chocolade

Chocolade en circus

Vorige zaterdag was er eentje om in te kaderen. Het heetste moment van de dag bracht ik door in het gezelschap van zes dames en één heer, terwijl we samen ingewijd werden in de kunsten van het chocolade bewerken. De hitte maakte dat de chocolade moeilijk stolde en we, hoewel vocht een grote vijand van chocolade is, de pralines een tijdje in de frigo moesten stoppen om het stollingsproces een handje te helpen. Maar het resultaat smaakte er even lekker door.

Na de workshop trok ik met twee vriendinnen het stadspark in om daar te genieten van de optredens van Circus en Co. Het was gezellig druk in het park, we lieten ons graag betoveren door de acts, aten Indonesisch uit een kartonnen bakje, zaten in het gras en praatten over het leven. Na het laatste optreden dronken we een sangria op het Hooverplein waar de kraampjes van de Europese markt stonden. We sloten de avond af met een mojito op het terras van de Domus terwijl de warmte van de dag nog nazinderde. Magisch.

Chocolade-overdaad

Deze namiddag hadden we zeven volwassenen en vijf kinderen tussen drie maanden en vier jaar op ons appartement over de vloer. Het was hier, om het met een understatement te zeggen, behoorlijk druk. In geen tijd lag onze vloer bezaaid met kinderspeelgoed. We hadden voor de gelegenheid chocoladetaartjes bij Demeestere gekocht, pralines en peperkoek van ‘t Zoet Mondje in de Diestsestraat en voor de kindjes een rijst- en een fruittaartje. En om toch ook een beetje gezond te doen, had ik een gigantische kom fruitsla gemaakt. En raad eens wat we cadeau kregen: drie keer chocolaatjes van Demeestere. Gelukkig had het vierde koppel twee flessen wijn bij, anders zou het helemaal grappig geweest zijn. We gaan nu nog weken van de heerlijke chocolade van Demeestere kunnen genieten. 😉

Uiteraard hadden we veel te veel voorzien, want zelfs ondanks de inspanningen van onze vrienden, is er nog superveel fruitsla over en gaan we nog een week chocoladetaartjes kunnen eten. Van de twee gewone taarten is zelfs niet gegeten. Ik wed dat mijn collega’s maandag blij zullen zijn met een stukje taart voor bij de koffie. De peperkoek werd zowat voor de helft opgegeten door U, bijna twee, en omdat het hem zo smaakte hebben we meteen ook maar de andere helft meegegeven.

PS: Vraag ik aan meisje M: “Hoe heet jouw juffrouw? Juffrouw Sofie?” Knikt ze ja. Waarop ik me nogal verbaasd omdraai naar de ouders die inderdaad bevestigen dat de juffrouw in kwestie Sofie heet. In één keer juist gegokt. Wat een ongelooflijk toeval.

Chocolade

We zijn al een hele tijd goede klant bij een ambachtelijke chocolatier in de Diestsestraat die uitgebaat wordt door een hele lieve dame van wie ik altijd een chocolaatje krijg als ik in de winkel sta. Als het niet te druk is, doen we soms een babbeltje. Heel gemoedelijk. Vandaag stonden mijn vriend en ik weer in de winkel voor twee grote dozen pralines, toen ik een klant haar bij de voornaam hoorde aanspreken. Dit was de eerste keer in al die tijd dat ik haar naam hoorde. Een naam die ik helemaal niet bij haar vond passen, dan nog. En mijn wereldbeeld veranderde weer een klein beetje.

Brussels Girk Geek Dinner #6

Het begint zowaar een gewoonte te worden, die girl geek dinners. Altijd plezant om bekende gezichten terug te zien en minder bekende gezichten te leren kennen. Ditmaal werden we in de Lamot in Mechelen verwacht voor het thema paleofuturisme. De spreker van dienst had zijn uiterste best gedaan om originele prentjes bij elkaar te zoeken. Al heeft hij nog werk aan zijn presentatieskills en onthoud ik vooral de steek naar blonde vrouwen. Blonde vrouwen dragen bij aan de kleurrijkheid van deze planeet, het zou zeker zonde zijn als wij zouden verdwijnen! Ik heb hem er naderhand over aangesproken en zijn antwoord was: “Jamaar; ik ben gay.” Die gedachtensprong kon ik niet helemaal volgen, maar allez, passons.

De drank en de broodjes waren uitermate verzorgd. Zeer lekker. Alweer een pluim op de hoed van Clo die er telkens in slaagt een piekfijn verzorgd event af te leveren. De expotentoonstelling vond ik persoonlijk een beetje tegenvallen, al moet ik eerlijk toegeven dat ik de tentoongestelde voorwerpen maar met een half oog bekeken heb, ondertussen druk kletsend met het aanwezige vrouwvolk.

Geen Girl Geek Dinner zonder belspeldelspel. Ditmaal werden er Bongobonnen uitgedeeld om naar het theater te gaan. Thuis hebben mijn vriendje en ik er nog zo eentje liggen, dus ik gunde het de andere winnaressen van harte. Vooral omdat Kathleen “ik win nooit iets” en mijn favoriete lama met een bon naar huis gingen. Geniet ervan, dames.

Om half tien werden we vriendelijk verzocht af te sluiten, waarna het nog een half uur of zo kostte om afscheid te nemen en andere mensen blij te maken met de brooddoos en de placemats uit mijn goodiebag. De tomatensoep en chocolade hield ik voor mezelf. 😉 Ons gezelschap bestaande uit vier dames en een charmante jongeheer trok treingewijs naar Leuven, alwaar we afscheid namen en ik moe, maar tevreden in mijn bed kroop.

Paasmaandag

Omdat het driekoningenfeestje dit jaar door ziekte in iets beperktere kring gevierd werd, nodigden onze gastheer en gastvrouw de ganse bende uit voor een driekoningenfeestje reloaded. Op paasmaandag. De klokken brachten heel veel sneeuw en toen de gastheer “I’m dreaming of a white Christmas” op zette, ontbrak alleen nog een kerstboom om de kerststemming volledig te maken.

We aten ‘s middags kindvriendelijke spaghetti met balletjes gehakt die naar mijn mening een beetje flets van smaak was. Maar goed, kinderen houden nu eenmaal niet van té sterke smaken.  (Ik wel, ik ben bevoorbeeld dol op de Thaise keuken, daarvoor alleen al zou ik nog eens naar Thailand willen terugkeren.) Na het middagmaal werden er veel te veel (zelfgemaakte) chocoladeëieren op tafel gezet, waarvan ik natuurlijk moeilijk kon afblijven. Het metier van chocolatier intrigeert mij mateloos. Ooit ga ik eens zo’n cursus “chocolade maken” volgen. (Met de nadruk op ooit.)

Sommige kindjes werden in bed gestopt, anderen voor de tv geplaceerd (handig!) en daarna speelden de volwassenen een spelletje Bang!.  Ik vond het minder leuk dan de vorige keer. Mijn vriendje was de sheriff en hij wilde maar niet doodgaan. En ik, arme outlaw, lag er door een laf en onverwacht manoeuvre van een hulpsheriff al snel uit. Bah. Verliezen doet altijd zeer.