persoonlijk

Drie ziekenhuizen op twee dagen tijd

Wie doet het ons na? Eentje in Turnhout, eentje in Herentals en eentje in Sint-Niklaas. Geen van alle dicht bij Leuven, spijtig genoeg. Twee bezoekjes aan pasgeboren baby’s en eentje aan de oma van mijn vriend, die de laatste tijd helaas een beetje op de sukkel is met haar gezondheid. 85 jaar, het begint te tellen, natuurlijk. De artsen spreken over een operatie en we hopen natuurlijk op het beste, maar we bereiden ons stilletjesaan ook voor op het slechtste.

Komaan oma, twee nieuwe achterkleinkinderen erbij, dat moet toch een goede reden zijn om er nog wat jaartjes bij te doen.

September babyboom

Zo’n negen maanden geleden moet er iets speciaals in het water gezeten hebben, want voor de maand september verwachten we een serieuze piek in het geboortecijfer in onze vriendenkring. Of misschien zit de koude winter er voor iets tussen. De eerste baby hebben we vandaag bezocht in Gasthuisberg. Ok, strikt genomen is kleine Q geboren op de laatste dag van augustus, maar omdat de bevallingsdatum uitgerekend was voor september, is hij stiekem toch een septemberbaby. De ouders waren dolgelukkig. Al is heel het bevallingsproces al een beetje een routine voor hen, want kleine Q is hun derde zoon op rij.

En zondag staat het volgende kraambezoekje al ingepland. Mijn ex-vriend is voor het eerst vader geworden. Ik kan het zelf nog niet goed bevatten, maar ik twijfel er niet aan dat hij deze nieuwe rol in zijn leven uitstekend zal vervullen. Erg benieuwd om te zien op wie de baby lijkt. Al maakt het niet veel uit, want zowel de mama als de papa zijn mooie mensen. (Uiteraard heb ik alleen maar knappe ex-vriendjes.) 😉

1 september 2011

De dag waarop de school weer begint en sinds vandaag voor ons de dag waarop we een samenlevingscontract afsloten. Felicitaties zijn overbodig, het was een louter rationele beslissing. Drie minuten, meer tijd was er niet nodig om het blad papier uit de printer te laten rollen en onze handtekeningen te zetten. Volgend jaar maar één belastingsbrief meer, hoezee!

Zon

En dan, geheel onverwacht, komt de zon er toch door en blijkt een kwartiertje wandelen na een lunch met collega’s (in Barbik, een aanrader) voldoende om het zweet op je voorhoofd te laten parelen. Niet dat ik klaag, mind you, ik zou niet durven. Elk straaltje zon is een welgekomen afwisseling tussen de regendruppels van deze druilerige zomer door.

Ons petekindje

Vorige week zondag reden we naar Den Haag om ons petekindje voor het eerst in ‘t echt te bewonderen. Zoals we dat gewoon zijn van onze vrienden in Den Haag werden we getrakteerd op uitmuntend eten en authentieke West-Vlaams/Poolse gastvrijheid. Ons petekindje bleek een dotje te zijn, mét een uitmuntende wijnkennis. We kwamen met cadeautjes voor haar en kregen meteen een prachtig cadeau terug. Bedoeling is de flessen wijn te openen als ze achttien wordt. Hopelijk ziet ze het dan zitten om een glas wijn te drinken met twee oude zakken. 😉

Oja, we hebben de ganse dag buiten gezeten zonder dat er ook maar een zonnetje te zien was en toch zag mijn decolleté knalrood op het einde van de dag. Achter de wolken schijnt de zon, een waarheid als een koe.

Heerlijk eten:

Cadeautje:

Buren

Mijn vriend en ik hebben niet echt veel contact met de medebewoners van ons appartementsgebouw. Voornamelijk omdat de concentratie bemoeizieke bejaarden net iets te hoog ligt. We zeggen mekaar goeiendag en daar blijft het zowat bij.

Een tijdje geleden trok er echter een nieuwe huurder in het appartement naast dat van ons. We kwamen haar zo nu en dan tegen in de gangen en het leek ons wel een hippe en toffe dame. Een kleine online zoektocht leek dit vermoeden te bevestigen. Vandaar leek het ons een goed idee om haar uit te nodigen voor ons feestje. Ik schoof een kaartje met een uitnodiging onder de deur en wachtte af.

