Muggenbeten

De muggen hebben zich gisterenavond op het verrassingsfeestje van de zus van mijn vriend tegoed gedaan aan mijn bloed. Tuinfeesten zijn leuk, maar ik weet nu dat al de kaarsen die verkocht worden als muggenafwerend, helemaal geen effect hebben. Ik sta helemaal vol met muggenbeten. Ik wou dat ik de mug die zich midden in mijn decolleté geplaatst had om haar avondmaal te verorberen, eerder het hoekje omgeholpen had. Niet echt sexy, zo’n dikke rode bult tussen je borsten en dat net nu het weer eindelijk wat beter is…

Ik weet niet wat ik wil

En het ergste is dat ik het onderhand toch wel zou moeten weten, na twee studies en twee jobs. Wil ik mijn huidige job behouden? Wil ik iets totaal anders doen? Wil ik gaan voor een functie met meer verantwoordelijkheid? Wat zijn mijn doelen in het leven? Hoe kan ik iets bijdragen aan deze maatschappij? Wil ik misschien toch nog iets bij studeren? (Ja, graag.) Wat zijn mijn talenten? (Geen flauw idee.)

Ik krijg het op mijn heupen van mezelf.

Wedding bells

Jawadde, de zus van mijn vriend laat er geen gras over groeien. Na amper een maand samen met haar vriend, een huis gekocht. En nu, na bijna vier maanden samen, verloofd. De zus en haar vriend verloofde vertelden het grote nieuws het zondagmiddag toen we op bezoek waren bij de ouders van mijn vriend. Voor mij niet gelaten, echtscheidingsadvocaten moeten ook hun brood verdienen (just kidding, ik wens ze een lang en gelukkig leven samen). Maar ik vind het wel spijtig dat ze hun grote dag gepland hebben in de maand voor het feest dat wij wilden geven ter ere van ons tienjarig samenzijn. Het strafste van al is dat we ons feest al een tweetal jaar op voorhand aangekondigd hebben (ook de periode waarin we dit wilden organiseren) en nu  zitten we met twee feesten vlak na elkaar. Ze konden toch gerust nog wat wachten? Why the hurry?

Eigen schuld dikke bult, zeker? Ik heb niet echt werk gemaakt van het zoeken naar een geschikte feestplek en een datum voor ons feest ligt ook nog altijd niet vast. Ik zal een versnelling hoger moeten schakelen, ik voel de hete adem van noeste trouwers in mijn nek.

Een kinderhand…

Eergisteren nam de oudste van de drie bij het naar bed gaan afscheid met de gevleugelde woorden: “Jullie mogen nog eens terugkomen. Maar wel cadeautjes meebrengen, he!”

Gisteren zat ik tussen twee kindjes van drie en vierenhalf jaar oud, terwijl ze rustig aan het luisteren waren, terwijl ik uit het boekje voorlas dat we net cadeau gegeven hadden. Superbraaf.

En toch ben ik telkens opgelucht als de kindjes naar bed zijn en we onder volwassenen een goed gesprek kunnen voeren.

Kwijt

Deze ochtend was ik slaapdronken op zoek naar mijn jeansbroek. Nergens te vinden. Niet tussen de stapel pas gewassen , maar nog niet opgevouwde kleren, niet in mijn kleerkast, niet in de droogtrommel. Wat doet een mens in zo’n geval? Het vriendje te hulp roepen en hem naarstig aansporen mee te zoeken. Een minuut later was de jeans gevonden: hij bevond zich rond het bevallige achterwerk van mijn vriend. Hij zag er knap uit, zo met bloemetjes op zijn gat. Misschien moeten we morgen toch maar eens proberen op tijd te gaan slapen. 😉

De laatste dag

Vandaag was het mijn vriendje zijn laatste dag als consultant bij een groot bedrijf uit de regio Antwerpen. Morgen begint hij aan een nieuwe opdracht waarvoor hij enkele maanden zal thuiswerken. Dit betekent dat hij vanaf morgen niet meer op een onmenselijk vroeg uur hoeft op te staan. Dit betekent ook dat we nu elke dag ochtendseks kunnen hebben. Jay!