Van mijn vriend die deze avond terug naar Genève is gevlogen en die ik gemist heb, omdat ik wat te lang op het Toekomstcongres ben blijven plakken. Ik zal proberen nog een chocolaatje voor hem te bewaren als hij terug komt. 😉
bittersweet
Valentijnschocolaatjes van Bittersweet
Een streling voor de zintuigen!
The perfect lunch!
Samen met mijn vriendje, net terug van zijn gaming weekend met the boys, genieten van een lekkere portie ramen in de Tiensestraat. En dan nog even langs Bittersweet voor een dessertje!
Onze laatste lunch samen voordat mijn vriend voor twee weken naar Genève vertrekt. Kwestie van de banden met zijn collega’s ginder wat aan te halen. Lang zullen we elkaar alvast niet moeten missen, want komend weekend vlieg ik over en weer om een kerstmarktje mee te pikken.
December, een maand vol verrassingen
Mijn collega’s zijn er deze namiddag met verve in geslaagd mij op de valreep van 2020 nog een fijne verrassing te bezorgen. Ik had om 16u een digitaal overleg met een collega met wie ik wekelijks kort overleg, want zij trekt een belangrijk project binnen ons team. Het was me wel niet duidelijk wat we vandaag nog te bespreken hadden, want ons vorige overleg dateerde van woensdag en veel was er sindsdien niet meer gebeurd. Aangezien ik deze maandag al een vrij drukke vergaderdag had, vroeg ik aan haar of het overleg niet gewoon kon geannuleerd worden. Maar ze wilde toch graag even kort samen zitten. Ok dan!
Toen ik om 16u de Teams vergadering vervoegde, was ik daar echter niet alleen met mijn collega, een hoop andere collega’s waren stiekem aangesloten bij de vergadering. En hup, daar ging opeens tegelijkertijd de deurbel. Ik was even helemaal in de war, want ik verwachtte geen pakketje, maar toen ik zag dat het één van mijn collega’s was die in Leuven woonde, viel mijn eurocent: mijn collega’s hadden mij liggen!
De collega in kwestie kwam mij een doosje pralines van Bittersweet brengen, wat aanleiding gaf tot een beetje een slapsticksituatie, want ik moest mijn mondmasker nog ergens vinden en mijn collega moest eigenlijk op anderhalve meter blijven staan, waardoor de overhandiging van de pralines er nogal komisch uit zag. Het leven is er logistiek niet makkelijker op geworden sinds de start van de coronacrisis. En aangezien ik mijn hoofdtelefoon op had, kon mijn collega natuurlijk niet meevolgen wat de andere collega’s via Teams zeiden.
De digitaal aanwezige collega’s hadden nog een tweede verrassing voor mij: een bon van de AS Adventure. Komt goed van pas want mijn wandelschoenen zijn al serieus aan het verslijten van al dat wandelen de voorbije maanden.
Echt zeer dankbaar voor dit fijne afscheidscadeautje. <3
Good food, whisky and a friend
Vanavond hadden we voor het eerst sinds eind juni nog eens bezoek over de vloer. Zo coronaproof mogelijk, uiteraard. Elk contactoppervlak grondig ontsmet, alle ramen in ons appartement uren voor het bezoek open gezet, elk gerecht bereid en geserveerd met een mondmasker over neus en mond en onze gast een veilige plaats aangeboden op anderhalve meter afstand. We doen ons best!
Gelukkig konden we terugvallen op de uitstekende kookkunsten van Convento Food, want de kwaliteit van het Indisch eten dat we de vorige keren lieten leveren, was toch niet alles. En amai, het smaakte duidelijk, want er bleef letterlijk geen aardappelschijfje meer over…
Na een bodempje gelegd te hebben, stapten we over op het serieuze werk: de whisky’s! Ondertussen zijn we wel zo slim dat we maar een aantal whisky’s uit onze collectie serveren, dus geen nood: we proefden niet van elke fles die hieronder staat. Wij zijn inmiddels oud en wijs genoeg om te weten dat overdaad schaadt. En niemand heeft zin in een zware kater de dag nadien. Onze kameraad had zelf twee nieuwe flesjes bij, waarvan de Highland Park Dragon Legend mij het meest wist te bekoren. Sexy fles, ook!
