Op stap in Brussel en Leuven!

Na ons succesvol uitstapje naar het Worlds Collide concert in Paleis 12, gingen de vriendin van mijn broertje en ik voor een heruitgave. Zonder concert dit keer, wel te verstaan. De vriendin van mijn broertje wachtte me, net zoals de vorige keer, op in de koffiebar van mijn werk en we trokken samen naar La Pharmacie Anglaise om te genieten van een cocktail in deze prachtige oude apotheek met authentieke houten kasten gevuld met allerlei rariteiten, waaronder opgezette dieren en dieren op sterk water. Ik bestelde de de crantucky mulligan (Maker’s Mark, Amaro Di Angostura, Pimento Dram, Cranberry Cordial) en mijn gezelschap vroeg de barman haar een fruitige cocktail met rum te maken. Beide cocktails waren uitstekend. Nog altijd blij dat mijn collega me deze bar heeft leren kennen.

Na dit uitstekende, zij het ietwat prijzige, aperitief wandelden we een paar meter verder naar Victor Bozar café. In het stijlvolle interieur ontworpen door Robbrecht & Daem genoten we van onze gerechten en natuurlijk dronken we daarbij een glaasje wijn.

Catch of the day:

Tataki van tonijn, gesauteerde groenten, sriracha saus:

Na de maaltijd besloten we onze avond verder te zetten in Leuven, want de vriendin van mijn broertje zou van daaruit de trein naar Limburg nemen. De NMBS bracht ons van Brussel naar Leuven, alwaar mijn vriend zich bij ons gezelschap voegde. We nestelden ons aan een gezellig tafel bij Brasserie Van De Weyer en aten nog een dessertje. Full disclore: de vriendin van mijn broertje at twee happen van deze heerlijke sabayon en mijn vriend nul. Geen erg: meer sabayon voor mij!

Uiteraard waren er weer problemen met de treinen. Waar de vertraging van de voorlaatste trein naar Limburg eerst een vijftal minuten bedroeg, zagen we de minuten stelselmatig oplopen. Ondertussen waren we de allerlaatste klanten in Brasserie Van de Weyer en het personeel maakte ons vriendelijk duidelijk dat ze wilden afsluiten. Dan maar verkast naar Café Sport, waar altijd volk zit. Helaas hadden ze daar geen warm water om thee te zetten. Noodgedwongen moest ik dus nog een cava bestellen. Het leven kan hard zijn. 😉

Uiteindelijk vertrok de voorlaatste trein naar Limburg met ongeveer veertig (!) minuten vertraging. We zorgden dat de vriendin van mijn broertje veilig op de juiste trein terecht kwam en keerden na een fijne avond terug naar ons appartementje.

Uitreiking Henry van de Velde Awards en dubbele receptie

Genoten van deze feestelijke dinsdagavond! De feestelijkheden startten rond een uur of half vijf met de eerste receptie van de dag. Deze receptie was bedoeld als dankjewel voor al onze medewerkers die samen zeer succesvol de schouders onder een aantal zeer ambitieuze projecten gezet hebben.

Samen met nog drie andere collega’s sloot ik de receptie af (hadden jullie iets anders verwacht?). Omdat de hoofdingang van het gebouw waar de feestelijkheden plaatsvonden al om 18u werd afgesloten, moesten we via de keldergarage naar buiten. Gelukkig kregen we assistentie of anders dwaalden we ongetwijfeld nog rond in die garage. 😉 We besloten met ons vieren nog een theetje te gaan drinken in het Muntpunt Café om de tijd tot 19u te overbruggen. Mijn collega en ik werden immers om 19u in Bozar verwacht voor de uitreiking van de Henry van de Velde Awards.

In Bozar aangekomen bleek mijn naam niet op de lijst te staan. Heel vreemd, want ik was honderd procent zeker dat ik mijn collega en mezelf had ingeschreven. Misschien een bevestigingsmail niet beantwoord of zo? Enfin, gelukkig waren er nog plaatsen beschikbaar en mochten we alsnog binnen. Jas en rugzak in de vestiaire gedropt en op zoek naar een plaats in de prachtige Henry Le Bœufzaal. We vonden een plek met uitstekend zicht op het podium en applaudisseerden voor de vele winnaars die elkaar vlot opvolgden. De strak geregisseerde show zette de winnaars met een kort interview in de bloemetjes zonder saai te worden. Knap! En verrassing: één van de projecten van ons bedrijf slaagde er zowaar in een prijs binnen te halen! Super trots!

