Christmas shopping

Jaja, ook wij hebben ons vandaag van onze meest economie-stimulerende zijde laten zien. Aja, hoe zou het anders komen dat Banksys alweer een nieuw record heeft gehaald?

De allereerste keer trouwens dat mijn vriend en ikzelf ons aan kerstshopping gewaagd hebben. Shopping moet voor ons vooral snel en efficiënt zijn en zo’n mensenzee op één van de drukste shopdagen van het jaar is niet echt bevorderend voor snelheid en efficiëntie. Ik moet toegeven dat het echter ontzettend goed is meegevallen. Ok, er was veel volk, maar daardoor zijn we ook veel bekenden tegen gekomen. Wat maakte dat het kerstshoppen onderbroken werd door gezellige babbels alhier en aldaar. Het bleef natuurlijk bij oppervlakkige gesprekken, want iedereen had een shoplijstje om af te werken. Maar onverwachte ontmoetingen kunnen mij altijd blij maken.

Wij waren zeer tevreden dat we alles op onze lijst zonder problemen gevonden hebben. Een klein overzichtje:
– een chocoladefonduestel met bijhorende chocolade (‘t is niet voor mij, ‘t is voor onze gastheer en gastvrouw op Oudjaar),
– een geschenkmand van Oil & Vinegar,
– pralines van Leonidas,
– een hartslagmeter die rondom de pols bevestigd kan worden,
– bad- en verzorgingsproducten van Essenza,
– twee paar schoenen die van nieuwe lapjes voorzien zijn door mijn ongelooflijk snelle schoenmaker (allez, de schoenen had ik al, de nieuwe lapjes waren dringend nodig),
– en een hele hoop nieuwe kleren voor mijn vriendje (aja, hij moet er tijdens de feestdagen wel superknap uitzien, he).

Na al dat shoppen zijn we nog even iets gaan eten in de Zoff in de Mechelsestraat. Ik had al eens een foto van deze hippe zaak op Oogsnoep gezien, maar was er tot op heden nog nooit binnen geweest. Mooie zaak, snelle bediening en een uitgebreid assortiment aan Italiaanse delicatessen. Leuk, leuk.

Bizar weetje van de dag: ik heb warm ijs gegeten!

Kerstmarkt overdosis

Jawel, ik ben gisteren maar liefst _twee_ keer naar de kerstmarkt van Brussel geweest. Eén keertje ‘s middags met de collega’s om de laatste middagpauze van het jaar 2006 op een gezellige manier door te brengen en dan nog een keertje ‘s avonds om voor mijn vriend wat kerstbier te kopen, wat pralines op de kop te tikken voor het kerstfeestje waarop wij ‘s avonds verwacht werden en ten slotte om nog wat fotootjes te nemen van de authentieke (kuch, kuch) kerstsfeer. ‘t Is trouwens zo dat je kerstmarktsfeer best opsnuift als het donker is. Want dan komen de lichtjes pas écht goed tot hun recht.

En om te illustreren dat ik gewoon echt helemaal gehersenspoeld ben door een overdosis aan kerstkitch, nog wat foto’s!





Spilliaert

Twee dagen geleden heb ik een bezoekje gebracht aan de Léon Spilliaert-tentoonstelling in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. Ik was niet echt bekend met zijn werk, zodat ik de tentoonstelling zonder vooroordelen heb kunnen bekijken.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Vooral zijn marines en zelfportretten in Oost-Indische inkt konden mij bekoren. Ook Vertigo staat hoog op mijn lijstje favoriete werken van Spilliaert. Geen originele keuze, waarschijnlijk, maar ik hou van de eenvoud en de kracht van dit werk. Al heeft het ook iets deprimerends.

Typerend voor Spilliaert is dat hij zijn beste werken gemaakt heeft toen hij nog jong was. Jong, ongelukkig in de liefde en lijdend aan allerlei lichamelijke kwalen. Na zijn huwelijk en de geboorte van zijn dochter werden zijn werken opeens een pak vrolijker en ook een pak minder interessant. Zou er dan toch waarheid schuilen in het gezegde dat een kunstenaar lijden moet?

Fair Trains

Allez vooruit, ‘k heb mijn duit in het zakje gedaan. Voor tien euro heb ik tien pralines van Oxfam gekregen en in één moeite een goeie daad verricht. Mijn geweten is weer (eventjes) gesust. Het viel mij wel op dat ik één van de weinige mensen was die in het station zo’n doosje pralines kocht. Iedereen zal het te druk hebben met kerstaankopen doen, zeker?

Om de één of andere reden schijn ik ook altijd vrijwilligers voor liefdadigheidsorganisaties allerhande aan te trekken. Ik denk dat er op mijn voorhoofd geschreven staat: “Ik ben een watje. Als u mij een mooi verhaaltje vertelt over het goede doel waar u voor ijvert, kan u mij zonder al te veel problemen geld aftroggelen.” ‘t Is niet dat ik het niet weet, he.

Verhuisfeestje!

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verhuisfeestje van een interactive brandbreeding agency geweest. Het feestje was een groot succes. Een mooie nieuwe locatie (ik ben een grote fan van dat oranje en dat rood), een schitterend uitzicht over Leuven, veel oude bekenden met wie ik een gezellig babbeltje heb kunnen doen, veel hapjes en zo mogelijk nog meer drank. 😉

Dat van die drank à volonté zal mijn vriend zich deze ochtend wel een beetje beklaagd hebben. Gisteren moest ik hem bijna mee naar huis sleuren en eenmaal daar aangekomen lukte het hem zelfs niet meer de sleutel in het slot van de voordeur van nonkel K te krijgen. En terwijl hij ‘s nachts nog vol overtuiging beweerde dat hij jaja, echt waar, zou opstaan om 6.30u heeft hij deze ochtend toch maar rap de wekker een uurtje later gezet. 😉

Ik denk zelfs dat er nog alcohol in zijn bloed zat toen hij deze ochtend naar zijn werk vertrok. :-) Ach, ‘t is de laatste werkdag van het jaar, dan mag dat, he. 😉