Mijn examen Frans is goed gegaan! Ondanks de nogal suboptimale voorbereiding, bleek er toch meer zijn blijven hangen van de lessen dan ik eerst had gedacht. Benieuwd naar mijn resultaat!
werk
Ultimas 2022!
Na een boeiend Groot Onderhoud waren mijn medereizigers en ik net op tijd terug voor de Ultimas. Deze editie vond plaats in de circustent van Circus Barones op de site van Tour & Taxis. Doordat we allemaal een plaatsje toegewezen kregen rond de circuspiste, zaten we als toeschouwers veel dichter bij het spektakel dan gewoonlijk en voelde de show veel intiemer aan.
Het tempo van de prijsuitreiking werd hoog gehouden en zo nu en dan onderbroken met korte circusnummers van circus Barones, heel tof gedaan. Net als de voorbije jaren kwamen er veel verdiende winnaars uit de bus. Al was ik toch lichtelijk teleurgesteld dat de publieksprijs naar Studio 100 ging en niet naar één van de twee andere genomineerden. Ik heb toch een tikkeltje meer sympathie voor Amaranthe en het Ros Beiaard, maar goed, het publiek heeft gesproken.
Een bloemlezing uit de laureaten die wel mijn goedkeuring konden wegdragen:
Deze dame behoeft geen introductie: Joke van Leeuwen – Ultima Letteren 2022:
Brassband Willebroek, a family affair – Ultima Amateurkunsten 2022:
Het helaas gestopte Studio ORKA – Ultima Podiumkunsten 2022:
Heel veel respect voor de Klaroenblazers ‘Last Post’ die elke dag in weer en wind present tekenen aan de Menenpoort in Ieper – Ultima Roerend en Immaterieel Erfgoed 2022:
Speciale vermelding voor Jesse Huygh van ADM-VZW die de Ultima Circus 2022 won. Jesse Huygh is een ware grootmeester in de circustechniek ‘Chinese mast’. Daarnaast is hij ook mucopatiënt. In zijn act verzet hij zich tegen de zwaartekracht en dat als metafoor voor het gevecht tegen een ziekte of gelijk welke aandoening die je leven kan bemoeilijken. En ten slotte moet ik nog architect Marie-José Van Hee vermelden, die herstellend is van een beroerte en speciaal voor de Ultimas in haar rolstoel naar Brussel afzakte, maar zich nog niet sterk genoeg voelde om zelf de prijs in ontvangst te nemen. Een ontroerend moment!
Eén van de beste shows tot nu toe, naar mijn bescheiden mening.
De receptie achteraf vond plaats in Gare Maritime, waar je aan elk standje één veggie gerechtje kon krijgen. De cava was jammer genoeg veel te snel op, maar gelukkig waren de witte wijntjes ook heel lekker. De hapjes waren heerlijk, maar doordat ik het zo druk had met babbelen met bekenden, heb ik jammer genoeg maar één foto als aandenken aan deze fijne avond. Gelukkig net een foto van het Koreaanse hapje!
Fijne afsluiter van een topdag in Mechelen én Brussel!
Het Groot Onderhoud
Na één online editie en twee afgelaste edities kon vandaag de cultureel erfgoedsector eindelijk weer fysiek samen komen voor het Groot Onderhoud in het Mechelse conferentiecentrum Lamot. Het thema was brandend actueel: de impact van de klimaatcrisis op erfgoed en hoe de erfgoedsector kan bijdragen aan het verkleinen van haar voetafdruk. Het deed mij alleszin deugd om een volledige dag te kunnen uittrekken voor inspirerende lezingen en netwerkmomenten. Dat komt er tegenwoordig niet meer zo vaak van.
Vooral de voormiddag was erg boeiend met fijne tussenkomsten van Klimaatdichter Maud Vanhauwaert. Bio-ingenieur Valerie Trouet en journalist en auteur Tine Hens verzorgden de keynotes. Valerie Trouet is wetenschappelijk directeur van het nieuwe Klimaatcentrum in Ukkel en bekend dankzij haar klimaatonderzoek aan de hand van jaarringen van bomen. De cijfers en grafieken die Valerie Trouet toonde, waren niet bepaald om vrolijk van te worden. Eigenlijk zijn we momenteel al voorbij the point of no return en komt het erop aan om de toekomstige opwarming niet verder te laten ontsporen. Tine Hens spiegelde ons een toekomst voor zonder sneeuw. Gelukkig benadrukten beide dames dat wanhopen geen optie is. We hebben nood aan actie, nu. En daarom moet iedereen zijn steentje bijdragen. Op dat vlak gaf het Groot Onderhoud zelf het goede voorbeeld: alle aanwezigen werden gestimuleerd om met het openbaar vervoer te komen en de lunch was volledig vegan (inclusief heerlijke aspergesoep).
