persoonlijk

Een bijna-lente weekend

De zon liet zich dit weekend van haar beste kans zien. Zo fijn om de eerste aarzelende zonnestralen op je huid te voelen en te ruiken dat de lente in aantocht is.

‘s Avonds hadden we (alweer) gasten over de vloer: Joke, Vincent, Peter, Lynn en hun schattige dochters. En, jullie raden het nooit, we plaatsten een bestelling bij Convento Food om hen eens goed in de watten te leggen. Enfin ja, ik weet op dit punt eerlijk gezegd zelfs niet meer of ik nog kán koken. 😉

Stonden op het menu: Oesterzwammensoep met truffel, Carpaccio van rode biet (dé verrassing van de avond, overheerlijk), Luikse balletjes met groentjes voor de kinderen, Varkenshaasje in graanmosterdsaus met bloemkool en spruitjes. Om duimen en vingers bij af te likken, zo lekker. Ditmaal hadden we de porties beter ingeschat, waardoor de overschotten beperkt bleven.

Als dessert had ik fruitsla gemaakt (eentje mét en eentje zonder). Omdat we ook weer niet té gezond wilden doen, kochten we ijs bij Bittersweet.

IMG_6384[1]

Ik werd door onze gasten letterlijk in de bloemetjes gezet. Bloemen en planten maken mij altijd vrolijk, dus dat was een schot in de roos. Hoe het komt weet ik niet, maar de planten op ons appartementje doen het de laatste jaren verrassend goed (zie ook de plant die ons afwasbak bijna heeft over genomen). De ruiker zal natuurlijk sterven, maar de potplant zal ik met veel liefde omringen.

IMG_6377[1]

Zondagnamiddag werden we op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje verwacht. Ik waagde mij voor het eerst met blote benen buiten. Het was even rondrijden om bij het huis van mijn petekindje te geraken, want vlak voor zijn deur vond de aankomst van een wielerwedstrijd voor vrouwen plaats. Veel volk was er niet, maar de weg was wel helemaal afgezet voor de finishlijn.

Als cadeautje had ik een grote duplo treinset gekocht voor kinderen van twee tot vijf jaar, maar aan de reactie van de papa te zien was die leeftijdsgrens niet volledig goed gekozen. 😉 Wat een hilarisch tafereel opleverde van een hoop volwassen ingenieurs die met duplo treintjes aan het spelen waren, terwijl mijn petekindje buiten in het zand zat te spelen. 😉

Omdat mijn petekindje een geweldige fan van ballen is (jawel, er werden de ganse avond veel dubbelzinnige grapjes gemaakt), had zijn mama er een heus ballenfeestje van gemaakt. Bitterballen als hapje, erwtensoep met balletjes als voorgerecht, balletjes in tomatensaus en preisaus met aardappelballetjes als hoofdgerecht en soesjes als dessert. De kaarsjes op de taart uitblazen interesseerde mijn petekindje niet echt, de vele ballonnen die over het huis verspreid waren, konden des te meer op zijn goedkeuring rekenen.

Benieuwd naar het thema van zijn verjaardagsfeestje volgend jaar! 😉

IMG_6386[1]

De eerste week van maart

De tijd gaat zo snel dat ik helaas weer moet terug vallen op weekoverzichtjes. Zo jammer dat ik er niet in slaag om meer tijd te maken voor yab.be. Helaas, er zijn maar 24 uren in één dag. Iets waar ik me goedschiks of kwaadschiks zal bij moeten neerleggen. Enfin ja, dit deed ik deze week:

