt schuimde (waarschijnlijk al te lang op voorhand uitgegoten) en vegetarische hapjes die gewoonweg niet lekker waren (met uitzondering van het falafelballetje dat wel lekker was). Neen, dan was de receptie in Brugge twee jaar geleden een pak beter! En doordat ik na de receptie een lift kon versieren met mijn baas terug naar Leuven was ik zelfs op een redelijk tijdstip weer thuis!

Continue reading →

Inspirerend infomoment in deSingel

Ok, ik was niet meteen een fan van de titel, want in mijn ogen een pleonasme, maar kom, ik moet mij als teamverantwoordelijke niet overal mee moeien, nietwaar? Ik had de organisatie van dit moment immers volledig gedelegeerd aan mijn medewerkers en zij waren wel enthousiast over de titel.

En mijn medewerkers hebben dat goed gedaan hebben. Alleen jammer dat er zoveel uitval was bij de deelnemers. Een opkomst van slechts 50% kunnen we niet echt geslaagd noemen. Ik vermoed dat de tijd van het jaar daar voor iets tussen zal zitten. December is traditioneel een zeer drukke maand en als een evenement gratis is, is de uitval sowieso hoger.

Wat ik bijzonder apprecieerde was het feit dat dit infomoment erin slaagde de verschillende betrokken partijen in het kader van een kunstopdracht in publieke gebouwen samen te brengen. We kregen eerst het verhaal van de totstandkoming van een kunstopdracht uit verschillende invalshoeken te horen, waarna de betrokken partijen hun ervaringen konden samen leggen in een panelgesprek. Heel interessant.

De avond sloten we af met een fijne receptie met heerlijke vegetarische hapjes en een lekker stukje kunstzinnige taart.

In de reeks: waar was yab vandaag?

In deSingel! Toegeven, niet de eerste keer dat ik deze Antwerpse kunstsite bezoek en voorzeker minder exotisch dan het Lijsternest. De architectuur van de site is niet helemaal mijn ding, maar het is opvallend hoe het enthousiasme van de heer die mij rondleidde me over de streep trok en ik opeens met geheel andere ogen keek naar wat voorheen voor mij een lelijke betonconstructie was.