werk

Business lunch bij Wolf

Deze middag had ik een business lunch ingepland om met een collega te praten over een moeilijke kwestie. Omdat we allebei erg weinig tijd hadden, stelde ik voor om iets te gaan eten bij Wolf. Dat gaat daar altijd vlot en het eten is er lekker.

En alhoewel het zeker een aangename lunch was en we een open gesprek hadden met respect voor elkaars standpunt, zijn we er niet in geslaagd om de lunch te beëindigen met een gezamenlijk gedragen oplossing voor de moeilijke kwestie.

Ik voelde mij echt als een mislukte onderhandelaar: al mijn beste argumenten op tafel gelegd en toch de tegenpartij niet over de streep kunnen trekken. Al een geluk dat de schotel met pulled lamb van My Tannour lekker was.

Volgend jaar doe ik een nieuwe poging.

IMG_8494

Successen vieren bij Victor Bozar

Omdat hard werken beloond mag worden, nodigden we deze maandagmiddag alle collega’s uit die dit jaar meewerkten aan één van onze grootste projecten. Met vereende krachten slaagden we erin een prachtig resultaat neer te zetten en dat verdient een feestje! Work hard, play hard!

En yep, we kwamen alweer in het Victor Bozar café terecht, al zat ik er dit keer voor niets tussen. De collega’s kozen dit restaurant helemaal op eigen houtje uit. En ja, het eten was naar goede gewoonte voortreffelijk, met bonuspunten voor de heerlijk klassieke mini dame blanche waarvoor ik nog nét een gaatje kon vinden.

Fantastisch lekkere garnaalkroketjes:

IMG_8481

Tataki van tonijn;

IMG_8483

Mini dame blanche:

IMG_8484

Een dankjeweldrink

Het einde van het jaar nadert en daarmee ook het einde van een stevig traject bestaande uit een aantal deelprojecten dat een aantal collega’s en mezelf twee jaar lang bloed, zweet en tranen gekost heeft. En jawel, het is nog steeds erg druk en de laatste loodjes lijken dit jaar nóg zwaarder te wegen dan andere jaren, maar hey, successen vieren is belangrijk en deze namiddag maakten we daar graag tijd voor. We nodigden alle betrokken collega’s uit (sommigen kende ik zelfs niet eens!) om te genieten van wat lekkere hapjes en drankjes. De grote baas gaf een mooie speech waarin hij iedereen in de bloemetjes zette en we klonken samen op de laatste weken van het jaar 2022.

IMG_8418

IMG_8419

Benieuwd wat 2023 voor ons in petto zal hebben! Voor mij mag het alvast nét dat tikkeltje kalmer worden.

Business Dinner bij Victor Bozar Café

Het lijkt erop dat er zich dit jaar een nek-aan-nek race aftekent tussen Victor Bozar Café en Frank. voor de prijs van meest door mij bezochte Brusselse eetplek in 2022. Al was het voor mij de eerste keer dan ik ging dineren in plaats van lunchen bij Victor. Spoiler alert: het is er ‘s avonds even lekker als overdag.

Ik koos voor de hindefilet met gratin van bintjes en pompoen, peer, groene boontjes en Grand Veneur saus. Een gerecht dan mijn wildliefhebbershart wat sneller deed kloppen. En ja, omdat het kon, bestelde ik me een chocomousse als dessert. Al bleek die iets groter en zwaarder te zijn dan ik verwacht had. Volgende keer ga ik het toch maar op een theetje houden, zoals de twee slimme dames in mijn gezelschap.

IMG_8404

IMG_8406

Een goed gevulde Sinterklaasdag

Om de één of andere reden lijken alle events dit jaar zich te concentreren in de laatste twee maanden van het jaar, traditioneel ook de drukste maanden op ons werk. Dus spoorde ik net als twee weken geleden naar Antwerpen met een trein die vertraging had om een studiedag aan de UA over de Commons bij te wonen, georganiseerd door collega’s van een andere afdeling. Spijtig genoeg kon ik maar een halve dag blijven, want in de namiddag werd ik verwacht in Brussel voor een belangrijk netwerkevent dat één van mijn eigen teams mee organiseerde. Serieus, qua afstemming kan dat beter, collega’s!

Ik denk niet dat ik al volledig mee ben met alle mogelijkheden die de Commons bieden, maar het idee lijkt me wel potentieel te hebben.

IMG_8386

IMG_8382

IMG_8384

Ik bleef tot aan de middagpauze in Antwerpen en slaagde er zowaar in twee veggie broodjes mee te grissen van het buffet, dat er bijzonder heerlijk uit zag. Spijtig dat ik niet kon blijven hangen voor de lunch. Onderweg naar het station van Antwerpen-Centraal kreeg ik gezelschap van iemand met wie mijn collega’s nauw samenwerken en zo kwam ik op de terugrit naar Brussel allerlei interessante zaken te weten.

In Brussel-Noord aangekomen haastte ik mij naar de KVS alwaar ik net op tijd was voor de keynote speech. Een boeiende Duitse dame gaf ons wat meer inzicht in het functioneren van de huidige audiovisuele sector die voor stevige uitdagingen staat, met streamingplatformen als Netflix die voor disruptie zorgen.

IMG_8390

Het eerste panelgesprek focuste op de samenwerking met de streamingplatformen en gaf wat meer inzicht in de voor- en nadelen hiervan voor contentmakers. Het tweede panelgesprek probeerde ambities voor de komende tien jaar te formuleren, maar slaagde daar moeilijk in. Het was vooral een pleidooi om meer geld naar de sector te laten vloeien, zonder dat er vernieuwende inzichten geformuleerd werden. Heel vreemd ook dat niemand zocht naar bijvoorbeeld synergiën met de gamesector, terwijl die er zeker zijn en er een gameproducent in het panel zat.