Daar moest natuurlijk op geklonken worden tijdens de receptie. Al moet ik eerlijk zijn: de catering was een pak minder dan bij de vorige editie die ik bijwoonde. We kregen één glaasje schuimwijn aangeboden en op tafel stond een klein potje groentjes met hummus. En als je nog een glas wilde, moest je gaan aanschuiven aan de toog die duidelijk onderbemand was. ‘t Is overal crisis, he…

Lunch in Taverne du Passage

Er gaat toch weinig boven de echter klassiekers: een lekkere huis bereide filet Americain bij Taverne du Passage. Dat en goed gezelschap, meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken!

Lunch in Gare Maritime

Deze middag had ik afgesproken met een collega om samen te lunchen in de food court van Gare Maritime, omdat we in de namiddag allebei een afspraak hadden in die buurt. Mijn oog viel natuurlijk meteen op de stand met Koreaans eten. Zo vaak heb ik immers niet de gelegenheid om te genieten van Koreaanse gerechten. Voor mijn collega was dit een eerste kennismaking met de Koreaanse keuken en gelukkig bleek mijn suggestie in de smaak te vallen. Ik bestelde een smoked eel bao als voorgerechtje en een bibimbap als hoofdgerecht. Beide gerechten waren super met als uitschieter de smoked eel bao.

Al staat volgens mij het concept van de food court nog niet helemaal op punt. Super dat je via een app kan bestellen en betalen bij alle standen, maar om de één of andere manier kan dat dan weer niet aan de bar en moet je je drankjes dus ter plekke bestellen en ophalen betalen. En in de winter is het, ondanks de warmtestralers, toch een plek waar je je jas beter aanhoudt. Maar da’s een detail.

Kerstontbijt met de collega’s!

Als afsluiter van alweer een pittig werkjaar hadden mijn teamverantwoordelijken en ik deze ochtend een ontbijtje georganiseerd voor de collega’s van de afdeling. Spijtig genoeg moesten één van mijn teamverantwoordelijken en ikzelf het ontbijt missen wegens een belangrijke vergadering met de grote baas. Gelukkig bleek de ontbijtlevering zo overvloedig dat we bij terugkomst van de vergadering rond kwart na elf nog meer dan genoeg hadden om samen te brunchen én was er vervolgens nog genoeg over om een ganse bende collega’s te laten lunchen. Aan twaalf euro per persoon noem ik dat waar voor ons geld!

Ladies who lunch at Spago

Jawel, onze traditie ontstaan als gevolg van een nachtelijke terugrit door de gietende regen van de Ultimas in Brugge naar Leuven houdt nog steeds stand. Het werd meteen een herkansing voor Spago, want de vorige keer moest onze vriendin afhaken wegens ziekte.

Ik moet zeggen dat ik een betere keuze maakte dan de vorige keer. Mijn fazzoletti tartufo con funghi was echt heel lekker en ondanks de kaas niet te zwaar. En ook de cannelloni di ricotta e spinaci die mijn vriendin bestelde zag er heerlijk uit. En ja, stiekem dronken we daar een glaasje prosecco bij. Het einde van het jaar is in het zicht, he!

Business lunch bij Wolf

Deze middag had ik een business lunch ingepland om met een collega te praten over een moeilijke kwestie. Omdat we allebei erg weinig tijd hadden, stelde ik voor om iets te gaan eten bij Wolf. Dat gaat daar altijd vlot en het eten is er lekker.

En alhoewel het zeker een aangename lunch was en we een open gesprek hadden met respect voor elkaars standpunt, zijn we er niet in geslaagd om de lunch te beëindigen met een gezamenlijk gedragen oplossing voor de moeilijke kwestie.

Ik voelde mij echt als een mislukte onderhandelaar: al mijn beste argumenten op tafel gelegd en toch de tegenpartij niet over de streep kunnen trekken. Al een geluk dat de schotel met pulled lamb van My Tannour lekker was.

Volgend jaar doe ik een nieuwe poging.

Business Dinner bij Victor Bozar Café

Het lijkt erop dat er zich dit jaar een nek-aan-nek race aftekent tussen Victor Bozar Café en Frank. voor de prijs van meest door mij bezochte Brusselse eetplek in 2022. Al was het voor mij de eerste keer dan ik ging dineren in plaats van lunchen bij Victor. Spoiler alert: het is er ‘s avonds even lekker als overdag.

