Te geef: Bongobon Theater

Ergens begin vorig jaar meende iemand ons plezier te doen met een Bongobon theater. Helaas zijn mijn vriend en ik niet echt thuis in de wereld van het theater en bleef de bon onaangeroerd in de kast liggen. Na een kleine opruimbeurt kwam hij weer boven water. De bon is nog geldig tot 28 februari 2009 en geeft recht op het bijwonen van een voorstelling voor twee of meerdere personen of een korting van 34,90 euro bij aankoop van een duoticket.

Omdat het er niet naar uit ziet dat we de bon nog zullen verzilveren, dacht ik dat ik er misschien iemand een plezier mee kon doen. De eerste persoon die mij een mailtje stuurt, krijgt de bon gratis ende voor niets. De enige voorwaarde is dat je de bon zelf moet komen ophalen in Leuven.

Update: De bon is de deur uit!

Loft

Dit weekend zijn mijn vriend en ik naar dé Vlaamse film van het jaar geweest. En hebben we detoch al weer hoge bezoekerscijfers met twee verhoogd. Benieuwd of Loft erin zal slagen Koko Flanel van de nummer één plaats als meest bezochte Vlaamse film ooit te verdringen.

En wat vond ik ervan? Wel, toen ik in de filmzaal zat, had ik het gevoel: ja, het verhaal klopt, het klikt allemaal netjes in mekaar. Maar toen we na de film het één en ander aan het herkauwen waren, was ik daar plotseling niet zo zeker meer van. Bepaalde handelingen van de hoofdpersonages leken mij onlogisch en dat gedoe met dat immobiliënkantoor kregen we maar niet goed in het verhaal ingepast. Het ligt misschien aan mij, maar ik vond dat er net een plotwending te veel in de film zat. Toegegeven de ontknoping had ik totaal niet zien aankomen, wat zeker een verdienste van de film is, maar geloofwaardig vond ik het hele verhaal niet.

Dit neemt niet weg dat we erg van de film genoten hebben. Je moet gewoon achteraf niet het plot proberen te ontleden. 😉 De beelden in de film waren werkelijk prachtig. De architectuur van de loft en de andere panden die in beeld kwamen, was magnifiek. Zelden zo’n esthetisch verantwoorde Vlaamse film gezien. Een feest voor het oog.

Ik vond wel dat de film te zeer de nadruk legde op het feit dat mannen smeerlapkes zijn, alsof vrouwen geen overspel zouden plegen. 😉

Site van het Jaar

Zoals verwacht ging Google opnieuw met de hoofdprijs lopen. Het wordt een beetje afgezaagd. Verrassing van de avond: Apen.be haalt het van Gentblogt.be in de categorie stadsblogs. Leven in Leuven, de Leuvense stadsblog werd verdienstelijk vierde. Het ligt misschien aan mij, maar aan de gezichten van de Gentse medewerkers te zien, viel deze uitslag niet in goede aarde. In hun eigen Gent door de mensen van ‘t Stad naar de tweede plaats verwezen te worden, het moet een beetje zeer gedaan hebben.

Prijs voor beste persoonlijke blog ging naar tftc. Mijn persoonlijke favoriet Webpalet sleepte een mooie tweede plaats uit de brand. Een dikke proficiat, Karel! Ntone eindigde op een mooie negende plaats en overtrof zo zijn eigen verwachtingen. In de categorie fotoblogs haalde de blog van Pieter Baert het van mijn favorieten x-pose en Artur. Alle respect voor het onmiskenbare fotografisch talent van Pieter,  maar de blog van x-pose is voor mij de beste fotoblog van Vlaanderen.

Kleine wetenswaardigheden: op recepten.be wordt het meest naar sushi gezocht, sex is het populairste onderwerp op gezondheid.be (goh, wat een verrassing) en Google is van plan volgend jaar met youtube.be een gooi naar een plaats op het hoogste schavotje te doen.

Een dikke awoert trouwens voor de mensen die op Kinepolis gestemd hebben en er zo voor gezorgd hebben dat Kinepolis op de eerste plaats in de categorie cultuur & entertainment eindige. Die site sucks. Really!

Blitzbezoek

In mijn agenda stond vandaag: bezoek aan vrienden E, L en hun lieflijke dochter M in Den Haag. Helaas kon deze afspraak niet doorgaan omdat E en L op het laatste nippertje andere, dringende verplichtingen hadden ergens in het verre West-Vlaanderen. Omdat ze op de terugweg naar Den Haag toch bijna langs Leuven passeerden, stelden ze voor om het goed te maken met een superblitzbezoekje. Dochter M is net één jaar en moet ‘s avonds op tijd in bed, dus lang konden ze niet blijven.

Mijn vriend en ik vonden dit een perfect voorstel. E, L en M zouden rond het avondeten bij ons zijn. We kochten quiches op de kerstmarkt. Gewoon in de oven steken en klaar. Op die manier beperkten we onze tijd in de keuken tot het minimum en konden we voluit bijpraten.

En bijpraten hebben we gedaan. Amai. Het is gewoon onmogelijk om al de opgespaarde verhalen van bijna een jaar in twee uur te proppen. Het gesprek sprong van de hak op de tak. En oja, dit ook nog en dat en ja, hoe is het daar nog mee? En Australië? En wat zijn jullie plannen? Kleine M demonsteerde dat ze al goed aan het handje liep, al zal alleen lopen nog niet voor morgen zijn. Haar dikke wangetjes tonen alvast dat ze een echte levensgenieter is, net als haar ouders.

Na het blitzbezoek namen we afscheid. Een beetje spijtig dat we geen ganse dag hadden om bij te praten, maar ik ben heel blij dat ik E, L en M nog eens gezien heb. En na hun plannen gehoord te hebben, zit het er dik in dat we hen de volgende keer in Zwitserland mogen bezoeken…

Kerstkitsch

Jaja, het is weer zover. We worden om de oren geslagen met melige kerstliedjes, de kerstverlichting flikkert stroboscopisch, mannen met witte baarden duiken te pas en te onpas op, rode hoofdtooien met witte accenten lijken de nieuwe rage en de geur van glühwein overheerst. Kerstmarktentijd!

En weten jullie wat? I like it! Bijgevolg was ik vanavond te vinden op de Leuvense kerstmarkt. De kraampjes waren nog maar pas open en de grote massa was er nog niet. Alle tijd om zonder dringen de kerstkitsch in ogenschouw te nemen, een overheerlijke geflambeerde Bretonse pannenkoek met warme gekaramelliseerde appeltjes en vanille-ijs te verorberen en zomaar wat rond te lopen.

Als je zomaar wat rondloopt, kom je vaak onverwacht leuke dingen tegen die het moeilijk maken de knip op de portemonnée te houden. Na het traditionele kaarsje voor het goeie doel, kochten we drie quiches, twee paar handschoenen met zo’n hoedje dat ze van vingerloze handschoenen omtovert tot wanten en een soort wonderkaarsjes die eeuwig zullen branden met behulp van slaolie en keukenpapier. Ja, gladpratende Hollanders, ik heb er een zwak voor. Dat en het feit dat de pyromaan in mij gilde: “hebben, hebben, hebben”. 😉

Morgen volgen foto’s van onze nieuwe vurige aankoop. Eerst slaolie kopen. 😉