Na het slotwoord van onze grote baas babbelde ik nog wat na met mijn collega’s op de receptie. Doordat ik de ganse dag niets gedronken had, was ik zo uitgedroogd dat ik eerste drie grote glazen water naar binnen moest kappen, alvorens ik mij aan een glaasje schuimwijn durfde wagen. Mijn lieve collega had trouwens haar fotoboek uit Malta meegenomen, zodat mijn vriend en ik wat inspiratie kunnen opdoen. Ik ben alvast benieuwd!

Witte rook!

Na vier kandidaten gesproken te hebben in de laatste ronde van de sollicitatieprocedure, kan ik met grote opluchting zeggen dat mijn collega’s en ik een geschikte kandidaat gevonden hebben om een positie met veel verantwoordelijkheid binnen ons bedrijf in te vullen. Heel blij met de persoon die het uiteindelijk geworden is, want de uitdagingen zijn groot. Maar ik heb er veel vertrouwen in dat de persoon in kwestie dit, met de juiste begeleiding, zeer goed zal doen.

Alweer iets om af te vinken van die ellenlange todolijst.

A mixed bag

Dingen die tegen vielen vandaag:

  • Geen enkele blue-bike beschikbaar in de fietsenparking aan de voorkant van Leuven station.
  • De eerste blue-bike die ik probeerde uit te lenen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo bleek spoorloos.
  • Mijn chirurgisch mondmasker, dat nog steeds verplicht is bij de huisarts, vergeten en snel nog langs de apotheek moeten fietsen om een masker van 50 cent (serieus?) te kopen.
  • Een tocht naar de huisarts die voor niets bleek (ik was rats vergeten dat het voorschrift voor mijn nuvaring op mijn eID stond).

Dingen die van de dag alsnog een succes maakten:

  • Een fijne lunch met een oud-collega in Victor Bozar Café in Brussel.
  • Derde keer goeie keer: alsnog een blue-bike te pakken gekregen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo.
  • Op mijn eentje uitgevist waarin het verschil van 65.133,29 euro zat in een belangrijk dossier, nadat drie personen hier tevergeefs op gezocht hadden.
  • Een droge fietstocht heen en terug naar de salsales (in totaal toch bijna een uur fietsen).
  • Een salsales waarin alle figuren mij moeiteloos afgingen.

Als uitsmijter een fotootje van de lekkere pasta met pompoen in Victor Bozar Café:

IMG_8311

Blitzbezoek aan een symposium

Deze voormiddag zou ik normaal gezien een symposium in Leuven bijwonen. Lekker handig, zo’n event dicht bij huis! ‘s Ochtends een beetje werken en dan rechtstreeks naar het symposium! Helaas, zoals dat zo vaak gaat, werd er ter elfder uren op hetzelfde moment als het symposium een dringende vergadering in mijn agenda gepland die ik niet kon verplaatsen. Uiteindelijk geraakte ik pas rond het middaguur in de aula waar het symposium plaatsvond en was ik net op tijd voor de afsluitende speech van de minister. Maar dus wel (gelukkig) perfect op tijd voor de receptie!

IMG_8233

Na wat fijne babbels met collega’s, kwam ik zowaar twee oude bekenden tegen: iemand met wie ik lang geleden een uitdagend project tot een goed einde bracht, maar die nu helaas een wat moeilijkere periode doormaakt, en de moeder van onze vriend die in de US woont. En zo kwam het dat ik uiteindelijk veel langer bleef plakken dan ik oorspronkelijk van plan was geweest. Maar hey, soms moet je gewoon in het moment leven!

Van hot naar haar

Amai, wat een ongelooflijk drukke dag. Ik weet de laatste tijd echt niet meer waar mijn hoofd staat. De traditionele eindejaarsrush slaat dit jaar nog onverbiddelijker toe dan de vorige jaren.

Deze ochtend spoorde ik van Leuven naar Antwerpen om een symposium aan de UA bij te wonen. Uiteraard had de trein naar Antwerpen vertraging (serieus, wat scheelt er met de lijn Brussel-Antwerpen?) en was ik een kwartier te laat op het symposium. Gelukkig kon ik nog net een chocoladebroodje mee grissen als ontbijt. Het symposium was erg boeiend, maar doordat er zoveel dringende vragen mijn mailbox overspoelden, kon ik helaas maar met een half oor luisteren. Ik kon ook niet tot het einde blijven, want ik moest om 13.30u al weer in Brussel zijn voor een belangrijke managementvergadering. Geen tijd om wat te netwerken tijden de broodjeslunch dus.

Gelukkig had ik nog vijf minuten over om snel de Foodmaker binnen te stappen om een wrap te kopen, zodat ik net op tijd was voor de start van de vergadering om 13.30u. Uiteraard liep de vergadering uit en was ik daardoor tien minuten te laat voor de opnames van onze maandelijkse interne video, waarvoor ik als nieuwsanker moest fungeren. Met wallen onder mijn ogen van het Worlds Collide concert van de dag voordien en totaal gestresseerd, struikelde ik tijdens de opnames een paar keer over mijn woorden en moest de opname herstart worden. Bloopers genoeg voor de nieuwjaarscompilatie, dus.

En nu ga ik zo dadelijk op stap met een vriendin in Brussel. Onder het motto: je leeft maar één keer!