vrienden

De eerste week van april

  • Maandag 31 maart: Salsa ende bachata! Olé!
  • Dinsdag 1 april: Drukke dag waardoor de meeste 1 april-grappen aan mijn aandacht ontsnapt zijn. Volgend jaar beter! ‘s Middags met de collega’s van mijn team iets gaan eten in Le Théâtre National. Het was de laatste keer dan de collega die bijna op pensioen gaat erbij was. Een bijzonder moment. ‘s Avonds stond er een werkgerelateerd event op het programma in de AB. Ik twijfelde even of ik wel zou gaan, want de zon scheen zo heerlijk en een terrasje leek me zoveel aanlokkelijker dan een avond binnen zitten. Maar beet door en had er beslist geen spijt van. Het werd een fijne en inspirerende avond waarop ik heel wat bekenden tegen het lijf liep. Ik genoot ook erg van het optreden van de Compact Disk Dummies (ik zag hen al eerder aan het werk op Marktrock, maar toen sloeg de vonk niet over). De apps die we tijdens het optreden konden uitproberen vond ik persoonlijk niet allemaal even geslaagd, maar het was wel leuk om het gevoel te hebben zelf deel uit te maken van de show. Minpunt van de avond: de verschrikkelijk uitgedroogde lasagne, amper de naam lasagne waard.
  • Woensdag 2 april: De dag waarop ik vergaderde met onze advocaat en de oma van mijn vriend overleed. Zware dag met veel emoties.
  • Donderdag 3 april: ‘s Avonds alweer een werkgerelateerde activiteit op het programma. De voorstelling van een onderzoek ditmaal. Miste mijn trein doordat de ingang van Brussel Centraal die ik wilde nemen afgesloten was en er voor de hoofdingang geprotesteerd werd tegen de Afrikaanse regeringsleiders die in Brussel op bezoek waren.
  • Vrijdag 4 april: 40 jaar Veto gaan vieren en veel bekenden tegen het lijf gelopen. Altijd plezant om nog eens te kunnen bijpraten.
  • Zaterdag 5 april: Onze leraar Spaans was ziek, dus geen les vandaag. In de plaats daarvan fietsten mijn vriend en ik naar de Carmi en kwam ik thuis met drie paar nieuwe schoenen (‘t was nodig). Met dank aan de collega die mij de tip gaf, want ik kende deze winkel helemaal niet! In de namiddag ging ik naar een boekvoorstelling en ‘s avonds waren we te gast bij vrienden in Edegem. We speelden met hun dochters en praatten over het nieuwe huis dat ze aan het bouwen zijn.
  • Zondag 6 april: Een weekend vol vriendschap, want zondagmiddag waren we uitgenodigd om te lunchen bij vrienden in Heverlee. De verbouwingen aan hun huis schieten goed op. Ik vind het altijd leuk om te zien hoe een bouw of verbouwing vordert, maar stiekem ben ik blij dat ons appartementje op een paar kleine details na helemaal is afgewerkt. De ouders van mijn petekindje waren er ook. Het was de bedoeling om na het middagmaal samen naar het kasteel van Horst te gaan, maar mijn petekindje bleek hoge koorts te hebben, veroorzaakt door de hand-voet-mondziekte. De zielepoot. We hadden dus geen excuuskind mee om al de opdrachten voor kinderen in het kasteel te doen, maar we amuseerden ons toch geweldig. Prachtige erfgoedsite trouwens, zeker de moeite van een bezoek waard.

En zo konden we er weer tegen voor de volgende werkweek.

