Een datum vinden om met drie personen samen iets te gaan eten, dat kan toch niet zo moeilijk zijn, zou je denken? Maar het is duidelijk dat de sociale verplichtingen weer op volle kruissnelheid gekomen zijn, nu de pandemie verdrongen lijkt te zijn door ander en gewelddadiger nieuws. Onze eerste poging om samen iets te gaan eten liep op een sisser uit, wegens onverwachte andere verplichtingen van mijn collega. Gelukkig lukte onze twee poging wel.

Het moet echt jaren geleden zijn dat we nog eens met z’n drietjes samen op stap gingen. Grappig trouwens: zowel de collega als de oud-collega met wie ik ging dineren, heb ik ooit aangeworven om jobs te doen die ik zelf vóór hen had ingevuld. Dat schept een band uiteraard! Uit onze gesprekken bleek alvast een beetje heimwee naar de tijden toen we samen in hetzelfde team zaten en nog niet constant verpletterd werden door een torenhoge werkdruk. Niet dat we vroeger niet hard werkten, maar er waren periodes dat de werkdruk merkelijk lager lag en er meer tijd was voor een babbeltje, een lunch en ‘s avonds een spontaan drankje. Momenteel heb ik het gevoel dat we onszelf continu achterna hollen op het werk. Er is zelfs geen tijd meer om te lunchen, laat staan successen te vieren en dat is gewoonweg heel spijtig.

Het weer zat alvast mee op deze mooie lente-avond. Voordat mijn collega en ik op het werk vertrokken, werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

En ja, het eten bij Harvest was opnieuw zeer lekker. Maar amai, wat was er aan de hand met het personeel? Mijn collega’s en ik hadden de marktmenu met aangepaste wijnen besteld. En zowel bij het voorgerecht, als bij het dessert vergat onze dienster de wijn te komen inschenken. Na verschillende keren tevergeefs wuiven en een ietwat geïrriteerde blik in mijn richting, ging er dan toch ergens een belletje rinkelen en kwam de dienster aangestormd met de wijnflessen. Het voorgerecht van mijn oud-collega was ondertussen al helemaal op! Het restaurant was wel zo vriendelijk om hem dat glas niet aan te rekenen, maar bij het dessert herhaalde zich gewoonweg hetzelfde scenario. Verschillende keren proberen de aandacht te trekken, tot we eindelijk onze wijn kregen. Ik voelde me zelfs beschaamd dat ik dit restaurant aan mijn collega’s had voorgesteld. Gewoonweg onbegrijpelijk. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat er misschien iemand onverwacht was ziekgevallen. Maar toch, ik denk dat ik na deze ervaring niet snel zal terugkeren naar Harvest. En dat is jammer, want zowel het eten als de wijn zijn er heel lekker.

Thaise zalmtartaar: avocado, sesam, limoen, knapperige groenten:

Skrei met beboterde kool en truffel, chips van boerenkool, dauphine aardappelen:

Crème brulée met peer en Grand Marnier

Tatin wafel met appels:

Belgisch kaasschoteltje:

Op de terugweg naar het station kwamen we langs de Koninginnegalerij getooid in geel en blauw uit solidariteit met de Oekraïense bevolking die het slachtoffer zijn van een totaal zinloze oorlog. Waanzin.