  • Maandag 2 maart: salsa dansen. Ik moet zeggen dat het een goed idee was om alle cursussen dubbel te doen. Mijn vriend en ik zitten nu tegelijkertijd in een cursus voor beginners én eentje voor gevorderden. Ok, de cursus voor beginners gaat wel wat traag, maar het is heel nuttig om alle basispassen zo vaak te herhalen dat ze in je motorisch geheugen gegrift staan. En stiekem vind ik het ook wel leuk dat ik mijn mannelijke danspartners (de lessen werken volgens een doorschuifsysteem waarbij je altijd van partner verwisseld) een beetje kan coachen, want sommigen van hen lijden eerden dan dat ze leiden. 😉 Ik moet zeggen dat ik echt uitkijk naar die twee uurtjes in de week. Nog een beetje meer oefenen en mijn vriend en ik kunnen effectief beginnen naar salsafeestjes te gaan (iets wat we tot nu toe nog niet aangedurfd hebben).
  • Dinsdag 3 maart: Op stap met de vrouwelijke collega’s uit Leuven. Sinds januari hebben we er een nieuwe collega bij die ons clubje even maakt. Ik ga nog zelden enkel met vrouwen op stap, dus het is wel leuk om gewoon een keertje onder elkaar te kunnen roddelen over wie de knapste mannelijke collega is. 😉 Eten deden we in La Stanza in de Wandelingenstraat (heerlijke verse pasta daar), waarna we afzakten naar Savoye voor een afsluitend wijntje of theetje. Als restaurant kon dit restaurant me niet echt overtuigen, maar het is wel een ideale plek om te aperitieven of nog een laatste glas wijn te drinken voor het slapen gaan. Wij versierden een knus plekje bij het haardvuur. Erg gezellig om gewoon wat te kletsen.
  • Woensdag 4 maart: Normaal zouden mijn vriend en ik een tentoonstelling van Japans drukwerk (Ukiyo-e) bezoeken, maar helaas brachten we de avond door in een Limburgs ziekenhuis. Mijn moeder belandde door een heel akelig accident in het ziekenhuis. Zoals mijn vader het vertelde, heeft het niet veel gescheeld of ze was er niet meer geweest. Gelukkig was hij er op tijd bij en lijkt het herstel vlot te verlopen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor hem een heel traumatisch moment geweest moet zijn.
  • Donderdag 5 maart: Een half dagje verlof om naar de opening van het splinternieuwe ESAT-gebouw te gaan. Ik moet zeggen dat tijdens de speeches mijn hart toch wel een beetje zwol van trots omdat ik mij omringd wist door mede-ingenieurs die fantastische zaken realiseren. Eens een burgie, altijd een burgie! Het gebouw zelf vond ik ook de moeite. Sober, maar functioneel en mooi ingebed in de bestaande omgeving. Architectuur zoals die zou moeten zijn. De frietkraam liet ik toch maar links liggen en ik at bij thuiskomst braaf wat boterhammetjes.
  • Vrijdag 6 maart: Normaal moest ik mijn vriend vergezellen naar zijn thuisfront, omdat zijn vader daar in de bloemetjes gezet zou worden als sportlaureaat van zijn gemeente. Dit omdat hij vorig jaar zijn vijfde Dan Shihan in de gevechtskunst Jujutsu behaalde. Ik had echter niet veel zin in een avond vol speeches en besloot te brossen. Achteraf wist mijn vriend me te vertellen dat de speeches effectief zo saai waren dat hij bijna in slaap was gevallen. Zijn vader liet dat echter niet aan zijn hart komen en straalde van trots met zijn onderscheiding. Erg verdiend na al die jaren hard trainen!

Hoe een jarige in de watten te leggen?

Gisteren kwam er een jaartje bij op de teller van mijn vriendje. De dagen dat we ons nog tot het jonge volkje mochten rekenen, lijken nu echt definitief tot het verleden te horen. Maar niet getreurd, wij voelen ons nog steeds piepjong!

Zo’n verjaardag is het ideale excuus om mijn vriend eens extra in de watten te leggen. Dus boekte ik een tijdje geleden een Arrangement Aqua bij Aquaheaven, inclusief een half uurtje massage voor ons allebei. Vroeger kwamen we minstens één keer per jaar bij Aquaheaven over de vloer, maar door omstandigheden was het er de voorbije drie jaar niet meer van gekomen.

Ongeveer op hetzelfde tijdstip als de carnavalstoet uitreed in Leuven, wandelden wij naar onze wellness-om-de-hoek. We hadden de exotische sauna helemaal voor ons alleen en genoten in alle rust van de sauna, het stoombad, de jacuzzi en het zwembad. Leuk om in alle privacy even op adem te kunnen komen van ons drukke leven.

IMG_6329

Rond vier uur begaf ik mij naar de massageruimte om mij eens goed onder handen te laten nemen. Na zo’n massage ben ik altijd helemaal ontspannen, zalig! Voor mijn vriend was het de eerste keer dat hij een professionele massage kreeg. Hij vond het gefriemel aan zijn voeten maar een beetje raar, maar denk dat hij er toch van heeft genoten.

In het arrangement waren een alcoholvrije cocktail en tapas inbegrepen. En alhoewel ik niets heb tegen gefrituurde hapjes, verbaasde me het toch dat een wellness center geen gezondere hapjes aanbood. Nuja, het is waarschijnlijk makkelijker om van die diepvrieshapjes in de friteuse te smijten dan gezonde groentjes te snijden.