De laatste week van maart

  • Maandag 24 maart: Salsa en Bachata, baby!
  • Dinsdag 25 maart: Nacht van de Geschiedenis in de Leuvense Universiteitsbibliotheek. Uiteraard ging het over de verwoesting van Leuven en de brand van de toenmalige universiteitsbibliotheek in Leuven. We voelden ons een beetje jonkies tussen de massa gepensioneerden, maar pakkend was het wel.
  • Woensdag 26 maart: Afspraakje in Het Geheim met Goofball en haar twee mannen. We hadden Het Geheim zowat voor ons alleen en Kabouter slaagde er moeiteloos in alle harten voor zich te winnen. Wat een vrolijk ventje!
  • Donderdag 27 maart: Een hele dag opleiding over de werking van de Europese Unie, gevolgd door de voorstelling Choices Chances Changes van Danscompagnie Lune. Tegenwoordig ben ik een grote fan van dansvoorstellingen en deze voorstelling stelde beslist niet teleur. Elke voorstelling waarbij het publiek zelf even op het podium mag, heeft bij mij trouwens een streepje voor.
  • Vrijdag 28 maart: Ganse dag in een bijzonder saaie internationale meeting gezeten. Enig lichtpunt: de lange lunchpauze die ik doorbracht op een grasperk in hartje Brussel, genietend van de zalige lentezon op mijn gezicht.
  • Zaterdag 29 maart: Die voormiddagen Spaans maken dat de zaterdagen altijd snel om zijn. In de namiddag wat boodschappen gedaan en genoten van een fabuleus uitzicht op Leuven. Daarna van het mooie weer gebruik gemaakt om een beetje rond te fietsen door Leuven om wat nieuwe bouwprojecten te gaan bekijken. De dag afgesloten met een romantische dinner for two in de Blauwe Maan.
  • Zondag 30 maart: Het heropende stationsgebouw gaan bewonderen en in de namiddag naar de ouders van mijn vriend gegaan, want dat was ook alweer even geleden.

Alweer een week voorbij gevlogen.

Yet another weekoverzicht

  • Maandag 17/3: Salsa en bachata! Het gaat echt elke week een beetje beter. Fijn dat we een nieuwe hobby gevonden hebben die mijn vriend en ik samen kunnen doen, nu hij geen Spaanse les meer volgt.
  • Dinsdag 18/3: Een bijna vervallen Social Deal opgesoupeerd bij La Vita è Bella. Gezellig avondje onder ons twee, mag ook wel eens.
  • Woensdag 19/3: Naar de opening van de Ravage-tentoonstelling in M.  Het was er een ware overrompeling van M-bassadeurs waardoor ik niet alles op het gemak heb kunnen bekijken. Geen nood, ik keer nog wel eens terug op een moment dat het wat rustiger is. Om zo’n tentoonstelling helemaal te laten inzinken heb je toch verschillende bezoeken nodig.
  • Donderdag 20/3: Een vriendin bezocht die onlangs apart is gaan wonen van haar echtgenoot. Haar nieuwe appartement bewonderd en geluisterd naar wat er op haar hart lag. Erg jammer dat het soms de omstandigheden zijn die de liefde fnuiken. Ik hoop dat ze erin slaagt dit alles achter zich te laten en dat zij en haar dochter hun leven snel weer op orde krijgen.
  • Vrijdag 21/3: Het begin van de lente én het officiële verjaardagsfeestje van mijn jongste petekindje die één jaar geworden was. Ik had de week voordien een gans nieuwe outfit voor hem gekocht, maar had een beetje schrik dat deze te klein zou uitvallen (mijn petekindje is een kloeke kerel). Gelukkig stelde de mama mij gerust en viel mijn keuze in de smaak. Het werd een fijne avond met toffe mensen, die me eens te meer deed beseffen dat ik in een erg geremd en ongelukkig gezin ben opgegroeid. Blij dat mijn petekindje met zoveel liefde wordt omringd.
  • Zaterdag 22/3: Beetje te veel gegeten op het feestje van mijn petekindje (én fajitas én falafelburgers was van het goede te veel), dus een minder goeie nacht gehad. In de voormiddag toch hard mijn best moeten doen in de Spaanse les, want we waren maar met vier. In de namiddag trokken we naar het stadhuis van Leuven voor de boekvoorstelling van het Liegend Konijn. Een kameraad van ons schreef een aantal bijdragen voor het themanummer over oorlog. Erg indrukwekkend om de dichters uit eigen werk te horen voorlezen. Én natuurlijk zijn we heel trots dat we een échte dichter tot onze vrienden kunnen rekenen. De dag afgesloten met een werkelijk fantastisch etentje in het gezelschap van al even fantastische mensen in restaurant Essenciel. Eén ding is zeker, bij Essenciel zien ze ons zeker nog terug. Wat een heerlijkheden kregen we daar voorgeschoteld!
  • Zondag 23/3: Lunchen bij vrienden in Kumtich (mooi historisch kerkje hebben ze daar, trouwens). Voor het eerst in mijn leven bananensoep en een stoofschotel met gehakt en banaan gegeten. Heel erg lekker. Mijn grote vriendin L was spijtig genoeg niet helemaal in goede doen, want ze was een pak stiller dan we van haar gewoon waren. Of kwam het misschien omdat ik mijn nagellakpotjes niet had meegebracht?

