Decadent

In september gaan we naar twee trouwfeesten. Op zich is dat niet zo bijzonder, ware het niet dat deze trouwfeesten beide in het buitenland plaatsvinden. Het ene in Noord-Italië en het andere in Krakow (sweet, sweet memories). En als er geen conflict was geweest met onze reis naar Amerika, hadden we in juli een trouwfeest in Slovakije bijgewoond (ik vind het nog altijd doodjammer dat dat niet gelukt is).

Dit wil zeggen we in september twee keer vrijdag op een vliegtuig zullen stappen om zondag alweer terug in België te landen. Nooit zal ik meer vluchten op één jaar tijd gedaan hebben als in 2009 en bijgevolg zal mijn ecologische voetafdruk nooit groter geweest zijn. Ik voel me een klein beetje schuldig, maar vooral heel blij dat ik de kans heb zoveel van de wereld te zien.

Een zware werkdag

Vanochtend tot acht uur in bed gelegen, op mijn gemak ontbeten, op de trein van 9.00u richting Gent gestapt. In het station van Gent Sint-Pieters een vrolijke bende collega’s tegen het lijf gelopen. Samen door het Citadelpark naar het MSK Gent gestapt. Genoten van de “British vision” tentoonstelling en de uitstekende uitleg van onze gids. Teruggedacht aan ons bezoek aan het Tate Britain in Londen. Persoonlijke uitschieter: de schilderijen van John Constable.

Na de tentoonstelling ging het richting Pakhuis, alwaar we ons te goed deden aan sushi en oesters als aperitiefhapje (niet veel oesterliefhebbers onder mijn collega’s, geen erg ik offerde mij graag op), tomaat garnaal als voorgerecht, waterzooi met vis (veel te flets van smaak naar mijn goesting, eet géén waterzooi in het Pakhuis) en als toetje chocomousse. Fijn nagebabbeld en mij vervolgens laten verleiden om nog een stukje warme appeltaart te gaan eten in taverne Fritz in de Donkersteeg. Decadent, ik weet het.

Het moeten niet altijd vergaderingen zijn, he!