voorzitter

Gezocht: goed excuus

Ergens had ik het een beetje verwacht. Maar toen ik van enkele collega’s hoorde dat zij hun brief al ontvangen hadden, hoopte ik dat ik er niet bij zou zijn. Maar het is dus zover. Vorige week stak er een droog briefje in de brievenbus: of ik aub naar het politiekantoor kon gaan om daar de blijde boodschap op te halen. Brave burger als ik ben, stond ik zaterdagochtend in het politiebureau alwaar de dame in kwestie mijn brief helemaal niet terugvond. Stiekem hoopte ik op een administratieve fout. Die hoop werd echter door een voicemailboodschap op maandagochtend de kop ingedrukt.

Gisterenavond werd ik dan door een lang aangehouden beltoon opgeschrikt van mijn cursussen Russisch. Een politie-agent, die het nodig vond om twee minuten lang zijn vinger op de bel te houden, stond voor de deur, met de leuke mededeling dat ik kon gaan zitten. Hoera! Ik heb dus de eer en het genoeg om aangesteld te zijn als voorzitter van het stembureau. Ik mag zelfs zelf mijn secretaris aanduiden. Als dat niet mooi is!

Ik kan alvast een kruis maken over de babyborrel waarop we die dag uitgenodigd waren. De plicht roept. Om 7.15u wordt ik al verwacht in het stembureau. Wat een onchristelijk vroeg uur om op een zondag te moeten opstaan. En dat voor een schamel bedragje van enkele euro’s. Bah. Tenzij iemand mij een goed excuus kan bezorgen? Liefst snel?

Een positief bericht!

Mijn eerste vergadering als voorzitter van de raad van beheer is goed verlopen. Er werd zo nu en dan wat van de agenda afgeweken, maar dat is normaal met zo’n grote groep. Al bij al kostte het weinig moeite om ze weer tot de orde te roepen. Op tweeënhalf uur hebben we een aantal belangrijke knopen doorgehakt, waarvan veruit de belangrijkste de aanstelling van een syndicus is. Nu zal er hier eindelijk gekuist worden in de gangen! En kan dat kapotte licht in de inkomhal eindelijk gerepareerd worden. Ik ben erg tevreden dat de kandidaat waar ik achter stond het gehaald heeft. Ik denk dat we een goede keuze gemaakt hebben. De vier kandidaten hebben zich mogen voorstellen en mijn favoriete kandidaat kwam het beste over. Na één stemronde was het pleit beslecht. Eindelijk wat licht aan het einde van de tunnel! Al staan er voor volgende week alweer twee nieuwe vergaderingen in mijn agenda…

Studentikoos weekend

Naar aloude getrouwe gewoonte ben ik weer veel te laat met mijn verslagje van vorig weekend. Maar met de hete adem van het nieuwe weekend in de nek, doe ik een kleine inspanning om in een notendop samen te vatten waar ik mij vorig weekend mee bezig gehouden heb.

Het weekend stond voor het grootste deel in het teken van mijn studentenvereniging. Zaterdag werd er vanaf de namiddag druk vergaderd en werden er plannen gesmeed voor de werking van het komende jaar. Een nieuwe voorzitter werd unamiem verkozen. De voorzitter is een goeie vriend van mij en een briljante geest, ik ben ervan overtuigd dat onder zijn leiding onze vereniging een nieuwe elan zal krijgen.

Om het jaar goed in te zetten zijn we na al dat vergaderen, plannen en brainstormen zaterdagavond gaan wokken à volonté in de Wok Dynasty. Ditmaal ben ik erin geslaagd mij niet tot barstens toe vol te eten (hét probleem met die all you can eat-formules). Wel spijtig dat de Wok Dynasty al sloot om 23.00u en er daardoor geen tijd meer was voor de traditionele afsluiter met saké. Ach, een ander keertje dan maar.

Zondag stonden onze medewerkers (allez, een deel daarvan toch) ‘s ochtens om half acht paraat in het station van Leuven. Bestemming: Blankenberge. Als je met zo’n vrolijke bende bent, vliegt de tijd en voordat we het wisten had de trein ons op onze bestemming gebracht. Eerste stop: het strand! Met de voetjes in het water. Het weer was ons welgezind, het water was een tikje fris, maar daar wenden de voetjes snel aan.

Iedereen hield het droog (zelfs de nieuwe voorzitter) en na nog wat van de zilte zeelucht genoten te hebben, vervolgenden we onze tocht naar Sealife. We hadden medelijden met de zielige zieke zeehondjes en vonden zeeotters coole, maar gemene beesten. Het personeel was heel vriendelijk en gaf een goeie uitleg over het wel en wee van de beestjes. Sealife heeft ook (evidemment) zeer mooie aquaria. Mijn persoonlijke favoriete beestjes waren zonder twijfel de zeepaardjes. Zo mooi, zo kwetsbaar en zo’n geëmancipeerde mannetjes. 😉

‘s Middags (nuja, middag, het was ondertussen al twee uur voorbij) zijn we iets gaan eten in een taverne op de dijk. Mosselen voor mij! Van al die zee- en waterdieren te bekijken, krijgt een mens honger.

De verdere namiddag vulden we met een nerdactiviteit bij uitstek: geocaching. Dit keer hadden we meer geluk dan bij onze vorige poging, we vonden alle aanwijzingen en na een schitterende wandeling langs de zee en in de duinen ontdekten we de schat. Hoera voor ons! Geocaching is écht een heel leuke activiteit om in groep te doen. Vooral multicaches zijn een aanrader voor wie houdt van schatzoeken.

Nadat we de schat gevonden hadden, sprongen (of een minder dynamisch werkwoord) we op de kusttram en namen we de trein naar huis.

Een geslaagd weekend om het academiejaar mee te beginnen.