En zo kwam er een einde aan alweer een drukke week. Eén ding is zeker, we mogen ons gelukkig prijzen dat we zoveel toffe vrienden hebben die ons gastvrij in hun huis onthalen of met ons op restaurant willen gaan. Wat een zaligheid.

Verjaardagsweekend

Mijn vriend verjaarde de laatste dag van februari, altijd goed voor enige festiviteiten. Dit jaar begon de aanloop naar de feestelijkheden al op donderdagavond, toen we te gast waren bij vrienden om ons uitstapje naar de Westhoek (naar ‘t schijnt is daar 100 jaar geleden vanalles voorgevallen) tijdens het paasweekend voor te bereiden. Een glaasje cava zorgde voor de nodige inspiratie bij het plannen. En om het geheel toch een beetje ontspannend te houden (al die kerkhoven, vrolijk wordt een mens daar niet van) planden wij ook enkele culinaire bezoeken in. Ik kijk er al naar uit!

Op zijn verjaardag zelf gingen we na een kortere werkdag dan gewoonlijk eerst aperitieven op het openingsfeest van de nieuwe Leuvense Exki (die biologische schuimwijn mocht er zeker zijn) om vervolgens de benen onder tafel te schuiven bij Beluga, Leuvens charmantste visrestaurant. Bediend worden door de chef-kok, ik blijf het geweldig charmant vinden. Ook charmant: het eten (natuurlijk) en mijn allerliefste vriend, die er nog altijd even jong uit ziet als al die jaren geleden, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Op sommige mensen heeft de tijd echt geen vat.

IMG_4250[1]

IMG_4251[1]

IMG_4254[1]

Zaterdagochtend bracht ik door in de Spaanse les terwijl mijn vriend alles opruimde om een goede indruk te maken op ons bezoek. We hadden in de namiddag met nog drie andere koppels afgesproken om samen naar de wijnbeurs in de businesslounge van OHL te gaan. Het werd een ontspannende namiddag waarbij we heel wat lekkere (en minder lekkere) wijnen proefden. Aangezien onze wijnvoorraad ongeveer tot nul herleid was, lieten we ons flink gaan: we kochten 24 nieuwe flessen (hoe meer proevertjes achter de kiezen, hoe losser de knip op de portemonnée). Kunnen we er weer even tegen. 😉 Ik geef graag een goeie fles wijn cadeau, maar dan ben ik er ook graag zeker van dat het effectief om een goeie fles gaat. Al blijft zoiets natuurlijk altijd subjectief. Tussen het proeven door speelde ik met de twee slimme blonde dochters van één van de koppels die mee waren. Blondines één front! 😉

‘s Avonds had ik voor onze groep gereserveerd in de Oude Kantien. Het werd een heel fijn en ontspannen diner waarbij al de aanwezigen elkaar wat beter leerden kennen en de twee jongedames zich bijzonder voorbeeldig gedroegen. Lang leve de iPad, zullen we maar zeggen.