En wat past er perfect bij whisky? De heerlijke pralines van Bittersweet!
PS: We proberen de goede gewoonte om elke dag te gaan wandelen opnieuw op te pikken, maar aangezien we ondertussen al elke hoek van Leuven minstens vijf keer gezien hebben, is het moeilijk om de motivatie te vinden. Maar toch enkele mooie foto’s:
Whisky and Indian Food
Vrijdagavond hadden mijn vriend en ik onze kameraad uitgenodigd om samen Indisch te eten en vervolgens te genieten van een paar whisky-proevertjes. Ik ontsmette opnieuw alle contactoppervlakten en we zetten het schuifraam naar ons balkon wagenwijd open. Kwestie van onze gast veilig te kunnen ontvangen.
Ik had een mooie selectie aan Indische gerechten besteld bij New Holy Cow: mushroom curry, chana bhaji, scampi jalfrezi, chicken tikka massala, lamb curry madras, okra en wat raita om te blussen indien nodig. Helaas, de gerechten waren lekker, maar niet echt fotogeniek. De curries en bijgerehten hadden allemaal min of meer dezelfde kleur. Dus jullie moeten me maar op mijn woord geloven dat het lekker was.
Ook lekker: het flesje rode wijn dat onze kameraad had meegenomen:
En het dessertje: heerlijke chocolaatjes van Bittersweet. Ideaal te combineren met een glas whisky.
De dagen voor de komst van onze kameraad hadden we snel de onderstaande escape puzzel (puzzel nummer zeven!) in mekaar gepuzzeld. Slechts 759 stukjes, een fluitje van een cent voor doorwinterde puzzelaars zoals mijn vriend en mezelf. Aan de raadsels waren we nog niet begonnen, maar aangezien onze kameraad bekend staat om zijn wiskundig vernuft, leek ons dit wel een kolfje naar zijn hand.
Het oplossen van de raadsels verstopt in de puzzel bleek alleszins lastiger dan gedacht, ofwel zochten wij het gewoon té ver. Zonder de hints denk ik alvast niet dat we het gehaald zouden hebben. Al vermoed ik dat wanneer je één zo’n puzzel opgelost hebt, andere exemplaren volgens een gelijkaardig stramien te kraken vallen.
Whisky die het meest in de smaak viel deze avond: de Nikka Coffey Malt.
Verrast door mijn collega’s
Gisterenavond had ik last minute besloten om dinsdagnamiddag naar kantoor in Brussel te gaan. Reden: mijn eind vorig jaar gepensioneerde voorganger had laten weten dat hij langs zou komen op kantoor om gedag te zeggen tegen de paar de collega’s daar. Natuurlijk wilde ik graag horen hoe hij de lockdown verteerde had en tegelijkertijd kon ik van de gelegenheid gebruik maken om hem een paar vragen te stellen waarvoor ik hoopte op zijn geheugen te kunnen rekenen. En dus spoorde ik ‘s middags naar Brussel.
Met onze oud-collega was alles goed, gelukkig gepensioneerd zoals dat heet. Hij had omwille van heel de coronacrisis wel een paar reizen moeten annuleren, maar dat had hij gecompenseerd door veel te fietsen in eigen buurt. Hij zag er alleszins blakend van gezondheid uit. Alleen jammer dat hij zijn dochter, die in de UK woont, wellicht nog een tijd niet zal kunnen bezoeken. We namen alleszins afscheid met de belofte elkaar snel weer te zien.
Om vier uur in de namiddag was ons gebruikelijke virtuele teambabbelmomentje gepland. Mijn collega’s die op de werkvloer aanwezig waren, hadden een conference speakerphone gereserveerd, zodat we samen in een vergaderzaal (op anderhalve meter afstand, natuurlijk) met onze thuiswerkende collega’s konden babbelen. We waren net fijn in gesprek toen een vierde collega de vergaderzaal binnen stapte. Ik was nogal verbaasd, want ik was er niet van op de hoogte dat mijn collega die dag naar Brussel zou komen en had haar naam ook niet op de lijst met aanwezigen zien staan.