De namiddag volgde ik twee praktijksessies, eentje over hoe musea zich kunnen verhouden tot de huidige klimaatuitdagingen en eentje over de bijdrage die immaterieel cultureel erfgoed kan leveren. De tweede praktijksessie was een beetje te operationeel voor mij, maar het was zeker interessant om bij te leren over eeuwenoude bevloeiingstechnieken en haagvlechten. Het is een spijtig feit dat de moderne mens de band met de natuur kwijtgeraakt is. Hoog tijd om die weer te herstellen.
Minister-president Jambon sloot de namiddag af met een speech. Daarna dronk ik nog een glas wijn op de receptie, alvorens met een groep gelijkgestemden de trein van Mechelen naar Brussel te nemen voor onze avondactiviteit: de Ultimas!
Was ik eens mooi op tijd gestopt met werken…
Liet de NMBS mij in de steek. Twintig minuten staan wachten in Brussel-Centraal alvorens er een trein richting Leuven kwam opdagen. En dan riepen ze na Brussel-Noord opeens af dat al de verdere stops tussen Leuven en Hasselt geschrapt zouden worden. Tof voor de mensen die op de trein zaten die normaal in die stations moesten afstappen. Die konden allemaal in Leuven van de trein stappen en op zoek gaan naar de eerstvolgende trein om thuis te geraken. Qua service kan dat tellen. Mijn ongemak viel daarbij vergeleken goed mee. Ik was zelfs nog op tijd thuis om iets te eten alvorens ik mijn collega’s vervoegde voor de online Franse les.
Nu, meestal ben ik vrij zen als er zich weer maar eens een vertraging voordoet: ik heb mijn laptop, smartphone en oortjes, dus kan me altijd wel bezig houden. Maar vandaag voelde ik toch een golf van frustratie opborrelen, want de dagen dat ik om half vijf het werk kan verlaten zijn letterlijk op één hand te tellen en dan op zo’n moment veel te lang in een drukke, opeengepakte mensenmassa moeten wachten, niet goed voor mijn humeur.
Lunch bij Bar Leuv
Na ongeveer tien keren uitgesteld te zijn, slaagden mijn lieve collega en ik er eindelijk in om samen te lunchen. Altijd een plezier om met hem bij te babbelen, want hij heeft een bijzonder boeiend, zij het niet altijd even gemakkelijk, leven. Zijn vrouw heeft een diplomatieke functie en na enkele jaren in Nieuw-Zeeland (in volle coronacrisis) is ze nu tewerkgesteld in Georgië. Een land waarvan ik slechts een heel vaag beeld heb, maar dat volgens mijn collega zeker de moeite van een bezoek waard is. Hij is alleszins erg blij dat zijn vrouw en jongste dochter zich nu iets dichterbij bevinden, want dat op en af reizen naar Nieuw-Zeeland was echt geen pretje. Gelukkig dat die periode nu achter de rug is. Al verwacht ik dat hij nog heel wat zal reizen met een zoon die momenteel studeert in Nieuw-Zeeland en een dochter in Hawaï.
En hij had zelfs een cadeautje voor mij meegebracht: een fles chacha, de Georgische versie van grappa. Heel benieuwd hoe dat zal smaken! Hopelijk even lekker als de heerlijke wafels van Bar Leuv. Op de terugweg naar mijn appartement ging ik nog even langs Bittersweet voor een gratis softijsje. De perfecte lunchpauze om er daarna weer met volle moed te kunnen invliegen!
Ontmoetingsmoment in het Frans Masereel Centrum
Vandaag stond er een ontmoetingsmoment voor de collega’s die op verschillende locaties in Vlaanderen werken in mijn agenda. Die collega’s krijgen mekaar niet vaak te zien, vandaar dat we één keer per jaar een ontmoetingsmoment organiseren om aan kennisdeling te doen en informatie uit te wisselen.
Het ontmoetingsmoment vond plaats in het Frans Masereel Centrum in het verre en met het openbaar vervoer moeilijk bereikbare Kasterlee. Ik stond op voor dag en dauw om de trein van 7.36u te nemen, want ik had afgesproken dat mijn collega me om negen uur zou komen oppikken in het station van Geel. Vanaf het station van Geel is het nog een tiental minuten rijden naar het Frans Masereel Centrum. Ruimschoots op tijd voor de start van de dag om 10u.
Helaas liep het mis bij de overstap in Geel. Nochtans stond ik honderd procent zeker op het juiste spoor (de trein kwam op een ander spoor toe dan gewoonlijk), maar slaagde ik erin op de verkeerde trein te stappen. En zo kwam het dat ik, vlak voordat we in Turnhout station zouden aankomen, me realiseerde dat ik niet naar Geel onderweg was, maar wel naar Turnhout. Tot zover mijn plan om mooi op tijd in het Frans Masereel Centrum te zijn. Mijn collega gebeld die me zou komen opwachten in Geel en de situatie uitgelegd. Ze klonk zelfs een beetje opgelucht, want ze had vertraging en was zelf nog onderweg naar het station van Geel. Gelukkig konden we het regelen dat een medewerkster van het Frans Masereel Centrum me zou komen ophalen in het station van Turnhout, een kleine twintig minuten rijden vanaf het Frans Masereel Centrum.