Zondag sliepen we uit, of deden we althans een poging tot uitslapen. Het is vreemd, als ik gasten te logeren heb (één van de koppels kwam uit West-Vlaanderen en bleef bij ons slapen), slaap ik zelf nooit zo goed. Ik ben altijd vroeg wakker en ook ‘s nachts lijkt het alsof ik minder vast slaap. Iets waarvan ik in een hotel nooit last heb. Goed, ik was dus te vroeg wakker, maar dat gaf niets, zo was er nog keuze genoeg bij de bakker.

Toen onze gasten dan eindelijk uit bed rolden (zij hadden duidelijk een pak beter geslapen dan ikzelf) was het al bijna middag en ontbeten we gezellig samen. We namen afscheid en wensten hen een fijne terugreis toe.

De rest van de dag brachten we gezellig met z’n tweetjes door, om de dag af te sluiten met aan huis bezorgd Indisch van de New Holy Cow en een filmpje. Een perfect einde van een bijzonder geslaagd weekend.

 

 

Een wervelend weekend

Het weekend is weer in een zucht voorbij gevlogen. Op vrijdag namen we afscheid van stadssopraan Noémie Schellens in de meest romantische setting van heel Leuven (de Kruidtuin). We liepen er een ex-klasgenootje uit de les Spaans tegen het lijf die haar vriend voor zijn Valentijn verrast hadden met dit concert. Ze waren geen van beiden echte operaliefhebbers, maar het optreden van Noémie was erg toegankelijk en ze genoten ervan.

Zaterdag was ik, zoals dat een ijverige student betaamt, mooi op tijd voor de Spaanse les. Het ging me erg vlotjes af, misschien heb ik eindelijk de klik gemaakt en begint het Spaans in mijn hersenen de bovenhand te krijgen op het Italiaans? Best wel frustrerend dat voor sommige woorden mij nog steeds eerst de Italiaanse versie te binnen schiet en dan pas de Spaanse (vooral bij pericoloso – peligroso overkomt me dat vaak).

Zaterdagavond stond een restaurantbezoekje met de zus en schoonbroer van mijn vriend op het programma. Jammer genoeg was ik uit het oog verloren dat het zaterdag de dag ná Valentijn was en bleek elk iet of wat deftig restaurant in heel Leuven volgeboekt te zijn. Eigen schuld natuurlijk, nochtans heb ik meestal de gewoonte om goed op tijd te reserveren. Maar die ene keer dat ik het vergeet, is het natuurlijk prijs. De plannen dan maar veranderd, ons appartement opgeruimd en zelf voor een maaltijd gezorgd. De voorgerechtjes kochten we bij de Walvis (we zijn daar ondertussen al trouwe klant) en het hoofdgerecht kwam van naar Convento Food, overheerlijke Luikse balletjes en balletjes in zachte currysaus met heerlijke gestoofde groenten. Ben normaal gezien niet zo’n fan van gehakt, maar dit was echt overheerlijk. Pluim voor de jonge vrouwelijk chef-kok Laura Massa. Voor het dessert zorgden we zelf: aardbeien in balsamicoazijn met mascarpone. Een fijne avond!

Zondag was de drukste dag van het weekend. Met een babyborrel in Merelbeke in de namiddag (zó véél desserts!) en een afspraak om ‘s avonds samen te dineren met twee bevriende koppels in Les Parisiennes. De afspraak om samen te gaan dineren was er eerst, vandaar de nogal ongelukkige combinatie. Maar omdat we de nieuwe spruit van Peter en Lynn nog niet in het echt hadden kunnen bewonderen, reden we met plezier op en af naar Merelbeke. Zeer knappe dochter trouwens!