Een kaartje onder onze deur volgde met een bedanking voor de uitnodiging en een mededeling dat het niet paste voor haar, maar dat we zeker welkom waren om bij haar iets te komen drinken. En zo zaten we vrijdagavond samen rond onze eettafel met een glaasje champagne in de hand. En toen de fles leeg was, werd er een nieuwe (roze cava) open gedaan. Voor dat we er erg in hadden was het voorbij middernacht en namen we afscheid van elkaar met de belofte dit nog eens over te doen.

De eerste kennismaking met onze nieuwe buurvrouw was een groot succes. Alleen die dode plantjes op haar balkon, daar moeten we het nog eens over hebben. 😉

Pukkelpop

Tja, wat valt er nog toe te voegen aan de stroom berichten op Twitter en Facebook? Het is een drama voor alle betrokkenen: de slachtoffers, hun familie, de festivalgangers, de organisatie,… De beelden die ik zag, waren hallucinant. De mens die machteloos staat tegenover het natuurgeweld. Gelukkig kreeg ik snel bericht dat al mijn vrienden en kennissen die op Pukkelpop waren, veilig zijn. Een hele geruststelling.

Maar goed geslapen heb ik toch niet, vannacht.

Op zoek naar een goeie investering?

Misschien toch maar Groupon links laten liggen.

Naar wat ik hoor in mijn kennissen- en vriendenkring, zijn er best wel wat mensen die van Groupon gebruik maken. Zelf ben ik ook al een tijdje ingeschreven op hun aanbiedingen, maar schijnbaar zit er nooit iets tussen wat interessant is voor mij. Ofwel staat het aanbod zelf me niet aan, ofwel past de periode waarin de korting gegeven wordt niet. Enfin. De berichten worden gefilterd uit mijn inbox en op regelmatige tijdstippen in één keer verwijderd. Net als papieren kortingsbonnen is ook de elektronische variant niet aan mij besteed.

Feestje – the day after

De keuken is een puinhoop, de vloer plakt van de gemorste drank en ik denk dat we wat betreft het aantal alcoholische dranken geëindigd zijn met meer dan we begonnen zijn (dat geldt niet voor frisdranken, want cola was by far het populairste drankje van de avond). Het was met andere woorden een geweldig feestje. Ik denk dat er in totaal bijna vijftig man is langsgekomen, wat zorgde voor enkele piekmomenten aan de cocktailbar. 😉 Ik heb geshaket alsof mijn leven ervan afhing. Het nadeel van zoveel volk is dat je er niet toe komt diepgaande gesprekken te voeren en dat de mensen die wat langer blijven plakken, meer aandacht krijgen dan mensen die vroeger doorgaan, omdat de babysit nu eenmaal niet zo lang kan blijven. Spijtig, maar weinig aan te doen.

Nieuwtjes van de avond: één koppel trekt voor 9 maanden naar Kopenhagen (we hebben al beloofd om op bezoek te gaan), iemand gaat trouwen in Japan (jay, een Japans trouwfeest!) en er komen wat baby’s aan, maar dé verrassing van de avond was toch wel het onverwachte bezoek van kameraad K uit Baton Rouge. Hij was een paar dagen in België om hier te solliciteren voor een nieuwe job. Een echte verrassing, want ik dacht dat ze ginder helemaal hun draai gevonden hadden.Binnenkort zullen we dus niet meer door de Atlantische oceaan van elkaar gescheiden zijn.

Twee keer feest

Deze voormiddag waren we te gast op een verjaardagsontbijt. Een heel tof concept. Met z’n allen in de tuin (gelukkig bleef het droog) genieten van het ongelooflijk uitgebreide ontbijtbuffet dat de jarige gastvrouw samen met wat helpende handen in mekaar had gebokst: fruitsla, smoothies, zachtgekookte eitjes, koffiekoeken, kaas, confituur, chocopasta, broodjes, zelfgebakken taart, kersen in chocolade gedoopt (zalig, ga ik zeker zelf ook eens maken) en nog veel meer. Een fijn alternatief voor een avondlijk feestje en dus perfect combineerbaar met het feestje dat mijn vriend en ik vandaag zelf geven. Nog een paar uurtjes voorbereiden en het is zover. Ik kijk er al naar uit!