De ganse zondagnamiddag met een lichte kater gewerkt aan mijn bijdrage voor het digitale koor. Een aantal enthousiastelingen op het werk hebben het idee geopperd om een ‘warmste webinar’ te organiseren ten voordele van Amana Trust vzw. Concept van het webinar: iedereen met wat artistiek talent krijgt een vrij (digitaal) podium van een kwartiertje en tegelijkertijd worden de kijkers aangemoedigd om een bijdrage te storten voor het goeie doel. Supertof initiatief, helemaal voorstander van.

Uiteraard liet ik me op een onbewaakt moment door een overenthousiaste organisatrice overhalen om mee te zingen in het digitale koor. Enfin, natuurlijk zing ik graag (al dateert mijn laatste koorervaring van mijn studententijd), maar als je elke dag tot elf uur ‘s avonds werkt, quasi zonder middagpauze, ontbreekt de energie om de koe bij de horens te vatten na de werkuren en de twee afgesproken kerstnummers in te studeren en vervolgens in te zingen. De deadline voor het indienen van mijn bijdrage was deze zondag bijgevolg al twee dagen verstreken en ik vloekte in- en uitwendig dat ik me voor dit initiatief had opgegeven.

Want hoewel Jingle Bell Rock en This little light of mine klinken als vrij eenvoudige kerstklassiekers, moest ik er toch wat tijd voor uittrekken om de partituur in te studeren. En eens ik de partituur had ingestudeerd, volgde het moeilijkste werk: de opnames maken. De instructies waren duidelijk: van elk nummer moesten we twee opnames maken: eentje met beeld waarbij we meezongen met een backing track en vervolgens een tweede opname met koptelefoon (om naar de backing track te luisteren) zodat enkel de zangpartij werd opgenomen. De opname van de verschillende zangpartijen (uiteraard gingen we voor een meerstemmige uitvoering) werd vervolgens vakkundig gemixt en onder het beeld gemonteerd. Dit om de klankkwaliteit zo goed mogelijk te maken.

Voor de opnames met beeld had ik toch per nummer een poging of zes nodig. Een paar keer serieus de mist in gegaan met de vertraging helemaal op het einde van ‘This little light of mine’. Ik moest zelfs mijn vriend inschakelen om mee te tellen en aan te geven wanneer de vertraging eraan kwam. Het lukte mij ook met de beste wil van de wereld niet de tekst van ‘Jingle Bell Rock’ te onthouden, dus gebruikte ik noodgedwongen een tablet als geheugensteun. (Serieus, wie kan een zin als ‘Giddy-up jingle horse, pick up your feet’ onthouden?) Aangezien ik feedback had gekregen er nogal veel echo was in mijn leefruimte, kroop ik onder een donsdeken om de kwaliteit van de stemopname zo goed mogelijk te maken.

Al bij al een hele namiddag bezig geweest voor twee opnames van ocharme drie minuten. Wel erg benieuwd naar het eindresultaat.