IMG_6331

Nog helemaal nagloeiend van deze drie uurtjes afzondering van de wereld, reden we om negen uur naar restaurant Fidalgo voor een tweede poging om onze cadeauboxbon te verzilveren. Omdat het mijn vriend zijn verjaardag was, kroop ik achter het stuur. Kwestie van hem de kans te gunnen een glaasje te drinken. Trouwe lezers van dit blog weten wellicht dat ik zelf vrij weinig rijd, maar ik heb me voorgenomen om daar vanaf nu verandering in te brengen. Kwestie van mijn vriend niet altijd in de rol van bob te duwen. De rit verliep vlotjes en al snel zaten we met een glaasje champagne voor onze neus te genieten. Meteen ook mijn laatste drankje van de avond.

Het eten bij Fidalgo was zeker lekker, maar niet om van achterover te vallen. Het dessert vond ik zelfs eerder middelmatig. Het wijnglas van mijn vriend (die de aangepaste wijnen had gekozen), werd echter royaal bijgevuld en tegen het einde van de avond was hij bijzonder vrolijk gestemd. Een compensatie voor het feit dat we een keer tevergeefs op en af naar Tienen gereden waren, kregen we echter niet. Zelfs geen drankje van het huis. Toch wel straf. Dat zal ik toch moeten vermelden in hun Tripadvisor review.

Hapjes:
IMG_6332 IMG_6333

IMG_6334 IMG_6335

IMG_6338

Visvoorgerechten Hondshaai en Skrei:
IMG_6339 IMG_6342

Hoofdgerecht ree en als dessert gedroogde appel en een hele hoop variaties met kersen:
IMG_6344 IMG_6345

De rit naar huis verliep even vlotjes als de heenweg, het kleine omweggetje langs een volledig opgebroken straat met diepe putten (al een geluk dat het niet geregend had) even niet meegerekend. Soms is een gps toch niet de beste raadgever.

Thuis keken we nog een serietje en kropen we op tijd in bed om de fijne dag op gepaste wijze af te sluiten. 😉

Take away in goed gezelschap

Wat is de beste manier om het weekend goed in te zetten? Gezellig samen met vrienden en hun drie kindjes Indische take away eten, vergezeld van een glas lekkere wijn. Ok, het is een luie oplossing, maar in plaats van energie te stoppen in eten maken, kan alle aandacht gaan naar de gesprekken rond de tafel. En een lekkere vegetarische thali kan mij gewoon zo gelukkig maken. Indisch eten is gewoon het ideale comfort food.

Een zware dag

Geen goed nieuws van het werkfront vandaag. Momenteel zitten we op het werk volop in een grote fusie-operatie. Fusies brengen reorganisaties met zich mee en helaas, deze namiddag kregen we het nieuws dat mijn team vrij zwaar getroffen is. Het rechtstreekse gevolg van de fusie is dat ik een aantal medewerkers zal zien vertrekken naar een ander team. En alhoewel ik het had zien aankomen, was het toch slikken toen het nieuwe plaatje van onze organisatie werd voorgesteld. Want ergens blijf je toch altijd hopen dat het anders zal uitdraaien. Persoonlijk vind ik het heel erg een goed draaiend en op mekaar ingespeeld team uit elkaar te zien vallen. Maar soms kan je niet anders dan je bij de feiten naar te leggen.

Na de presentatie van de nieuwe organisatiestructuur werd er bijgevolg niet veel meer gewerkt. Iedereen had tijd nodig om de boodschap te verwerken. Geheel toevallig was er net deze namiddag een after work drink in de Monk gepland. Iets wat wij onder de collega’s regelmatig organiseren. We kuisten onze schop wat vroeger af dan gewoonlijk en trokken naar de Monk om het nieuws met wat alcohol door te spoelen.

Spijtig genoeg hadden mijn vriend en ik nog een afspraak ‘s avonds, waardoor ik het bij één drankje moest houden en veel te snel naar mijn zin afscheid moest nemen van de collega’s. Als er ooit een goeie gelegenheid was om samen te diep in het glas te kijken, dan was het nu wel.

‘s Avond waren mijn vriend en ik te gast bij een kameraad van ons die volop in een echtscheiding verwikkeld is. Hij had zijn best gedaan om voor ons te koken en toverde heerlijk zelfgemaakte soep, pasta en panna cotta op tafel. En dat terwijl we zo gezegd hadden dat hij niet te veel moeite moest doen.

IMG_6323[1]

IMG_6324[1]

Het deed me pijn om te horen hoe een eens liefdevolle relatie zo pijnlijk de mist was ingegaan. Ik heb altijd moeite om te begrijpen waarom het zo moeilijk is op een vriendelijke en beschaafde manier uit mekaar te gaan en ik kan me ook niet voorstellen dat ik een ex van mij niet al het geluk van de wereld zou gunnen. De liefde kan dat wel op zijn, maar het respect voor iemand die je ooit graag gezien heb, dat verlies je toch nooit? (Ok, tenzij het een gewelddadige relatie betrof, maar gelukkig heb ik zoiets nooit meegemaakt.)