En toen was het alweer tijd om in bed te kruipen, want de werkweek loerde om de hoek.

 

Soms heb ik toch echt een zwaar leven…

Zoals in de week van 10 februari, bijvoorbeeld. Maandag moest ik ocharme salsa en bachata gaan dansen, dinsdag werd ik door bvlg uitgenodigd voor een geleid bezoek aan de tijdelijke expositie ‘Meesters van het expressionisme’, afgesloten met een receptie met heerlijke wijn, lekkere hapjes én een fantastisch uitzicht over Brussel (iedereen weet dat kunst en lekker eten een combinatie is die mij helemaal niet kan bekoren), woensdag aten we (tegen onze zin, uiteraard) sushi in de Wabi Sabi Sushi met een collega en haar vriend die ons wat tips gaven voor onze IJslandreis, donderdag was ik aanwezig bij de opening van de Imec-toren en de opstart van het kunstwerk Global Rainbow (wat ik natuurlijk helemaal niet mooi vond en dat uitzicht vanuit de toren was ook maar niks) én dronk ik een glaasje vergezeld van een hapje (of vier) met sint-jacobsvruchten en wakame (helemaal niet mijn favoriete voedsel) én werd mij bijzonder vriendelijk een lift naar huis aangeboden (met de bus is zoveel toffer!).

Ik weet het, ik ben te beklagen.

Een bijzonder goed gevuld weekend

Jawadde, lang geleden dat we nog eens drie dagen achter mekaar volk over de vloer van ons appartementje gekregen hebben.

Kick-off van het weekend: de allerlaatste nieuwjaarsreceptie van het jaar, georganiseerd door onszelf voor een groep vrijwilligers die samen met ons aan een project werken. In totaal waren we met dertien personen en mengde ik veel cocktails die ik zelf nog nooit had uitgeprobeerd (een groot pisang-overschot noopte mij tot creatieve cocktailrecepten). Aanrader van de avond: de Avalon (1 deel pisang, 1,5 deel limoensap, 3 delen wodka, 6 delen appelsap). Echt een cocktail die kans maakt de nieuwe cocktail maison te worden. Het werd een erg fijne avond, leuk om al die verschillende karakters van zeer uiteenlopende leeftijden (het oudste koppel was in de zeventig, de jongste aanwezige was zestien) zich samen te zien amuseren. We wuifden de laatste gasten (de één al wat meer aangeschoten dan de ander) uit om 3 uur ‘s nachts en ik besloot wijselijk de Spaanse les de dag nadien te laten voor wat die was.

Zaterdag sliepen we dus uit om de cocktails de kans te geven verteerd te geraken. Vlak na de middag gingen we winkelen om de gasten die bij ons zouden langskomen van spijs en drank te voorzien. Het werd weer een rondje langs onze favoriete zaken: Sukrée Salee op het marktje in de Brusselsestraat, Saha in de Pensstraat en Pastificio Antonio en de Walvis in de Mechelsestraat. We probeerden ook voor het eerst enkele broden van het kraampje van het Broodmieke.

Zaterdagavond deden we ons samen met een bevriend koppel tegoed aan heerlijke crabcakes, toastjes met verse garnaalsla, gevulde pepertjes met smeerkaas, een mini-quiche met zalm en prei (waarin tot onze verbazing curry verwerkt was), bladerdeeg met spinazie en witte vis en als kers op de taart: werkelijk overheerlijke cannelloni met kreeft. Man, man, dat was smullen! Met dank aan de Walvis, want de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik enkel de garnaalsla op de toastjes gesmeerd heb en de warme gerechten in de oven geplaatst heb. Een luie-mensen-diner, dus, maar extra veel tijd om bij te babbelen met onze vrienden. Het had trouwens niet veel gescheeld of ze waren niet komen opdagen, want de afspraak was uit hun agenda verdwenen. Dat komt ervan als je een half jaar van te voren afspraken vastlegt, he. Al goed dat ik mezelf de goeie gewoonte aangekweekt heb reminders te sturen. Eén keer met eten blijven zitten omdat gasten niet kwamen opdagen, was wat mij betreft voldoende. Enfin ja, als dessert serveerden we chocoladefondue, can’t go wrong with that.