In het station van Turnhout bestelde ik me als troost voor mijn vergissing een warme chocomelk en wachtte ik op een seintje van mijn lift. Gelukkig vonden we elkaar meteen en verliep de rit naar het Frans Masereel Centrum vlot. Stipt om 10u was ik ter plekke. Drie kwartier later dan oorspronkelijk gepland.
Na deze moeizame start verliep de rest van de dag gelukkig vlekkeloos. De broodjes en de soep (aspergesoep!) die we ‘s middags te eten kregen, waren uitstekend. En de collega’s waren duidelijk gecharmeerd door de rondleiding in het centrum. Het plan om met z’n allen een wandeling langs de Masereelroute te doen, moesten we helaas opbergen om wille van de gietende regen. Jammer, maar dan hebben de collega’s een reden om nog eens terug te komen.
De terugrit vanuit het station van Geel liep gelukkig wel zonder problemen!
Bezoek aan ROJM en diner bij La Vista
Gisterenavond trokken we met het management en (bijna) alle teamverantwoordelijken richting Mechelen. Ik en nog een andere collega konden meeliften met een derde collega vanuit Brussel naar Mechelen. De rit verliep zeer vlot en we kwamen als eersten op de plaats van afspraak aan: ROJM, een open jeugdcentrum in Mechelen. We kregen een rondleiding van de coördinator die met veel enthousiasme de werking van ROJM toelichtte. We waren onder de indruk van de manier waarop het centrum jongeren begeleidt en de diversiteit van het aanbod (er is zelfs een studio voor muziekopnames). De ruimtes liggen er piekfijn bij. Mooie plek waar iedereen welkom is!
Na de rondleiding trokken we naar restaurant La Vista om wat na te praten en samen te genieten van een uitstekend avondmaal. Als je op zoek bent naar een goed Italiaans restaurant in Mechelen: La Vista in de Battelse Bergen is een aanrader!
Appetizers:
Op vel gebakken kabeljauw, groene asperges, lamsoren:
En dankzij de lift van de grote baas geraakte ik zonder problemen weer thuis.
Lunch bij Frank.
Eggs Royale van Frank in goed gezelschap, meer moet dat niet zijn voor een snelle lunch tussen vergaderingen door.
Preview van de nieuwe PARCUM tentoonstelling ‘In beeld geboren’
Deze namiddag woonde ik een symposium over religieus erfgoed bij in de fantastische Abdij van Park. Altijd een plezier om op deze wonderlijke plek te zijn. En dat plezier wordt alleen maar groter als je daarnaast ook nog iets kan bijleren in de fantastisch mooie refter van de abdij met het schitterende stucwerk van Jan Christian Hansche. De receptie na de verschillende keynotes stelde niet zoveel voor, maar de zon scheen en het was heerlijk toeven op het bordes van het abtsgebouw. En alhoewel de verleiding groot was om gewoon te blijven babbelen in de zon met een glas in de hand, maakte ik toch van de gelegenheid gebruik om de preview van de nagelnieuwe tentoonstelling ‘In beeld geboren’ mee te pikken.
Een dikke aanrader, deze tentoonstelling die terugkijkt op het ontstaan van de christelijke beeldcultuur, want het afbeelden van het goddelijke is ook in het christelijke geloof niet altijd even voor de hand liggend geweest. In de 8ste en 9de eeuw ontstond er zelfs een hevige beeldenstrijd in het Byzantijnse rijk rond de kwestie of Christus al dan niet mocht afgebeeld worden. Wie al eens een kerk van binnen heeft gezien, weet wie de strijd gewonnen heeft. 😉 (For the record: de iconodulen of beeldenvereerders.)
De tentoonstelling toont heel mooi hoe afbeeldingen van Christus weer andere afbeeldingen inspireren en legt ook linken met die twee andere grote godsdiensten: het jodendom en de islam, die heel anders omgaan met het afbeelden van het goddelijke. Je kan in deze tentoonstelling trouwens ook de oudste bekende kopie van de door brand beschadigde lijkwade van Turijn uit 1516 bewonderen. Erg boeiend. Gaat dat vooral zien, zou ik zeggen! Lees zeker ook deze mooie recensie.
Leuvense avondwandelingen
Naar aanleiding van de 10.000-stappenuitdaging waaraan ons bedrijf deze maand meedoet, heb ik een oude gewoonte vanonder het stof gehaald: de avondlijke coronawandeling! Altijd goed voor wat extra stappen én mooie foto’s!
