Een hele tijd geleden vroeg mijn goede vriendin L me of ik foto’s wilde maken als aandenken van de communie van haar dochtertje. Uiteraard wilde ik dat, graag zelfs! Ik vind het altijd een hele eer als mensen aan mij denken om zeen belangrijk moment in hun leven vast te leggen.

Op zoek naar een geschikte locatie kwam de suggestie van mijn vriendin om naar Blankenberge te trekken. Hun zoon deed mee aan een meerdaags schaaktornooi in Hotel Floreal en de ganse familie zou hem daar zondag gaan inschrijven. Een fotoshoot aan zee, uitstekend idee!

Zo kwam dat het dat mijn vriend en ik op zondag voor dag en dauw en met een lichte kater na het diner bij EssenCiel de trein van 8.19u naar Blankenberge namen. Gelukkig was de treinrit lang genoeg om volledig gerecupereerd te zijn bij aankomst.

Ondanks de weersvoorspellingen zag de hemel rond half elf er nogal grauw en bewolkt uit. Goed voor een dramatische fotoshoot, minder voor vrolijke communiefoto’s. Na gezamenlijk overleg besloten we eerst met het hele gezin te gaan wandelen om alvast wat toffe locaties te spotten. Naarmate de wandeling vorderde, trok de hemel open en konden we langzaam maar zeker het onderscheid tussen de lucht en de zee waarnemen.

Uiteraard gingen we iets drinken op de pier van Blankenberge. Puur jeugdsentiment. Al moet ik zeggen dat de inrichting volledig verschilde van de herinneringen uit mijn kindertijd (als ik diep in mijn geheugen graaf, herinner ik me zelfs Afrikaanse maskers, iemand die weet of deze herinnering op de realiteit gebaseerd is?).

We lunchten ‘s middags vrij vroeg op de dijk bij restaurant Picardie. De lucht was nu echt wel bijna helemaal open getrokken en we wilden optimaal van het goede weer profiteren. Ik kon het niet laten om mosseltjes te bestellen. Clichés zijn soms gewoon heel erg lekker!

Na het middagmaal keerden we terug naar Hotel Floreal om het communicantje in haar feestkledij te steken. We namen afscheid van de zoon en de papa, want het schaaktornooi werd in de namiddag geopend en de eerste schaakpartij stond al om 15u geprogrammeerd.

Tijd om aan de fotoshoot te beginnen! Ons communicantje gedroeg zich zowaar als een volleerd fotomodel. Springen, glimlachen, cool kijken, ongelooflijk professioneel en met een engelengeduld. Zelfs na meer dan twintig keren in de lucht te springen voor de perfecte foto, bleef ze glimlachen. De complimentjes van de bomma’s die ons passeerden waren dan ook niet uit de lucht: “amai, zo’n schoon communicantje!” En blinken dat ze deed. 😉

De moeder stond tegelijkertijd doodsangsten uit, want het fragiele communiekleedje moest de ganse fotoshoot ongehavend doorstaan. Gelukkig ontpopte mijn vriend zich tot de ideale assisent/drager/vasthouder van ons communicantje en had de mama eraan gedacht een handdoek mee te nemen om op te zitten.

Na de fotoshoot van meer dan twee uur (!) keerden we terug naar het hotel, alwaar ons schaker zijn eerste match al gewonnen had. Dat vroeg om een overwinningsdrankje bij een hippe strandbar (Blankenberge is er waarlijk op vooruit gegaan sinds mijn kindertijd). De moeder was alleszins opgelucht dat het communiekleedje weer op de kapstok mocht. 😉

Tijdens de treinrit met de mama naar Leuven (de rest van het gezin bleef logeren in Blankenberge) konden we het niet laten om de eerste resultaten van de fotoshoot te bekijken. Al zeg ik het zelf: blij met het resultaat! (En de mama gelukkig ook!)