Zondag sliepen we opnieuw uit. Al moesten we iets vroeger uit de veren dan zaterdag. We verwachtten onze gasten namelijk om 12u. En ze waren stipt! Twee koppels met allebei twee kindjes tussen de drie en vijf jaar. Veel lawaai dus, af en toe een pruillip en een traantje, maar vooral veel plezier. Genoten van de heerlijke pasta van Pastificio Antonio, me gewaagd aan een patatas bravas dipsausje van Oil and Vinegar (succes!) en iedereen blij gemaakt met de heerlijke brownies, chocoladetaarten, sneden bananenbrood en cheese cakes van Sukrée Salee. Getoast op de zwangerschap van onze lieve vrienden die vorig jaar hun kindje verloren. Super blij voor hen, dat ze opnieuw zwanger zij. 2013 was een echt annus horribilis voor hen: met het verlies van hun kindje, een dubbele beenbreuk, een galcrisis en stormschade aan de dakkapel van de kamer die ze net vernieuwd hadden, hebben ze hun portie miserie wel gehad. Hopelijk verloopt deze zwangerschap wel goed en brengt 2014 hun niets dan geluk. Ik duim alvast!

Zo rond zes uur, een paar spelletjes Uno en memory (dik ingemaakt door een vierjarige!) later, namen we afscheid van onze gasten en genoten we van de wedergekeerde stilte.

Een heerlijk weekend vol met fantastische mensen. Echt genoten.

(Oja, nooit tegen één van twee zussen zeggen “ik kom naast jou zitten, want jij bent mijn vriend”, want dat levert gegarandeerd een huilbui van de andere zus op. Gelukkig heb ik twee kanten!)

Een relax weekendje

Het laatste weekend van januari goed ingezet met een diner op vrijdagavond bij vrienden wiens nieuwe keuken dringend moest ingewijd worden. Natuurlijk zijn wij steeds bereid vrienden uit de nood te helpen! We waren in totaal met drie reislustige koppels, gesprekstof verzekerd, dus. Altijd fijn om tips over reisbestemmingen te kunnen uitwisselen. Het was dan ook laat, voordat we er goed en wel erg in hadden. Gelukkig had ik op zaterdagochtend geen Spaanse les, zodat we lekker konden uitslapen.

Het plan was om de zaterdag rond de middag naar Trier te vertrekken. Ik had een overnachting in Hotel Villa Hügel geboekt om een bezoekje te brengen aan onze vrienden daar die net een baby’tje gekregen hadden. Helaas sliepen we een beetje te lang, moest ik nog een cadeautje gaan kopen en bleek onze auto nog maar eens administratief getakeld. Wat maakte dat we pas rond een uur of drie (na een busrit en een kleine wandeling langs de invalsweg) naar Trier konden vertrekken.

Gelukkig verliep de rit naar Trier erg vlotjes. Daar aangekomen, zagen we af van onze oorspronkelijke plannen om de stad in te trekken en besloten we gewoon iets te eten in de buurt van ons hotel en daarna de rest van de avond in het wellnesscentrum door te brengen. Zum alten Brauhaus bleek een onverwachte meevaller (ik leerde er dat schnecken slakken zijn, het wordt nog wat met dat Duits van mij) en de wellness was werkelijk zalig. Brandschoon, ijs om af te koelen en buiten een ouder koppel, waren we de enige die gebruik maakten van de faciliteiten. We konden er maar geen genoeg van krijgen en bleven er puffen en zweten tot sluitingsuur. Meteen goed voor mijn eerste keer seks op een waterbed. 😉

Onze kamer (suite eigenlijk) was ook meer dan in orde. Om over het ontbijt nog maar te zwijgen. Fantastisch om zo eens een weekendje in de watten gelegd te worden.