Ik zag de tranen in de ogen van mijn vriend en ik wist dat hij, mijn goede vriend die er tijdens mijn studententijd altijd voor mij was, dit niet verdiende. Het is soms niet fair in ‘t leven.

Het laatste weekend van februari

Alweer een weekend gevuld met vriendschap achter de rug.

Zaterdag speelden mijn vriend en ik gastheer en gastvrouw voor een gezelschap van vier volwassenen en vier kinderen. We smulden van pastinaak-peersoep, vitello tonnato, saltimbocca van schelvis met groenten en aardappelgratin. Voor de kinderen waren er tomatensoep met balletjes en Luikse ballen met groenten en purée. Dit alles afkomstig van onze hofleverancier Convento Food. De porties waren zo riant dat we het geplande dessert (chocoladefondue) toch maar beslisten achterwege te laten. Overdaad schaadt, of zoiets.

De kinderen waren zo vriendelijk nog rijkelijk veel balletjes, purée en groentjes over te laten. Zo hebben mijn vriend en ik nog iets te eten voor de komende week. 😉

Onze gasten arriveerden iets voor het middaguur en vertrokken alweer tegen dat het tijd was voor het vieruurtje. Ook drukke mensen die meerdere afspraken op één dag hebben staan, al waren het in dit geval de kinderen die de drukste agenda hadden. En zo brachten we zaterdagavond in alle rust door. Ik hield trouwens twee dozen pralines van mijn twee favoriete chocolatiers (Demeestere en Bittersweet) aan dit bezoekje over. Score!

Zondagnamiddag reden we richting Tongeren om onze vriendin en haar twee kinderen te bezoeken. Het was al een tijdje geleden dat we de kinderen nog gezien hadden en ik schrok ervan hoe groot ze geworden waren. De oudste van de twee gaat volgend jaar al naar het middelbaar en speelt prachtig marimba. En de jongste gaf zonder ook maar een spoor van zenuwen samen met haar mama een prachtig vioolconcert voor ons. Aiaiai, zij worden groot en wij worden oud…

Onze vriendin (een gediplomeerd kokkin) haalde het familierecept voor pannenkoeken (met echte gist) boven en bakte dat het een lieve lust was. Je zou het niet geloven als je deze reusachtige stapel ziet, maar we slaagden erin deze zo goed als te decimeren.

IMG_6317[1]

We bleven langer plakken dan gedacht, dus kropen we bij thuiskomst bijna meteen in bed. Dankbaar voor de vriendschap die ons dit weekend te beurt was gevallen.

Een avond onder vrienden

Donderdagavond stond er een triple date op het programma in Leuvens restaurant Nepali House. Nepalese fushion cuisine in goed gezelschap, daar zeggen wij geen neen tegen. Helaas moest last minute één van onze vrienden afhaken wegens een acute lumbago. Pijnlijk. :-(

We begonnen de avond met een toast op de nieuwe job van onze vriendin. Ondanks haar mooie CV bleek het een hele opgave om een passende job te vinden en moest ze zich door een lange reeks teleurstellingen worstelen. Gelukkig was de zoektocht nu tot een goed einde gebracht. Haar zoektocht deed me beseffen dat als zelfs een mooi diploma en een hoop relevante ervaring tegenwoordig geen garantie meer zijn op een job, heel het discours over mensen die zogezegd niet willen werken dikke onzin is. Er is momenteel gewoon geen werk voor iedereen. En jobzekerheid is een schaars goed geworden. De harde waarheid is dat nieuwe jobs creëren niet evident is in een land als België. Ik besef daarom maar al te goed dat ik veel geluk heb met mijn job en prijs me elke dag weer gelukkig.

Enfin ja, de avond vloog om en veel te snel moesten we alweer afscheid nemen. Time flies when you’re having fun.

 

Over mijn voedselvoorkeuren

Tag gepikt bij Odin in het kader van de #boostyourpositivity challenge, waaraan ik wijselijk beslist heb niet mee te doen. Ik wil mijn zestienjarige wereldverbeterende zelf graag het toekomstbeeld van de banale volwassenheid besparen.

Als je iedere dag nog maar een soort gerecht als avondeten zou mogen eten, wat zou dat dan zijn?
A no-brainer. Sushi!