Ik koos voor de hindefilet met gratin van bintjes en pompoen, peer, groene boontjes en Grand Veneur saus. Een gerecht dan mijn wildliefhebbershart wat sneller deed kloppen. En ja, omdat het kon, bestelde ik me een chocomousse als dessert. Al bleek die iets groter en zwaarder te zijn dan ik verwacht had. Volgende keer ga ik het toch maar op een theetje houden, zoals de twee slimme dames in mijn gezelschap.

Een goed gevulde Sinterklaasdag

Om de één of andere reden lijken alle events dit jaar zich te concentreren in de laatste twee maanden van het jaar, traditioneel ook de drukste maanden op ons werk. Dus spoorde ik net als twee weken geleden naar Antwerpen met een trein die vertraging had om een studiedag aan de UA over de Commons bij te wonen, georganiseerd door collega’s van een andere afdeling. Spijtig genoeg kon ik maar een halve dag blijven, want in de namiddag werd ik verwacht in Brussel voor een belangrijk netwerkevent dat één van mijn eigen teams mee organiseerde. Serieus, qua afstemming kan dat beter, collega’s!

Ik denk niet dat ik al volledig mee ben met alle mogelijkheden die de Commons bieden, maar het idee lijkt me wel potentieel te hebben.

Ik bleef tot aan de middagpauze in Antwerpen en slaagde er zowaar in twee veggie broodjes mee te grissen van het buffet, dat er bijzonder heerlijk uit zag. Spijtig dat ik niet kon blijven hangen voor de lunch. Onderweg naar het station van Antwerpen-Centraal kreeg ik gezelschap van iemand met wie mijn collega’s nauw samenwerken en zo kwam ik op de terugrit naar Brussel allerlei interessante zaken te weten.

In Brussel-Noord aangekomen haastte ik mij naar de KVS alwaar ik net op tijd was voor de keynote speech. Een boeiende Duitse dame gaf ons wat meer inzicht in het functioneren van de huidige audiovisuele sector die voor stevige uitdagingen staat, met streamingplatformen als Netflix die voor disruptie zorgen.

Het eerste panelgesprek focuste op de samenwerking met de streamingplatformen en gaf wat meer inzicht in de voor- en nadelen hiervan voor contentmakers. Het tweede panelgesprek probeerde ambities voor de komende tien jaar te formuleren, maar slaagde daar moeilijk in. Het was vooral een pleidooi om meer geld naar de sector te laten vloeien, zonder dat er vernieuwende inzichten geformuleerd werden. Heel vreemd ook dat niemand zocht naar bijvoorbeeld synergiën met de gamesector, terwijl die er zeker zijn en er een gameproducent in het panel zat.

Na het slotwoord van onze grote baas babbelde ik nog wat na met mijn collega’s op de receptie. Doordat ik de ganse dag niets gedronken had, was ik zo uitgedroogd dat ik eerste drie grote glazen water naar binnen moest kappen, alvorens ik mij aan een glaasje schuimwijn durfde wagen. Mijn lieve collega had trouwens haar fotoboek uit Malta meegenomen, zodat mijn vriend en ik wat inspiratie kunnen opdoen. Ik ben alvast benieuwd!

A mixed bag

Dingen die tegen vielen vandaag:

Geen enkele blue-bike beschikbaar in de fietsenparking aan de voorkant van Leuven station.
De eerste blue-bike die ik probeerde uit te lenen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo bleek spoorloos.
Mijn chirurgisch mondmasker, dat nog steeds verplicht is bij de huisarts, vergeten en snel nog langs de apotheek moeten fietsen om een masker van 50 cent (serieus?) te kopen.
Een tocht naar de huisarts die voor niets bleek (ik was rats vergeten dat het voorschrift voor mijn nuvaring op mijn eID stond).

Dingen die van de dag alsnog een succes maakten:

Een fijne lunch met een oud-collega in Victor Bozar Café in Brussel.
Derde keer goeie keer: alsnog een blue-bike te pakken gekregen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo.
Op mijn eentje uitgevist waarin het verschil van 65.133,29 euro zat in een belangrijk dossier, nadat drie personen hier tevergeefs op gezocht hadden.
Een droge fietstocht heen en terug naar de salsales (in totaal toch bijna een uur fietsen).
Een salsales waarin alle figuren mij moeiteloos afgingen.

Als uitsmijter een fotootje van de lekkere pasta met pompoen in Victor Bozar Café:

Yet Another Blog

Life on my side

brussel