Na het geweldige ontbijt met Sekt en een gepocheerd eitje gingen we op bezoek bij onze vrienden. Hun dochter is een echt schatje én een geboren fotomodel. Mooi recht in de lens kijken, geweldig. We waren er ook bij toen ze voor de allereerste keer schaterlachte. Toch wel een bijzonder moment om te kunnen delen met onze vrienden.

Na de heerlijke zelfgemaakte chocoladetaart namen we afscheid en begonnen we op tijd aan de rit naar huis. We hadden een beetje schrik dat we onderweg sneeuw zouden tegenkomen (niet ideaal met onze zomerbandjes), maar die vrees bleek gelukkig ongegrond. Het bleef bij wat smeltende sneeuw.

Enfin, ik ben al aan het bekijken wanneer we opnieuw bij onze vrienden op bezoek kunnen, want dat hotel, daar zien ze mij beslist weer!

Een rustig weekend

De bedoeling was om heel veel Spaans te blokken, maar uiteindelijk kwam daar naar slechte gewoonte niet veel van in huis. Ik heb de hete adem van de deadline in mijn nek nodig om uit de startblokken te schieten. Op studeervlak altijd al een uitsteller geweest en dat is met het ouder worden helaas niet verbeterd. Gelukkig beperkt deze slechte eigenschap zich enkel tot mijn studeerprestaties en heb ik er voor andere activiteiten geen problemen mee om dingen op voorhand in te plannen.

Dus gingen we zaterdag een taartje eten op de nieuwjaarsreceptie van de stad Leuven. Helaas vond ik geen beeldje in mijn taart, maar ik won wel en passant een bon van 25 euro voor de INNO. Ik werd door een vriendelijke jongedame van ROB-tv geconfronteerd met drie uitspraken die zogezegd uit de mond van Louis Tobback kwamen. Er zat echter één nepuitspraak tussen en het was mijn taak om die eruit te vissen. Nu moeten jullie weten dat ik het citatenboek van ons aller burgervader naast mijn bed heb liggen, maar momenteel nog niet verder dan de kaft ben geraakt. Dus het koud zweet brak mij al een beetje uit. Gelukkig bleken de twee échte citaten bijzonder makkelijk te detecteren en was ik zonder veel moeite 25 euro rijker. Danku, ROB-tv! Misschien moet ik toch eens proberen naar jullie reportages te kijken.

Zaterdagavond aten mijn vriend en ik een wildmenu bij L’Etoile d’Or voor een gunstprijsje, met dank aan Social Deal. Ik snap eerlijk gezegd niet goed hoe de handelaars voordeel kunnen halen uit het aanbieden van zulke grote kortingen, zeker omdat ik vaak dezelfde handelaars zie terugkeren. Een zaak kan toch amper winst maken op het bedrag dat de klant betaalt minus het percentage dat Social Deal zelf afhoudt van dat bedrag? Maar goed, tegen een lekker etentje met een wildstoofpotje en crème brûlée als dessert, zeggen wij geen neen.

Zondagmiddag ging ik naar de mama en papa van mijn petekindje om zijn allereerste nieuwjaarsbrief in ontvangst te nemen. We lunchten eerst gezellig onder volwassenen, terwijl mijn petekindje zijn middagdutje deed. Ik kreeg een leuke brief in de vorm van de kerstbal, al vermoed ik dat de mama een handje geholpen heeft met het knutselwerk. :-) Mijn petekindje had als cadeautje bij de brief een flesje chocoladejenever voor mij uitgekozen, waar ik uiteraard zeer blij mee ben. Hij demonstreerde ook in één moeite dat hij nu moeiteloos zich kan rechttrekken en op twee benen blijven balanceren. De weg naar de onafhankelijkheid is ingezet!