Mijn verbazing werd nog groter toen mijn collega opeens allerlei lekkernijen uit haar rugzak begon te toveren. Mijn collega’s hadden samen gelegd voor een cadeau om mij te feliciteren met het feit dat ik na twee en een half jaar de facto die functie uitgeoefend te hebben mij EINDELIJK officieel directeur van mijn team mag noemen. Ik ga jullie niet vervelen met heel de uitleg, maar het volstaat te zeggen dat het met eerder beperkt enthousiasme was dat ik tijdens de coronacrisis nog een soort van sollicitatieprocedure doorlopen heb. Maar eind goed, al goed. En ik moet zeggen, verdorie, die collega’s van mij kennen mij goed: een witte wijn en een fles champagne van Magnus, een bon voor Sud Sud Bistro en als dessertje een doosje pralines van Bittersweet. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen!
Oja, mijn vriend heeft zich vanavond echt overtroffen met het avondmaal. Waar het Foodbag gerecht van gisteren eerder basic was, kon de witvis met gierst, courgette en kerstomaat zo als feestmaal dienen. Heel erg lekker én fotogeniek. Enkele foto’s van het wordingsproces:
Farfalle met bospaddenstoelenpesto
Erg genoten van de heerlijke farfalle met bospaddenstoelenpesto, kastanjechampignons, veldslag en pecorino die mijn vriend vanavond klaarmaakte. Hello Fresh stelde ons niet te leur met dit smakelijke gerecht.
Als dessertje trakteerden we onszelf op een paar pralines van Bittersweet. Om het decadente thema van deze week gewoon verder te zetten. Omdat ik apprecieer hoe hard die kleine, Leuvense zelfstandigen werken, steek ik hen graag een hart onder de riem, door zomaar op een weekdag een doosje chique pralines te kopen. Want zij (en ik) zijn het waard!
Interessant feit van de dag: vandaag kwamen mijn reeds lang geleden bestelde mondmaskers van Plan Internationaal België aan. Ik moet zeggen dat deze modelletjes een pak beter zitten dan die mondmaskers met plooitjes, die bij mij altijd afzakken en niet goed aansluiten omdat ik een heel kleine neus heb. Het is ook leuk om een statement te kunnen maken met zo’n mondmasker. Ik kijk al uit naar mijn eerste tripje met het openbaar vervoer om uit te pakken met mijn nieuwe maskers.
Parkabdij revisited
Mijn vriend en ik hebben allebei een dagje verlof op Goede Vrijdag. Het stralende weer maakt het daarom extra moeilijk om in ons kot te blijven. Dus trekken we opnieuw naar één van de meest populaire wandelplekken in Leuven: de prachtig Parkabdij. (Tja, het wordt steeds moeilijker om plekken te vinden die we de voorbije weken nog niet bezocht hebben.)
Voor de corona-annalen:
Na onze wandeling doen we een flesje cava open voor het virtuele aperitief met mijn broertje en zijn vriendin, die EINDELIJK in hun nieuwe woning getrokken zijn. Nog zonder badkamer weliswaar, maar goed, aan de wasbak in de keuken kan je je ook wassen. 😉 We klinken op hun nieuwe woonst en wensen de vriendin van mijn broertje veel beterschap, want ze heeft bij het verhuizen haar voet omgeklonken en nu zijn haar ligamenten verrekt. Na het gezellige aperitief genieten we van de heerlijke zeebaars in Mediterraanse saus van Convento Food. Echt om duimen en vingers van af te likken, zo lekker. Uiteraard met een glaasje wijn erbij. Wij zijn geen barbaren!
En als dessertje een paar heerlijke pralines van Bittersweet, opnieuw open met Pasen in het vooruitzicht. Zo blij om te merken dat al onze vaste waarden in het Leuvense culinaire landschap één voor één weer de deuren openen.
Puzzel vooruitgang:
