Aan elektronische kerstwensen allerhande. Hoe goedbedoeld ook, die kerst- en nieuwjaarswensenmailtjes komen terecht in mijn zo al overvolle mailbox en het is bepaald demotiverend als je het aantal ongelezen mails alleen maar ziet toenemen. Geef mij maar (en nu spreek ik tegen mijn eigen winkel) de goede ouderwetse papieren kaartjes. Wat is er leuker dan de postbus ‘s avonds openen en papieren wensen vinden?
persoonlijk
10 op 10
Gaf de controle-arts mij vandaag voor mijn zicht. Ironisch, als je bedenkt dat ik aan beide ogen een afwijking van min elf heb.
Wat zat er in de bus?
De catalogus van vormingplus.
En nu ben ik dus gefrustreerd omdat ik te weinig tijd heb om al die interessante cursussen te volgen. Zeg nu zelf, een cursus “Bubbels in je glas: champagnes en schuimwijn”, dat is nu toch echt iets voor mij?
Onze kerstboom
Benieuwd of hij het tot kerstmis zal uitzingen. 😉
Overmacht
Deze namiddag stond er een bezoekje aan Lore, de prachtige nieuwe dochter van Karel en Eveline op het programma. Totdat we vlak na de middag een telefoontje van Karel kregen om te vragen of we het nog zagen zitten om af te komen. Mijn vriendje en ik waren op dat moment nog maar pas uit bed (uitslapen is geweldig!) en nog niet helemaal up to date met de weers- en verkeerstoestand. Nog geen vijf minuten na het telefoontje begon het hard te sneeuwen in Leuven en besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en onze afspraak te verplaatsen. Sneeuw is leuk, maar ergens tussen Dendermonde en Leuven vastgereden raken op ondergesneeuwde wegen, net iets minder.
Miscommunicatie
Ondanks het feit dat ik deze week maar liefst drie dagen van de vijf opleiding gehad heb over communicatie, luisteren, hoe een boodschap over te brengen en vervolgens concrete afspraken te maken, stond mijn vriend rond het middaguur in de stripwinkel (mét mijn gsm) en zat ik mij thuis na afloop van de laatste fotobespreking van het jaar af te vragen waar hij in godsnaam uithing.
Heeft hij de boodschap gehoord? Waarschijnlijk wel.
Heeft hij ze begrepen? Neen.
Heeft hij ze toegepast? Absoluut niet.
Heeft hij ze aanvaard? Tja, als hij ze al niet begrepen heeft…
Gelukkig bestaat er zoiets als het internet en zijn mensen tegenwoordig altijd en overal online. Zo kregen we toch nog een happy end.
Twee keer een zucht van opluchting
De eerste keer omdat ik na een heroïsche zoektocht op de Brusselse kerstmarkt eindelijk een toilet vond om mijn met gluhwein en chocomelk gevulde blaas te ledigen.
De tweede keer omdat ik mijn rugzak (mét netbook én portefeuille én treo én sleutelbos én 3G-stick) terugvond, die ik, voor het aanvatten van de heroïsche zoektocht naar het toilet, door overmatige druk op mijn blaas inderhaast in het kerstmarktcafé vergeten was.
De tweede zucht was nét iets dieper dan de eerste.
En wat hebben we vandaag geleerd?
Hakken hoger dan tien centimeter en hevige sneeuwval gaan niet samen. Het was ettelijke keren op het nippertje, maar ik ben er toch in geslaagd mezelf recht te houden. En ook: jui! sneeuw!
Saai
Ik weet niet of jullie dit ook zo ervaren, maar boy oh boy, wat worden sommige mensen saai eens ze zich voortgeplant hebben. Waar vroeger de gesprekken nooit schenen stil te vielen, duiken steeds meer genante stiltes op. Het is een verschijnsel dat zich godzijdank niet bij iedereen voordoet. Wij hebben genoeg vrienden met kinderen waar ik uren mee kan praten. Wat het verschijnsel des te vreemder maakt. Wat maakt dat sommige mensen zich na een geboorte enkel en alleen nog maar kunnen interesseren voor babypraat?
Stinkerd
Komt mijn vriend gisterenavond thuis van een avondje stappen met oud-collega’s. Stinken, niet te doen. De heerlijke geuren van gluhwein en pannenkoeken die nog in mijn neus hingen, werd meteen verdrongen door een kwalijke rooklucht. Ik heb hem verplicht zijn kleren meteen in de wasmachine te gooien en zijn jas is momenteel verbannen naar het terras om de kwalijke geur kwijt te geraken. Ongelooflijk dat er nog altijd mensen zijn die het voordeel van een rookvrije omgeving niet inzien.