Welk drankje bestel jij altijd in een restaurant?
Op dat vlak ben ik nogal klassiek. Als ik uit ga dineren, dan graag een glaasje cava of champagne als aperitief en aangepaste wijnen bij de maaltijd. Maar de drank die ik echt áltijd bestel (want ik ga ook vaak lunchen en dan houd ik het liever alcoholvrij), is water. Al blijf ik erbij dat restaurants spontaan gratis kraantjeswater zouden moeten aanbieden aan hun klanten.

Wat was vroeger je lievelingseten?
O, dat is een moeilijke vraag. Ik kan eerlijk gezegd mij niet zo direct iets voor de geest halen dat er bovenuit springt. Altijd wel een fan geweest van tomaat garnaal en kroketjes. Eend vond ik als kind ook heel lekker en dat is nog steeds zo. Zo’n koude schotel met gekookte zalm en veel groenten vond vroeger ook heerlijk. Ik zou moeten kunnen terugkijken in de vriendenboekjes van vroeger om hier een accuraat antwoord op te kunnen formuleren.

Wat is het laatste dat je hebt gegeten of hebt gedronken?
Water!

Als jij mag kiezen waar je uit eten wil, waar ga je dan naartoe?
In de Wulf. Jammer genoeg nogal een aanslag op de portemonnée.

Wat lust je écht niet?
Koffie. Jakkes.

Om welk gerecht sta jij bekend?
Haha, ik denk niet dat er een gerecht is waarom ik bekend sta. Al een geluk dat er goeie traiteurs zijn in Leuven. Ik meng daarentegen aardig goeie cocktails, al zeg ik het zelf.

Chips of chocolade?
Chocolade! Dat lijkt me evident.

Wat eet jij het liefst in de bioscoop?
Niks en ik zou het appreciëren moesten de mensen rondom mij dit principe ook toepassen. Awoert aan de krakende en stinkende nacho’s.

Vis of vlees?
Allebei.

Welke dingen zou je nog willen ‘leren’ eten of drinken?
Ik denk dat ik een heel ruim smakenpalet kan appreciëren. Er is niets dat ik niet zou proeven en ik lust ongeveer alles. Buiten koffie dan, maar dat heb ik nooit als een nadeel ervaren.

Wat eet jij het liefst als ontbijt?
Een authentiek Scottish breakfast of eggs benedict with smoked salmon of een uitgebreid ontbijtbuffet in een vijfsterrenhotel met allerlei specialiteiten uit de ganse wereld. Oja, en als ik dan toch mag kiezen, graag versgeperst sinaasappelsap en verse fruitsla daarbij. En lekkere american pancakes, daar doe je mij ook altijd een plezier mee.

Lievelingsdessert?
Hmm, bij het invullen van deze vragenlijst valt het mij op dat ik het moeilijk heb mij vast te pinnen op één specifiek gerecht. Ik hou nogal van afwisseling. Maar goed, chocomousse is altijd lekker. Sabayon is ook een favoriet, samen met rijstpap en tiramisu. Keuzes, keuzes!

Murphy

Ik had vandaag wat langer gewerkt dan gewoonlijk, omdat ik per sé iets wilde afkrijgen. Terwijl ik na een lange en vermoeiende werkdag de trappen afdaalde naar het perron maakte ik me de bedenking dat ik de vorige keer dat ik zo laat van mijn werk terugkeerde vaak een oud-studiegenoot tegen het lijf liep die nu voor de FSMA werkt. Ik hoopte vurig dat zo’n ontmoeting met deze treinrit gespaard zou blijven, want om heel eerlijk te zijn, verstond ik meestal maar 30 procent van wat hij zijn. Zelden iemand ontmoet die zoveel afkortingen en jargon in één zin weet te krijgen.

Op het perron zag ik hem nergens, maar bij het kiezen van de wagon maakte ik een fatale fout. De rij aan de wagon die ik oorspronkelijk willen binnen stappen was me te lang, dus ik veranderde van gedacht en van wagon. In de wagon liet ik mijn oog op een lege zetel vallen. Ik had me nog maar net één seconde neergeploft toen ik vlak naast mij “Hallo, hoe gaat het ermee?” hoorde. Jawel, mijn oud-studiegenootje die ongelooflijk blij leek mij te zien. Ik was eerlijk gezegd iets minder blij hem te zien en zag mijn rustige treinrit in rook opgaan.

Dus heb ik de ganse treinrit naar Leuven met een vermoeid en zwaar hoofd naar jargon zitten luisteren. Proberend hier en daar een welgemeende hoofdknik of een “is’t echt?” tussen te wringen zonder af te gaan als een gieter.

Het toeval kan een mens soms danig parten spelen.